Etiket arşivi: TESEV

Hangi CHP, Ayasofya’ya tepki vermeyi unuttu?

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Hangi CHP, Ayasofya’ya tepki vermeyi unuttu?

Bedri Baykam
bedri.baykam@gmail.com 
Cumhuriyet, 16 Temmuz 2020
CHP’nin çoğu üyesini üzen, neredeyse sadece yöneticiler ve seçilmesi istenen adayların katılacağı kurultayla Ayasofya olayı birbirinden ayrılabilir mi?

Kılıçdaroğlu, partide Atatürkçülüğün ve laikliğin savunulması üstüne önemli bir cephe oluşturmadı. Kritik noktalara yerleştirdiği siyasetçilerin yarısı liberal, bir kısmı 10 Aralık hareketinden gelen, belki bir kısmı TESEV günlerinden beri dostluğunu sürdürdüğü isimler. Laiklik, Lozan, Kemalizm, Atatürk’ün kararları konusunda hassas bir CHP Genel Başkanı olsa, herhalde Ayasofya konusunda, “dine saygıyı” elden bırakmadan yeri göğü inletirdi. Bütün dünyanın hümanizmi, diplomatlığı ve filozofluğunu öve öve bitiremediği Mustafa Kemal’in, kültürlerin, dinlerin ve medeniyetlerin kesişme noktası İstanbul’da dâhiyane bir şekilde dengelediği bu hareketin kalıcı evrensel değerini CHP Genel Başkanı’nın algılayamaması hayret verici. Erdoğan’ın, Atatürk ve Bakanlar Kurulu’nun aldığı kararı algılayamayıp kendini tutamayarak “Esasında tek parti döneminde alınan bu karar tarihe ihanet olmanın yanında hukuka da aykırıydı, çünkü Ayasofya ne devletin ne de herhangi bir kurumun malı değil, vakıf mülküdür” demiş olması üzücü ama pek şaşırtıcı değil. Diğer yandan Kılıçdaroğlu’nun “Açıyorsanız açarsınız. Bunu siyasi rant alanına dönüştürmek kadar büyük bir yanlış yok” sözleriyle yetinmesi ve CHP’nin parlamentoda hiçbir açık muhalefet yürütmemesi pes dedirtiyor.

90’ların ortasına kadar SHP ve özellikle Kılıçdaroğlu’nun CHP’si, Atatürk’ün izlerine ve laikliğe yönelen tehlikeleri görmezden gelme üzerine kurulmuştur. 1989’da, Türk Ceza Kanunu’ndan şeriatçı propagandayı engelleyen 163. maddenin kaldırılması, SHP’nin Özal döneminde Atatürkçü sola attığı en büyük kazıktır.

Kılıçdaroğlu’nun seçtiği yol

Göreve gelişinin henüz 4. gününde verdiği demeçlerde “27 Mayıs’ı yapanlar şimdi utanıyor” demişti. Aynı şekilde “Dersim” olayına bakışı, “farklı” yaklaşımı, 2010 yılında verdiği “laiklik tehlikede değil” ve 2012’deki “yargıda cemaatçi yapılanma var diyemem” demeçleri, Kemalist bir CHP Genel Başkanı’ndan uzak bir profilin izdüşümleriydi. Öte yandan, Cumhurbaşkanı olarak Ekmeleddin İhsanoğlu’nu, Abdullah Gül’ü uygun görebilmek, 2018 seçimlerinde Haluk Pekşen ve Hüsnü Bozkurt gibi Atatürkçü çıkışlarıyla o dönem halkın gönlünü fetheden milletvekillerini tasfiye etmek, Hüseyin Aygün, Sezgin Tanrıkulu, Mehmet Bekâroğlu, Muhammet Çakmak gibi etnik siyaset yapan veya İslamcı kimlikleriyle bilinen insanları ana listelere almak, kesin bir ters kadro mühendisliğine işaret ediyor. Benzer birçok sebep, Sayın Kılıçdaroğlu’nun yakın tarihimizi, 20. yüzyıl CHP tarihini ve partinin soyağacını iyi bilmediğini, Türk siyasetinin köşe başlarına hâkim olmadığını ve sürekli tekrarladığı şekilde CHP’yi 1930’ lardaki, 40’lardaki kimliğinden koparmaya çalıştığını göstermiştir.

Ayasofya konusunda CHP’nin veremediği tepkiler, geçmişte gösterdiği duruşlarla maalesef uyumlu! Atatürk’ün partisinde genel başkanlık yapan biri, büyük önderin en alkışlanacak evrensel boyutlu siyasi ve diplomatik hamlelerinden biri üstünden haddini aşan ve onu “tarihe ihanet etmekle” suçlayanlara karşı elini masaya vurup ayağa kalkamıyorsa, grup toplantısında Erdoğan’ı Danıştay’da yaşananlar konusunda ikiyüzlülükle suçlamakla yetinip, Meclis’te somut karşı duruş sergileyememişse, ne halkın nabzını tutabilmektedir ne de hangi koltukta oturduğunun farkındadır!

Meral Akşener ise camiye dönüştürme tartışmasında olumlu görüş sunmasına karşın, Erdoğan’ın bu sözlerine karşı gereken yanıtları en sert şekilde verebilmiştir. Bu, -başta Kılıçdaroğlu- herkes adına düşündürücüdür. Atatürk’ün Ayasofya’yı Cami-i Şerif olarak tescil ettiğini vurgulayan Akşener, “Bu gerçek ortadayken öyle hukuki hatadan söz etmek, daha da ötesi utanmadan tarihe ihanet yakıştırması yapmak, makamı ne olursa olsun kimsenin haddi değildir” diyerek, Atatürk kızına yakışan bir ders vermiştir.

Kılıçdaroğlu’nu ilgilendiren tek konu “Ben bu, konuda karşı durursam, daha sonra bu seçimlerde fatura olarak önüme konur mu, bana din düşmanı denir mi?” olmuştur. Aynen yakın geçmişte ne zaman alkol ve cinsel içerikli sansür, heykel saldırıları vesaire olduğunda CHP üç maymunu oynadıysa “Aman bana alkol veya çıplaklık düşkünü demesinler” diye çağdaş toplumda üzerine düşen tavırları göstermemişse, burada da CHP’nin oynadığı rol hiç farklı değildir.

Ali Rıza Öztürk’ün kritik ikazları

Eski CHP Mersin Milletvekili Ali Rıza Öztürk, Danıştay kararının üç açıdan gayri hukuki olduğunu, (davacı derneğin dava açma ehliyeti bulunmaması, davanın 60 günlük süresinin geçmiş olması -evet, çünkü geçen süre 86 yıl!- ve aynı konuda daha önce açılmış davalarda verilmiş emsal ve kesinleşmiş hükümler bulunması) ve burada esas hedefin Atatürk Cumhuriyeti’nin Danıştay üzerinden tasfiye edilmesi olduğunu vurguluyor.

  • “Bu karar ile karşıdevrimi pekiştirmenin, Lozan’dan rövanş almanın yolu açılmıştır. Atatürk’ün imzasının çöpe atılması değildir tek sorun. Sorun, Atatürk’ün kurduğu demokratik laik hukuk devleti olan Cumhuriyetin tasfiye ediliyor olmasıdır. Sorun, herkesin gaflet ve dalalet içinde seyrediyor olmasıdır.”

Bir hukukçu olmadığım için, Sayın Öztürk’ün önemli sözlerini iki kaynaktan içerik olarak doğrulattım: Biri Sayın Yekta Güngör Özden, diğeri Sayın Sabih Kanadoğlu. 92 yaşındaki annem, Öztürk’ün çarpıcı yorumunu okuduktan sonra uyuyamıyorsa ve bu ortamda CHP Genel Başkanı bütün enerjisini kendisine muhalif hiç kimsenin giremeyeceği bir kurultay düzenlemeye verebiliyorsa, burada muhalefette ağır ve ciddi bir sorun var demektir. Şu ortamda, Atatürkçü duruş sergileyen her CHP’linin ısrarla kadro dışı bırakıldığı bir anlayış, bu insanların içeri girip muhalif duruş bile sergileyemedikleri bir kurultay ile çiftleşiyorsa, durum çok vahim demektir!

Behramoğlu’nun tarihe tokat gibi bıraktığı satırlar…

En son, Ayasofya konusunda işin tarihsel özüne dönersek: Gerçekten bugün kime neyi kanıtlamaya çalıştığımızı anlayamıyorum. Bizans’ı 567 yıl önce fethetmiş olduğumuz konusunda şüphe duyan mı var? Atatürk’ün evrensel “Yurtta sulh, cihanda sulh” diyen duruşuna hiç mi hiç uymayan bu Danıştay kararıyla dünyanın tepkisi üzerimize çevrilmişken, Ataol Behramoğlu’nun dünkü makalesinden şu satırlara dikkat:

  • “Kutsal olan evrenseldir. Herkesin eşi, çocuğu, mabedi, sadece onun değil bütün insanlığın kutsalıdır. Savaş hukuku bile, yenilenin en temel insan olma haklarını korumaya yönelik ilkelere sahiptir.. Yaşadığımız çağda, insanlığın bugününde, savaşta ya da barışta, kimden ve kime karşı olursa olsun, kutsalları çarpıştırmak, bir kutsal adına bir başka kutsala tecavüz, ayıptır, günahtır, suçtur, küçüklüktür.”

Örgüt (Nedir? Ne değildir?)

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Örgüt
(Nedir? Ne değildir?)

Lütfü Kırayoğlu
ADD Genel Sekreter Yardımcısı

(AS: Bizim kısa notumuz yazının sonundadır..)

Örgüt kavramı gerek ülkemizde, gerekse ADD örgütlenmesi içinde 12 Eylül sonrasında özellikle dış etkilerle bozulmaya uğramıştır. Bu nedenle örgüt kavramını yerli yerine oturtmak amacı ile böyle bir denemeye girişilmiştir. Kimi tanımlar yeniden yapılmış ve ilk kez denenmiştir. Bu nedenle bu deneme aynı zamanda tartışmaya açıktır. Umarız yararlı olur.

Örgüt: Ülkemizin son 50 yıllık tarihinin en tehlikeli sözcüklerinden biri. Ayrıca konuyu hiç bilmeyenler için bile çağrıştırdığı kavram anlamında dilimizin en güzel sözcüklerinden biri.

En genel olarak sözlüklerde “ortak bir amacı ya da eylemi gerçekleştirmek amacıyla bir araya gelmiş kurumların ya da kişilerin oluşturduğu birlik” olarak tanımlansa da bu tanım tarihin en büyük ve en güçlü örgütlenmesini dışta tutan bir tanımdır.

Devlet:

Kuşkusuz insanlık tarihinde var olmuş en köklü ve geniş örgüt devlet aygıtıdır. Bu aygıtın, güçlü, köklü ve yaygın olması o devletin sürekliliğinin de gerekli koşuludur. Yukarıdaki tanımı yapanlar son yıllarda dayatılan Sivil Toplum Örgütü kavramına takılmış olmalılar ki, Sivil Toplum Örgütü kavramının ne olduğu konusunu bu yazının ilerleyen bölümlerinde ele alacağız.

İnsanoğlunun ayağa kalkıp ilk insan toplulukları içinde avcılar, toplayıcılar, saklayıcılar, pişiriciler, koruyucular gibi işbölümünün başlaması ile birlikte örgütlenme de başlamıştır. Bu çerçevede örgüt, adı konmadan işlev olarak ortaya çıkmış bir olgudur.

Mülkiyet kavramının gelişmesi, dış güvenlik yanında iç güvenlik gerekliliğini de ortaya çıkardı. Yani savaşçılar ikiye ayrıldı. Bu ikisi askerler ve polis örgütlenmesini getirdi. İstihbarat, adalet, vergi toplamanın zorunlu sonucu olarak, sağlık, eğitim, su, bayındırlık, ulaşım gibi örgütlenmeler ile günümüzün “modern” denilen devletleri ortaya çıktı.

İster günümüz “modern” devletleri olsun, ister eski çağlarda olsun, oluşan devlet aygıtını dengelemek için devlet içinde yaşayan insan topluluklarının örgütlenme gereksinimi doğdu. Bu anlamda köleci toplumda da feodal toplumda da kapitalist toplumda da sosyalist toplumda da örgütlenme hep olagelmiş, örgütlenme gereksinimi ortaya çıktığında yasaların olması ya da olmamasının önemi kalmamış, insanlar gizli de olsa örgütlenmiştir. Bu uğurda milyonlarca insan yaşamını yitirmiştir. Devlet adına ortaya çıkan örgütler devlete adını veren egemen sınıfları desteklerken, devlete egemen olamayan ya da muhalefet eden insanlar bir başka örgütlenme yaratmanın yolunu bulmuşlardır.

Örgüt Gereksinimden Doğar

İster devlet örgütü olsun, ister bunun dışındaki örgütlenmeler olsun, tamamı bir ihtiyaçtan doğar. Tıpkı “İhtiyaç buluşların anasıdır” deyişinde olduğu gibi, ihtiyaç örgütlerin de anasıdır. İhtiyaçtan doğmayan hiçbir örgüt yaşayamaz. Dünya tarihini de bizim tarihimizi de örgüt açısından inceleyenler, ihtiyaçtan doğmayan örgütler mezarlığı ile karşılaşır.

Çatışma Alanları

……………………….
…………………….

NGO ya da Sivil Toplum Örgütü

İşte tam da bu kavram kargaşasının yaşandığı dönemde, batı merkezlerinden ileri sürülen yeni bir sözcük kalıbı “imdada” yetişmiştir: Sivil Toplum Örgütü. 12 Mart ve 12 Eylül Askeri Faşist darbesinin şokunu atlatamayan ülkemizde faşist uygulamalardan doğan asker ve polis tepkisi Sivil Toplum Örgütü kalıbı içindeki “sivil” sözcüğü ile bir yaraya “ilaç” olarak piyasaya sürülmüştür.

Bu sözcük kalıbını ortaya atanlar o yıllarda yaygınlaşmaya başlayan özel TV kanallarında sade vatandaşların şaşkın bakışları arasında “Enciyo” sözcüğünü kasıla kasıla söylemişlerdir.

Oysa “Enciyo” batılı kimi para babalarının da desteklediği ve İngilizcedeki Non Goverment Organisation sözcüklerinin baş harflerinden oluşan NGO kısaltmasından başka bir şey değildir. Ancak burada sorun sadece söz kalıbının yabancı kaynaklı olmasından ibaret değildir.

Non Govermental Organisation sözcüklerinin tam karşılığını, Hükümet Dışı Organizasyon olarak dilimize çevirebiliyoruz. Burada hükümet dışı olmak elbette “hangi hükümet” sorusunu da sordurmaktadır. Bizde ve başka ülkelerde hükümetlerin devlet organizasyonu dışında moda deyimle “çakma” örgütler kurdurduklarını biliyoruz. Son dönemde bu örgütlerin yüzlercesinin bir araya getirilerek yapay platformlar, federasyonlar oluşturduklarını da görüyoruz. Ancak bu tür örgütlenmelerin uzun ömürlü olmadığını da görüyoruz. NGO olarak tanımlanan bu türden dış destekli kuruluşların bizim hükümetlerimizin dışında olsalar bile başka, özellikle de emperyalist devletlerin hükümetleriyle iç içe olduklarını, güçlü mali destekler aldıklarını görüyoruz. Bu örgütlerin dönemsel olarak bizim hükümetlerimizle bağlantıları olsa da günün birinde emperyalizmin güdümünden sıyrılan hükümetlere karşı bu kuruluşların psikolojik savaş aracı olarak kullanıldığını kendi deneylerimizden ve diğer az gelişmiş ülkelerden öğreniyoruz.

AB (Avrupa Birliği) Fonları, Kalkınma Ajansları, dolar milyarderi George Soros’un Macaristan’da kurduğu Açık Toplum Vakfı vb. kaynaklardan adı sanı duyulmadık kimi örgütlere hangi desteklerin yapıldığını sıklıkla yaygın basında olmasa bile sosyal paylaşım ağlarında görüyoruz. Bunların, ülkemizde desteklediği kuruluş olan TESEV’in içine aldığı ünlü siyasiler, bilim insanları, gazeteciler tarafından nasıl parlatıldığı biliniyor.

Soros Adlı Bir Adam

ABD dış politikasını yönlendiren örgütün (Council on Foreign Relations) üyesi olan George Soros, her yıl 400 milyon dolarla fonlanan Açık Toplum Enstitüsü adı altında Orta ve Doğu Avrupa, eski SSCB ülkeleri, Guatemala, Haiti, Moğolistan, Güney Afrika’da ve diğer bölgelerde toplam 60 ülkede 2000 kişilik ekibiyle çalışıyor. “Kadife” devrimleri destekliyor.

TESEV, Soros ‘un Türkiye’de desteklediği en önemli bir vakıf. Vakfın yıllık bütçesi 2 milyon dolar ve bunun sadece 400 bin doları Soros tarafından geri kalan kısım ise BM ve Dünya Bankası fonları tarafından karşılanıyor.

Yakın zamanda da önemli bir siyasi partimizde  siyaset yapan, milletvekili adayı olan  LGBT yöneticisi Öykü Evren Özen’in, “Kaos Gey Lezbiyen Kültürel Araştırma ve Dayanışma Derneğinin” AB fonlarından yalnızca 2013 yılında 11 milyon TL destek aldığını belgeleriyle göstermesi ve 2015 yılı başvurularında “Trans Savunuculuğu” ve “Trans Ofis Destek Programı” kapsamında toplam 27 milyon TL’lik AB fonlarının da ne denli önemli rakamlar olduğu mali sıkıntılar içinde boğuşarak çabalayan örgüt yöneticilerince unutulmamalı.

TESEV’in dışında AÇEV, İstanbul Kültür ve Sanat Vakfı, Tarih Vakfı, Türkiye Bilimler Akademisi, Kültür Bilincini Geliştirme Vakfı, Turist Rehberleri Vakfı, Dev-Maden-Sen, Türkiye İsrafı Önleme Vakfı, Şizofreni Dostları Derneği, Umut Vakfı, Kadın Girişimciler Derneği (KAGİDER), Diyarbakırlı Kadın Merkezi (KA-MER), Kadın Yurttaş Ağı (KA-DER), Uçan Süpürge Kadın Derneği, Diyarbakır Sanat Merkezi, Ankara Sinema Derneği, Açık Radyo, Medyakronik ve Beyoğlu Gazetesi Soros’ un dolaylı destek verdiği kuruluşlar.

Mustafa Yıldırım tarafından yazılan ve her baskısında ilginç eklemeler yapılan “Sivil Örümceğin Ağında” adlı eserde bizim hükümetlerimizle bağı olsun olmasın, emperyalist hükümetlerle bağlantılı örnekleri derli toplu olarak bulabiliyoruz.
……………………………..
……………………..

Kaç Türlü Örgüt Vardır?

Önem sırasına göre örgütleri şöyle sıralayabiliriz:

  1. Siyasal Partiler
  2. Sendikalar
  3. Meslek Odaları
  4. Kooperatifler
  5. Dernekler
  6. Spor Kulüpleri (Dernek statüsünde olmalarına karşın ayrı ele alınmalıdır)
  7. Vakıflar
  8. Yardım Sandıkları
  9. Okul Aile Birlikleri

…………………………
………………………………

2-Sendikalar

a-İşçi Sendikacılığı

Sendika kavramı işçi sınıfının örgütünü akla getirmekle birlikte ülkemizde uzun yıllardan beri işveren sendikacılığı kavramını da görüyoruz.

İşçi sendikaları işçi sınıfının ekonomik, siyasal hakları yanında çalışma saatleri, iş koşulları, işçi sağlığı, iş güvenliği, sosyal haklar, yemek, aile yardımı, bayram ikramiyesi, tazminatlar, disiplin kurulları, mesai saatleri, fazla mesai ücretleri, ulaşım koşulları gibi pek çok konuda işveren ile işçi arasında çalışma barışını düzenleyen örgütlerdir. 1946 yılında sınıf esasına göre örgüt kurma yasağı kaldırılınca sendikacılık ayrı bir kanunla düzenlendi. Sendikacılık ülkemizde 1960 yılına kadar ABD ve işveren denetiminde gelişmiştir. Eğer sendika önderleri bu iradenin dışında ortaya çıkarsa denetim altına alınmış ya da sendikacılar doğrudan işveren tarafından seçilmiştir. İşçiler arasından doğan sendika önderleri ABD’ye götürülerek sıkı bir “eğitimden” geçirilmişlerdir.

Sendikaların bu çerçevenin dışına çıkabilmesi 27 Mayıs Devrimi sonrası yapılan 1961 anayasasında köklü değişikliklerin önünün açılması ile gerçekleşmiştir. 1963 yılında çıkarılan sendikalar yasası ülkemizde gerçek sendikacılığın başlamasını tetiklemiş, sendikal rekabet sarı sendikacılığı da zorlaştırmıştır. DİSK (Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu) bir anda işçiler arasında yükselişe geçmiş, ücret sendikacılığının da ötesine geçerek sınıf sendikacılığı kavramı gelişmiştir. Bu gelişme sonucu işverenlerin siyasal iktidarlardan en büyük talebi sendikalar yasasının değişmesi olmuş, nitekim, 274 sayılı Sendikalar Yasasında değişiklik yapan tasarının TBMM gündemine gelmesi ile 15-16 Haziran 1970 günleri Türk işçi sınıfı tarihinin en büyük eylemleri gerçekleşmiştir.

 “Sosyal Uyanış Ekonomik Gelişmeyi Aştı”

İşçi sendikacılığının bu yükselişi işveren sendikacılığının da örgütlenmesini hızlandırdı. 15-16 Haziran büyük işçi hareketinin üzerinden 9 ay geçmeden 12 Mart 1971 faşist darbesi gündeme geldi ve darbenin gerekçesi, darbe önderlerinden Genelkurmay Başkanı Org. Memduh Tağmaç tarafından “sosyal uyanış ekonomik gelişmeyi aştı” sözleriyle açıklanmıştır. 12 Mart darbesi sendikalara da sendikacılara da ağır bir yumruk indirdi.

Türkiye 12 Eylül 1980 darbesine doğru ilerlerken büyük işçi grevlerine de sahne oldu. Yıllar süren grevler, çatışmalar oldu. Sendikalar hatalar da yaptılar. Usta yazar Aziz Nesin, bu hataları eleştirdiği “Büyük Grev” adlı eseri nedeniyle ağır eleştirilere uğradı. 1980 yılına gelindiğinde 40 milyon olan ülke nüfusu içinde sendikalı işçi sayısı 3 milyonu aşarak tarihi bir rekora ulaşıyordu. Bu sayıya bir daha asla ulaşılamayacaktı. Bu arada bugün 80 milyonluk ülke nüfusu içinde sendikalı işçi sayısının 2017 Temmuz ayında 1 milyon 423 bin olduğu açıklansa bile işçilerin 1’den çok sendikaya üye olabilme olanağı (!) getirildiğinden bu sayı da kuşkuludur. Bu sayı içinde 544 bin işçinin siyasal iktidarın rotasından ayrılmayan konfederasyonun üyesi olduğu acı bir gerçektir.

“Gülme Sırası Bize Geldi”

……………………..
……………………………….

4-Kooperatifler

Türkiye gibi kaynakları yetersiz, eğitim olanaklarının sınırlı, bilgiye ulaşmanın zor olduğu ülkelerde kooperatifçilik her alanda güçlerin birleştirilmesine, kaynak israfını önlenmeye yönelik özel bir ortaklık modelidir. Ancak her nedense ülkemizde “komünist işi” olarak görülmüş ve özellikle 1950 sonrası her türlü engel konularak önlenmiştir. Başta tarım olmak üzere üretim kooperatifleri, tüketim kooperatifleri, yapı kooperatifleri, okullarda eski yıllarda kantin kooperatifleri ve son zamanlarda kültür kooperatifleri ortaya çıkmıştır.

Son 20 yılda kooperatifçiliğin gerçek hedefi olan üretim ve tüketim kooperatifleri sessizce hayatımızdan çıkarken bunların yerini taşıma vb. yapay kooperatifler almakta, kooperatifler sessizce hayatımızdan çıkmaktadır. Var olan kooperatiflerin önemli bir kısmı kâğıt üzerinde olup faal değildir. Üretim kooperatifleri ile temin tevzi kooperatiflerinin üçte biri faal iken tüketim kooperatiflerinin beşte bir faaldir.

Atatürk çok genç yaşlarda kooperatifçilikle tanışmış, Sofya Askeri Ataşesi olarak görev yaptığı 27 Ekim 1913 ile 20 Ocak 1915 arasındaki 15 aylık süre içinde Bulgar köylüsünün kalkınmasını incelemiştir. Sofya’da bulunduğu süre içinde Binbaşı Mustafa Kemal, Bulgar köylüsünün kalkınmasındaki mucizede kooperatiflerin rolünü beynine kazıdı.

Atatürk, işte bu nedenle 1920’den ölümüne dek geçen süre içinde Türk kooperatifçilik hareketine öncülük etmiştir. Bu bağlamda, özellikle çiftçilerin kooperatifleşmesi konularında konuşmalar yaptığı, yasaların çıkarılmasında egemen rol oynadığı bilinmektedir. Atatürk bunlarla da yetinmemiş, eylemiyle de kooperatifleşme hareketine katkıda bulunmuştur. Örneğin iki kooperatifin kurucu ortağı olmuştur. Bunlardan biri, tarımsal amaçlı bir kooperatif olan Tarım Kredi Kooperatifi’dir. Diğeri ise, Ankara Memurları Tüketim Kooperatifi’dir.

Atatürk’ün kooperatifleşme konusunda yaptığı kimi konuşmalar şunlardır:

“Ben de çiftçi olduğumdan biliyorum, makinesiz ziraat yapılmaz, el emeği güçtür, birleşiniz. böylece makine alınız” (24 Ağustos, 1925 Kastamonu)

“Mesela; Kooperatifler. Şurada burada halk ya da münevverlerin teşebbüsü ile fiili sahasına geçen kıymetli hasılalar görülmektedir. Hükümetimizin de bu gibi teşebbüsleri takviye etmesi lazımdır. Hükümeti Cumhuriyet bu lüzumu tabii idrak etmektedir” (27 Ocak 1931, İzmir Halk Fırkası Kongresi)

“Kanaatim odur ki, muhakkak suretle birleşmede kuvvet vardır.  Kooperatif yapmak, maddi ve manevi kuvvetleri, zekâ ve maharetleri birleştirmek demektir. …Müstahsillerin birleşmesinden şahsi menfaatlerini haleldar olacağını düşünenler tabii şikâyet edeceklerdir.” (1 Şubat 1931, İzmir Ticaret Odası)

“Kooperatif teşkilatı, her yerde sevilmiştir. Kredi ve satış için olduğu gibi istihsal vasıtalarını öğretip kullandırmak için de kooperatiflerde istifayı mümkün görüyoruz” (1 Kasım 1936, TBMM Açış Konuşması)

“Köyde ve yakın köylerde müşterek harman makinelerini kullandırma köylülerin ayrılamayacağı bir adet haline getirilmelidir. Zirai sanayi bilhassa üzerinde meşgul olacağımız mevzu olacaktır. Bu arada sütçülüğe, süt sanayine önem vermekteyiz. Sırasıyla; şehir ve kasabalarımızın temiz ve ucuz süt mamulatı ihtiyacını temin edecek fabrikalar tesisinse ve bununla ahenkli bir surette köylerdeki sütleri kıymetlendirecek ve satışı kolaylaştıracak kooperatifler teşkiline çalışılacaktır” (1 Kasım 1937, TBMM Açış Konuşması)
………………………….
…………………………….

KİTLELERİ BÖLMEK İÇİN KURULAN “KİTLE” ÖRGÜTLERİ

Ülkemizde 12 Eylül darbesi sonrası yaygınlaştırılan dernek türlerinden birisi de hemşeri dernekleridir. Bunun benzeri başka alanlarda da mevcuttur. Etnik kökeni ifade eden, inanç kökenini ifade eden, mezun olduğu okulları ifade eden, çıkarları aynı olduğu halde insanları bölen örgütlenmeler ne yazık ki hepimiz tarafından desteklenmekte bu örgütlere üye olmayanlar kınanmaktadır.

Ülkemizde kırsal kesimdeki kalabalık aileler, toprağın hızla bölüşülerek parçalanması, verimsizleşmesi sonucu köyden kente göçü zorlamış, 1960 sonrası hızlanan sanayileşme hatalı bir politika ile İstanbul, Kocaeli, İzmir, Ankara, Adana gibi büyük kentlerde merkezileşmiş, bu çarpık gelişme ise kırdan kente göçün bu kentlere yönelmesine yol açmıştır.

Geldikleri bu kentlerde akrabalarının, köylülerinin, hemşerilerinin yakınındaki sağlıksız  gecekondulara yerleşen yarı köylü, yarı kentli insanlarımız, o yıllarda hızla yükselen işçi hareketi içinde sendikalarda örgütlenmişlerdir. Bu yolla büyük kentlerde yok olmaktan, yalnızlıklarından kurtulmuşlardır. Yaşanan grevler ve fabrika işgallerine varan olaylarda, fabrika yakınlarındaki gecekondularda oturan işçi aileleri ve onların yakın akrabaları bu direnişlere büyük destek vermişlerdir. İstanbul’un Alibeyköy semtinde bu türden sayısız örnek yaşanmıştır.

12 Mart ve 12 Eylül darbecileri bu durumdan kendilerine göre dersler çıkartmış ve bu fabrikalar sanayi bölgelerine ve Kalkınmada Öncelikli Bölge ilan edilerek desteklenen Bilecik, Bozüyük gibi yerleşimlere taşınmış bu arada Anadolu’dan göç eden bu insanlarımız kendi aralarında geldikleri illere göre örgütlenmeye yönlendirilmişlerdir. Bir süre sonra bu örgütlenmeler ilçelere, köylere kadar ayrılmışlar, her ilde bu türden dernekler boy göstermiş, belediyeler bu derneklere yer tahsis etmiştir. Öylesine ayrışmalar olmuştur ki kimi illerde göç ettikleri il ile ilgili kurulan dernek sayısı göç ettikleri ilin köy sayısını bile aşmıştır. Bu dernekler bir süre sonra siyasal partilerin temel ilgi alanı olmuş, seçimlerde en çok ilgi gören, ziyaret edilen yerler arasına girmiştir. Aynı yöreden göç eden, aynı dertlerle boğuşan, hedefleri aynı olması gereken insanlar ayrıştırılmıştır. Siyasal iktidarlara yakın olan dernekler gelir getirici lokallere sahip olabilmişlerdir.

Öte yandan, daha eğitimli kesimler de mezun oldukları okullara göre örgütlenip kendilerine kimi ayrıcalıklar sağlama gibi seçkinci eğilimlere sahip olmuşlardır. Galatasaraylılar, Mülkiyeliler, İTÜ’lüler, ODTÜ’lüler, Kabataşlılar gibi… İyi niyetlerle başlanan bu örgütlenmeler hızla toplumda bölünmenin bir aracını oluşturmuştur.

Örgütsel parçalanma giderek etnik kökenleri ifade eden derneklerden, dinsel inançları, mezhepleri ifade eden derneklere dek ilerlemiş, burada da kalmayarak cemaatler, tarikatlar da örgütlenmiş kendilerine STK adını vererek yasal kılıf altına girmişlerdir (15 Temmuz darbe girişimi bu açıdan da incelenmelidir).

Bunlar dışında seçkinler,  ayrıcalıklılar yaratmanın aracı olan masonik yapılar bulunmaktadır. Çok az sayıda üyeden oluşan bu örgütlere her isteyen giremez. Yüksek aidatlar, lüks yaşam biçimi, her derneğin üye üst sınırının belirli olması, başkanlığın seçimle alınmasına karşın yetenekten ziyade bir sıra ile gelmesi, dışa kapalı yapı aristokratik ritüeller gibi ayrılıklar ve ulus ötesi ilişkileri nedeniyle bu örgütler konumuzun dışındadır.

………………………………….
……………………………………..

Son Söz

Örgütsüz halk köle halktır.

Örgüt diye bizi köleleştirmek isteyenlerin dayattığı örgütleri kabullenmek köleliğin sürmesini gönüllü olarak kabullenmektir. Bizim gerçek gereksinimlerimiz ve çözümleri için kuracağımız örgütleri hedeflemeli, bizi köle yapmak isteyenlerin gereksinimleri ve çözümleri için kurulmuş örgütleri reddetmeliyiz. Örgütlenmek adına paramparça olarak mikro örgütlenmelere karşı uyanık olmalı, örgüt içi demokrasinin geliştirilmesi için çaba harcamalıyız.

  • Örgütlerde demokrasi adına anarşiyi desteklememeli, devrimci bir disiplin ve örgüt ahlakı ile çalışmalıyız.

===============================

Dostlar,

Saygın dostumuz, eylem ve düşün insanı Lütfü Kırayoğlu, İTÜ’lü bir elektrik mühendisi olmasına karşın ilgi alanı çok geniş. Yaşamı boyunca örgütler – örgütçülük… çabası içinde oldu. Neredeyse 40 yılın birikimini bu yazısı ile kaleme (klavyeye!) almış. Bizimle paylaştığı için teşekkür ederiz. Mülkiye eğitimi de alan bir hekim olarak biz, Sn. Kırayoğlu’nun Örgütler konusu hakkındaki deneyimlere de dayanan derin bilgisini saygı ile karşılıyor ve öğreniyoruz.

17 sayfalık kapsamlı çalışmanın önemli bölümlerini aktardık. Yazının tümü için lütfen tıklayınız

​Sevgi ve saygı ile. 10 Eylül 2019, Datça

Dr. Ahmet SALTIK​ MD, MSc, BSc​
Halk Sağlığı (Toplum Hekimliği) Uzmanı​ -​
Ankara Üniv. Tıp Fak. Öğretim Üyesi
​Mülkiyeliler Birliği Üyesi​​ – Sağık Hukuku Bilim Uzmanı​
www.ahmetsaltik.net      profsaltik@gmail.com

Erdoğan’ın gizli mektubu!

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Erdoğan’ın gizli mektubu!

Hasan DEMİR
Yeniçağ, 29..05.2013
Bugünleri anlamak için Erdoğan’ın 3 Kasım 2002’de, yani partisinin seçim zaferinden bir gün sonra Pentagon’a yazdığı gizli mektubu bilmek gerekiyor. İşte basına yansıyan ve bugüne kadar yalanlanmayan o mektup:

“Dr. Paul Wolfwitz, Savunma Bakan Vekili, 4 Kasım 2002

Değerli Dr. Wolfowitz,

Ülkelerimiz arasındaki tarihsel ortaklık ve dostluğun gelecekte de sürmesi ümidimi paylaşmak için, bu mesajımı ortak dostlar aracılığıyla doğrudan size ulaştırmak isterim. Seçim sonuçlarının bizim Genelkurmay saflarında biraz rahatsızlık yaratmış olabileceğinden, resmî konumunuz gereği, hiç kuşkusuz haberdarsınızdır. Bilmenizi isterim ki, onların müreffeh, seküler (çağdaş) ve birinci dünya topluluğunun güvenilir bir üyesi olması ümitlerini partim ve ben de payla-şıyoruz. Ve geçmişte hiç olmadığı kadar birleşmiş olan ülkemizin çıkarları için en iyi olacak şekilde birlikte çalışabileceğimiz kanaatindeyim.
Bu amaçla, Org. Özkök ile mümkün olduğu kadar kısa sürede mahrem, özel bir toplantı yapabil-meyi ümit ediyorum. Özel cep numaram şudur: 0533 7… Bu yardım ve ülkemize geçmişte gös-terdiğiniz dostluk için çok teşekkürler. Sizinle kişisel olarak görüşmeyi sabırsızlıkla bekliyorum.

Recep Tayyip Erdoğan
Genel Başkan”
******

17 Ocak 2004’te Hayrullah Mahmut’un Star Gazetesi’nde yayınlanan bu mektubu o gün bu-gündür yalanlanmamıştır. Ne kadar iyi niyetle bakarsanız bakınız seçimden büyük bir zaferle çıkmış ve iktidar koltuğuna oturmuş bir partinin Genel Başkanı kendi Genelkurmay Başkanı’ ndan randevu alabilmek için  “ortak dostları” aracılığıyla ABD Savunma Bakan Yardımcısı’ndan yardım isteminde bulunuyor..
Çiçeği burnunda bir liderdir, bir acemiliktir yapmıştır, derseniz, yanılırsınız.. Erdoğan’ın bu tavrı Başbakan olduktan sonra artarak sürmüş ve sonç “BOP Eş Başkanlığı”  olarak tam bir  “El’e-Eldiven olma”  ilişkisine dönüşmüştür. PKK’nın terör örgütü listesinden çıkıp  “aktivist” konu-muna gelmesi ve Öcalan’ın bir devlet başkanı gibi Erdoğan’ı temsil eden devlet ve hükümet gö-revlileriyle aynı masayı paylaşması işte bu sürecin ve işte bu “ortak dostların” ürünüdür. O “or-tak dostların” Erdoğan’ın Washington’da, “Beni İshak Alaton’dan sorun” demesiyle kimler ol-duğunu anlıyoruz.
Bu ortak dostun epey zamandır işi gücü,  “Türkler Ermeni soykırımını kabul etsin”  türküleri söylemek.  Bu  “ortak dostun”  bir kimliği de TESEV’ci olması… Biliyorsunuz TESEV,  “Şehit-lik ve gazilik kavramlarının kaldırılması” tavsiyesinde bulunan bir  “sivil toplum kuruluşu” dur.
“Sivil” i tırnak içinde yazdık, çünkü TESEV’in arkasında onlarca Avrupalı ve Amerikalı teşkilât var ve bu kuruluşa milyonlarca dolar para aktarıyorlar. Bu paralarla Türkiye’de sosyal projeler destekleniyormuş, öyle diyorlar.
Bu sosyal projelerin neler olabileceğini bugün TESEV’in başında bulunan ve Erdoğan’ın  “Akil adamlarından” olan Can Paker’in, “Öcalan artık hapisten çıkartılsın, devletle aracısız olarak gö-rüşsün” talebinden anlayabilirsiniz…
Evet, bugünleri anlamak için partisi seçimleri kazanır kazanmaz Erdoğan’ın Pentagon temsilcisine yazdığı o mektubu hatırlamakta yarar var..
PKK’dan Suriye sorununa kadar başımızda kaç bin belâ var ve başımıza kaç çuval geçirildi de özür dilenmesi isteminde bile bulunulamadıysa, işte bu “duruş” nedeniyledir..
Elleri kan ve gözleri kin olan ABD Başkanlarının “sesini özlemek” de, Kırmızı odalarda  “Sev-mediğiniz Esad’ı sizin adınıza biz devirelim, amma siz de bize yardımcı olun” taleplerinde bulunmak da yine aynı nedenledir.
Şeker pancarı ekimine kota konurken ABD’nin bütün dünyada yasaklanan genetiği değiştirilmiş mısırından şeker üretimi payının yükseltilmesine; Bush’un, “Özelleştirilmesi cesaret ister”  de-diği Türk Telekom’un arkasında İsrail olan firmaya üç yıllık kârı karşılığı satılmasına kadar her ne var ise, evet, işte bu  “duruş”  yüzündendir…
Bunun adına AKP’liler,  “Dünya liderliği” diyor, Sayın Erdoğan da “inanmış gibi”  yapıyor. Zira o gerçeği biliyor. Dünya lideri Obama’dır. Dünyada O ne derse o oluyor.
Rumlar Akdeniz’in petrol ve doğal gazını zimmetlerine geçirirken Yunanistan sahipsiz Ege adalarına Yunan bayrağı çekmeye devam ediyor..
Yani…
“Dünya liderinin” yönettiği Türkiye’nin gücü, iflas etmiş Kıbrıs Rum Kesimi ile Yunanistan’a bile yetmiyor.
================================
Dostlar,

Arşivler unutmuyor…
İyi ki varlar…
İyi ki, gerçeklerin bu vb. gerekçelerle beklenmedik zamanlarda ortaya çıkma huyu var..
Mazlum Türkiye’ni ahını alanlar elbet bir gün hukuk önünde hesabını verirler..
Dayan Türkiye’m, dayan..

Sevgi ve saygı ile. 31 Ağustos 2019, Tekirdağ

Prof. Dr. Ahmet SALTIK MD, MSc, BSc
Halk Sağlığı – Toplum Hekimliği Uzmanı,
Sağlık Hukuku Bilim Uzmanı, Mülkiyeliler Birliği Üyesi
www.ahmetsaltik.net   profsaltik@gmail.com

Suay Karaman : ÇATI ADAYI

1 Yanıt
Share via emailShare on WhatsApp Share


ÇATI ADAYI

portresi_Anit_Kabir'de

 

Suay Karaman

 

 

Türkiye’nin sorunlarından uzak ve ne yaptıkları belli olmayan muhalefet partileri
CHP ile MHP, dış güçlerin önerisiyle cumhurbaşkanlığı için İslam Konferansı Örgütü (İKÖ) eski Genel Sekreteri Ekmeleddin İhsanoğlu’nu aday gösterdiler. CHP ve MHP açıkladıkları cumhurbaşkanı adayını, devlet tecrübesi olan, hukukçu, muhafazakar kesimden oy alabilecek, laik, demokrat kişilikli birisi olarak tanımladılar.

CHP ile MHP’nin cumhurbaşkanı adayı olarak açıkladıkları isim, 1924 yılında  Atatürk’e karşı olduğu için ülkeyi terk edip Kahire’ye yerleşen, Mustafa Kemal ve arkadaşları için ‘katli vaciptir’ fetvası veren, İngilizlerin himayesindeki son şeyhülislam Mustafa Sabri Efendi adlı vatan haininin yanındaki Yozgatlı müderris İhsan Efendinin oğludur.
Bir insanın düşünce dünyasını belirleyen temeller aile çevresi, sosyal çevresi ve
eğitim sürecidir. 1943 yılında Kahire’de doğan, Mısır vatandaşı olarak, Mısır’da yetişen, siyasal İslam’ın üretim merkezi El Ezher Üniversitesi’nde görev yapan ve
hangi tarihte Türk vatandaşlığına girdiği belli olmayan bu çatı adayı, 1970’te
Türkiye’ye gelerek, İslami İlimler Araştırma Vakfı’nın kurucu üyesi olarak,
günümüzdeki birçok şeriat yanlısıyla birlikte çalışmıştır. 1974’te Ankara Üniversitesi
Fen Fakültesi’nde organik kimya doktorası yapmış, 1975-77 arasında İngiltere Exeter Üniversitesi’nde doktora sonrası çalışmalarda bulunmuştur. 1978’de Ankara Üniversitesi’nde ‘Kimya Doçenti’ olmuş, 1984’te ise İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nden hangi çalışmasıyla, nasıl kazandığı bilinmeyen bir ‘Kültür ve Bilim Tarihi Profesörü’ sanı almıştır. Bir akademisyenin doktora tezini, kendi makalesinde kullanarak bilimsel yolsuzluk (intihal) yaptığı da bilinmektedir.

AKP iktidarı tarafından desteklenerek İslam Konferansı Örgütü’ne Genel Sekreter olması için yoğun çaba gösterilen bu çatı adayı, örgütün genel sekreteriyken
‘İslam Ordusu’ kurulmasını istemişti. İKÖ, İslam dinini temel alan siyasi bir örgütlenmedir ve bu yüzden laik Türkiye Cumhuriyeti bu örgütün üyesi değildir.

  • Anayasamızın ilk üç maddesine aykırı olan şeriatçı bir örgütün
    has adamını, devletin başına aday olarak göstermek, akıl tutulmasıdır.

“Devrimler adına geleneklerimizi, demokrasi adına kanunlarımızı inkar ettik.” diyerek, Cumhuriyet’in Osmanlı’yla bağlarını kopardığından yakınan bu çatı adayı,
Haber Türk Televizyonu’ndaki Teke Tek programında; “Ortadoğu’da son 20 yıldaki
en büyük lider Tayyip Erdoğan’dır.” demişti. Yeryüzünde emperyalizme ilk kez yenilgi tattıran büyük önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ü, Napolyon Bonapart ve
George Washington ile kıyaslayacak kadar bilinçsiz olan bu çatı adayın, Atatürk’ten söz ederken “mesele” dediği de unutulmayacaktır.

Bu çatı adayı özellikle sol görüşlü yurttaşlara benimsetmek için, Nazım Hikmet’in şiirlerini Arapça’ya çevirmesi gündeme getirilmiştir. Barış ve özgürlük şiirleri yazan dünya şairi Nazım Hikmet’in şiirlerini Arap toplumları anlayabilselerdi, bugün iç çatışmalardan kurtulur ve emperyalizmin kucağına oturmazlardı. Nedense bu çatı adayının, Madımak katliamından (AS: 2 Temmuz 1993) sonra “Allah’a şirk koşanları ateşle imtihan ederler.” demesi gündeme getirilmemektedir.

Cumhurbaşkanlığı seçiminde tarz olarak terbiyeli ancak AKP ile aynı ideolojiden gelme bir çatı adayla seçime katılmak topluma güven vermediği gibi,
CHP’ye yakışmamaktadır.

  • Tayyip Erdoğan ile Ekmeleddin İhsanoğlu’nun farkı yoktur,
    her ikisi de aynı yolun yolcularıdır.
  • Emperyalizm; denetimden çıkan ve iyice yıpranan BOP’un eşbaşkanı
    Tayyip Erdoğan yerine, başka biriyle Sevr projesine devam etmek istemektedir.
  • Ekmeleddin İhsanoğlu’na da oy verseniz oyunuz emperyalizmin hizmetine ve ülkenin bölünmesine gidecek,
  • Tayyip Erdoğan’a da oy verseniz oyunuz emperyalizmin hizmetine ve ülkenin bölünmesine gidecektir. 

Günlerdir medyada ve kamuoyunda yaratılan algı ile küresel güçlerin temsilcisi Ekmeleddin İhsanoğlu için el birliğiyle yoğun kampanya yapılmaktadır.

“Ekmeleddin’e oy verirseniz, Tayyip’ten kurtuluruz.” söylemiyle yapılan içi boş propaganda, topluma şirin gözükmektedir. Halbuki biri Tayyip’in kendisi, diğeri ise kopyasıdır. Erdoğan’ı öven çatı adayın, hiç AKP politikalarını eleştirdiğini duyan var mı? Tayyip, iyice bitmiş, sıfıra yaklaşmıştır. Zaten mevcut anayasa ile yapacağı cumhurbaşkanlığı görevi, başbakanlıktaki gibi fazla yetkisi olmayacağı için,
süreç farklı olacaktır.

Siyasal İslamcı biri, şimdi zaten Çankaya’da noterlik yapmaktadır. AKP’nin aday göstereceği Tayyip Erdoğan da siyasal İslamcıdır. Şimdi üçüncü bir siyasal İslamcıyı CHP ve MHP çatı adayı olarak göstermektedirler. Yani demokratik, laik, sosyal bir hukuk devleti olan Atatürk’ün cumhuriyetine veda edilecektir.
Bunun taşeronluğuna da yeni CHP soyundurulmuştur.

  • Toplumu kırk katır mı, kırk satır mı ikileminden kurtarmak için, muhalefet milletvekillerine büyük görev ve sorumluluk düşmektedir.

Genel başkanların dayatmalarına kulak asmadan, yeniden seçilmemeyi göze alarak, ülkemizin bağımsızlığı için yurtsever bir adaya imza vermek zorundadırlar.
CHP milletvekillerine, genel başkan tarafından bu çatı adaya imza vermeleri için
baskı yapılmaktadır. İmza veren milletvekilleri TESEV’in Sorospularının, biat kültürünün ve vatan haini Seyit Rıza’nın (AS: Bu nitelemeyi paylaşmıyoruz..) müritleri olarak, güven kaybına uğrayacakları gibi, emperyalizme teslim olduklarını da kanıtlayacaklardır. İmza vermeyerek dik duran milletvekilleri ise, Mustafa Kemal Atatürk’ün özgür düşünen askerleri ve yurttaşları olduklarını kanıtlayarak, güvenirliklerini arttıracaklardır.

  • Ülkemize dayatılan emperyalizmin tezgahından geçmiş bu iki adaya,
    toplum mahkum edilemez.

Bu büyük emperyalist oyuna karşı ulusal-yurtsever bir aday çıkarmak gereği vardır. Atatürk’ün cumhuriyetinin geleceği için, henüz vakit varken vatansever bir adayın
halkın önüne çıkarılmasını sağlamak ve bu tuzağı bozmak gerekmektedir.

İlk Kurşun Gazetesi, 23 Haziran 2014

Alevi örgütleri niçin sessiz?

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share


Alevi örgütleri niçin sessiz?

necdet_sarac_portresi

Necdet Saraç

necdet.sarac@yurtgazetesi.com.tr
22 Temmuz 2013


Kürt meselesindeki müzakere sürecini rölantiye alan ve yerel seçim sonuna kadar da çözüm üretme yerine, bu rölanti halini devam ettirme niyetinde olan AKP, kendisi için Kürt meselesinden daha kolay bir alan olan Aleviler üzerinden başka bir gündem yaratmaya çalışıyor. Bu nedenle geçen haftanın en önemli gündem maddelerinden biri “tencere tava çalan komşunuzu ihbar edin” olurken, diğeri de Alevilikti.
İki hafta önce “ikinci Alevi açılımını” yeniden gündeme sokan Erdoğan, geçen hafta da bu açılımı “yeni gibi gözüken eski” sözleriyle sürdürdü…

Başbakan Erdoğan’ın “Eğer Alevilik Hz. Ali’yi sevmekse, ben dört dörtlük bir Aleviyim. Çünkü Hz. Ali efendimizi çok seviyorum” sözleri aslında yeni sözler değildi. 2011 yılında da benzer bir konuşma yapan Erdoğan, konuşmasına bu kez yalnızca
“dört dörtlük Alevi” vurgusunu eklemişti. Tek fark buydu. Erdoğan iki yıl önce olduğu gibi bu kez de gönlünde yatan “Sünnileştirilmiş bir Aleviliği” yeniden bütün Alevilere dayatıyordu!

Erdoğan bunları söylerken, bir başka kulvarda Sabah Gazetesi yazarı Rasim Ozan Kütahyalı “15 Ağustos tarihinde şiddet de içeren büyük bir Alevi ayaklanması tasarlandığını” yazıyordu. Kütahyalı’nın yazdığı da aslında “çok yeni bir senaryo” değildi ama önemliydi. Kütahyalı, “objektif bir gerçeklik” diye TESEV raporuna yansıyan, arkasından da Cengiz Çandar’ın, Yalçın Akdoğan’ın, Mümtazer Türköne’nin ve Güneri Civaoğlu’nun yazılarına konu olan ve “barışın, birliğin, bütünlüğün” önünde engel olarak gösterilen “solcu Aleviler“ söylemini “ayaklanma” fikriyle bütünleştiriyor ve “Aleviler kışkırtılıyor” diye sunuyordu.

Bu son derece tehlikeli söylemler ne Alevi kamuoyunda ne de Türkiye kamuoyunda Erdoğan’ın “dört dörtlük Aleviyim” sözleri kadar yer buldu. Alevi hareketinin birçok kurum başkanı Erdoğan’ın sözleri ile ilgili olarak kendilerine tutulan mikrofonlara bu sözleri eleştirerek ve Aleviliğin ne olduğunu bir kez daha bir savunma refleksi içinde anlatmaya çalışarak cevap verdiler. Alevi kurum başkanlarının söylemleri genel olarak doğru olsa da işin doğrusu, durumu idare etmeden öteye geçemiyordu. Çünkü Alevi hareketi
ne Erdoğan tarafından Alevilere dayatılan “İslami yaşam biçimi” tartışmasını,
ne de “solcu-devrimci Alevilerin barış sürecinin önünde engel olduğu” yaklaşımını bir savunma psikolojisi ile aşamaz. Savunma psikolojisi ile bütünleşen mağdur edebiyatı Alevileri hem siyasi hem de toplumsal gündemden hızla düşürdüğü gibi “güçsüz bir Alevi algısını” da beraberinde getiriyor. Alevi dünyasının neredeyse kabak tadı veren ve yer yer dalkavukluğa dönüşen “hoşgörü edebiyatı” da bu süreci fazlasıyla besliyor.

* * *

Bir yandan “yeni Alevi açılımı” diyen bir AKP, diğer yandan AKP’nin doğrudan kontrolünde olan TOKİ’nin aynı hafta içinde “Cemevi için yerimiz yok cevabı”.
Bir yanda “dört dörtlük Alevi söylemi, diğer yanda Kılıçdaroğlu’nun Alevi kimliğinden hareketle meydanlarda yuhalatılan Alevilik. Bir yanda kardeş edebiyatı, diğer yanda köprüye konan Yavuz Selim ismi. Bir yanda eşitlik edebiyatı, diğer yanda “bu solcu Aleviler var ya, onlar barışın da demokrasinin de önünde engeller. Gezi direnişlerinde bu Alevilerin bu kadar öne çıkması tesadüf değil, aman dikkat. Bunlar yeni bir ayaklanmaya hazırlanıyor” söylemleri…

Bu söylemleri AKP ve “akıl hocaları” adım adım besliyor, büyütüyor. Bu durum karşısında Alevi hareketi son derece etkisiz. Yüz binlerce insanı sokağa döken, 2008’de başlattığı “Eşit Yurttaşlık Hakkı” mitingleriyle yeni bir dönem başlatan
Alevi hareketi, yarattığı bu etkinin sonucu sokağa çıkan “sıradan” Alevi vatandaşların bile gerisine düşmüş durumda. Ayda 2,5 milyon kişinin ziyarete ettiği Alevi kurumları (cemevleri) sanki gündemin tümüyle dışına düşmüş gibiler. Ciddiye alınmadıkları,
adam yerine konulmadıkları TV tartışmalarına katılan taraflarda bile gözüküyor.
İktidar ne kadar manüple ederse etsin, tercihte bulunursa bulunsun, eğer ortada
derli toplu ciddi ve ortak davranma yeteneği olan bir Alevi hareketi olsa televizyonlardaki “Alevi tartışmalarında” meydan ne yalnızca AKP’nin kurdurduğu ve kağıt üzerinde olan Alevi derneklerine kalır, ne de Alevilik konusunda Sünni ulema bu kadar ahkâm kesebilir! Alevi hareketi artık sıradanlaşmış demeçler dışında bu “sessizliğini” bozmak için kendi içinde acilen yeniden yapılanmalıdır. Düşünsel olarak da tıkanan bir görüntü veren Alevi hareketi son bir-kaç yıldır patinaj yapıyor. Bu patinajdan kurtulmak için Alevi hareketinin bir bütün olarak yeniden yapılanması kaçınılmazdır.

NOT   : Geçen hafta Bağımsız Dergisi’nde yayınlanan “Alevileri kim temsil ediyor?” başlıklı yazımı www.yurtgazetesi.com.tr” den okuyabilirsiniz.

DAYAN TAHRİR! EMPERYALİZMİN KİRLİ KELEPÇESİNİ KIR!

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Dostlar,

Dr. Alper Akçam, meslektaşımız bir tıp doktorudur.
Bu sitede daha önce de kendisi hakkında yazılar koymuştuk.
Örneğin Şiir : OKULUNDA ÖMRÜMÜN..
(http://ahmetsaltik.net/siir-okulunda-omrumun/, 12.6.13)

Çook başarılı ve savaşım dolu 40 yılı bulan meslek uygulamasından (Genel Cerrahi) sonra emekliliğinde de boş durmadı. Son birkaç yıldır, Köy Enstitülü bir anabanın çocuğu olarak Yeni Kuşak Köy Entitütülüler Derneği Başkanlığını üstlendi. Özveri ve başarı ile yürütüyor.

Aşağıda Mısır’daki demokrasi istemlerine iilişkin bir dayanışma yazısı var.
Özlü ve ciddi tarihsel özetle Emperyalizmin kirli oyunları da sergilenmekte.
Kendisine teşekkür ederek, bizimle paylaştığı yazısını sitemizde yayımlıyoruz.

Sevgi ve saygı ile.
Ankara, 1.7.13

Dr. Ahmet Saltık
www.ahmetsaltik.net

===============================

DAYAN TAHRİR! EMPERYALİZMİN KİRLİ KELEPÇESİNİ KIR!

TAKSİM’DEN TAHRİR’E, ÖZGÜRLÜK VE ONURLU BİR YAŞAM İSTEYEN
TÜM MÜSLÜMAN HALKLAR SENİNLE…

portresi

Dr. Alper AKÇAM
2 Temmuz 1798 günü Mısır’ı işgal için İskenderiye’ye çıkmış Napolyon,
Mısırlılara seslenirken “nous sommes les vrais Musulmans” (biz gerçek Müslümanlarız) diyerek açmıştı iğrenç yalanlar kapısını.

II. Dünya Savaşı sonrası Ortadoğu ve Kuzey Afrika’daki emperyalist güçler yer değiştiriyor, Fransız ve İngiliz egemenliğinin yerini alan ve dünya emperyalizminin jandarmalığına soyunmuş ABD emperyalizmi yeni oyunlarla varlığını perçinlemeye çalışıyordu.

Napolyon, Mısır’dan ayrılırken yerinde bıraktığı Kleber’e verdiği öğüt yakın çağda de emperyalizmin ana ilkesi olacaktı. “Napolyon vekili Kleber’e kendisi ayrıldıktan sonra Mısır’ı Şarkiyatçılar ile kendi yanlarına çekebildikleri Mısırlı dini liderler aracılığıyla yönetme talimatı verdi; başka bir siyaset fazla pahalıya patlar, akılsızlık olurdu” (Edward Said, Şarkiyatçılık, syf. 92)

İlim Yayma Cemiyetlerinden Komünizmle Mücadele Dernekleri’ne, günümüzde tüm Afrika ve Asya ülkelerine dağılmış belli okullar, Türkiye’de yıllarca tüm okullara, karakollara, ev kapılarına kadar bedava dağıtılan gazeteler, din adamları adına Georgtown’dan Londra’ya yapılan simpozyumlar, İslam düşüncesini politika malzemesi yapmış kimi liderlerin ABD’de yüzlerce dönümlük arazilerde koruma altında yaşıyor olması, bu politikanın günümüze uzanmış ve bir yelpaze gibi değişik kültürel alanlara uzanmış görüntülerdir.

1950’lerin “milliyetçi” vurgusu önde tutulmuş “Komünizmle Mücadele Derneği” yöneticilerinin 21. Yüzyıl başlarından itibaren “ılımlı İslamcı” mertebeye terfi etmiş olduklarını görüyoruz. ABD’nin NATO ve CIA çatısı altında yürüttüğü “milliyetçi-İslamcı” çalışmaların bir uzantısı olan Komünizmle Mücadele Derneği’nin kurucu ve yöneticileri arasında Nihal Atsız’ın kardeşi Nejdet Sançar, Z. Velidi Togan, Peyami Safa ve Fethullah Gülen adları bulunmaktadır. Fethulah Gülen’in bugünkü politik yapısı göz önüne alındığında “milliyetçi-muhafazakâr” ya da “Türk-İslamcı” kanadın hangi politik evrelerden geçmiş olduğu anlaşılabilmektedir.

Bazı Sosyal Demokrat liderlerin bile kutlayarak kendisini onayına sunduğu, kutsal inançlarımızı kullanarak geniş bir taban kazanmış bu “okullar-yayınlar-olimpiyatlar” kültür ağı, göründüğü kadar masum olmayıp ABD gizli servisleriyle ilişki içindedir; emperyalizmin ekonomik ve politik geleceğine kültürel avadanlık olarak kullanılmakta, deyim yerinde ise, bir “koçbaşı” işlevi görmektedir.

1984 yılında kurulmuş NED (National Endowment for Democracy) adlı örgütün para ve politik destek verdiği birçok dergi (Yeni Forum, vb.) ve kurdurduğu NGO (Non Governmental Organization – TESEV, TÜSEV gibi Sivil Toplum Örgütü) toplantılarında CIA ajanları doğrudan görev almıştı (Paul Henze ve Graham Fuller).

1996 yılında doğrudan ABD Başkanı’na bağlı ACRFA (Advisory Committee on Religious Freedom Abroad / Dış Ülkelerde Din Hürriyeti Danışma Komitesi) elemanları TBMM’ye türbanla giren ilk milletvekilini ülke ülke dolaştırıp Türkiye’deki totaliter odaklara karşı “demokrasi” nutukları attırmışlardı.

“Oyun İçinde Oyun” oynanmakta Müslüman Asya, Ortadoğu ve Afrika ulusları kutsal inançları kullanılarak zincire vurulmaktadır. Böylece AVM’lerden HES’lere, yer altı yerüstü zenginlikleri yerli işbirlikçilerle birlikte kolayca yağmalanmakta, “ulusalcılık” kavramı “faşizm” ile özdeş gösterilip tüm direniş noktaları yok edilmeye çalışılmaktadır.

Geçtiğimiz yıl Tahrir’de de önemli olaylara sahne olmuş Arap Baharı hareketi, Kaddafi’nin ve emperyalizme zaman zaman karşı çıkabilen bireysel despotik yönetim uygulayan birçok liderin başını yemiş, birçok İslam ülkesinde Müslüman Kardeşlere iktidar yolunu açmıştı…

Afganistan’da, Irak’ta, Libya’da, Tunus’ta, Mısır’da yaşananlar, Suriye’de farklı ve çok kanlı bir senaryoya dönüşmüş durumda. Sıra İran’a da gelecektir…

Mursi, Mısır halkının özgürlük talebi üzerine kurmuştu iktidarını…
Müslüman Kardeşler örgütü, ABD metropollerinde ve politika belirleyen kuruluşlarında, dost ve müttefik bir güç olarak karşılanıyor…

Taksim olayları sırasında Fas’ta bulunan Başbakan R. T. Erdoğan, dönüş gecesi kendisini karşılamaya gelenlere yaptığı konuşmada, “Sizlere Fas’taki kardeşlerimin selamlarını getirdim, sizlere Cezayir’deki kardeşlerimin selamlarını getirdim, sizlere Tunus’taki kardeşlerimin selamlarını getirdim. Değerli kardeşlerim, Allah kardeşliğimizi daim etsin inşallah” diyordu. İstanbul’un kardeşi Saraybosna’yı, Bakü’yü, Beyrut’u, Kahire’yi, Üsküp’ü, Bağdat’ı, Şam’ı, Gazze’yi, Ramallah’ı, Mekke ve Medine’yi selamlıyordu… Getirdiği selam, kendisini temsilcileri ve belli oranda liderleri saydığı, Arap Baharı ile Kuzey Afrika ve Ortadoğu’da iktidar koltuğuna epeyce yerleşmiş “Müslüman Kardeşler”e aitti…

TAHRİR MEYDANI.jpg

Bu oyunu halkların kardeşliği ile, imece ile, el birliği, güç birliği ile kırmalı, “özgürlük, eşitlik, kardeşlik” parolasıyla doğduğu topraklara adalet ve aydınlık getirmiş kutsal inancımızı bir politika malzemesi olmaktan kurtarmalıyız.

  • Dayan Tahrir, diren Tahrir… 
  • Kır bu çirkin oyunu!  
  • TAKSİM’DEN TAHRİR’E ÖZGÜRLÜK İSTEYEN TÜM MÜSLÜMAN HALKLAR SENİNLE…

01 TEMMUZ 2013,
Dr. Alper AKÇAM

Atatürkçü Düşünce Derneği Genel Başkanı Tansel Çölaşan’ın Trabzon Konuşması

1 Yanıt
Share via emailShare on WhatsApp Share


Atatürkçü Düşünce Derneği Genel Başkanı
Tansel Çölaşan’ın Trabzon Konuşması

portresi

  • ADD Genel Başkanı Tansel Çölaşan, Türkiye’de kullanılan bilgisayar destekli SEÇSİS sistemi ve sayım yönteminin büyük hileler içerdiğini iddia etti.

Türkiye’de demokrasi ve demokratik bir seçimin olmadığını, bu nedenle
bu Meclisin Anayasayı değiştiremeyeceğini savunan Çölaşan,

  • “AKP, laiklik ve demokrasinin kaldırılması;
  • PKK da etnik bölünme istekleriyle bir ortak anayasa uzlaşması yaptılar.

AKP’nin tek başına anayasa hazırlaması anayasal bir suç..” dedi

Çölaşan, ADD Trabzon Şubesi tarafından düzenlenen “Gündem Anayasa Tuzağı” konulu konferansta konuştu. Konferansın açılışını yapan şube başkanı Cemal Verep, Türkiye Cumhuriyeti’nin büyük bir saldırı altında olduğunu öne sürdü,
ancak yurtseverlerin, Atatürkçülerin bu saldırılara boyun eğmeyeceğini söyledi.
Verep, “Gün diz çökme değil, diz çöktürme günüdür.
Cumhuriyet ve emek güçleri diz çökmeyeceğini göstermiştir.” dedi.

Daha sonra konferansına başlayan Çölaşan;

  • AKP’nin bir küresel operasyonla işbaşına getirildiğini,

bugün gündemde olan Anayasa yapma çabalarının da bu olayın bir parçası olduğunu savundu.

Çölaşan TESEV, TUSKON, TOBB ve Arı Grubu’nun yeni anayasa konusunda
bu güçler tarafından “özel olarak görevlendirildiğini” belirtti ve şöyle konuştu:

  • “Bugün en önemli olaylardan biri seçmen yazılımı ve sayımı sırasında kullanılan bilgisayar destekli sistemlerdir. Türkiye’de kullanılan sistem, İngiltere başta olmak üzere ciddi ülkelerde artık kullanılmıyor.
  • Bugün YSK’nın denetim görevi elinden alınmıştır.
  • Artık 1 saatte seçim sistemi sayımı yapabilmektedir.
    Ama bu durum büyük hilelere açıktır.
  • Bugün ‘bilinçli olarak’ hiçbir ankette AKP’nin oyu %50’nin altında görülmemektedir. Toplum böylece koşullandırılıp bu sistemle yapılacak seçimde ortaya çıkarılacak sonuca hazırlanmaktadır.”

Çölaşan;

  • Seçim ve sayımla ilgili programın 3 seçimdir kullanıldığını,
  • Seçmen kaydırmaları yapıldığını,
  • 2004’den 2007’ye dek 5 milyon seçmenin kaybolduğunu (!) anımsattı.
  • Bu koşullarda oluşan Meclisin anayasa yapamayacağını savunan
    Tansel Çölaşan, şunları söyledi:

“Demokratik bir yolla gelen bir iktidar ya da koalisyon anayasal değişiklikleri yapar.
Zaten 117 maddesi değişmiş bir 1982 Anayasası var ortada.

  • Anayasayı tek başına bir siyasal partinin yapması bir Anayasal suçtur.
  • Akil’lik; Anayasada olmayan bir yetkiyi kullandığı için Anayasal bir suçtur.
  • PKK ile mücadele yerine müzakere edilmesi, PKK’nın görmezden gelinmesi Anayasal suçtur. Bunu yapan kamu görevlileri Anayasal suç işliyor.
  • 15 milyon Kürt vatandaşımızın isteği yerine, 3,5 milyon PKK sempatizanının isteği ile bölünme anayasası getiriliyor.
  • Bu Anayasada iktidarın isteği ile laiklik ve demokrasi ortadan kaldırılıyor;
  • PKK’nın isteğiyle de bölünme getiriliyor.”

Tansel Çölaşan, İsviçre’nin 76 yılda anayasa yaptığını anımsattı,

“Demokrasi gerçek anlamda uygulandığında ve sınıfsal sorunlar çözüldüğünde
Kürt sorununun da olmayacağını..” savundu.

Çölaşan, Trabzon’da on binlerce vatandaşın katılımıyla düzenlenen,
Taksim’de devletin aşırı güç kullanımını protesto gösterisinde de kısa bir konuşma yaptı ve

“Kararı siz vereceksiniz.
Orta Çağ karanlığı mı istiyorsunuz yoksa çağdaş Türkiye mi?
Kararı biz ve sizler vereceğiz.
Geldikleri gibi gidecekler.” dedi.

(http://viratrabzon.com/haber/trabzon-isyani-onbinler-hukumet-istifa-dedi-4124.html, 1.6.13 ve http://add.org.tr/genel-baskanimiz-trabzondan-destek-verdi-geldikleri-gibi-giderler.html, 3.6.13)

E. Amiral Türker ERTÜRK : BİRLEŞE BİRLEŞE

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

E. Amiral Türker ERTÜRK

portresi_gulumseyen

BİRLEŞE BİRLEŞE

Geçtiğimiz Salı günü, 23 Nisan 2013’de Nazım Hikmet Kültür Merkezi Yenimahalle/Ankara’da Türkiye çapında çok önemli bir olay vardı. Tam 18 aydır Anadolu’yu karış karış gezen ve işbirlikçi AKP iktidarının sahneye koyduğu iç barışımızı dinamitleyecek olan bölücü Anayasa’yı halka anlatmaya çalışan Milli Anayasa Forumu’nun 2. Kurultayı yapıldı. Burada Forum vites büyüterek, Anadolu’nun
her yanından gelen delegelerin oyları ile ülkemizin tüm sorunlarına çözüm üreten
bir Milli Merkez haline geldi.

Salonun kapasitesi yaklaşık olarak 1500 ile sınırlı olmasına arşın 15 bin insanımız Nazım Hikmet Kültür Merkezi’ne çıkarma yapmıştı. Ben de oradaydım!
İnanın yaşadıklarımı ve gördüklerimi kelimelerle anlatamam. Sağcısı, solcusu ve mütedeyyini ile her kesimden insanımız vardı. Atatürk’te birleşen, ulusal bakış açısına sahip olan, antiemperyalist refleks gösteren ve halen Milli değerlerimize karşı sürdürülen düşmanlığa hayır diyen ve isyan eden herkes oradaydı.
Salon iğne atsanız yere düşmeyecek durumdaydı. Yerler, koltukların araları, koridorlar, salonun dışında fuaye ve kültür merkezinin etrafı hıncahınç vatansever doluydu. Siyasetçiler, aydınlar, gazeteciler, akademisyenler, sanatçılar ve askerler dahil
yok yoktu.

Kurultay 14: 00’de başladı ama saat 11: 30’da salon tıka basa dolmuştu bile. Programın 18: 00’e dek sürdüğünü düşünürseniz, salona 11: 00’de gelen bir insan neredeyse 8-9 saat yerinden kalkmadan belki de kendi etrafında 360 derece dönme fırsatı bile bulamadan oturduğu yer neresi ise orada kalmak zorundaydı. Tuvalet veya başka bir zorunlu gereksinim nedeniyle dışarı çıkmayı başaran birisinin aynı başarıyı yerine dönerken yinelemesi olanaklı değildi.

Bindirilmiş kıtalar ve kumanya yok!

Siyaseten deneyimli ve delegelik yapmış farklı partilerden arkadaşlar şimdiye dek
böyle coşkulu ve yüksek katılımlı bir kurultaya veya kongreye tanıklık yapmadıklarını anlattılar. Gördüklerini ve tanık olduklarını “inanılmaz” olarak tanımladılar.

Bindirilmiş kıtalar yok, avanta ulaşım ve otobüs yok, kumanya yok, susarsan bedava su bile yok. Tüm giderlerini kendin karşılamak zorundasın. Kurultay süresince çektiğin eziyet de cabası.

Bunlar yetmiyormuş gibi, bir de salonda bulunan katılımcılardan ve delegelerden yardım için para istendi. Emperyalizme ve işbirlikçilerine karşı mücadele vermek zordu. Çünkü devlet parası, ihale sözüne karşı müteahhit yardımı ve TESEV gibi Sivil Toplum Kuruluşlarından gelen dolar veya avrolar da yoktu.

Salonu sahneden yani cepheden izlediğimden her şeyi tüm ayrıntısı ile görebiliyordum. Koltukların arasında güç bela yardım kutusu dolaştırılıyordu. Ortam çok sıkışık olduğundan para toplama kutusu her sıraya uzatılamıyordu. İnsanlar itiraz ediyordu
“Niçin bizim sıraya kutu gelmiyor, yardım etmek istiyoruz..” diye. Cami dışında para toplamanın zorluğunu bilenler bunun ne anlama geldiğini çok iyi anlarlar!

İnanın dünyanın en iyi pop sanatçısını getirseniz insanları bu kadar zaman o salonun içinde tıkış tıkış gavur azabı içinde tutamazdınız!

Ama gerek salonun içinde gerekse dışında bulunanlarda azap çekiyor görüntüsü yoktu. İnsanlar mutluydu, coşkuluydu, heyecanlıydı, gözlerinin içi ışıl ışıldı fakat bir o denli öfkeliydi ve isyan içindeydi.

Daha önce yolları bir noktada kesişmemiş, farklı dünya görüşüne sahip hatta geçmişte aralarında husumet yaşamış insanları bir araya getiren acaba neydi? Hiç kuşkunuz olmasın, onları birleştiren duygu ve düşünce AKP’ye ve arkasındaki emperyalizme karşı duyulan öfke ve hiddetti. Çünkü buraya gelen herkes farkındaydı ki;
AKP emperyalizmin taşeronuydu ve Cumhuriyetimizin tüm değerlerine düşmandı.

  • Gün, birlik olma ve birlikte olma zamanıydı

Salon “Birleşe birleşe kazanacağız” sloganı ile inliyordu. Gerçekten birleşmekten başka çare yoktu. Gün kavga ve ayrılıkları kaşıma değil birlik olma, birlikte olma zamanıydı. Çünkü emperyalizm çok güçlüydü.

Emperyalizmin ve onun ağababası ABD’nin ha bugün çöktüğü ha yarın çökeceği gerçekçi bir değerlendirme değildi.

Emperyalizm 2002’ye, 2007’ye ve 2009’a göre ülkemiz ve bölgemiz için yaptığı planların gerçekleştirilmeları bu planların operasyonlarıydı. Silivri ve Hasdal zindanları bu emperyal planlara karşı gelişen veya gelişebilecek direnci kırmak içindi.

Emperyalizmin bölgeye yönelik planlarını sekteye uğratabilmek için bölge ülkelerinin
(Türkiye, Suriye, Irak, İran, Rusya) birlik olması gerekliydi. Ne yazık ki gelişmeler bunun tersisi açısından ciddi mesafeler kaydetmişti. Ergenekon, Balyoz ve Casusluk davaydi.

Emperyalizmin ülkemize yönelik planlarını bozguna uğratabilmek için Millici güçlerin birleşmesi gerekliydi. Bugüne dek bu da başarılamamıştı. Birleşmeyi engellemek için Meclis’te grubu bulunan partilere operasyon yapıldığı da bir gerçekti.

Milli Anayasa Forumu iken 23 Nisan 2013’te Milli Merkez’e dönüşen bu çatı,
her geçen gün daha çok güçlenen birleşmenin umudu ve bu birlikteliğin faaliyet odağı olmuştu. Fakat arkası doldurulmadan yalnızca sözlerle, cafcaflı söylemlerle ve propaganda amaçlı siyasal söylevlerle birleşme sağlanamaz. Olsa olsa düş kırıklığı olur! Birleşmenin ve her görüşten Millicileri bir araya getirmenin yolu özenli konuşmaktan, birleştirici ve kucaklayıcı davranış biçiminden geçer. Bu nedenle Kurultay’da CHP Milletvekili İsa Gök’ün duygu ve hamasetten uzak olarak yaptığı çözüm ve uyarı içeren konuşmasını çok önemsedim. Bu nedenle Milli Merkez’in,
halkın yükselen beklentilerine yanıt verebilmek için en az yedi fırın ekmek yemesi ve bunu çok kısa sürede de becermesi gerek.

Kurultayda çok çok çok sayıda okurum bana gelerek yazılarımı eskisi gibi bitirmemi ve bu şekli sevdiklerini ifade ettiler. Emriniz olur!

Saygılar sunarım. 27.4.13

Aleviler hedef tahtasında mı?

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Dostlar,

Kardeşimiz Necdet Saraç beyefendi, dün (16.1.13) YURT Gazetesinde yayımladığı yazısını bize de, lütfederek yollamış.

Oldukça önemli bir yazı ve yeterince kapsamlı. Bu yüzden hem Sn. Saraç’ın
bu konulardaki ehliyetinin bir kanıtı hem de bizim uzatmaya niyetimiz yok.

Yazısının başında Sn. Saraç doğrudan bize gönderme yapıyor. 14.10.12 günü Karadeniz TV’de Sn. Cevizoğlu’nun çağrısı ile CEVİZKABUĞU Programı’na çıkmıştık. Kadir Mısıroğlu, kendi söylemiyle “Elhamdülillah şeriatçıyım” deyip duruyordu ve Osmanlı’nın Alevi kırımlarını tamamlayamadığını,

“keşke bitirseydi” diyerek hayıflanıyordu!?

Temel gerekçesi ise Prof. İzzettin Doğan‘ın “Biz ayrı bir diniz” söylemiydi.
Biz Prof. Doğan’ın bu yönde bir söylemini bilmiyoruz. Diyelim ki var ve Aleviler
İslam dışı bir din olarak kendilerini tanımlıyorlar.
Kadir Mısıroğlu burada hükmünü veriyor ve diyor ki :

– Alevilerin katli vaciptir..

Biz de Kadir beye sormak istiyoruz :

Bu hangi İslam anlayışıdır, Kuran’da “başka dinlerden olanları öldürün” diye bir hüküm var mıdır, yoksa tersine epey ayet mi vardır? Bu durumda Kadir Mısıroğlu Kur’an İslamının dışında mıdır ve Müsümanlığı kendine özgü müdür?

Hangi durumda olursa olsun, insanların birbirinin inançlarına ve hele hele
en temel yaşam haklarına saygılı olmalarını kaçınılmaz görmekteyiz.

80’ini epey aşmış Kadir Mısıroğlu’nun da mutlak ve dokunulmaz olan yaşam hakkını sonuna dek kullanmasını ve Yüce Tanrı’nın yüreğine hidayet indirmesini dileriz.

Yalnız Mısıroğlu ile de kalmıyor.. Halk diliyle söylersek, “koca koca adamlar-kadınlar” ne denli kolayca ötekileştirici söylemlerin tuzağına düşüyorlar.
Bir bakıyorsunuz koskoca bir rektör.. bir bilim insanı da kervanda!

Bu doğrultu; söylem sahipleri dahil, tekil bağlamda hiç kimseye, toplamda ise Türkiye’ye hiçbir yarar sağlamaz, zararı ise çok ağır olur.

Alevi-Bektaşi inanç sisteminin omurgasıdır, herkesin çok işine yarayabilir :

  • ELİNE, BELİNE, DİLİNE HAKİM OL…

Sn. Saraç’a çok uyarıcı ve dengeli yazısı için teşekkür ederken,
özellikle son paragrafta vurguladığı görüşlerini paylaşıyoruz.

Sevgi ve saygı ile.
Ankara, 17.1.13

Dr. Ahmet Saltık
www.ahmetsaltik.net

======================================

Necdet SARAÇ

necdet_sarac_portresi

Aleviler hedef tahtasında mı?


PERDE 1: Birkaç gün öncesi, bir televizyon programı:

“Ceviz Kabuğu”.
Hulki Cevizoğlu sunuyor. Programda iki konuk var. Atatürkçü kimliği ile bilinen
Prof. Dr. Ahmet Saltık ve Osmanlıcı, İslamcı kimliği ile bilinen Kadir Mısıroğlu… Konu ise Osmanlı, İslam ve Türkler… Programın ilerleyen dakikalarında kelimesi kelimesine aynen şöyle bir diyalog gelişiyor:

Prof. Ahmet Saltık :
Bakın, Bektaş Han’a bağlı 30 bin Alevi öldürüldü, 30 bin Alevi…

Kadir Mısıroğlu : Alevilerin sözlerine bakarsan hiç Alevi kalmaması gerekirdi Türkiye’de. Biz 20 milyonuz diyorlar, nasıl kaldınız 20 milyon o kadar kestilerse?

Prof. Ahmet Saltık :
Bitiremediniz değil mi, doğraya doğraya?

Kadir Mısıroğlu: Keşke bitirseydi…

Prof. Ahmet Saltık : Yazıklar olsun!

Kadir Mısıroğlu : İzzettin Doğan ne dedi burada, ayrı bir diniz dedi…

Hulki Cevizoğlu : “Neyi bitirseydi” diyor?

Prof. Ahmet Saltık : “Alevileri bitirseydi” diyor…
Kadir Mısırlıoğlu: İsyan eden adamı bitirseydi tabi!

Sonra Cevizoğlu devreye giriyor, Mısıroğlu ettiği sözler nedeniyle “özür diliyor”!

***

PERDE 2: 

Vatan Gazetesi’nden Mine Şenocaklı, gazeteci, yazar, Ortadoğu uzmanı gibi
birçok sıfatı üzerinde taşıyan Cengiz Çandar ile söyleşi yapıyor.
Henüz daha Paris’teki cinayetler işlenmemiş…

Birçok çevre için “otorite” kabul edilen Çandar, söyleşi sırasında birçok doğru tespit yapıyor. Söyleşinin bir yerinde Abdullah Öcalan için “Türkiyeli o. Esas yönü de bu.  Öcalan’ın bu temel özelliğini, PKK’ya ilişkin her türlü olumsuz özelliğin antidotu, panzehiri olarak değerlendirmek gerekir.” diyor.

O arada Şenocaklı “Öcalan için Kemalist diyenler de var” diye araya giriyor… Çandar, sözü alıyor ve “biraz öyle zaten” dedikten sonra Öcalan ile Kemalizm değerlendirmesini atlayarak lafı PKK ve Alevi bağlantısına getiriyor ve
TESEV raporuna da atıfta bulunarak şunları söylüyor:

“PKK’nın hem kurucu hem yönetici kadrolarındaki Alevi oranının Kürt nüfusundaki Alevi oranıyla ters orantılı olduğunu ve PKK’nın mayasında, kuruluş genlerinde kuvvetli bir solculuk ve Alevi boyut olduğunu söyledim. ‘Bunu niye yazıyorsunuz?’ diye itiraz edenler oldu. Dedim ki, söylemi anlamak bakımından
bu önemli. Şu anda Türkiye’de tek başına iktidar olan, koyu Sünni referansları olan bir parti var. İslamcı gelenekten geliyor… Bu iki kültür kodu, ‘solculuk ve Alevilik’ ile ‘sağcılık ve Sünni İslamcılık’ birbirine çok zıt şeyler… Bir tarafta Sünni ve sağcı kodlar var. Diğer tarafta ise solcu ve de Alevi kodlar var. Söylem de ona göre şekilleniyor. Onu bileceksin ki, bu farklılığın da idrakinde olacaksın ki, ona göre çözüm yolları üzerinde kafa yoracaksın…”

Söyleşide Çandar, “Ben bunu bir tespit olarak söyledim. Bir olumsuzluk yükleyerek söylemedim.” dedikten sonra yine bir Alevi olan Mustafa Karasu’yu işaret ederek “nedense bu tespitimi nefret söylemi gibi algılama yolunu seçtiler, ama değildi.” diye de eklemeyi unutmamış!

Tesadüf bu ya, bu söyleşinin yapıldığının ertesinde Paris’te biri Ezidi olsa da
Alevi kimlikleri açıkça bilinen 3 PKK’lı kadın öldürülüyor… Şimdi dönelim ve bir
“akıl yürütelim” :

Çandar’ın söyledikleri doğru mu? Evet, doğru! PKK’nın hem kurucuları hem de şimdiki üst düzey yöneticileri arasında Aleviler var mı? Evet, var, hem de bir-iki de değil, daha fazla! Hatta bir adım daha ileri gideyim; BDP Eşbaşkanı Gültan Kışanak da Alevi, üstelik dede kızı! KCK Eşbaşkanı Aysel Tuğluk da Alevi…

BİR KOMPLO TEORİSİ DE BENDEN!

Orta yerde dünya kadar “komplo teorisi” uçuşurken şimdi ben de kalkıp bir “komplo teorisi” yapsam ve şunları söylesem :

Söylenenler ne olursa olsun, “Osmanlı bu Alevileri keşke bitirseydi” diyen Kadir Mısıroğlu ile “PKK’yı solcu Aleviler yönetiyor, oysa Türkiye’yi sağcı Sünniler yönetiyor. Bu Aleviler tasfiye edilmeden ve PKK tıpkı Barzani’nin KDP’si gibi sağcı ve Sünni bir çizgiye getirilmeden barış olmaz, silahlar da susmaz.” demek, Alevileri hedef göstermek ve tasfiyelerini istemek anlamına gelir! Paris cinayetleri de bunun mesajıdır” dersem ne olur?

Çandar’ın da, Mısıroğlu’nun da, hatta rektör Sedat Laçiner’in de bilmesi gereken en önemli konu şu:

  • Konuşmalarınızda ve yazılarınızda kendi algılarınız içinde Alevileri ve Şiileri “olumsuz örnek” olarak verdikçe yalnızca “durum tespiti” yapmakla sınırlı kalmıyorsunuz. O hiç vazgeçmediğiniz güzelim ”iyi niyetinizden” bağımsız olarak, fiili olarak Alevileri hem “ötekileştiriyorsunuz” hem de
    hedef tahtasına oturtuyorsunuz!