Siyasal iktidarın sözcüleri son haftalarda epeyce çığırından çıktı. Laiklik ilkelerine kökten karşı olan Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin, camilerle ilgili eski hikâyeleri (öyküleri) yeniden gündeme getiriyor.

Milli Eğitim Bakanlığı tarikatları koruyan, kollayan onlara Cumhuriyet bütçesinden kaynak aktaran bir bakanlık haline (durumuna) geldi.

Bakan Tekin kendisini TÜGVA, Ensar ve TÜRGEV gibi tarikatları koruyan bir görevli olarak kabul ediyor. Öte yandan Harbiye’den yeni mezun olmuş “Atatürk’ün askerleriyiz” diyen teğmenler, öyle anlaşılıyor ki, mesleklerini ve görevlerini yapamadan Ordu’dan çıkarılacaklar. Bunun için de Milli Savunma Bakanlığı, “Bakanlığın itibarını zedelediler” gibi insanı güldürecek bir gerekçe buldu.

Erdoğan, “Atatürk on yıl daha yaşasaydı Türkiye daha güzel olurdu” dedi. Bir yazar da buna karşı şunları söyledi: “On yıl daha yaşasaydı yeni fabrikalar kurardı, AKP de onları satardı.”

Eski bakanlardan Nihat Zeybekçi de “Atatürk yaşasaydı AKP’ye girerdi” gibi insanları güldürecek söylemler ortaya atıyor. AKP iktidarının bu çelişkilerini, Cumhuriyetin temel ilkelerini hiçe sayan laiklik karşıtı uygulamalarını saymaya kalkmak bu yazının boyutlarını aşar.

‘MEDENİYETLER (Uygarlıklar) ÇATIŞMASI’

Bunlar aslında, AKP’nin siyasal görüşleridir diye düşünenler yanılıyorlar. Türkiye’nin özellikle “BOP” (AS: Büyük Ortadoğu Projesi) kararlarından sonra sürdürdüğü uygulamalar, süper güçlerin Türkiye için kurguladığı planların sonucudur.

Emperyalist devletlerin “Yeni Dünya” kuramcılarından Prof. Huntington’un 1996’da yazdığı “Medeniyetler Çatışması” adlı kitabında ileriye sürdüğü düşünceler unutulmasın.

S. Huntington bu kitapta 1996’da laik demokrasinin salt Batı’ya uygun olduğunu, Müslümanların demokrasiyi beceremediğini, Türklerin de Atatürk’ten ve laiklikten vazgeçerek “ılımlı İslam” modelini benimsemesi gerektiğini ısrarla savundu. Soğuk Savaş boyunca
İslami kimlik ve hareketlerin sosyalizm karşısında güçlendirilmesi Amerika’ya radikal İslam olarak dönünce, Soğuk Savaş sonrası dönemde kontrolü mümkün (denetimi olanaklı) görülen hem de Amerikan emperyal düzenini devam ettirecek (sürdürecek) olan “ılımlı İslam” modeli oluşturuldu.

Böylece CIA (Ankara) masası şefliği de yapmış olan Graham E. Fuller, Paul Henze gibi isimler (adlar), Elizabeth H. Shakman, K. Robins, J. Esposito gibi sosyal bilimciler Türkiye’nin toplumsal gerçekliğine ters, tarih dışı bir durumu, kendi önerdikleri sisteme oturtarak anlatmaya ve savunmaya başladılar.

CUMHURİYETLE SORUNU OLANLAR

Son günlerde bu daha da yoğunlaştı. Nobel ödülü alan, Prof. Dr. Daron Acemoğlu da Atatürk hakkında yorumlar yaptı. Nobel ödülünü alan (paylaşan) Acemoğlu, daha önce Orhan Pamuk’un yürüdüğü yoldan yürüyor.

Cumhuriyetle problemi (sorunu) olan kesimler konuyu 1930’lara getirirler. Bugünkü aksaklıkları Atatürk’e, Cumhuriyet dönemine ve 1930’lara bağlarlar. Acemoğlu da şöyle diyor:

• “Atatürk, o sırada politik sistemi açabilmek gibi elinde bir opsiyon olmasına rağmen tam tersini yapıyor. Elindeki gücü merkezileştirmeye çalışıyor. Yani mümkün müydü gerçekten daha demokratik bir şey olması? Belki de mümkündü. Niye? Çünkü Osmanlı’dan başlayarak yani
  I. Dünya Savaşı’ndan önceki parlamentolara bakarsanız daha çoğulcu bir sistem var.”
• Bazı (Kimi) şeylerde empoze, çok özel zamanlarda olursa, örneğin işte Fransa’da Napolyonik, savaşlar zamanında, savaştan dolayı belki geçiyor. Ama onun dışında hemen hemen
  hiç örneği yok. O yüzden daha baskıcı değil de daha çoğulcu bir biçimde yapmanın olanaklı olduğunu düşünüyorum ben o zamanki reformların. Çünkü Türkiye demokrasisinin sorununu ben, başından beri sivil toplumun çok zayıf ve gücün de devleti kim denetliyorsa elinde merkezileşmesi olarak değerlendiriyorum.”

Acemoğlu, I. Dünya Savaşı öncesi Osmanlı Parlamentosunda “çoğulcu sistem” olduğunu söyleyecek ölçüde gerçeklerden uzaklaşabiliyor.

Bu görüş, toplumsal gelişmeler tarihine, Ortaçağı yaşayan bir toplumdan laik ilkelere bağlı ve Aydınlanma Devrimlerine dayalı çağdaş bir toplum yaratma mücadelesine (savaşımına)
bilimsel olarak ters düşüyor. Atatürk Devrimlerine ters bakan, sürekli “Tepeden bastırdı” diyen oryantalizmin yüzeysel değerlendirmelerine karşı etkin ve doğru yanıtlar veren akademisyen Prof. Dr. Seda Ünsar’ın yazdıklarına bakıyorum. Bu konuda yazdığı bilimsel makaleleri bir yana, bir edebiyat yorumcusunun belirttiği gibi “edebi ve felsefi yönü ağır basan” Düşüş adlı romanında Prof. Ünsar şöyle yanıt veriyor:

BOŞ SLOGAN ve ATATÜRK

“Türkiye’nin neredeyse yüz yıldır, emperyalizmin körüklediği anti-laiklik ve üretimi baltalayıcı politikalara karşın, büyük oranda Atatürk’ün ruh kudretinin olanaklı kıldığı devrim sayesinde hâlâ ayakta durabilmesi büyük olay. Laik Cumhuriyet, Tevhid-i Tedrisat, medreselerin, tarikatların kapanması, laik hukuk, Alfabe Devrimi, Köy Enstitüleri, sosyal fabrikalar gibi, oryantalist Batı âlimlerinin bile hayranlığını gizlemediği, her biri bir yüz yıllık büyük adımların sağladığı toplumsal dönüşüm…”

“ (…) Emme basma tulumbadan çıkmış, içi boş bir slogan gibi, ‘Atatürk eskiyi kaldırırken yerine bir şey koyamadı’ diyen oryantalizm beni çıldırtıyor. Şimdi özet verelim: Yerine, yüz yıl sonra sokaklarda rüştünü (erginliğini) kanıtlayan bir sivil toplum koydu; yeni bir alfabe (abece) koydu; İslam dinine ilk defa (kez) gelenek dışında ve günah demeden felsefe, bilim, tarih, sosyoloji, antropoloji, epistemoloji açısından da bakılabilmesini koydu -hem de 1300 yıllık tarihinde ilk kez- İslam dünyasında tek olan vicdan özgürlüğü kavramını koydu; yeni, modern (çağcıl), kaderine hükmeden (yazgısını yöneten) bir benlik koydu; bilimsel düşünce, arkeoloji, tıp koydu; derslerinde çıplak modeller kullanılan güzel sanatları koydu; geometri, matematik kitaplarını bizzat (doğrudan) yazdığı bir eğitim seferberliği koydu; uçak, şeker, un, çimento, iplik ve aklına gelen her şeyi kendisi üreten, işçiye tiyatro yaptıran, ulaşımını bedava (bedelsiz) sağlayan fabrikayı koydu; Finlandiya’nın bile incelediği köy tarım modellerini koydu; dünyanın en değerli para birimini koydu; müziğin, sanatın, insanlığın evrensel değerlerini öğreten, çarıksız köylüden öğretmen, mühendis, Bakan yapan Köy Enstitülerini koydu; saz çalıp Shakespeare okuyan
köy çocuklarını koydu; hangi Ortadoğu toplumunda bale var, hangisinde Türklerdeki gibi bir laiklik kabulü, sadece (yalnızca) yasal anlamda değil, laik devlet, laik toplum, laik insan, laik bir benlik veya kimlik idrakı (algısı) var. Benim tüylerimi diken diken eden şey, bütün bunların temellerinin on beş senede (yılda) gerçekleşmesidir.” (Seda Ünsar, Düşüş, İnkılap Kitabevi, 2021, s.71-72.)

Yukarıdaki alıntı bu laiklik karşıtı ve bilimsel gerçekleri altüst eden kişiler için yetmez mi?
=======================================
Dostlar,

Biz de biz X iletimizle Prof. D. Acemoğlu’na yanıt yazmış ve tarihsel anakronizma hastalığına düşmemesi gerektiğini, yüz yıl gerisini günün ölçütleriyle irdeleme olanağı olmadığını, yaptığının temelsiz ve bilimsel yönteme uyarsız olduğunu belirtmiştik. Daron hocamıza, Prof. Aziz Sancar’ı örnek alması gerektiğini de anımsatmıştık..

• Prof. Dr. Maurice Duverger : «Kemalist partinin birinci özelliği, demokratik bir ideolojiye sahip olmasıydı. Mustafa Kemal‘in siyasal rejimi, çoğulculuğun üstün değer olduğunu kabul ediyor ve çoğulcu devlet felsefesi içinde işlevini yerine getiriyordu. Üstelik, partisinin, yapısal açıdan da totaliterlikle hiçbir ilgisi yoktu.  Kemalizm demokratik bir ideolojidir. Atatürk döneminde niçin demokrasinin tüm kurum ve kuralları yoktu? Olamazdı da, onun için…»

Bu değerlendirme, Prof. Maurice Duverger’in, Kemalist partinin demokratik ideolojisi ve yapısının totaliterlikle ilgisi olmadığına ilişkin belirlemeleri, 1951’de yayımlanan “Les Partis Politiques” (Siyasal Partiler) adlı yapıtında yer alıyor. Bu betikte (kitapta) Prof. Duverger, Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) yapısını ve ideolojisini irdeleyerek, Partinin demokratik değerlere sahip olduğunu ve totaliter özellikler taşımadığını belirtmiştir. Özellikle, CHP’nin üyelik yapısının herkese açık olduğunu, ihraç ve dışlama düzeneklerinin bulunmadığını, üniforma ve geçit törenleri gibi totaliter simgelerin olmadığını vurgulamıştır. Bu değerlendirmeler, Prof. Duverger’in CHP’yi totaliter partilerden farklı bir konumda gördüğünü göstermektedir.

Dr. Ahmet SALTIK
01.12.2024, Ankara

AKP hükümetinin, özellikle 2007 yılından beri, devletin tüm kurum ve kuruluşlarında yaptığı gibi, Türk Silahlı Kuvvetleri’ni de laiklik karşıtı kadrolarla donatma girişimleri tüm hızıyla sürüyor.

AKP iktidarı bu operasyonu önce, Recep Tayyip Erdoğan’ın “başbakan” olduğu dönemde, Fethullah Gülen çetesiyle birlikte, “Ergenekon”, “Balyoz” ve “Casusluk” olarak bilinen kumpas (tuzak) “davalarıyla” gerçekleştirdi.

İktidarın paylaşımı mücadelesine bağlı iç rekabetin bir sonucu olarak AKP’nin Fethullah Gülen çetesiyle yollarını ayırmasından ve 15 Temmuz 2016 darbe girişiminden sonra, AKP hükümeti aynı süreci tek başına yürütmeye devam etti.

Darbe girişimi bahane edilerek, “Milli Savunma Üniversitesi” adını taşıyan ve AKP’nin güdümünde “Milli” Savunma Bakanlığı’na bağlı yeni bir kurum oluşturuldu; Kara Harp Okulu, Hava Harp Okulu, Deniz Harp Okulu bu üniversiteye bağlanarak, Kara Kuvvetleri Komutanlığı’nın, Hava Kuvvetleri Komutanlığı’nın ve Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’nın kontrolünden (denetiminden) çıkartıldı; Genelkurmay Başkanlığı’nın yetki alanı sınırlandırılıp, AKP’li siyasetçilerin bakanlık yaptığı “Milli” Savunma Bakanlığı’nın yetkileri artırıldı; Türkiye’nin en köklü askeri liselerinden birisi olan Kuleli Askeri Lisesi kapatıldı; GATA gibi askeri hastaneler ve tıp akademileri kapatıldı, TSK tıp hizmeti açısından altyapısız bırakıldı; Jandarma Genel Komutanlığı ve okulları AKP siyasetinin güdümündeki İçişleri Bakanlığı’na bağlandı.

Böylece, TSK içindeki FETÖ kadrolaşmasını bertaraf etmekle yetinmek yerine, TSK’nin bölünüp parçalanmasının ve AKP’nin İslamcı siyaseti doğrultusunda siyasallaşmasının yolu açıldı.

Bu süreçte TSK’de, FETÖ dışındaki laiklik karşıtı dinci cemaatlerin ve tarikatların kadrolaşmasının yolu açıldı; yüksek “askeri” şuralarda, “taraf olmayan bertaraf olur” stratejisi uygulanarak, AKP yandaşı olmayan komutanlar üst kademelere  (rütbelere) atanmadılar veya emekliye sevk edildiler; siyasal partilerin güdümünde olmadan Türkiye’nin ulusal çıkarlarını koruyan askerler ve komutanlar, TSK’de edilgenleştirildiler; Montrö Sözleşmesi’nin ihlaline (çiğnenmesine) ve “sarıklı amiral” vakasına tepki gösteren emekli amiraller bile gözaltına alındılar, haklarında kumpas (tuzak) “dava” süreçleri başlatıldı.
***
Son olarak, Kara Harp Okulu mezuniyet töreninde, resmi törenin bitiminden sonra, yeni mezun olan teğmenlerin, anayasanın ikinci maddesinde yer alan demokratik, laik, sosyal hukuk devletine bağlı kalacaklarına dair (ilişkin) ant içmeleri ve “Mustafa Kemal’in askerleriyiz” slogan atmaları üzerine; önce AKP Genel Başkanı ve “Cumhurbaşkanı” Recep Tayyip Erdoğan teğmenleri hedef aldı; arkasından “Milli” Savunma Bakanlığı, teğmenler hakkında soruşturma başlatıp, onları ihraç talebiyle (istemiyle) disipline sevk etti.

Milli Savunma Bakanlığı olmaktan çıkıp, Ümmetçi Savunma Bakanlığı gibi davranan bakanlık, geçtiğimiz hafta yaptığı açıklamada, utanmadan, söz konusu teğmenlerin disiplinsizlik yaparak TSK’nin itibarını (saygınlığını) zedelediklerini iddia etti!

• Oysa, anayasaya sahip çıkan teğmenleri disipline sevk ederek ve TSK’den ihraç etmeye çalışarak, anayasa karşısında disiplinsizlik yapan, anayasaya meydan okuyan,
  AKP hükümetinin kendisidir. 

Anayasanın değiştirilemez olan ve değiştirilmesi teklif bile edilemeyecek olan ikinci maddesinde yer alan demokratik, laik, sosyal hukuk devletini yerle bir ederek anayasal düzeni yıkan, anayasanın itibarını (saygınlığını) zedeleyen, yine AKP hükümetinin kendisidir.

AKP hükümeti, anayasaya bağlı teğmenlere bir disiplin ve itibar dersi verecek konumda değildir! Ama AKP hükümetinin bu genç ve vatansever teğmenlerden alacağı çok ders vardır.

Mustafa Kemal Atatürk, Kurtuluş Savaşımız’ın önderidir, Türkiye Cumhuriyeti’nin ve Türk Silahlı Kuvvetleri’nin kurucusudur ve TSK’nin başkomutanıdır.

• TSK üyelerinin, Mustafa Kemal’in askerleri olmalarından daha doğal
  ve doğru bir şey olamaz. 

Atatürk’ü TSK’den silmek isteyenler gaflet, dalalet ve hıyanet içindedirler ve bunun hesabını bir gün mutlaka hukuk ve tarih önünde vereceklerdir!
==========================================
Yazarın Son Yazıları Tüm Yazıları

Oysa o teğmenlerin hiçbir kötü kasıtları, hiçbir örgütlü girişimleri, hiçbir planları ve art niyetleri yoktu. Sadece harp okulundan mezun olmanın heyecanıyla bir hareket yapıyorlardı.

Nasıl liseden, üniversiteden mezun olan gençler “ritüel” bir gösteri olarak şapkalarını, keplerini havaya fırlatıyorlarsa onlar da bir “ritüel” olarak kılıçlarını çekip geleneksel yeminlerini yapmışlardı.

Bu yazıdaki iki fotoğraf her şeyi açık bir biçimde anlatıyor.

Fotoğrafta amiral, cüppesini giymiş takkesini takmış tarikat toplantısına katılıyor. Bu gerici davranış disiplinsizlik sayılmıyor, eylemi yapan amiral ceza almadan kurtarılıyor.

Genç teğmen, sınıf birincisi olarak harp okulundan mezun olmanın coşkusuyla kılıç çekip “Atatürk’ün askerleriyiz” diyor ama ona ceza verilmesi için harekete geçiliyor.

Bu fotoğraf AKP iktidarının ikiyüzlülüğünü ve tarikatlara olan bağlılığını gösteren bir belge olarak tarihe geçecektir.

Yandaş basın teğmenler konusunu genişleterek “İki teğmenle cunta bitmez” sloganı ile konuyu büyütmek istiyor. Yandaş basına göre, “30 Ağustos’ta korsan tören düzenleyen iki teğmenin ordudan ihracı yetmez, kripto cunta yapılanması daha derin”.

TSK’yi tamamen tasfiye etseler çok sevinecekler.

TARİKATLAR BAKANLIĞI

Bir başka olay Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin’in kararları ve uygulamalarıdır. Laikliğe karşı çıkıyor, milli eğitim faaliyetlerinde tarikatlara olağandışı olanaklar tanıyor. Ensar, TÜGVA, TÜRGEV gibi vakıflar imzalanan protokollerle eğitimde söz sahibi kılınıyor. ÇEDES adı verilen bir proje ile okullara “manevi danışman” atamaları yapılıyor. Okullarda ders saatlerinin cuma namazına göre ayarlanması, 4-6 yaş grubundaki (dilimindeki) çocuklara din dersi dayatması gelirken Diyanet’in okulöncesi Kuran kurslarına sadece 1 yılda 200 bin öğrenci kaydediliyor. 2010 yılında 493 olan imam hatip lisesi sayısı 2024’te 1205 adet artırılarak 1698’e çıkarken, aynı dönemde fen lisesi sayısı yalnızca 250 artarak sadece 365’e çıkıyor. Dinsel okul 1205, fen lisesi sadece 365.

Tekin tarihi altüst ederek “Sizin anladığınız laiklik şudur: 1940’lı yılları hatırlayın, camileri ahıra çevirmek, vatandaşın Kuranıkerim öğrenmesini yasaklamak. Ben evrensel laiklikten yanayım, sen Türkiye’ye özgü kendi icat ettiğin laiklik kavramını bana dayatıyorsun” ifadelerini kullanıyor.

Tekin, anayasada yer alan laikliği hedef alıyor. Siyasal İslamın bir temsilcisi olan Tekin’in uygulamaları ve açıklamaları kabul edilemez.

FETÖ’nün sınav uygulamalarını model alarak milyonlarca gencin yaşamıyla oynayanlar, “FETÖ şifresi” ve “mülakat” oyunlarını bugün de sürdürüyor.

Tekin, “Laiklik Kuran öğrenmenin yasaklanmasıdır.” diye yalanlarla laikliği yok ederek okulları tarikatlara teslim etmenin propagandasını yapıyor.

İster otoriter ister demokratik rejimlerde olsun siyasal iktidarlar bir gün yerlerini terk ederler. Değişim olur, bu siyasal yaşamın altın kuralıdır. Atatürk yaşama veda etti, İnönü 12 yıl cumhurbaşkanlığı yaptıktan sonra kendi isteği ve kararıyla çok partili rejime geçti ve 1950’de iktidarı barış içinde DP’ye devretti. Bu dönemler tarihe geçti.

Değişim sonrası 10 yıl, 20 yıl ya da 50 yıl sonra siyasal iktidarlar hakkında tarihsel bir değerlendirme yapılır.

Bu değerlendirme kesinlikle AKP siyasal iktidarı için de yapılacaktır. Hiçbir kastı olmadığı halde yaşamlarının daha başlangıcındaki o genç teğmenleri hedeflerinden ve mesleklerinden koparanlar tarihin ağır yargısına uğrayacaklardır.

Aslında teğmenlerin ihraç edilmeleri siyasal bir karardır. Bu siyasal karara boyun eğip uygulayan bugünkü Kara Kuvvetleri komutanı, Genelkurmay başkanı ve milli savunma bakanı da bu konuda tarihin ağır hükmünden kendilerini kurtaramayacaktır.

Tarikat ve cemaatleri “sivil toplum kuruluşu” olarak niteleyen, onlara laik Cumhuriyetin bütçesinden “ulufe” dağıtan Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin de laik Cumhuriyeti yok etmeye çalışan bir siyasi kişi olarak siyasal tarihe geçecektir.

Tarih, gerçekleri not eder ve gelecek kuşaklara iletir.