Cumhuriyet, 16.01.2025, syf.10
Ahmet Saltık: Beştepe’de bir mitralyöz

Esenyurt ve Beşiktaş darbeleriyle zemin döşeyen iktidarın hedefi İBB’ye el koymak. Bahçeli’nin ardışık Öcalan iletileri sürerken, kayyım atamaları durmadı. Tunceli ve Ovacık Belediyelerinin ardından Akdeniz Belediyesinde de kayyım operasyonu yapıldı. İmamoğlu davası habire erteleniyor, sürekli tehdit altında tutuluyor. Bir milyonluk dev ilçe Esenyurt’ta Ahmet Özer, CHP’nin çok güçlü olduğu Beşiktaş’ta Belediye Başkanı Rıza Akpolat, evine şafak baskını ile gözaltında. İlk 48 saatte ifadesine başvurulmamış!? CHP’nin ne tepki vereceği yoklanıyor.
Ancak CHP bu “sınamalarda” bekleneni veremiyor. En güçlü olduğu ilçede, İmamoğlu ve Özel’in katılmasına karşın, olay henüz çok taze iken bile coşkulu kalabalıklar toplanamıyor.

Sorun kuşkusuz salt CHP’nin değil. Bu ciddi sorunsalın siyaset bilimince derinlikli irdelenmesi gerek.
Gözaltından, Başkan Akpolat’ın sıcacık iletisi ulaşıyor :

• “Aşevinden günde beş bin yurttaşımıza yemek yolluyorduk.
  Bu ihtiyaç sahiplerinin yemek gereksinimleri eksiksiz sağlanmalı.”

Hemdert olma bu!

İktidara geri adım attırabilecek bir karşı çıkış henüz sergilenemedi, çember giderek daraltılıyor. İzleyen saldırının kimlere, nerede ve nasıl yapılacağı sorusu “askıda bayat ekmek” gibi sallanıyor. “Demokles’in kılıcı” benzetmesi sıradanlaştı! İktidar kamuoyunu oyalıyor ve adeta felç ederek teslim almaya çabalıyor. Tıp deneylerinden biliriz, bir kas çok şiddetli olmasa da sürekli uyarılırsa, bir süre sonra uyaranlara yanıt veremez, felç olur. “Duyarsızlaştırma” deneyleri de siyasal alana doğrudan uygulanarak, kitleler siyasadan dışlanmakta, siyasal katılım önlenmekte.

Dozu ve sıklığı giderek artırılan ardışık politik – ekonomik – kültürel – sosyal – psikolojik..
şiddet tam bir bunaltma ve diz çöktürme operasyonu. Son örneği İstanbul Barosu!
Başsavcı, Ö. Özel’in nitelemesiyle “seyyar giyotin”, Baro yönetiminin görevden alınmasını istiyor.

Belediyelere el koyma saldırısı, çok yaygın ve çok ağır kurgulu yoksullaşTIRma ile de çaresiz bırakılarak duyarsızlaştırılan, biata zorlanan, ümmete dönüştürülmek istenen kitlelerden
gerekli tepkiyi göremiyor.

Hiç kuşku yok, bu bütüncül (topyekun) tarihsel operasyon salt iktidarın hüneri değil;
sorun çok ağır!

Rejim, Türkiye’yi ilan edilmemiş bir OHAL altında sözde kadife demir yumrukla ezmekte.

Sıradan muhalefet yöntemlerinin elverişli olmadığı görülüyor. RTE, şehit-gazi ailelerinin yanıt veremediği isyanı karşısında açıkça geri adım attı ve keskin bir söylemle, “Bebek katiline af yok” dedi! Bumerang’ın ilk aşaması denebilir. Sözde yeni “İmralı açılımı”, salt “terörsüz Türkiye”ye indirgendi. CHP ve DEM’e havuç-sopa ikilisiyle çifte baskı ile Anayasa değişikliği ve RTE’ye sınırsız Başkanlık için çaresiz bırakarak “evet” dedirtme politikası, taktik nedenlerle de olsa, geçici olarak geriye çekilmiş görünüyor.

Bu taktik gerileme CHP ve DEM’in direnişi ile değil; yineleyelim, Şehit – Gazi Ailelerinin örgütlü direnişi ile gerçekleşti. Bu olguyu da not etmek gerek bir yana. Toplum, henüz bütünüyle “öğrenilmiş çaresizlik” içinde değil. Ancak saldırı olağanüstü ağırdı ve ilgili kesimler can havli ile vargüçleriyle dirençlerini sergiledi, ama barut sınırlı!

Tüm Devlet gücüyle muhalefet ve halkın üzerine çullanan iktidar, apaçık demokratik meşruluk sınırlarını zorluyor hatta çiğniyor. Dolayısıyla sivil toplumun da tüm gücüyle örgütlenerek ayağa kaldırılması koşul!

Anamuhalefet, salt kendi seçmeni ve kurumsal gücüyle sonuç alamıyor; 1. parti olmasına karşın! Dolayısıyla öbür siyasal partiler, dernekler, sendikalar, meslek kuruluşları, vakıflar, saygın bilim-sanat-kültür insanı önderler, işsizler, emekliler, yoksullaştırılan on milyonlarca yurttaş, depremzedeler… tüm toplumu seferber etmek zorunlu.

Olağanüstü durumlar, olağanüstü çözümler dayatır.

Giderek ve açıkça zorbalaşan iktidara karşı, hiç de zor olmayan
tarihsel uzlaşma ile tek bir ortak hedef belirlemek gerek : ERKEN SEÇİM!

Üstelik 2017 halkoylaması ve Başkanlık, hukuksal olarak tartışmasız yok hükmünde iken!

Ülke genelinde üstte saydığımız kişi – kurumların ortak karar ve eylemiyle açık hava toplantıları düzenlenmeli, yürüyüşler yapılmalı, türlü yaratıcı gösterilerle tüm ülkede “erken seçim” istemi dalga dalga yayılmalı, tek gündem olmalıdır.

Süreç, sendikaların iş bırakma, hak grevleriyle desteklenmelidir.
İyi planlanan bir genel grev iktidarı frenleyebilir.

• Meşruluk sınırlarını çiğneyen ceberrut iktidarlara karşı direnme hakkı,
  evrensel ölçüde temel insan hakkıdır.

Cumhuriyet kan ve irfanla kurulmuştur.
Harcında milyonlarca şehit-gazi kanı ve manevi mirası vardır.

1984’ten bu yana 40 yıldır boğuştuğumuz emperyalizmin bölücü taşeron terör örgütü ve
on binlerce şehit, gazi daha…

23 yıldır iktidarda olan;
– ve açıkça ülkemizi – ulusumuzu etnik – dinci temelde bölmeye,
– federasyon ve parçalanmaya taşıyan,
– terörü bitir(e)meyip iç politikaya alet eden,
– Başkanlık hevesine vatan-millet bütünlüğünü gözü kara, vatana ihanetle emperyal masaya süren

bir İttifak ile Türkiye yoluna devam edemez.

Beştepe mitralyözü bir an önce susmalıdır.

Ülkede sağkalım (beka) tamtamları kulakları sağır ediyor,
duymuyor – işitmiyor olamazsın eyy Ulus!

AKP=RTE, stepneleriyle nereye sürüklüyor ve sürükleniyor??
Köprüden önce son çıkıştayız, UYANIN!
=======================================
Yazımızın pdf biçimi için lütfen tıklayınız :
Cumhuriyet köşe yazım, BEŞTEPE’de BİR MİTRALYÖZ..16.1.25

TÜRK VATANDAŞI NACİ BEŞTEPE

TEHDİT

Ülkü Ocakları Genel Başkanı,
İYİ P. Gen Bşk.’nı;

MHP İstanbul İl yöneticisi de, Şehit aileleri ve gazi derneklerini, Bahçeli’ye yönelik sözleri nedeniyle tehdit etti.

Kürşat Yılmaz da tehditte gecikmedi.

Siyasi Parti mi, mafya partisi mi?..

YEE

Türk kültürünü tanıtma amaçlı Yunus Emre Enstitüsü (YEE)’ne dört yılda 4.3 milyar TL verilmiş.

Bazı yöneticileri kurumu dolandırmaktan tutuklanan YEE bol bol yemeli içmeli etkinlikler düzenlemiş.

YEE yeeeeemiş…

FERNAS

AKP Batman milletvekili Ferhat Nasıroğlu’na verilen milyarlarca dolarlık ihaleler ve garantiler dudak uçuklatıyor.

Alan ve verenin dudağını değil…

SÜR/Ç/ÜKLE/ME

MHP milletvekili Taytak, APO’ya “Beyefendi” dedi, tepkiler üzerine dil sürçmesi olduğunu açıkladı.

Sürçme yok, milliyetçi geçinenler eliyle milleti oldu bittiye sürükleme var…

ADAY

İbo, RTE’ye “Önümüzdeki dönem cumhurbaşkanlığına var mısınız, yok musunuz?” diye sordu. Yanıt doğal, “Sen varsan varım”

“Sen” dediği çıkarcı yalama takımı oldukça, elbette ölene dek adaydır…

FIRILDAK

Bülent Arınç, Cumhurbaşkanı Başdanışmanı Mehmet Uçum’a , “Sen kimin yarisin yavrum, her yanın oynak? Nasıl döndün sen, nasıl fırıldak oldun böyle?” dedi.

AKP/RTE’ye dönüşle fırıl fırıl dönüş uyum göstergesidir…

ÖLÇÜT

Nitelikli dolandırıcılık ve evrakta sahtecilik suçlarından hapis cezası, RTE’den üç kez ödül alan Abdurrahman Şentürk’e 2.9 milyarlık ihale verilmiş.

Önemli ölçüt neymiş?..

NUH

AKP Diyarbakır il başkanı seçilen imam Önder İleri, RTE için “Nuh Peygamber” dedi.

Efsaneye göre Nuh, gemisine her hayvan türünden bir çift almıştı…

YARGIMIZ

6 Şubat (2023) depreminde 105 kişinin ölümüne neden olmaktan 21 yıl hapse mahkum olan Osmaniye Belediye Başkanı, üst mahkemece tahliye edildi.

Gülsek mi, ağlasak mı?..

İhsan TAYHANİ
Cumhuriyet Tarihi Uzmanı
Bağlıköy – Lefke / KKTC 

“Kıbrıs Türkü, hür ve bağımsız olarak ebediyen yaşayacaktır.”
Dr. Fazıl Küçük

XIV. yüzyılın çok yönlü (tarih, coğrafya, edebiyat, felsefe, siyaset, iktisat) Müslüman düşünürü, İbn-i Haldun’a atfedilen “coğrafya kaderdir!” (coğrafyanın, sosyal konuları etkilediğini incelediği için olsa gerek!) diye, üzerinde farklı çözümlemeler yapılabilecek bir sözü vardır. Gerçekten de ülkelerin yer küredeki karasal konumlanması, üzerinde yaşayan insan toplulukları açısından kimi kez şans, kimi kez de şanssızlık getirebiliyor.

Doğu Akdeniz’in üçüncü büyük adası olan Kıbrıs da M.Ö. dönemlerden başlayarak egemenlik çatışmalarının sahnelendiği bir coğrafyadır. Tarihsel süreçte, Ada’da kısa veya uzun süreli egemenlik kurmuş bulunan toplulukların yönetsel, yönetilenlerin ise toplumsal öyküleri tarihin belleğine bırakılarak bugünlere gelinmiştir.

Osmanlının, Ada’yı –eklenebilecek kimi başka gerekçelerin yanında– ağırlıklı olarak stratejik nedenlerle ve şehitler de vererek (kesin olmamakla birlikte 60 bin+)– 1571’deki fethinden sonra, nüfus aktarımı ile Anadolu’dan getirilip, 307 yıl boyunca Ada’yı yurt tutmuş bulunan Kıbrıs Türklerinin yaşam çizgilerindeki değişimin (makus talih!), Ada’nın, Osmanlı tarafından 1878’de İngiltere’ye devri (Kızıl Sultan 2. Abdülhamit eliyle sözde kiralanması, gerçekte vatan toprağının satışı!) ile başlamış olduğu genel kabul gören bir konudur.

Bir başka deyişle Kıbrıs Türkleri, bu tarihten başlayarak bir “var oluş” savaşımına (mücadelesine) girmişlerdir. Evrelerle süren bu savaşımda, özellikle 19. yy. sonlarında Rum-Yunan ikilisinin “Enosis” (katma, annexation, Ada’yı Yunanistan’a bağlama) girişimleri karşısında Kıbrıs Türkleri, öz bağrından çıkardığı önderlerle örgütlenmeye yönelip, direnişe geçmişlerdir. Örgütlenmeler yerinde Kıraathane-i Osmani gibi bir kulüp, yeri geldiğinde bir gazete ve cemiyet veya ilerleyen süreçte, partileşme aşamasındaki siyasal partiler çevresinde gerçekleşmiştir. Önderler ise; Hacı Hafız Ziyai Efendi’den başlayıp, Fadıl Korkut, Necati Özkan, Faiz Kaymak, Osman Örek, Dr. Fazıl Küçük ve Rauf R. Denktaş’a dek uzanan savaşım yolculuğunda sorumluluk üstlenmiş önder yurtseverlerdir.

Dr. Küçük’ün, bu onurlu savaşım yolculuğunun zor ve bunalımlı bir dönemecinde öne çıkarak sorumluluk üstlendiği görülür. O, İngiliz Koloni İdaresi’nin (The Crown Colony), özellikle Türk okullarına ilişkin uygulamaları yanında –bilinçli bir yönelimle– Kıbrıs Türklerini salt Müslüman kimliğine indirgeme çabalarına karşı, henüz yirmili yaşlarını sürmekteyken (25. yaş) dönemin Masum Millet gazetesinde, daha sonra Söz’de makaleler yazarak toplumsal duyarlığı canlı tutmaya çalışmıştır. Kuşkusuz bu, yüreklilik (cesaret) isteyen bir başkaldırış ve Kıbrıs Türkleri adına savaşım (mücadele) bayrağını açma ve önderlik yapma girişimidir.

Dr. Küçük, yurt dışında tıp öğrenimini tamamlayıp, Ada’ya döndüğü 1937 sonrasında, siyasetçi kimliği ve 14 Mart 1942’de kurduğu “Halkın Sesi” gazetesinde toplumu ilgilendiren okullar, vakıflar, müftülük gibi yakıcı sorunları irdeleyen konuların işlendiği yazılar yazan bir ulusalcı yazar kimliği ile savaşımını sürdürmüştür. Oldukça zor koşullar altında bir gazete çıkarmış olması da O’nun, örgütçülüğünün bir göstergesi olarak alınmalıdır.  Dr. Küçük’ün 78 yıllık yaşamının, Kıbrıs Türkü‘nün özgürlüğüne adanmış 40 yılı aşkın kesiti, sayısız hizmetlerle örülüdür. O hem bir hekim olarak ve maddi – manevi özveri ile yoksul Kıbrıs Türk halkının bedensel ve ruhsal acılarını dindirmeye, yaralarını sarmaya çalışmış hem de siyasal parti başkanlığından Cemaat Meclisi başkanlığına, örgütçülüğe (bir yeraltı örgütü olan Volkan), Kıbrıs Devleti Cumhurbaşkanı yardımcılığına dek uzanan bir yelpazede önemli görevler üstlenerek, ömür törpüleyip durmuştur.

Dr. Küçük, bayraktarlığını yapmış olduğu özgürlük mücadelesinin en değerli kazanımı olan Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin (KKTC!) 15 Kasım 1983’te KKTC’nin ilanını da –mutluluk içinde– gördükten sonra, 15 Ocak 1984’te ömür bırakmıştır. Gerçekten zor ve bunalımlı günlerinde halkının sesi ve nefesi olmuş, bu nedenle  gönüllerde taht kurmuş dava ve devlet adamını, yaşamdan kopuşunun 41’inci yıl dönümünde sevgi, saygı ve şükran ile anıyor ve Anıttepe’deki gömütünün sürgit ışıkla dolmasını diliyoruz.

Doç. Dr. İhsan Tayhani
Bağlıköy – Lefke / KKTC

“ ... Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ni geçersiz kabul ediyorsunuz. Ben de diyorum ki; Çin’i 30 yıl boyunca yok saydınız, Doğu Almanya’yı 25 yıl boyunca yok saydınız, ama bir önemi yok! Çünkü şimdi burada bizimle oturuyorlar ve ben de onları saygı ile selamlıyorum…”  Rauf R. Denktaş, 1983, BMGK 

1941 yılında liseyi bitirir bitirmez (henüz 17 yaşında), Dr. Fazıl Küçük’ün “Halkın Sesi” gazetesinde yayınlanan toplumsal içerikli yazıları ile Kıbrıs Türkleri‘nin özgürlük mücadelesine (savaşımına) düşünsel katkı yapmaya başlayan Rauf R. Denktaş, söz konusu bu soylu savaşımı son nefesine dek (13 Ocak 2012) sürdürmüş; kendi nitelemesiyle “her dönemin adamı değil, her dönem adam olma” duruşu ile bütün Türk dünyasında ve dünya siyasal tarihinde silinmesi olanaksız derin ve saygın izler bırakmıştır.

Anılan izlerden biri de 15 Kasım 1983’te, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin ilanından sonra, Birleşmiş Milletlerin, devletin kuruluşunu içeren Bağımsızlık Bildirgesini geçersiz sayma tutumu üzerine, bu cesur yüreğin, Birleşmiş Milletler Genel Kurulunda –yukarıda bir tümcesi alıntılanan– retoriği oldukça yüksek ve İngilizce yaptığı o görkemli tarihsel konuşmasıdır. Alıntıda görüldüğü gibi, konuşmanın her tümcesi ve bütünü, Denktaş’ın toplumsal davasına olan bağlılığını, içtenliğini ve sonuç odaklı öz güvenini yansıtır. Gerektiğinde bedelini de ödemeyi göze alan bir bağlılıktır bu!

Örneğin, 1963 Kanlı Noel olayları sonrası Ocak 1964’te, Londra’da toplanan konferansa Kıbrıs Türk Heyeti Başkanı olarak katılan Denktaş, BM Güvenlik Konseyi’nde yaptığı bir başka konuşmada, Kıbrıslı Türklere yapılan haksızlık ve kıyımları dile getirdiği için Makarios tarafından “persona non grata” (istenmeyen adam) ilan edilir ve 4 yıl, 4 ay Türkiye’de sürgünde kalır. Kendisi sürgündedir, ama aklı ve yüreği hep Ada’dadır. Bu nedenle çok dayanamaz ve 1967 Ekim sonlarında, güvendiği iki arkadaşı ile (Nejat Konuk ve Erol İbrahim) birlikte Ada’ya gizlice çıkmak üzere bir balıkçı teknesi ile denize açılırlar. Ancak, rota sapması nedeniyle Rumların denetimindeki Aytotoro’ya (Çayırova) çıkar ve Rumlar tarafından tutuklanırlar.

Bu tutsaklık günlerindeki sorguda, kendisine, ‘niye geldin?’ diye soran subaylara Denktaş’ın; ‘Enosis (Yunanistan’a katma – annexation) tamamdır, adını koymak kalmıştır şeklinde demeçleri vardır… Bana gelen haberlerde kimi insanlarımızın buna inandıklarını ve size mukavemetin (direnmenin) gereksiz olduğunu düşünenlerin de bulunduğunu görüyordum; öte yandan bana sonuna dek dayanırız diyenlerden de haberler geliyordu… Doğrusu neydi? Bunu saptayarak
halka yön vermek için geldim. Siz de biliyorsunuz ki, tespitim bu işin bittiği, Enosis’in tahakkuk etiği (gerçekleştiği) yönde olursa, bunu halkıma duyuracak cesaretteyim. Ancak, mukavemetin devam edebileceğini görürsem, bunun daha etkili bir biçimde sürmesi için elimden geleni de yaparım.
Bu nedenle geldim.’[1] biçimindeki yanıtı da, O’nun, bedel ödemeye ne denli hazır ve ödünsüz
bir dava adamı olduğunu sergiler.

Genç bir delikanlı olarak Kıbrıs Türklerinin var oluş mücadelesine (savaşımına) omuz vermeye başlayıp, yol arkadaşları ile birlikte sürdürdüğü uzun soluklu uğraşı, 15 Kasım 1983’te ilan ettiği devletle taçlandırmış olan Rauf R. Denktaş’ın yaşamının 71 yılını kapsayan toplumsal özgürlük yolundaki koşusunun her aşaması, alınması gereken çok yönlü derslerle doludur.

Aramızdan ayrılışının 13’üncü yıldönümünde, bu yiğit, donanımlı, özverili, dirençli, uzak görüşlü eşsiz yurtsever ve devlet ve adamını sevgi ve özlemle anıyor; O’na gönül borcumuzu sunuyor ve unutulmaz anısı önünde saygı ile eğilerek ışıklar yoldaşı olsun diyoruz.

[1] Rauf R. Denktaş, Kıbrıs Girit Olmasın, Önder Printing System, Lefkoşa, Temmuz 2017, s. 29