Etiket arşivi: Hiroşima ve Nagazaki

3. DÜNYA (NÜKLEER) SAVAŞI OLUR MU?

Prof. Dr. D. Ali ERCAN
Çekirdek Fiziği (Nükleer Fizik) Uzmanı
ADD Bilim Kurulu Başkanı

Değerli arkadaşlar,

Ne yazık ki bu soruya kesinlikle “hayır” yanıtını veremiyoruz; bu olasılık, İngilizce deyimiyle fifti-fiftidir….

Bugün için Dünyada, 2022 SIPRI Raporuna göre, 9440 adet “nükleer başlık” diye bilinen yüksek yıkım güçlü süper bombalar bulunuyor 9 ülkede. % 90’ı Rusya ve ABD envanterindedir, geri kalanı Çin, Fransa, İngiltere, Hindistan, Pakistan, İsrail ve K. Kore’nin elindedir. (bir sonraki “10. nükleer güç” adayı İran olabilir)

2. Dünya savaşında ABD’nin Japonya’da Hiroşima ve Nagazaki kentlerine attığı iki Atom bombasının korkunç sonuçlarını* gören ülkeler, başta ABD ve SSCB (Rusya) olmak üzere 18 ülke 1965-68 arası uzun tartışmalardan sonra Nükleer silahların üretimini sınırlayan, nükleer silah tekniklerinin yayılışını engelleyen bir antlaşmaya (NPT) (AS: Nuclear Non-Proliferation Treaty) vardılar ve öbür ülkelerin imzasına açtılar.

Hindistan, Pakistan, İran, İsrail…. 5-6 ülke dışında hemen tüm BM üyesi ülkeler bu antlaşmayı imzaladı ve onayladılar… Türkiye 1969’da imzalamıştı NPT Andlaşmasını…
***
Hem Rusya ve hem de ABD envanterindeki nükleer başlıkların karşılıklı indirimlerle azaltılışı sonunda başlangıçtaki sayı 16 binden bugün için 9440 başlık düzeyine azaltılmış görünüyor. Bu başlıklardaki patlayıcı güç kısa menzilli taktik başlıklar 1 kTon’dan…. kıtalararası 400-1000 kTon’a dek değişiyor… (AS : 1kTon = 1 kilo ton = 1000 ton!)

Bir Nükleer başlık için ortalama 20 kTon TNT patlayıcı desek bile, bugün için Dünyada en az 9 bin Hiroşima bombası bulunuyor demektir… 20 kTon Japonya’da ~100 bin kişinin ölümüne yol açabildiyse, Dünyadaki nükleer silahların tümü de en az bir milyar insanın, büyük olasılıkla 5 milyar insanın ölümüne ve birlikte ekosistemin (radyasyon ve yangınlarla) onarılmaz büyük yaralar alışına yol açabilir.

Ukrayna savaşında askeri, siyasal, ekonomik ağır yaralar almış ve almaya devam edecek olan mütecaviz (saldırgan) Rusya (AS: Biz Rusya’yı nefsi müdafada görüyoruz), daha doğrusu Putin savaşın frenini kırmış, yani istese de bataktan çıkamayacak durumda köşeye sıkışmış görünüyor.

Peki baştaki soruya dönelim:
ABD ve Batı güçlerince köşeye sıkıştırılmış Putin, bir kedi refleksiyle, nükleer silahlarını kullanabilir mi?

Hatalı bir refleks kesinlikle önce kendinin ve ardından Rusya Federal Cumhuriyetinin sonu olur ve Sibirya 25-30 ülkeye bölünür… Bu arada “NATO nükleer silahlarının depolandığı” Adana/İncirlik de hedef olur mu? Olur! nükleer savaş bilançosu çok ağır ve sürprizlerle dolu olabilir; örneğin İsrail İran’a saldırmak fırsatını da yakalamış olur…

image.pngAynen “zehirli Kral Kobra ve güçlü kaslarıyla Boa” yılanları arasındaki savaş gibi…. Karşılıklı vuruşmak ve karşılıklı ölüşmekle sonuçlanacak bir nükleer savaş salt 21. yüzyılın son savaşı değil, savaşların da sonu olabilir.

Sevgilerimle..æ

HİROŞİMA VE NAGAZAKİ`NİN 76. YILINDA NÜKLEER ACI DİNMEDİ!

NÜKLEER KARŞITI PLATFORM
BASIN AÇIKLAMASI : 

2. Dünya Savaşı sürerken ABD`nin Japonya`nın Hiroşima ve Nagazaki kentlerine attığı atom bombalarıyla yaptığı insanlık dışı saldırının üzerinden 76 yıl geçti. Büyük katliam insanlık tarihinde unutulmaz bir leke sürmüş, katliamla birlikte adım atılan atom çağında insanlık nükleer denemeler, santrallar ve silahların gölgesinde yaşamak zorunda kalmıştır. Canlıların ve çevrenin sonunu getiren ölüm teknolojilerinin faaliyetlerine ise hala çare bulunamamıştır.

Emperyalist kapitalizmin acımasız ve korkunç yüzüyle 6 Ağustos 1945 günü Hiroşima`da karşılaşan insanlık, kâr ve güç uğruna yok etme hırsının varacağı son noktayı atılan atom bombasıyla görmüş;  Hiroşima’da 140 bin kişi, 3 gün sonra Nagazaki`ye atılan atom bombası ile 80 bin kişi yaşamını yitirmiştir. Milyonlarca canlı maruz kaldığı radyasyon nedeniyle çeşitli sağlık sorunlarıyla mücadele etmek zorunda kalırken, kanser vakalarında inanılmaz artışın önüne geçilememiştir. ABD emperyalizmi, vahşi saldırısıyla amacının savaşı bitirmek değil, sürdüreceği sömürü savaşlarına bir adım önde başlamak olduğunu göstermiş, tüm dünyaya vermek istediği gözdağını attığı atom bombalarıyla fazlasıyla vermiştir.

Aradan geçen üç çeyrek asrı aşan zamanda uluslararası ilişkiler boyut değiştirirken, üstünlük kurma ve güvenlik stratejisinin bir aracı olan nükleer santrallar ve silah endüstrisi daha da yayılmıştır. Nükleer teknolojiye yönelik endişeler artmış, savaşsız bir dünyada, barış içinde yaşama arzusu ne yazık ki karşılıksız kalmıştır.

1968`de imzalanan ve 1970`de yürürlüğe giren BM Nükleer Silahların Yayılmasının Önlenmesi Antlaşması (NPT) ile ABD, Sovyetler Birliği, İngiltere, Fransa ve Çin‘e nükleer silaha sahip olma hakkı tanınırken, küresel sistem nükleer silaha sahip olan ve olmayan ülkeler olarak ikiye ayrılmıştır.

Türkiye ise nükleer silahsızlanmanın temel dayanağını oluşturan ve 1968`te imzaya açılan bu anlaşmayı 17 Nisan 1980 tarihinde onaylamıştır. Türkiye, anlaşmaya taraf olarak nükleer silaha sahip olmayacağı taahhüdünü vermiş, bunun karşılığında nükleer enerjiyi barışçıl amaçlarla kullanma açısından bazı avantajlar da elde etmiştir. Ancak AKP hükümetinin iktidarda olduğu 19 yıllık süreçte nükleer santrallar ve nükleer silahlara olan ilgi artmış, Mersin Akkuyu’ da nükleer santralın temelleri atılmış, Sinop`ta kurulması planlanan nükleer santral için de tüm itirazlara rağmen hazırlıklara başlanmıştır.

Nükleer teknolojinin enerji açığını kapatma bahanesiyle, barışçıl amaçlar için kullanılacağı söylemlerine karşılık, partili Cumhurbaşkanının nükleer silahların gerekliliği konusunda yaptığı açıklamalar asıl niyetin ne olduğunu ortaya koymuştur.

Küresel emperyalizmin Ortadoğu`da yarattığı çıkar savaşları tehlikelerine aldırış etmeden, dış politikada izlediği çatışmacı, şiddeti körükleyen söylemlerinin yanı sıra nükleer santral kurma inadında direten siyasi iktidar, nükleer silahlara sahip olma hayallerini gün geçtikçe büyütürken, uluslararası anlaşmaları da ihlal etmiş, ülkemiz ve bölge insanlığını tehdit eden ABD-NATO nükleer silahlarını bağımlılık ilişkileriyle ülkemizde barındırmaktan çekinmemiştir. Halkımızın ve aynı coğrafyada yaşayan tüm canlıların güvenliğini tehlikeye atarak siyasi tercihini yapmıştır.

Hiroşima katliamının 76. yıldönümünde, nükleer santrallar ve nükleer silahların barındırdığı tehlikeyi görmezden gelmenin, bir kaza ya da saldırı anında yaşanacak kırımın insanlığa karşı işlenen en büyük suçlardan birini oluşturacağını, sadece o bölge canlıları ve doğası için değil tüm dünyada yıllarca geri döndürülemez bir tahribata neden olacağını hatırlatıyoruz. Ülkemiz ve tüm dünya hükümetlerini barış içinde silahsız ve nükleersiz bir dünyada yaşamak için sorumluluğa davet ediyoruz.

AKP hükümeti ve kalan tüm ülkelerin, 7 Temmuz 2017`de Birleşmiş Milletler Genel Kurulu`nda ezici bir çoğunlukla kabul edilen ve 22 Ocak 2021`de 50 ülkenin parlamentolarında onaylamaları ile yürürlüğe giren Nükleer Silahların Yasaklanması Antlaşmasını acilen imzalayarak meclislerinde onaylanmasının sağlamasını,

ABD-NATO nükleer silahlarının topraklarımızdan
derhal temizlenmesini istiyoruz.

Nükleer Karşıtı Platform (NKP) Bileşenleri olarak, ülkemizi ve komşularımızı açık hedef haline getirecek nükleer santral ve silahların ulusal itibarımızı artıracak teknolojiler olarak sunulmasını ve halkın yanıltılmasını kabul etmiyoruz. Küresel kapitalizm ve emperyalizme bağımlılık ilişkileri içinde ekonomik, sosyal, siyasal alanda yaşanan sıkıntıların arttığı, binlerce insanın yaşamını yitirmesine neden olan küresel salgın, iklim değişikliği, seller, yangınlar, terör, savaş ve göç felaketlerinin büyük acılarını yaşarken,

  • kaynakların kitle imha silahları yerine acilen kamusal ihtiyaçlar doğrultusunda kullanılmasını talep ediyoruz.

Barış içinde, tüm canlıların yaşam hakkının gözetildiği insanca yaşanacak bir çevrede, savaşsız, katliamsız, gelecek kuşaklara aktarılacak en büyük mirasın “Yurtta Barış Dünyada Barış” ilkesiyle nükleer santrallardan ve kitle kırım – çevre yıkım silahlarından arındırılmış bir dünya olduğunun altını çiziyoruz. Emek ve demokrasi güçleri olarak

  • sömürüsüz, eşit, özgür, adil bir dünya için mücadelemizi sürdüreceğiz.

Hiroşima ve Nagazaki saldırısını unutmadık, unutturmayacağız… Hiroşima ve Nagazaki`de yaşamını yitirenleri saygı ile anıyor; Japon halkının 76 yıldır dinmeyen acısını paylaşıyoruz. Başta ülke topraklarımızda muhafaza edilen nükleer silahlar olmak üzere, tüm dünyada var olan nükleer silahlar, nükleer santrallar ve insanlığın “yok etme” kültürüyle ürettiği bütün hayallerden vazgeçilmesi çağrımızı yineliyoruz.

  • Nükleere İnat, Yaşasın Hayat!

NÜKLEER KARŞITI PLATFORM
6 Ağustos 2021

http://portal.nukleerkarsitiplatform.org/hirosima-ve-nagazakinin-76-yilinda-nukleer-aci-dinmedi/
https://www.emo.org.tr/genel/bizden_detay.php?kod=135462

ABD ve AB’den İnsan Hakları Gelir mi?

İnsan Hakları Gününün Zor Sorusu:
ABD ve AB’den İnsan Hakları Gelir mi?

Lütfü KIRAYOĞLU
Elk. Müh. (İTÜ)

İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi‘nin Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nda kabul edilmesinin üzerinden tam 72 yıl geçti. Bildirgenin kabul edildiği 10 Aralık 1948’den bu yana bu tarih İnsan Hakları Günü olarak kutlanıyor.

İkinci Büyük Dünya Paylaşım Savaşının acılı günlerinden sonra İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi büyük bir umut ve heyecanla karşılandı. Bildirgenin kabulüyle dünyada tekil olaylar dışında bir daha insan haklarının yok sayılmak bir yana, çiğnenmeyeceği düşünülüyordu. Ne yazık ki işler hiç de öyle gitmedi. Her şeyden önce 10 Aralık tarihli Bildirge, bu tarihten 159 yıl önce, 1789 yılında Büyük Fransız Devriminde kan ve can pahasına ilan edilen İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirisinden daha gerideydi. Örn. yeni Bildiride Direnme Hakkı yok sayılmaktaydı.

Bildirgenin Birleşmiş Milletlerde kabulünden 3 yıl önce, İkinci Paylaşım Savaşının sonuna gelindiği günlerde ABD, teslim olmak üzere olan Japonya’nın Hiroşima ve Nagazaki kentlerine attığı atom bombası ile bir anda yüz binlerce insanı ölüme gönderirken, yeni dünya jandarması olduğunu da ilan ediyordu. O tarihte henüz ortada İnsan Hakları Evrensel Bildiegesi yoktu. Ancak ABD’nin 1776 yılında ilan ettiği ve Büyük Fransız Devrimini de etkileyen 1776 Amerikan Bağımsızlık Bildirgesi vardı ve bu metin, çağının çok ilerisinde bir insan hakları bildirgesiydi.

Hiroşima ve Nagazaki sonrası günümüze dek ABD bütün dünyaya “İnsan Hakları” götürdü (!) Tankları, topları, uçak gemileri, bombardıman uçakları, füzeleri eşliğinde…

Bir başka söylemle İnsan Hakları kavramı emperyalist ülkeler elinde kirletilmiş bir kavram, maske durumuna geldi. Tıpkı barış, özgürlük kavramları gibi. Emperyalist devletler 10 Aralık 1948 tarihli İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi eşliğinde Asya’ya, Afrika’ya, Latin Amerika’ya 72 yıldır filolarıyla, uçaklarıyla tanklarıyla… “barış ve özgürlük” götürüyorlar (!!)…

Ne acıdır ki ezilen ülkelerde ve hatta dünyanın ilk Ulusal Bağımsızlık Savaşını zafere ulaştıran ülkemizde ABD’den ve AB ülkelerinden “İnsan Hakları, Özgürlük ve Barış” dilenen mandacı “aydınlar” da var. Bunun son örneğini yakın tarihte “dost” saflarda da gördük.

İnsan Hakları Evrensel Bildirgesinin mürekkebi kurumadan ABD önderliğindeki Batılı ülkeler Kore halkına “İnsan Hakları, Özgürlük ve Barış” götürüyordu! Kore’ye bu kirletilmiş kavramlar götürülürken NATO üyesi yapılma aşkıyla o günün siyasal iktidarı, Türk Silahlı Kuvvetlerini de bu taşıma “işine” alet ediyordu. Bu “fedakarlık” (!) Kore’de 896 Mehmetçiğimizin yattığı bir Türk şehitliği ile ödüllendiriliyordu. Yine Bildirgenin imzalanmasından hemen sonra 1950 yılında Cezayir’de başlayan Ulusal Kurtuluş Hareketi’nin savaşçıları göğüslerinde Mustafa Kemal Atatürk fotoğraflarıyla ölüme gidiyordu. 1789 yılında İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirgesini imzalamakla övünen Fransız lejyonu da bu kutsal bağımsızlık savaşını kanlı bir biçimde eziyordu. Bütün karanlık ve kanlı oyunlara inat, 1962 yılında Cezayir halkı zafere, özgürlüğüne ulaştı. Cezayir Bağımsızlık Savaşını bastırma hareketi içinde, daha sonra Fransa’nın ilk “sosyalist” Cumhurbaşkanı olacak olan Mitterand da yer alacaktı. (Önceleri Denizaşırı İller Bakanı, daha sonra ise İçişleri Bakanı olarak bu kirli savaşta rol üstlenecekti)

10 Aralık 1948 günü Birleşmiş Milletler Genel Kurulunda İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi alkışlarla kabul edilirken, yine Fransızların 1946’da başlattıkları Vietnam savaşı sürüyordu. Fransa, yitirdiği bu savaşı daha sonra ABD’ye devredecek 1975 yılında zafere ulaşacak olan Vietnam savaşı sırasında “İnsan Hakları” yüz binlerce ton bomba, napalm bombası ve ölüm olarak bu kanlı topraklara ulaşacaktı. Daha sonra Kamboçya ve Laos’ta olduğu gibi…

Kirletilmiş “İnsan Hakları, Özgürlük ve Barış” Küba’nın Domuzlar körfezine de gitti. Daha sonra Şili’ye, Arjantin’e, Nikaragua’ya, Venezuella’ya, Falkland adalarına, Haiti’ye de gitti. Ve Ülkemize de geldi 1980 yılının 12 Eylül günü “bizim oğlanlar” eliyle. Beraberinde idamlar, işkenceler, 30 yıl sürecek davalar, kitap yakmalarla. Yakın zamanda Afganistan’a da gitti. Daha sonra Irak’a… Ebu Gureyb işkence evinde çırılçıplak soyulmuş insanların nasıl “İnsan Haklarından” yararlandığının fotoğraflarını gördük. Sonra Mısır’da, Tunus’ta, Libya’da ve son olarak Suriye’de “Arap Baharı” adıyla piyasaya sürüldü. Ve elbette Güney sınırlarımıza yerleşmeye çalışan bölücü terör örgütüne destek için on binlerce TIR dolusu silah ve cephane olarak boy gösterdi “İnsan Hakları”…

Son olarak 15 Temmuz 2016 tarihinde, ülkemizde, Gazi Meclisimizin tepesine bomba olarak yağdı. Bombaları yağdıran uçakların havada ikmal yapmasını sağlayan tanker uçaklar, ABD’nin kullandığı İncirlik üssünden kalkmıştı. Darbenin lideri olduğu söylenen FETÖ, ABD’nin Pensilvanya eyaletindeki malikânesinde yaşıyordu. Darbeye karışanların önemli bir kesimi de Almanya, İngiltere, Fransa, ABD gibi ülkelere kaçtı, kaçırıldı.

Emperyalist ülkelerin ezilen ülkelere “İnsan hakları” götürmek istemesini anlayabiliyoruz. Ancak dünya jandarması ABD’de daha dün denecek tarihe dek kara derili insanların seçimlerde oy kullanma hakları kısıtlıydı. Beyazlarla aynı otobüslere binemiyor, aynı lokantada yemek yiyemiyor, aynı okullara gidemiyorlardı. Ve günümüzde Siyahlar, halen sokak ortasında sorgusuz sualsiz polis kurşunlarıyla can veriyor, ensesine çökülerek boğuluyor!!.

En acısı da, tarihin ilk Ulusal Bağımsızlık Savaşını zafere ulaştırmış olan ülkemizden kimi politikacılar, henüz göreve başlamamış ABD başkanından, seçildiği bile kesinleşmeden “İnsan Hakları ve Demokrasi” dileniyor. Hem de kendilerine 10 Aralık Hareketi adını koyarak(!)

Evet, bizim gibi ülkelere bedelini ödemek kaydıyla demokrasi ve insan hakları gelebilir. Bu bedel ya uzun yıllar boyunca bütün bir ulus olarak tutsaklık ve sömürü olarak ödenir ya da ulusal kahramanlar önderliğinde kanla – canla ödenir ve bu ulusların tarihine altın harflerle ZAFER ve ONUR olarak yazılır.

TÜRKİYE ÇEVRE PLATFORMU; ÜLKEMİZİ YÖNETME SORUMLULUĞUNU TAŞIYANLARI İNSANİ BİR GÖREVE DAVET EDİYOR!

TÜRKİYE ÇEVRE PLATFORMU;
ÜLKEMİZİ YÖNETME SORUMLULUĞUNU TAŞIYANLARI İNSANİ BİR GÖREVE DAVET EDİYOR!

Nükleer santrallerin yapımı ve çalıştırılması Dünya’nın gündeminden çıkmalıdır!

Ülkemizdeki nükleer santral inşaatı derhal durdurulmalı, planlanmış santral projeleri iptal edilmelidir.

Bu gün 26 Nisan 2020; 1986’da Çernobil’de yaşanan ve çok geniş bir çevrede felakete yol açan facianın 34. yıldönümü.

İnsanlık, 1945 yılında Hiroşima ve Nagazaki’ye atılan atom bombaları ile yaşatılan unutulamaz insanlık ayıbıyla ve büyük acıyla nükleer silahların canlılara yönelik tehdidi ile yüzleşti.

Çernobil kazasının bilinen sonuçları                    :

-Zorunlu göç ettirilen insan sayısı yaklaşık 400 bin kişi
-Radyoaktif kirlenmeye maruz kalan alan 160 bin km2 (Türkiye yüz ölçümünün yaklaşık beşte biri)
-Kazadan etkilenen insan sayısı 9 milyon kişi
-Kazadan sonra temizlik işlerinde çalıştırılan insan sayısı 800 bin kişi
Bu faciadan sonra nükleer enerji ve santrallere karşı evrensel düzeyde bir mücadele sürüyor.

Türkiye Çevre Platformu, facia anında kaybedilen canların yanı sıra, reaktörden binlerce kilometre uzaklığa kadar ulaşan radyoaktif bulutun ve yağan yağmurlarla toprağa düşen radyoaktif kalıntıların Türkiye de dahil binlerce kilometre karelik bir alanda birçok ülkeyi ve insanı yaşamsal düzeyde etkilediğini ve etkilerin halen devam etmekte olduğunun bilincindedir.

Yörede yaşanan yangınlarla yeniden gündeme gelen bu nükleer santral kazasını 34. yılında bir kez daha anımsatmayı ve ülke gündemine taşımayı bir görev ve sorumluluk olarak bilmektedir.
Türkiye Çevre Platformu kuruluşundan bu yana nükleer santrallere karşı mücadelesini kesintisiz olarak, amasız, fakatsız sürdürmektedir.

2050 yılında küresel elektrik üretiminin %50 sinin yenilenebilir kaynaklardan oluşması hedeflenmektedir. Nükleer santrallerin kuruluş ve işletme maliyetleri, santrallerin işletme ömürlerinin tükenmesi sonrasında atıkların bertaraf ve depolanmasının maliyetleri ile üretilen enerjinin çok büyük bir bölümünün doğrudan reaktörlerde kullanıldığı da değerlendirildiğinde nükleer enerji üretimi ve santrallerin inşası da küresel olarak toplam enerji üretimi içinde önemini hızla yitirmektedir.

Örneğin ABD’de 30 yıldan beri yeni nükleer santral siparişi verilmemektedir. 2013’te dört reaktör 2014’te bir reaktör daha kalıcı olarak kapatılırken, kapatılma nedenleri olarak kapsamlı onarım ihtiyacı, elektrik fiyatlarının üretim maliyetlerinin altına düşmesi, yüksek yatırım maliyetleri, nükleer güvenlik ve atıkların imhası ile ilgili kamu kaygısı konuları yer alıyordu. Diğer bir deyişle nükleer teknolojinin elektrik üretimi için kullanılmasının da sonu gelmişti.

Yenilenebilir Enerji üretim maliyetleri; geliştirilen teknoloji ile tüm diğer enerji kaynaklarının ve elbette nükleer enerjinin maliyetlerinin çok altındadır.

-Geliştirilen teknoloji ürünleri ile kriz dönemlerinde yerel olarak yönetim yeteneği tüm diğer enerji üretim modellerinden daha kolay ve sonuç alıcıdır.

İstihdama katkısı tüm diğer enerji kaynaklarının üretim süreçlerinden karşılaştırılamaz düzeyde fazladır.

-Doğa ve canlıların yaşamı açısından bir risk oluşturmamaktadır.

Türkiye Çevre Platformu tüm bu gelişmeler nedeniyle ve küresel düzeye ulaşan korona virüs krizinin yaşanmakta olduğu bu dönemde, böylesi ve çok daha riskli krizlerin tekrar yaşanmaması için nükleer santrallerin sürmekte olan inşaatlarının durdurulmasını, yeni nükleer santrallerin planlanmamasını bir zorunluluk olarak değerlendiriyor.

Türkiye Çevre Platformu tüm halkımızı, toplumsal kaynaklarını tüketen, geleceğimizi tehdit eden nükleer santrallere karşı duyarlılıklarını yükseltmeye, durdurulması için mücadelelerini etkinleştirmeye çağırıyor.

Türkiye Çevre Platformu ülkemizi yönetme sorumluluğunu taşıyanları insani bir göreve davet ediyor;

  • Ülkemizde yapılmakta olan nükleer santral inşaatının derhal durdurulmasını,
  • yapımı planlanan diğer iki santralin yapımından da vazgeçilmesini,
  • enerji üretimi ve kullanımında %100 yenilenebilir enerjiye geçiş için yatırımların hızlandırılması gerektiğini

    kamuoyunun bilgisine sunuyoruz.

TÜRKİYE ÇEVRE PLATFORMU