Etiket arşivi: Mustafa Aydınlı

CHP’Yİ KİM YÖNETECEK?

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

CHP’Yİ KİM YÖNETECEK?

Konuk yazar :
Mustafa AYDINLI

Sayın Yılmaz Özdil bir makalesinde, CHP’yi ünlü kedisi Şero yönetmelidir gibi bir öneri sundu.

Bence bu öneri hayvan haklarına aykırıdır.

Çünkü kediler çok sıkıntıya gelemez.
Kedilerin yöneteceği parti sıkıntısız, sorunsuz, mazbut partiler olmalıdır.
Gerçi Şero yıllardır genel merkezde ortama alışabildi mi, yeterli deneyim sahibi oldu mu?
Tam olarak bilemiyorum. Bu çetrefil işin altından kalkabilir mi?

Değerli dostlar;

Bu tebessümlü girişten sonra, “CHP’yi kim yönetecek?” sorunsalına, toplumsal sorumluluğumuz gereği çare arayalım.

1961 Anayasasından sonra başta Demirel olmak üzere sağ partilerin hemen hemen tümü, koro halinde bu anayasanın topluma bol geldiğini, daraltılması için kesilip biçilmesi gerektiğini belirtiyorlardı. Özellikle, dönemin Genelkurmay Başkanı Memduh Tağmaç‘ın, “.. sosyal gelişmenin iktisadi gelişmeyi aştığı” görüşü, 27 Mayıs Devrimcilerinin ülkemize armağanı ve yeryüzünün en demokrat – özgürlükçü anayasalarından biri olan 1961 Anayasasının başına neler getirileceğinin net belirtisi idi.

Sonuçta o Anayasayı kırpa kırpa önce 12 Mart 1971, ardından da, 12 Eylül 1980 darbesine dek gelindi. 12 Eylül darbesinden sonra 1961 Anayasasının köküne kibrit suyu döküldü. Oysa 1961 anayasası Türk Toplumunun bir ölçüde de olsa tarih boyunca gördüğü en demokratik, en özgürlükçü, tüm katmanların haklarına önem veren bir Anayasaydı.

12 Eylülün bağrından yetişen ANAP, DYP ve AKP gibi partiler, adım adım ülkeyi bugünkü rejim değişikliğine dek getirmiştir.   CHP’de ise elbette kurucu iradenin, demokrasi aşkının ve özgürlükçü “yasaların ruhu” vardır. (“Kanunların Ruhu”, Monteskiyö’nün önemli yapıtıdır..)

Sözü getireceğim nokta şu ki; şimdi ülkeyi yöneten iktidar partisi, salt ülkeyi değil artık siyasal partileri de biçimliyor. Sayın Reis hangi parti lideri ile veya üyesi ile basına kapalı iki saat görüştüyse, artık o siyasal partiden ya da üyesinden hayır beklemeyin, ruhuna fatiha.

Sırasıyla sayalım : Bir HAS parti ve lideri vardı. Şimdi nerede? Geçen Yenikapı mitinginde, ülkenin tek kadın başbakanlığı yapmış Tansu Çiller, milli irade için oralarda dolaştığını söyledi. İçişleri bakanı Sayın Soylu hangi partinin genel başkanıydı, şimdi nerede bir düşünelim.

Peki Tuğrul Türkeş!? Ama “yetmez” dendi. MHP bir bütün olarak ve yıllardır hangi değirmene su taşıyor? Üstelik liderlerin birbirine en ağır sözleri etmelerine karşın… BBP ne durumda, üyeleri liderlerine isyan etmeye başladı. Demek ki tehlike çanları çalıyor. Ertuğrul Günay’ı anlatmama gerek var mı? Hal böyle olunca bir tek CHP kalmıştı assimile edilen ya da evcilleştirilmesi gereken. Bu gün (01ç08.2018) AKP sözcüsü Mahir Ünal, Cumhurbaşkanlığı adayı Muharrem İnce’ye -sözde- arka çıkarak “CHP neden ülkeyi yönetmeye aday gösterdiği kişiyi partiye genel başkan yapmıyor??’’ yönlendirmesiyle dahice (!) bir öneride bulundu.

Bu mahir öneri için Sayın Mahir Ünal’a teşekkür etmek gerek (!) Yalnız üzüntümüzü de belirtmeliyim : Sayın Reis öbür partiler ve kişilerle doğrudan görüşür ve ilgilenirken, CHP’yi neden 2. – 3. üçüncü kişilere havale ediyor? Reis CHP için de bir iyilik düşünmeli (!) Hem Sayın Reis’de büyük bir tılsım var. Kiminle konuşursa ya yörüngesi değişiyor adamın ya da bir daha ağzını bıçak açmıyor. Ben söyleyeceklerimi belirteyim de, siz isterseniz yalan deyin.

Örneğin eski Genel Kurmay Başkanı Sayın Yaşar Büyükanıt’la görüşmesinden sonra, Komutan “.. konuştuklarımız benimle mezara gidecek..” dedi ve konuyu kapattı. Yıllardır kimse ağzından tek söz alamadı. Halkın %49,5 ile seçtiği Sayın Davutoğlu bir gecede, bir komutla, “in aşağı!” denince tek söz edebildi mi? Salya sümük, ağlaya ağlaya ayrılan belediye başkanlarına ne demeli? Sayın Abdullah Gül ise ağzını açmadı ama açar gibi oldu, köşkün bahçesine “helikopterli nezaket ziyareti” nden sonra, “.. ben ağzımı heyt demek için açmadım, aaa diyecektim..” buyurmadı mı?

Sözcü Mahir Ünal’ın bu mahir önerisinden sonra Şero’ya haksızlık olur mu bilmiyorum ama, iktidar partisi, CHP ye şöyle ağzı var dili yok bir kayyım atasa da, herkesi bu toplumsal sorundan kurtarsa! Mahir Ünal’ın mantığıyla iktidar ülkeyi yönetiyor da, neden partileri de yönetmesin ki! Ne de olsa ülkeye hizmette sınır yoktur.

BİR CUMHURİYET VALİSİ ve EŞİNİN KÖY ÇEŞMESİ ÖYKÜSÜ…

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

BİR CUMHURİYET VALİSİ ve EŞİNİN
KÖY ÇEŞMESİ ÖYKÜSÜ…

 

Konuk yazar : Mustafa AYDINLI
24 Nisan 2018, Çorlu

TARİHE, KÜLTÜRE ve ÖRNEK CUMHURİYET VALİ’NİN HATIRASINA VEFA BU MU?

(AS: Bizim katkımız yazının altındadır..)

Ulusal kurtuluş savaşımız bitmiş, Cumhuriyet kurulmuş fakat peşinden hemen yeni bir savaş başlamıştı. Bu elbette, koskoca bir imparatorluğun küllerinden doğan genç Cumhuriyetin ekonomi, eğitim, kültür ve çağdaşlaşma savaşımıydı. Avrupa’nın Hasta Adamı Osmanlı, son dönemde girdiği tüm savaşları yitirmiş Düyun-u Umumiye nedeniyle maliye felç olmuş. Ülkenin yeniden inşası için, hemen İzmir İktisat Kongresi toplanıyor. Bugün kimilerinin beğenmediği Lozan’la Ülkenin ekonomik anlamda yüreğini ağzına getiren kapitülasyonlar kaldırılıyordu. Ancak ülkeyi paylaşmaya aday İtilaf Devletleri Osmanlı’nın borcu saydıkları 161 milyon altın lira istiyorlardı. Lozan’da yoğun mücadeleler sonucu bu borç ancak 107 milyon altın liraya düşürülebildi. Ödeme 99 yıllık zamana yayılmasına karşın Türkiye, Cumhuriyetin özverisi sayesinde Cumhuriyetle başlayarak (1923) 1954 yılına dek bu borcun tümünü 31 yılda ödeyerek sıfırlamıştır.

Tüm bu olumsuzlukların yanında bir de dünya çapında 1929 ekonomik bunalımı başgösterdi. Genç Cumhuriyet bu çetin koşullarla boğuşurken bir yandan da ekonomik kalkınma atılımları yapıyor, örneğin 1925’te temeli atılan Alpullu Şeker Fabrikasını 1926’da hizmete açıyor. Ülkeyi demir ağlarla örüyordu. İşte bu zorlu koşullara karşı çağdaşlaşmayı gerçekleştiren Devrimin ve mucize gibi gerçeğin adına Kemalizm diyoruz. Koşullar böyleyken asıl konumuz, Türk köylüsü ne durumudaydı? Hayvancılık, tarım, yaşam biçimi ne durumdaydı?

1930’ların başından söz ediyoruz. O dönem köylere okul yapabilmenin düşü bile kurulamıyor. Önce aş, iş, yiyecek ekmek ve içecek su gibi yaşamak için temel gereksinimin karşılanabilmesi doğal olarak her şeyden önce geliyor.  Bu nedenle aş, iş ve içecek su olmadan kimsenin okul yapmayı düşünecek durumu yoktu. Hatta 1930’lu, 40’lı, 50’li yıllarda Türk Aydınlarının en temel tartışma konusu köylere önce okul mu yapılsın yol mu yapılsın idi. Kimileri, okul olmadan akılcı düşünemeyen insan yolu ne yapacak; kimileri de yol yoksa okula nereden gideceksin diyordu. Sorun, bitmek tükenmek bilmez tartışma konusuydu.

Oysa köylerde ne okul, ne doğru dürüst yol, ne de pek çok köyde içecek temiz su vardı. Kaynakların çoğunluğu askeri amaçlara ayrıldığı için, nüfusun çoğunluğunun köylerde yaşamasına karşın köylere ayırabilecek kaynak yoktu. Okul, yol, su, sağlık, beslenme, halkın kendi olanaklarıyla ve ilkel koşullarda sağlanıyordu. Hayvanların yavşak, kene, sülük kanını emerken; insanlar ilkel sağlık koşullarında bitle, pireyle, tahtakurusu, sivrisinekle boğuşur durumdaydı. Doğru dürüst sabun, deterjan üretimi yoktu, insanlar yaktıkları meşe küllerini topluyor deterjan olarak kullanıyordu. Çamaşırlar meşe külü ile kaynatılarak yıkanıyordu. Killi toprağı sabun niyetine kullanıp, ellerini killi toprakla yıkıyorlardı. O günün roman ve öyküleri bu yaşam dramlarını konu edinmişti. Günümüz gençliğine masal gibi gelebilir. İşte yazımıza konu olan Çorum Dedesli Ovası Köyleri o günkü koşullarda ülkenin öbür köylerinden farklı değildi. Ülkenin öbür bölgelerindeki köyler de bu yaşam düzeyinin bir tık altında veya üstündeydi.

Dedesli Ovası köylerinin bir bölümünde temiz içme suyu yoktu. Gerçekte her köyün, hayvanları sulamak, temizlik ve bir ölçüde bağ-bahçe için suyu olmasına karşın, tadı acı olduğundan, içmek ve yemek pişirmek için kullanılamıyordu. Elbette yaşamın 1. gereksinimi olan su, çok uzak bölgelerden dağlardan büyük eziyetler sonucu hayvanlarla taşıma yolu ile getiriliyordu.

Evci çeşmesi, ilk suyun çıkış kaynağının Evci’nin Deresi olması nedeniyle, Evci Çeşmesi adını alan çeşme, yoğun olarak gelen geçenlerin özellikle çerçicilik (gezgin satıcılık) yapanların konaklama yeri olması nedeniyle Çerçi Çeşmesi olarak da anılmaktadır. İskilip yolunun 1990’dan sonra 50 m öteye yer değiştirmesi nedeniyle suyun yeri de 50 m ötede yeni yol üzerine alınmıştır. Ancak 50 yılı aşkın Dedesli ovası köylerinin toplamda 7 köyün, arada sular kesildiğinde 10 köye dek su gereksinimini gideren bu emektar çeşme, şimdilerde viran durumdadır.

Bölgeyi besleyecek bu suyun debisi en çok 3 parmak kalınlığındaydı. Söz konusu su, Arpalık köyünün arazisinin bittiği batı kesimi ile Dut köyünün güney, Kertme köyünün kuzeyde arazilerinin kesiştiği noktadaki Gök Kaya’nın bulunduğu yerdir. Buradan çıkan su Evci deresini sulayarak geçtiği için buraya Evci’nin Suyu denir. İçimi son derece yumuşak ve tatlı bir sudur. Ülkenin bütün suları sıralamaya konsa kesinlikle ilk sıralarda yer alacak niteliktedir. Çıkış kaynağı son derece doğal ve temiz, hiçbir yabancı atık karışma riski yok, tümüyle doğal. İçince bağımlılık yapacak derecede lezzetli. Çay ve yemekte kullanınca kattığı lezzet hemen ayırt edilebiliyor. Biz merak edip bir kış günü 15 yıl önce, sudan örnek alarak kimyasal tahlil yaptırdık. Mevsimin kış olması nedeniyle kısmen kar ve yağmur sularının etkisi olabilir. Ancak sonuç şöyleydi: Gıda Mühendisi M. Fatih GÖK’ün yaptığı tahlile göre Nitrat; Yok, Amonyak; Yok, Sertlik; 18 Fr SD.. Sonuç; Normal..

Bir gün Çorum Valisi rahmetli Cemal BARDAKÇI’nın, İskilip’ten Çorum’a dönerken denk geldiği bir rastlantı, Dedesli Ovası Köylerinin yaşam biçimini değiştiriyor. Şöyle ki: Dut Köyü kavşağında birkaç kağnının taş yüklü ilerlediğini görüyor. Vali Bey yolda durarak kağnı ile taş götüren köylüye soruyor:

-Kolay gelsin ne yapıyorsunuz?
-Çeşme yapacağız taş götürüyoruz beyim.
-Suyun kaynağı neresi, çeşmeyi nereye yapacaksınız?
-Suyun kaynağı, o karşıda gördüğün gök kayanın dibidir, beyim. Çeşmeyi de Dut Köyü’nün alt başına yapacağız. Yaklaşık 40 kağnı taş çektik, 10 kağnı taş daha çekeceğiz efendim.
-Suyu kendi haline bıraksanız nereye akar, ayrıca aşağıdaki öbür köyler içme suyunu nereden alıyorlar?
-Suyu kendine bırakırsak, Kertme köyünün arazisinden geçip Babaoğlu’nun arazisinden akıp bir ölçüde Hacıbey köyü, Dereköyü, Ferhatlı köyünü geçip Kızılırmak’a dökülür. Ama bu su oraya gidene dek toprak emer, ulaşamaz efendim.
-Öbür köyler sizin oraya çeşme yapmanıza rıza gösterecekler mi?
-Gösterseler de, göstermeseler de yapmaya başladık efendim çeşmeyi.

Vali Bey Uzun uzun suyun kaynağını, debisini, öbür köylere uzaklığını inceledikten sonra; Değerli Dut köylü kardeşlerim; siz pek çok köyün yararlandığı suyu alır tek kendi köyünüze götürürseniz, öbür köylerle aranızda anlaşmazlık çıkar. Huzursuzluk olur, hem de adil olmaz. Biraz önce söylediğin suyun doğal akış yönündeki tüm köylerin bu su, kadim hakkıdır. Bugünkü çeşmenin yapılı olduğu yeri işaret ederek, haftaya suyu olmayan tüm köylülerle burada bir toplantı yapacağım, durumu muhtarlara bildireceğim, herkes oraya gelsin, herkesi dinleyeceğim. Siz şimdilik çeşme yapımını durdurun.. dedi ve Vali Bey yoluna devam etti.

Haftaya Vali Bey’in işaret ettiği yerde yaklaşık 150 kişilik muhtarlar, köylüler, kadın-kız toplanmıştı. Bir süre sonra Vali Bey geldi. Toplanan kalabalığa suyun önemini ve gereksinimi olan köyleri saydıktan sonra, tüm köylerin tam olmasa da ortası sayılabilecek şu anki yeri işaret ederek, çeşmeyi buraya yapmanın uygun olacağını söyledi. Vali Beyin bu söylemine kimsenin itirazı olmadı. İş çeşmenin yapımına gelmişti. Vali Bey Hacıbey köyü muhatarı Satılmış’a (Töremiş) dönerek, “Muhtar, bana 10 kağnı bulabilir misin, Dut köyünün altına yıkılan taşları buraya taşıyacağız.” dedi.  Muhtar yutkundu, “Efendim bizim köyde toplam 10 kağnı yoktur ki..” dedi. ‘’Hem taşı getirsek de taa Gök Kaya’nın dibinden Evci Deresi’nin suyunu buralara nasıl getirelim. Hiç kimsede öyle bir güç, kuvvet yoktur” deyince; topluluğun arkalarında elinde uzunca bir değnekle dikilen, kutmu kumaştan üç etek giymiş, başı vişne çürüğü renginde çemberli, biraz uzun boylu, esmerce, 45-50 yaşlarında bir kadın, kalabalığı yararak en öne geçti. Bir eliyle değneğini yere vururken öbür elini de ders veren bir hoca gibi, yer yer muhtara aradad da Vali Beye Dönerek;

-“Vali Beyim, Satılmış Ağa, Hacıbey köyünün kağnısı yetmezse Babaoğlu var, Dereköy, Eskiören, Ferhatlı köyünde kağnısı olanlar ne güne duruyor? Ben gerekirse 10 değil, 20 kağnı bulurum. Değneğimin ucuna basarak köy köy dolaşırım. Bu sudan salt Hacıbey köyü yararlanmayacak.” dedi. Herkes susmuş bu orta yaşlı nine konuşuyordu. O tam bir çarıklı erkan-ı harpti. O zamanın kağnısı olan ev, bugünün traktörü olan ev anlamına geliyordu. Vali beyin yüzüne bir ışık geldi. Bu esmer kadının özgüveni karşısında gülümsedi ve sevindi.

-Sağ ol nine, işte bu denli hemşerilerim. Önce bir işi yapacağım demek gerek. Gördüğünüz ninemiz gibi.  Senin adın nedir? Hangi köydensin nine?

-Hacıbey köyündenim, adım Güllü, köyde Güllü Kahya derler. (Bir yıl sonra soyadı yasası çıkınca, soyadı 1934’te Güllü Şanan olacaktı..)

-Vali Bey, “Bu iş tamamdır hemşerilerim, suyun Gök Kaya’nın altından çıkarılıp, Evci Deresinden geçip buraya dek getirilmesi başka bir konu. O konuyla ben ilgileneceğim.” dedi ve  Çorum’a döndü.

Vali Bey sözünü tuttu, Gökkaya’nın orada yoğun bir etkinlik vardı. Suyun gözesi iyice açıldı, tam olarak su alacak derinliğe inildi, yaklaşık 500 m Evci deresindne aşağı kanallar kazıldı. Buraya, en ve boyu 5’er m olacak bir oda büyüklüğünde mahzen yapıldı. Üzerine de kazan yazıldı. Su önce burada depolanacaktı. Buraya dek kanalların kazılması, künklerin döşenmesi suyun getirilmesini Vali tümüyle kendi cebinden yaptı. Devletin kasasından bir kuruş harcamadı. Ama kazanın yapımıyla birlikte Valinin de parası bitmişti. Asıl hedeflenen taşların taşındığı yere neredeyse daha bin m yol vardı. Ayrıca oraya da aynı büyüklükte bir depo daha yapılacaktı. Vali Bey Köylülere,

“Şimdilik suyu buradan alın..” dedi. En azından artık her köy, uzak da olsa susuz kalmayacaktı, bir ölçüde de olsa ilkel koşulları yenmişlerdi. Ancak bir ay sonra Valinin eşi rahmetli Nuriye Hanım bu manzarayı görüyor ve çok etkileniyor. Boynundaki gerdanlığını ve kolundaki bileziklerini çıkarıp Valinin masasına koyuyor. Bunca köy susuzluktan zor durumdayken “Gerdanlığın, bileziğin ne önemi var?!” diyor. Suyun hedeflenen noktaya getirilmesini istiyor. Vali de hanımefendiyi kırmıyor, suyu hedeflenen noktaya ulaştırıyor. Çeşmenin üstüne kırmızı mozaikle “Nuriye – Cemal, 25/04/1933” yazdırıyor. Valinin inceliğine ve kadına saygısına bakın ki, ben valiyim deyip kendi adını üste, hanımefendininkini alta yazmıyor.

Romalılar zamanında iki bin çeşmenin olmasıyla övünürlermiş. Latin ozan Ovid, çeşmeler üzerine şiirler yazmıştır. Her Roma çeşmesinde bir öykü kayıtlıymış ve çeşme başında bu öyküler kısaca yazılırmış. Çeşmeler üzerine o denli çok atasözü, şiir ve manilerimiz var ki; araştırma yapsak değil kitaplar ansiklopedilere sığdıramayız. İyi de böylesi varsıl bir kültüre, biz ne zaman ve nasıl günümüzdeki ölçüde duyarsızlaştık? Tarihimize, kültürümüze, vefa duygularına bu denli yabancılaştık? İsterseniz kimilerini aktaralım, okurken ve dinlerken içiniz acımazsa.. Bir atasözümüz;

“Bir gün su içeceğin çeşmeye çamur sıçratma..” diyor.

Hepimizin bildiği bir türkü sözleri; “Çay senin çeşme benim/ Üstüme düşme benim/ Seninle dalga geçtim/ Sevdiğim başka benim.” Yine bir başka halk türküsü; “Çeşmenin başı güzel/ Dibinin taşı güzel/ Öyle bir yar sevmişim/ Kirpiği kaşı güzel” Başka bir halk türküsü; “Pınarın başında üç kız yan yana/ İçlerinden biri gel dedi bana/ Varolsun seni doğuran ana” Ya şu halk türküsüne ne demeli? “Kız pınar başında yatmış uyumuş/ Ela gözlerini uyku bürümüş” Duygu tellerimizi titretecek bir Başkası; “Pınar başı ben olayım vay vay/ Bulanırsam bulanayım vay vay/ Verin benim sevdiğimi vay vay/ Dilenirsem dileneyim vay vay” 

Öte yandan, ‘Pınar başından bulanır canım oy’ türküsünü, Türkülerin Babası Musa Eroğlu’ndan dinleyip de yeniden dinleme gereği duymuyorsak ya da duygu dağarcığımızın kapıları açılmıyorsa; duygu pınarlarımız kurumuş ve Türk Halk Kültüründen hiç nasip almamışız demektir. 

’’Pınar başından bulanır (Canım oy) / İner ovayı dolanır (Canım oy) / Sende çok haller bulunur (Canım oy)  / Dağlar duman olur/ Çayır çimen olur/
Ben yari görmesem / Halim yaman olur yar yar Halk kültürünün köşe taşı, duygu seli Karacaoğlan’ın dilinde pınarlar bir başka söylenir. Bir başka dile gelir. Çeşmeler, pınarlar söz konusu olur da Karacaoğlan’ı anmadan nasıl geçeriz? O, aşık olduğu Türkmen güzellerine türkülerinin, çoğunu çeşmeleri konu alarak söylemiştir. 

‘’Akça kızlar göç eyledi yurdundan/ Koç yiğitler deli oldu derdinden/ Gün öğle sonu da Belen ardından/ Saydım altı güzel indi pınara/ Üçü uzun boylu, kaşların süzer/ Üçü orta boylu, zülfünü düzer/ Sandım akça ceren bir çölde gezer/ San kınalı keklik indi pınara/ Karac’oğlan bunu böyle söyledi/ İndi aşkın deryasını boyladı/ Kızlar gitti diye pınar ağladı/ Acıştı yüreğim yandı pınara

İşte Dedesli Ovası köyleri, rahmetli idealist Cumhuriyet Valisi Cemal Bardakçı’yı ve eli öpülesi rahmetli eşi Nuriye Hanımefendiyi rahmetle, şükranla ve minnetle anarlar. Her fırsatta insancıl yüce tutumlarını yad ederler.  Bir vefa örneği sergilerler. Yalnızca yerel halk mı? Oradan gelip geçen, arabasını durdurup su içen herkesin “Hizmeti geçenlerin geçmişlerinin canına değsin” demeden gittiğini duymadım. Oradan su götürüldüğü zamanlar, onlarca insan olurdu çeşmenin başında, uzun sıralar oluşurdu, sabah gelen ancak öğleye iki seneğini veya fıçısını doldurup eşeğine veya atına yükleyip giderdi. Yalnızca insanlar mı; çeşmenin ayağında biriken sulardan hayvanlar ve kurt – kuş öbür canlılar da yararlanırdı. Köylere su gelene dek elli yılı aşkın bu bölgeyi bu su besledi. Bu nedenle 25 Nisan 1933, varolan köylerin suya kavuştuğu tarihtir, çok önemlidir. Nil Mısırlılar için ne denli kutsal ve yaşamsal ise, bu çeşme de yöre köyleri için o denli kutsal ve yaşamsal idi. Gerçi dünyanın her yerindeki ırmaklar kutsaldır ve hepsinin bir öyküsü, anısı vardır. Kiminde aşk anlatılır, kiminde yaşam, kiminde tarih. Her akan su çevresine yaşam verir. Küçük bir derenin bile çevresinde yaşam vardır. Büyük küçük canlılar yaşam bulur.  Ağaçlar vardır, yeşiller suyolu boyunca dizilirler. Su, yaşamın eşitidir. Bir de upuzun ırmakları düşünelim ve öyküsü çok olanı, gizemli olanı, tarihi olan nehirleri düşünelim. Dönemin rahmetli Çorum Valisi Cemal Bardakçı ve merhum eşi Nuriye hanımın örnek toplumsal hizmetini ve değerini anlatmaya sözcükler yetersiz kalır.

Elli yılı aşkın süredir binlerce insana yaşam veren bu çeşmenin şimdiki yıkkın (viran) durumu içler acısıdır. Görenlerin, buralarda anısı olanların içini kanatmaktadır. Açıktan tarihe, kültüre, Vali Cemal Bardakçı ve eşi gibi yardımsever insanların saygın anısına duyarsızlıktır. Eminiz ki; tarih ve kültür bilinci olan, bir toplum olsaydık, bu çeşme korumaya alınır, bakımı yapılır, yanına da çeşmenin öyküsü yazılarak gelecek kuşaklara, bu halk bunca zorluğu aşarak buralara geldi, bu Cumhuriyet, halkını böylesine seven, kişisel ziynet eşyasını bozdurarak köylülerin çeşmesi için harcayacak denli değerli bürokratlar yetiştirdi, diye yazardık. Hem acıyor hem üzülüyoruz; ne tarihin, ne kültürün, ne de vefa gösterilmesi gereken insanların değerini biliyoruz.. Ne de örnek alıyoruz!

Umuyor ve diliyoruz ki; en azından bundan sonra söz konusu çeşmeye gereken ilgi gösterilir, onarılıp eski durumuna getirilir.. Böylelikle, kişisel altınlarını bozdurup bu çeşmeyi köylüler için yaptıranlar ölçüsünde tarihe, kültüre, vefa duygularına karşı saygılı davranmış olacağımızı düşünüyoruz ve ilgisi olan herkesin katkısını bekliyoruz.
================================================
Dostlar,

Yazı uzun, biz sözlerimizi kısa tutacağız : Cumhuriyetin aydınlık ve özverili öğretmenlerinden değerli dostumuz Sn. Mustafa AYDINLI‘ya, bu çok düşündürücü ve öğretici yakın tarih irdelemesi ve yerinde çağrısı için teşekkür ediyoruz. Sayın Aydınlı’nın yazılarına, şiirlerine.. daha önce de sitemizde epey yer vermiştik..

1933’te dönemin Çorum Valisi merhum Cemal Bardakçı ve merhum eşi Nuriye hanımın örnek toplumsal hizmetini, özverisini biz de engin bir şükran ve saygı ile karşılıyoruz. İşte Cumhuriyetimizin başlangıcında böylesine “değerleri” olan kadrolar görevdeydi.

  • Cumhuriyetin Çorum valisi köylüye su getirmek için kendi cebindeki parayı tüketince sıra eşine geliyor, merhum Nuriye hanım da kara gün güvencesi boynundaki sınırlı ziynetini bu amaçla bağışlıyordu. 

Günümüzde içine düştüğümüz yozlaşmaya bakar mısınız! Siyaset, bürokrasi… küpünü doldurmak için sıradan bir araç olarak görülüyor ve kıyasıya kavga bu uğurda veriliyor.. Böyle bir toplum ilerleyebilir mi? Uygar dünyada varlığını sürdürüp insanlık birikimine katkıda bulunabilir ve “değer” katabilir mi??

Eğitim sistemini baştan sona gözden geçirmek ve Cumhuriyetin başlangıç dönemini son derece büyük dikkatle inceleyerek günümüze güncel ve ivedi çözümler üretmek zorundayız.

  • Eğitimi zorla dincileştirerek ancak o topluma ve tarihe – insanlığa ihanet edilmiş oluyor.

    Sevgi ve saygı ile. 24 Nisan 2018, Ankara 
    Dr. Ahmet SALTIK
     AÜTF Halk Sağlığı AbD, Mülkiyeliler Birliği Üyesi
    www.ahmetsaltik.net        profsaltik@gmail.com

     

ULUSAL EGEMENLİK GERÇEĞİ

1 Yanıt
Share via emailShare on WhatsApp Share

ULUSAL EGEMENLİK GERÇEĞİ

Konuk yazar : Mustafa AYDINLI
E. Eğitimci – Yazar

(AS: Bizim kapsamlı katkımız yazının altındadır..)

Ulusal Kurtuluş Savaşı diyoruz, Ulusal Egemenlik diyoruz. Bunların olağanüstü zor koşullarda gerçekleştirilerek Cumhuriyetin kuruluşu eylemine Mustafa Kemal mucizesi, ideolojisine ise Kemalizm diyoruz. Bu tanımlamalar asla hamaset değildir. Peki, neden Kemalizm bir mucizedir?

Hep deriz, yedi düvele karşı savaştık.. Kimler var yedi düvelde bakalım: Arap’tan, İngiliz’e, Yunan’dan, Bulgar’a, Fransız’dan Ruslara.. büyüklü küçüklü tüm Emperyalist güçler. Ülke talan edilmiş, her yer yakılıp yıkılmış, İzmir’den, İstanbul’a ülkenin tüm güzide kentleri işgal edilmiş. Yalnızca dış Emperyalist güçler ve uşakları mı? Biga’dan kalkıp yürüyen Anzavur isyanı, Bolu – Düzce’ye dek geliyor. Geçtiği yerlerde çığ gibi büyüyor. Arkasında İngilizler var, şeriatçı söylemlerle adeta ülkenin yüreğini ağzına getiriyor. Unutmayalım o zamanın en büyük tehlikelerindendi. Sonrasında Konya’da Delibaş, Yozgat’ta Çapanoğlu isyanı, daha adını sayamadığımız irili, ufaklı isyanların arasından sıyrılıp Cumhuriyeti kurmak tansıktan (mucizeden) başka nasıl tanımlanabilir? Şimdilerde ise FETÖ’nün, yine dinsel söylemleri kullanarak, arkasına da ABD’yi alarak, günümüzde ülkemize yaptıkları düşünülürse, geçmişle bağlanarak güncel çok daha iyi anlaşılabilir.

Ülkenin on milyon dolayında nüfusu var (1927’de yapılan ilk sayımda 13,6 milyon). En çok %7’si okuma-yazma biliyor; çoğu salt okuyabiliyor. Kadınlarda okuma %1’in altında. 1 erkeğin 4 kadınla evlenebildiği bir dönemde, gelişmiş bir demokrasiyi nasıl kuracağız? Sağda solda Mustafa Kemal’in ne denli demokrat olduğunun tartışıldığını ve bu gevezeliklerin ‘dayanılmaz hafifliğini’ görüyoruz. Demokrasiye doğru yürümek, egemenliği tek kişiden (Padişahtan!) alıp Ulusa vermek değil midir? Tersine, egemenliği Ulus’tan, alıp tek kişiye vermek midir? Bugün yaşadığımız gerçek hangisidir?

Sonunda Yunanı denize dökmüşüz (9 Eylül 1922), İngiliz’i İstanbul’dan kovalamışız. Lozan’da emperyalistlerle eşit koşullarda masaya oturmuşuz. Cumhuriyetin kuruluşu ile birlikte işsizliği, yoksulluğu, yiyecek ekmeğe, içecek suya muhtaç savaş artığı bir ülkeyi kucağımızda bulmuşuz. Salt bunlar mı? İşçi yok, işveren yok, sermaye yok, banka yok, mühendis, doktor, hemşire yok, yoklar diyarından koskoca bir ülke yaratmışız. Şimdi ise o yarattıklarımızı satmakla ve yok etmekle meşgulüz. Bu ne ‘yaman çelişki’ dir!? Yoktan var etmeyi adeta tersine çevirmişiz ve varı, Ulusun emeğini – alınterini yok etmeye dolu, dizgin gidiyoruz.

Egemenlik, bir ülkeyi ve ulusunu yönetme, yasa koyma ve bu yasaları uygula(t)ma yetkisidir. Ulusal (Milli) egemenlik ise tüm bu yetkilerin Ulusun kendisinde olması; devleti yönetme, yönetecek kişi ve organları seçme yetkisinin (erkinin) Ulusa (Millete) ait olması demektir.

Atatürk‘ün devlet anlayışının temellerini oluşturan ana ilkelerden en önemlisi, Ulus egemenliğidir. Ulusal egemenlik, devlet içinde en üstün yönetme yetkisidir. Bu nedenlerledir ki; “Egemenlik bağsız – koşulsuz Ulusundur!” demiştir.

Ulusal Egemenlik bayramımız kutlu ve mutlu olsun!

===========================================
Dostlar,

ATATÜRK’ün KOLTUĞUNDA VEFA DOLU (!) MECLİS BAŞKANI ve TBMM’yi TERK EDEN CUMHURBAŞKANI : 23 NİSAN 2018 – TÜRKİYE..

Sitemizin konuk yazarlarından dostumuz Sn. Mustafa AYDINLI‘nın özlü bir yazısını yukarıda sunduk. Teşekkür ederiz emeği ve paylaşımı için. Öte yandan, 23 Nisan 1920‘de 1. Büyük Millet Meclisi’nin toplandığı günden 98 yıl sonraki TBMM’deli özel oturumu içimiz acıyarak izledik. Büyük ATATÜRK‘ün TBMM Başkanlığı koltuğunda oturan zat, açış konuşmasında pek çok ayrıntıya değindi, sayılar verdi; kafasını bir sola bir sağa yatırarak önündeki camdan konuşmasını okudu ancak inat ve ısrarla o Meclisi toplayan, ilk Başkanlığını yapan ve ölüm kalım savaşında tüm kararların orada alınmasını sağlayan Mustafa Kemal ATATÜRK‘ün adını anmadı! O’na şükranını dile getirmedi, saygısını sunmadı. Bu davranış en hafifinden VEFASIZLIKTIR ve uygar – erdemli insanlara yakışmaz. O zatın dinine de sığmaz ayrıca.. Başımıza ağrılar girdi..

Derken Anamuhalefet Partisi – Devletin kurucusu CHP’nin genel başkanı Sn. Kılıçdaroğlu’nun konuşmasına demokratik olgunluk göster(e)meyerek sataşan AKP’li vekiller.. Herhalde locadan kendilerini izleyen zata gösterme gereği duymuş olmalılar seçime 5 kala.. Veee Reis’in eleştirileri hazmedemeyerek TBMM’deki locasını terk etmesi.. Başımızın  ağrısına mide bulantısı da eklendi… Toplumu bunca ayrıştırmanın – kutuplaştırmanın – birbirine düşman etmenin ne yararı oluyor AKP’ye hala anlamış değiliz.. Üstelik böylesine özel bir günde..

Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramında “ulus egemenliğinden” eser kalmamıştır. Padişahın kulları, dün olduğu gibi bu gün de Hilafet – kulluk istemektedir. TBMM artık göstermeliktir, TEK ADAM giderek kadir-i mutlak “aşkın post-modern sultan”a dönüşmekte – terfi etmektedir (!). Son perde, 24 Haziran 2018 baskın – tuzak seçimini AKP = RTE kazanırsa indirilecektir!

Elde kalan göstermelik bir “çocuk bayramı“dır ki orada da Cumhuriyetin aydınlık kız çocuklarını, daha bacak kadarken “başı bohçalanmış” çağdışı figürler sözde temsil etmektedir. Hayır, hayır, hayır, milyon kez hayır!
Mustafa Kemal ATATÜRK‘ün çağdaş uygarlık düzeyini aşmış Türkiye’si bu değil!
Bu, olsa olsa, Batı emperyalizmi destekli gerici şürekanın biat – ümmet kültürünün / takıntısının yoz ve mutlaka, gecikmeden, aşılması gereken sefil, cahil… tezahürü olmalı..

Bakar mısınız rahatlığa!? Seçim öne alınınca, 24 Haziran günü yapılacak üniversite  giriş sınavı da, YÖK hazrete bağlı olduğundan, hemen uyum sağlanmak suretiyle, hızla, 1 hafta ötelenerek sorun çözülmüş ve etkin yönetim sergilenmiş miş miş…

Yahu; hukuk devletinde istikrar, hukuksal öngörülebilirlik… gibi temel kavramlar vardır.
Bu sınava 2,7 milyon dolayında genç – insan girecek. İlgilendirmediği aile yok gibi. Dev boyutlu bir toplumsal olay. Bağlantıları var insanların, olağanüstü birşey olmazsa, sınav sonrası planları var. Turizm bağlantıları, iş bağlantıları… Demokratik hukuk devletinden sorumlu yöneticiler böylesi önemli olaylara saygılı davranır, keyfi değişiklik yap(a)mazlar.. Halka saygılıdırlar.

Yine demokratik bir devlette Üniversiteler ve varsa eşgüdümcü üst organları, siyasal iktidara bağlı değildir; özerktirler bilimsel – akçal ve de yönetsel bakımdan..
“Hemen uyum sağlamak suretiyleeee.” övünülecek bir durum değil; mutlak otoriter yönetimin yansımasıdır. Sözün sahibinin iç dünyasına ve demokratik olgunluk düzeyine aynadır. (Bkz. ERDOĞAN 2019 SONRASINI DAVUL ÇALARAK İLAN EDİYOR!)

Perşembenin gelişi Çarşamba’dan bellidir. 24 Haziran 2018 baskın – tuzak seçimini de AKP = RTE bir kez daha kazanırsa; Türkiye’de demokrasinin – hukuk devletinin – çağdaşlığın son kırıntıları da hızla yok edilecek ve Suudi Arabistan, veliaht Prens Salman’ın itiraf ettiği üzere; ABD emriyle din diye halka dayattıkları Vahhabi islam şeriatını terk ederken, ondan boşalan yeri herhalde Türkiye dolduracaktır!?
Üniversitede Cuma namazı izni emir buyuran aleleacele YÖK genelgesi öncü ferman olmalı! (Başta Anayasa md. 24 olmak üzere md 2, md. 137, 657 s. yasa, pek çok uluslararası antlaşma?!

Vah ki vah…
Türk halkı, hızla çökmekte olan bu zifiri karanlığa izin vermeyecektir, ver-me-me-li-dir!

Sevgi ve saygı ile. 24 Nisan 2018, Ankara

Dr. Ahmet SALTIK
Ankara Üniv. Tıp Fak. – Mülkiyeliler Birliği Üyesi
www.ahmetsaltik.net     profsaltik@gmail.com

ANADOLU’DA BİR HALK OZANI : HASAN KORKMAZ

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Konuk yazar Sayın Mustafa AYDINLI’dan…

ANADOLU’DA BİR HALK OZANI :
HASAN KORKMAZ

Anadolu halk ozanları geleneğinin temsilcilerinden biri Hasan KORKMAZ, halk ozanlarında gelenekselleşen mahlas (Korkmazi) kullanıyor.  1956’da Çorum’un Karagöz köyünde doğan ozan, zor ve çetin bir öğretim sürecinin arkasından Cumhuriyetin aydınlık ışığını yakalayabilmiştir. İlkokulu köyünde okuyan ozanın, Ortaokul, Lise ve Eğitim Enstitüsü yılları Çorum’da geçmiştir.

Öğretmen olarak göreve başlayan ozan, 12 Eylül’ün hukuksuz ve adaletsiz baskıcı uygulamalarından fazlasıyla nasibini almıştır. En verimli olacağı yıllar 12 Eylül mahkeme ve  mahpushanelerinde geçmiş; kendi ülkesinde sürgün olmanın acı yazgısını paylaşmıştır.

Hasan KORKMAZ’IN (Korkmazi) şiirlerindeki duygu ve düşüncelerin mayasını ozan hiç kuşku yok ki yaşadığı acılı yılların çetin koşullarından almıştır. Tüm halk ozanları gibi O da kendisini Halkına ve yaşadığı çevreye karşı sorumlu hissetmektedir.  Şiirlerinin çoğunda toplumsal sorumluluğu etinde kemiğinde duyduğunu görüyoruz. Görevden alınma ve sürgün yıllarına karşın geleceğe umudunu yitirmemiş; birikimlerini şiirleştirerek geleceğe taşıma isteği kimi yazın çalışmalarının elinden alınması, kimilerinin de bu gelgitli yıllarda yitmesi nedeniyle elde kalan ve anımsayabildiği şiirlerini KAYIP ŞİİRLER adı altında bir kitapta toplayabilmiştir. Korkmazi, İdare Mahkemesine açtığı davayı kazanarak 3. kez öğretmenlik görevine atanmış, haklı çıkmış ancak haklılık O’na 3 kez görevden alma, bir yıl hapis ve Amasya’da altı ay sürgün yaşamaya… onca çile ve ıstıraba mal olmuştur. Ya haklı çıkmasaydı, ötesini düşünün… 12 Eylül adaletinin adilliği (!) anlaşılıyor sanırım.

Halen Çorum’da bir ilköğretim okulunda görevini sürdüren ozan Korkmazi, konularını ağırlıklı olarak ayrılık, yoksulluk, gurbet, ağıt ve çeşitli güzellemeler olarak işlemiştir. Sade bir dil, duru bir Türkçe kullanmıştır şiirlerinde. Bu niteliğiyle pek çok Köy Enstitüsü çıkışlı ozanlarımızın duygu – düşünce ve yazın tekniğini anımsatmaktadır bize. Bilineceği üzere Köy Enstitüsü çıkışlı şair ve yazarlarımız toplumsal sorumluluğu konu alan yüzlerce yapıt kazandırdılar ülkemize. Hasan Korkmaz’da da aynı ruh ve coşkunun kesintisiz sürdüğünü görüyoruz. Ozan Korkmazi salt şiir yazmaktan öte araştırmaları ile de tanınmaktadır. Yazımızın ilerleyen bölümünde yazarın Öyküleri ile Çorum Yöresi Ağıtları adlı yapıtına da yer vereceğiz.

Kitap’da (KAYIP ŞİİRLER) yine değerli halk ozanlarımızdan şair ve yazar İbrahim GÖSTERİR’in nefis özsözü ve değerlendirmesi yer alıyor.  GÖSTERİR, yazdığı  önsözde şöyle diyor haklı olarak; “Pek çok şiirinden anlıyoruz ki, çalanlarla çalışanların savaşımında emeğin, emekçilerin safını tutuyor. Yalancılara, talancılara, fırsat düşkünlerine yüz vermiyor. On dokuzuncu yüzyılın ünlü ozanı Seyrani gibi ozanların haksıza karşı haklının yanında yer alma geleneğini sürdürüyor. Dadaloğlu gibi, Köroğlu gibi kafa tutuyor korkusuzca.”  ve şu dörtlüklere yer veriyor :

Uzun çöpten hakkın ister kısası.
Bu dünyanın bize kalır tasası
Diyeceğim izin vermez yasası.
Diyenler yiyene hor oldu şimdi.

Korkmazi’yem duman oldum tüterim.
Yıllar yılı bu toprakta biterim.
Sizin gibi çok baykuşa yeterim.
Yedirmem hakkımı sormak istiyom.

Yazar serbest vezinli şiirlerinin yanında, ağırlıklı olarak halk şiiri tekniğine uygun hece vezinli şiirler de yazmakta. Seksen dört şiirin yer aldığı Kayıp Şiirler adlı yapıtı bunun güzel bir örneğidir.  Yanı sıra, Ozanı özellikle sosyal medyada paylaştığı şiirleri incelediğimizde,  genellikle toplumsal içerikli 11 ve 8 heceli halk şiiri örneklerinin en güzellerini görüyoruz. Kimi şiirlerinde Pir Sultan usulü başkaldırırken, sevgi dolu şiirlerinde ise Karacaoğlan örneği doğaya ve insana olan yüreğindeki aşk çırpınışlarını görmek olasıdır. Ozan Korkmazi, doğadaki akışı ve çaresizliği şu güzel dizelerle ne çok etkili anlatıyor :

Akıl ermez şu dünyanın işine
Kızıp kaşlarını yıkma boşuna
Geriye dönüp de geçmiş yaşına
Üzülüp dişini sıkma boşuna.

Dünya denen bir kocaman yalana
İhtiyaç kalmadı artık selama
Ömür bahçesinde olan talana
Görmesin gözlerin bakma boşuna

Toplumun bir kesimine varlıklar, olanaklar, zenginlik yetmezken, doymazken, bir kesiminin de boş sözlerle kandırılıp sürgün ve  zindanlara mahküm edilişini anlatan dizelerinde ise, ezilen ve altta kalan kesimlerin tüm olumsuzlukları birlikte yaşadığını işliyor. Bu sarmaldan çıkış için geleceğe dönük umutlar beslediğini anlatan dizeleri ise şöyle :

Her türlü zenginlik yetmedi size.
Zindanlar sürgünler ne varsa bize.
Tarih olanların tümünü yaza.
Uyutma sözlerle yaş geldi geçti.

Umutlar ekmiştik engine düze.
Sorulmaz halimiz bakılmaz yüze.
Bedeni taşıyan baş ile dize.
Çiçekler istedim taş geldi geçti.

Şairin sosyal medyada yayınlanan bir şiiri ise bize toplumsal nitelikli halk şiirinin doruklarında gezindiğini gösteriyor :

YORULDUK BİZ

Sülük gibi emdi kanı
Sonra çıktı hain yanı
Kara yere her gün canı
Koya koya yorulduk biz

İşler yürür yalan hile
Hainlikler dilden dile
Dağda kurdu kuzu ile
Yaya yaya yorulduk biz

Bell’oldu asıl niyeti
Bizler öderiz diyeti
Bu vatana ihaneti
Saya saya yorulduk biz

Kime ayaz kime dulda
Anla biraz insan ol da
Yıllar yılı çamur yolda
Kaya kaya yorulduk biz

Şeytanca bakar gözleri
Karda görünmez izleri
Kurşundan ağır sözleri
Duya duya yorulduk biz

Söyleyim hangi birini
Koktu yaranın irini
Kirli işlerin kirini
Yuya yuya yorulduk biz

Kapı açar oldu akçe
Rüşvetten kirlendi akça
Gel bölelim eşit hakça
Diye diye yorulduk biz

Korkmazî sözlerim ayan
Çığlıkları yoktur duyan
Yediğimiz kuru yavan
Doya doya yorulduk biz

Kültür ajans yayınlarından çıkan Korkmazi’nin bu şiir kitabını kitabını okurken, Pir Sultan örneği kimi kez inancı ve korkusuzluğu yüce idealler uğruna her zorluğa severek katlanabilmeyi, kimi kez de Karacaoğlan örneği doğaya ve insana aşkın, sevginin enginliklerinde dolaşacaksınız. Eline yüreğine sağlık Korkmazi! “Sol memenin altındaki cevahiri” kıpırdatmayı başarmışsın. (26 Ocak 2018, Çorlu)

”SOLCULAR VATANSEVER DEĞİLDİR” DİYOR REİS

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Konuk yazar…

 

Mustafa AYDINLI

”SOLCULAR VATANSEVER DEĞİLDİR” DİYOR REİS;
VATANSEVER OLMAK İÇİN BUNLARI MI
YAPMAK GEREKİYOR??

1-Kendi Ordusuna kumpas kurup, yurtsever subayları zindanlara doldurmak.

2-Hatta Genelkurmay Başkanını terörist ilan etmek.

3-Kumpas kurarak KOZMİK ODAYA girip ülkenin yaşamsal sırlarını deşifre etmek.

4-Bu ülkenin ormanlarını yakıp, sonra yerlerine otel ve villa vb. yapmak.

5-Hayvanları ve doğayı katletmek, çocuklara tecavüz etmek, hiç utanmadan, Bakan düzeyinde ‘Bir defadan bir şey olmaz’’ demek.

6-Yunanların Ege’de yirmiye yakın ada ve kayalığı işgaline göz yummak.

7-Ülkenin tapusu Lozan’a saldırıp emperyalizmin Sevr ideallerini meşru kılmak.

8-Kuran kursu adı altında, yoksul kız çocuklarının sağlıksız, güvensiz, ruhsatsız binalarda vahşice yanmasına neden olmak. Milli eğitimi bu gibi yobaz vakıflara teslim etmek.

9-İşgüvenliği ve iş sağlığı önlemlerini almayıp, yüzlerce işçiye – emekçiye maden ocaklarını ve işyerlerini mezar etmek.
İşçi cinayetlerini işin fıtratına bağlamak.

10-Laik Cumhuriyeti lağvedip ülkeyi molla takımı ile yönetmeye kalkışmak. Tüm okulları imam – hatibe dönüştürmek. Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi değil Zorunlu din derslerini = Sünni İslam öğretisini AİHM kararlarına karşın sürdürmek.

12-Cumhuriyetin tüm yatırımlarını özelleştirme talanı ile yandaş yerli ve yabancılara satmak.

13-FETÖ örgütünün Devleti ele geçirmesini sağlamak, darbe girişimini OHAL rejimi için gerekçe kılıp tüm karşıtlarını tasfiye etmek.

14- FETÖ kalkışması olan 15 Temmuz’u, büyük densizlikle, Çanakkale destanı ile karşılaştırmak.

15- Küçük yaştaki kız çocuklarını babaları – dedeleri yaşındaki tecavüzcüleri ile evlendirmek için yasa çıkarmaya çalışmak. Tecavüzcüleri affetmek için Meclise yasa tasarısı sunmak.

16-Eğitimde Atatürkçülüğü kaldırıp, şeriat esasına dayalı dinci programlar yapmak. ÖSYM ve başta TSK olmak üzere kurumların sınav sorularını çalmak, satmak, yüzbinlerce masum gencin hakkını yemek.

17-Eli kanlı terör örgütü İŞİD’i öfkeli gençler olarak süslemek.

18-Bütün büyük ihaleleri ”Bu milletin a…a koyacağız..’’ diyen yandaş şirkete peş keş çekmek.

20-Yargıyı iktidar partisinin emir kulu haline getirmek.

21-ATATÜRK’ün ‘‘Yurtta barış dünya da barış’’ idealini bırakıp dünyaya düşman olmak.
Cumhuriyet kurucuları Mustafa Kemal Paşa ve İsmet İnönü’ye ”2 ayyaş” diyebilmek!

22-Ülkeyi bilimde, sağlıkta, eğitimde, sanayide… iç ve dış politikada ayağa düşürmek.

23-Aynı menzile koştuğu FETÖ ile mücadele adı altında asıl Atatürk’e saldırmak, heykellerini kırmak, Anıtkabir’i sinsice yok etme projeleri yapmak, AOÇ’ni bitirmek.

24-”Bir Türk öldürmek 70 gâvur öldürmekten daha sevaptır..’’ diyen Şey Sait’i övmek ve İngilizlerin, Yunanların uzantısı, asker kaçaklarını özendiren İskilipli Atıf Hoca’ya anıt mezar yaptırmak.

25-Tututcu tabanına yaranmak için Amerikan vatandaşı ve tıp doktoru türbanlı Kavakçı’yı liyakatı atıp, ile büyükelçi atamak.

26-Ekonomiyi çökertip vatandaşına dünyanın en pahalı petrol, elektrik, gübre ve doğal gazını satmak. Yoksulluk çemberinde dar gelirli milyonları inim inim inletmek.
………………………………….

  • Bunlar ve benzeri pek çok eylem – işlem vatanseverlikse,
    solcular hiçbir zaman vatansever olmayacaklardır. (    23.08.2017)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mustafa Aydınlı’nın “GÜÇ EDER” Şiiri Bestelendi

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Mustafa Aydınlı’nın “GÜÇ EDER” Şiiri Bestelendi..


Dostlar,

Değerli Dostumuz Sayın Mustafa AYDINLI‘ya söz yazarlığı için teşekkür ederiz.
O’nun bu güzelim şiirini besteleyen ve seslendiren 2 kadın sanatçımızı
(EZGİLİ KEVSER – OZAN ÇİÇEK AYYILDIZ) da kutluyor saygı ile selamlıyoruz..


GÜÇ EDER

portresi
Söz: MUSTAFA AYDINLI
Müzik. EZGİLİ KEVSER
Okuyan. EZGİLİ KEVSER – OZAN ÇİÇEK AYYILDIZ
25/9/2015. EV KAYDI.

Görüntülü – sesli amatör (evde) kaydı izlemek için lütfen tıklayınız..

https://www.facebook.com/157350020959009/videos/1124165727610762/?__mref=message_bubble

Biz bu güzelim şiiri daha önce web sitemizden yayımlamıştık.. (15.12 2012)
Lütfen tıklar mısınız??

http://ahmetsaltik.net/2012/12/15/siir-kosesi-guc-eder/

Sayın Aydınlı’nın da, Ezgili Kevser Sanatçı Dostları nın da başarılarının sürmesini dileriz..

Sayın Aydınlı’nın KEŞİŞ DAĞI adlı kitapta topladığı doyumsuz şiirlerinin
okunmasını içtenlikle öneririz..

Önsözünü bizim yazdığımız bu kitabın tanıtımın ve kitaba adını veren şiiri sitemizde 23.11.2012’de yayımlamıştık :

http://ahmetsaltik.net/tag/kesis-dagi/

Sevgi ve saygı ile.

27 Eylül 2015, Ankara
 
Dr. Ahmet SALTIK
www.ahmetsaltik.net
profsaltik@gmail.com

UMUT VE UYANIŞIN ŞAİRİ; CAN YOKSUL

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share


UMUT VE UYANIŞIN ŞAİRİ; CAN YOKSUL

Can YOKSUL

 

 

 

 

portresi

 

Mustafa AYDINLI

 

 

Can Yoksul  1949 yılında Çorum Tolamehmet Köyü’nde doğdu. İlköğrenimini
Çorum Cumhuriyet İlkokulu’nda okudu. Hasanoğlan’da Atatürk İlköğretmen Okulu’nu ve Ergani’de Dicle İlköğretmen Okulu’nu bitirdi. Çocukluğu ve gençliği bütün köy çocukları gibi çobanlık, çiftçilik ve inşaat işçiliği yaparak geçti. On yıl öğretmenlik yaptıktan sonra ayrılarak KÖY-KOOP’ta yönetici olarak çalışmaya başladı. Sonrasında uzun yıllar yurt dışında kaldı. Avrupa’da yaşadı. Türkiye ve Avrupa’da pek çok ülkede şiirleri ve yazıları yayımlandı. Avrupa’da kaldığı sırada ALLITURNA adında bir dergi çıkardı.

– Bozkırların Çocuğu,
– Deli, Gündönümü,
– Zulada Kalan Türküler,
– Seni Unutur muyum Seni,
– Panzerler Postallar Darağaçları,
– İnsanlığın Türküleri,

şiir kitaplarının yanında Ozani ve Şiirleri üzerine inceleme kitabı ile Çorum Sözlü Kültürü üzerine geniş bir araştırması bulunmakta.

Can Yoksul, Çorum’un yetiştirdiği az sayıda kültür adamlarından biridir.

Ömrünü halkın duygusuna, coşkusuna ve kültürel gelişimine vermiştir.. dersek yeridir.

“Çorum Yöresi Sözlü Kültürü” kitabı ise başlı başına bir kültür hazinesidir.
Gençlik yıllarında duygulu ve coşkulu şiirleri, Bozkırların Çocuğu, Deli, Gündönümü gibi
şiir kitaplarına yansımıştır. Yapıtlarında her fırsatta umudu ve uyanışı akıcı bir dille anlatmıştır. Onun şiirlerinde umutsuzluğa ve yılgınlığa yer yoktur. Mutlak her gecenin sonu aydınlık,  savaşın sonu kazanmak ve barış, derin kış uykusundan nasıl uyanırsa doğa;

  • İnsanlık da sömürüye, zulme ve emperyalizme karşı öyle uyanacak, direnecek,
    örgütlenerek kazanacaktır.

Bu felsefe onun temel rotasını oluşturmaktadır.
Can Yoksul doğal olarak 68 kuşağından gelmektedir. Gençlik yıllarının şiirlerinde
bu etkileşimden esinlenmemesi düşünülemez. Ancak geçen yıllar ve olgunluk evresi, uzun yıllar yurt dışında, yurt özlemiyle yanıp tutuşması yanında kültürel gelişmişliği ve birikimleri
ona bilge bir kişilik ve nitelik kazandırıyor. Bunu, değerli Ozan Ozani’nin
“Yarın Üstüne” başlıklı şiirine yazdığı bilimsel bir değerlendirmede hiçbir yoruma
yer bırakmayacak biçimde net olarak görüyoruz.

Günümüz koşulları ve zamanın akışı, bizim de içtenlikle katıldığımız bu değerlendirmeyi
haklı kılmaktadır.

Şöyle diyor Sayın Yoksul :

“Bu tür eğilimlerin temel kaynaklarından birini 1968 Hareketinin gerillacı Mahir Çayan’ın “Öncü Savaş Stratejisi” anlayışında görmekteyiz. Oysa günümüzde savaş stratejileri ve savaşan güçler arasında oldukça büyük değişiklikler vardır. Geçmişin hantal orduları yerine teknolojik savaşlar ön plana çıkmıştır. Yüzlerce, binlerce kilometre öteden atılan bir füzeyle herhangi bir hedef gecenin karanlığında bile yok edilebilmektedir.

İşte bu konu düşündürücü ve yanlış bir konudur. O günün koşullarında bu konu tartışılmış idi. Che Guevera’dan kaynaklanan bu görüş günümüz dünya koşulların da tümden yersizdir. Bu duygusal gençliği serüvene sürükleme yoludur. Ozani bu tür şiirlerin içeriğini bir kez, bin kez yeniden düşünmelidir.” (Ozani ve Şiirleri Üzerine syf. 21-22)

Elbette sayın Yoksul’un bu değerlendirmesi temelsiz değildir. Yıllar önce yazdığı bir şiirde
bu çekirdeğin zaten var olduğunu görmekteyiz.

Yürümek güzel şey Anadolu’da
Mustafa Kemal yolunda korkusuz
Yürümek devrime adım adım
Bazen aç bazen susuz
Güzel şey direnmek evrende
İnsanlık için dostluk için mutluluk için
Yürümek halkımla ve halklarla
Savaşa ve barışa kardeşçe
(Deli; syf. 41)

*****                                                                                       

Sayın ozan Yoksul, daha pek çok konuya değinmektedir şiirlerinde.
Örneğin kadınlarımız konusunda;

Siz bilemezsiniz Anadolu kadınlarını
Onüç, on dördünde yeşermeyi
Parayla girmeyi altmışlık moruğun yatağına
Onbeşinde gebe kalmayı
Yirmi beşinde beş çocuklu olmayı
Siz bilemezsiniz..
(Deli; syf. 8) 

Günümüzde altı yaşındaki kız çocuklarının, otuz yaşındaki kişiyle evlenebileceği
dalga dalga yayılıyorsa, Cumhuriyetin getirdiği Aydınlanma tam olarak amacına ulaşamamış demektir.

Sanatçı topluma yön veren onun önünde giden kişidir.
Sanatıyla davranışları ile tüm evrene, tüm insanlığa bir gözle bakabilmek, hümanist düşüncelerle yaklaşabilmek elbette halkın sanatçılarının işidir. Barışı, kardeşliği sevgiyi, din dil ırk ayrımı yapmadan, Can Yoksul’un bu engin duygu ve dizelerinde görüyoruz.

Adım Eskimo
adım Zenci
adım Çinli
adım Arap
ben insanoğlu insanım
ben barışın kardeşi
her yerinde halkım dünyanın..
(Deli; syf. 55)

Ülkemizde Aydınlanma ve uyanışın simgesi Köy Enstitülerine de değinmeden edemiyor :

Benim Köylerime
Tonguç geldi Yücel geldi….
Ben
Yeşeren yirmi iki tomurcuk
Yirmi iki çiçek oldum ülkemde
Yirmi iki el
Yirmi iki yürek
Yirmi iki kafa oldum.

(Deli; syf. 80)

dizeleriyle anlatmakta.

Emperyalizmin gözü doymazlığını, savaşın acımasızlığını anlattığı dizeler de oldukça anlamlı :

Atom ışıklarında açtım gözlerimi
Bir yanımda yanmış et kokuları
Bir yanımda ağıtlar vardı
Hiroşima da
Nagazaki de…
Engin denizlerden kaçtım barış şarkılarımla
(Deli; syf. 53)

“Umut ve uyanış“ın Can Yoksul’un şiirlerinde temel ögeleri oluşturduğunu belirtmiştik.
Bu düşüncemizi anlamlandıran dizeleri ise;

Karakışın sonundaki baharı biliyorum
Bir düş görür gibiyim gecenin sonunda
Bir başlıyor ki, büyümesi çiğdemlerin
Bir sabah yeniden duruyorum dimdik
Günaydın ağaçlar günaydın kuşlar diyorum
Bir coşuyorum bir yiğitleşiyorum ozanca..
(Deli; syf. 73)

Biz de aynı duygu ve düşüncelerle,

“Karakışın ardından, baharın” geleceğine umudumuzu korurken, halkımızın umut ve uygarlığı yiğitçe karşılayacağına inanıyoruz.

Eline, yüreğine sağlık Can Yoksul!
Umudu ve coşkuyu yeşerten yeni şiirler dileğimizle.      

===============================================

Dostlar,

Değerli arkadaşımız, kendisi de çok yetenekli Anadolu ozanlarından
Sayın Mustafa Aydınlı‘ya, bu aydınlık Çorum’lu şair Can Yoksul’u bize
aydınlık iletileriyle tanıttığı için teşekkür borçluyuz..

Bu site okurları, Sayın Mustafa Aydınlı’nın KEŞİŞ DAĞI adlı enfes şiir kitabı
başta olmak üzere zaman zaman yolladığı şiirlerine yer verdiğimizi anımsayacaklardır. Kendisinin adı – soyadıyla sitemizde yapılacak bir aramada şiirlerine ve yazılarına erişmek olanaklıdır.

Sevgi ve saygıyla.
23.3.2015, Ankara

Dr. Ahmet SALTIK
www.ahmetsaltik.net
profsaltik@gmail.com

OZANİ; AYDIN, EĞİTİMCİ, OZAN

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share


OZANİ; AYDIN, EĞİTİMCİ, OZAN

portresi

 

Mustafa AYDINLI

 

 

Ozani; “İbrahim GÖSTERİR” Aydın eğitimci ozanlarımızdan.  1965 yılında Çorum Merkeze bağlı, Sarin ‘’Çalyayla’’ köyünde yoksul bir aile çocuğu olarak doğdu. İlkokula köyünde başladı. Liseyi Çorum’da okudu. 1986 yılında Dil, Tarih, Coğrafya Fakültesini bitirdi. Ülkenin değişik yerlerinde öğretmenlik yaptı. Ünlü halk ozanlarının şiirlerini okuyup severek, şiirlere gönül verdi.

ozani İbrahim Gösterir

Pek çok yerel gazetede şiirleri yayınlandı. Batman Çağdaş, Çorum, Kılçık, Sorun, Yazılıkaya gazeteleri bunlardan bazılarıdır. 2012 yılında Kaygusuz Abdal Şiir Yarışmasında hece dalında birincilik ödülü aldı. Halkbilimci ve araştırmacı Can YOKSUL “Ozani ve Şiirleri Üzerine” adlı bir inceleme yayınladı. Ozani aynı zamanda halk kültürü üzerine araştırmalarda yapmaktadır.  ‘’Örnekli-Tanıklı Çorum Ağzı’’ sözlüğü ve ‘’Ölüm Var Ayrılık Var-Çorum Manileri’’ adlı derlemesi Çorum belediyesi tarafından yayınlandı. BAHAR TÜRKÜLERİ ise ozanın ilk şiir kitabıdır. Halen Çorum da öğretmen olan ozan evli ve bir çocuk babasıdır.

Ozani halkın arasında yetişmiş, halkın dertlerini sorunlarını yaşayarak öğrenmiştir. Yoksulluğu, ayrılığı, zorlukları yaşayan kişi olduğundan. Şiirlerin mayasını ve hamurunu bu konular oluşturmaktadır. Konuları duyan değil, etinde, kemiğinde yaşayan, hisseden kişidir. Yaşanmış olayları, aydın, ışıklı düşünce ve birikimleri ile birleştirerek ortaya etkili ve olumsuzlukların, haksızlıkların üstüne, balyoz gibi inen şiirler çıkarmıştır.  Şiir bir duygu ve düşünce işidir. Bunu etkili, şiirin kuralları içinde sunmak, okuyucunun düşünce ufuklarında gedikler açmak, onu düşündürmek ve şiiri sevdirmek ise usta ozanların işidir. Ozani bu ustalığı gösteren, kıvrak zekalı, dili etkili kullanan sözcüklerle adeta dans eden usta ozanlarımızdandır. Zengin bir kültürel birikime sahiptir. Çağının hem bilincinde, hem de sorumluluğundadır.  Yaşadığı yerin yöresel ağzını, hem iyi bilmekte hem de etkili kullanmaktadır.   Yer yer hiciv ve mizahi şiirleri ise insanı güldürmekte ve düşündürmektedir. Değerli Ozan Halkbilimci Can YOKSUL; Ozani için şu yorumunda oldukça haklıdır. ‘’Ozani yöresinde olup bitenleri iyi gözlemlemiş, bunları yoğurup bir sentez yaparak kendi dünya görüşünü, bilincini, duygularını katarak çok değerli şiirler üretmiştir.’’  Ozani ve şiirleri üzerine; S.14

                   Hayrettin İVGİN ise, Ozani için haklı olarak şu betimlemeyi yapmaktadır. ‘’Sadece sözcükleri ve deyimleri değil atasözlerini, özlü sözleri, halk yargılarını da şiirlerinde ustalıkla kullanmasını biliyor.’’Bahar Türküleri s, 3

Ozani’nin BAHAR TÜRKÜLERİ kitabında yer alan şiirlerinin yanında Sayın Can YOKSU’un yazdığı ‘’Ozani ve şiirleri üzerine’’ kitabına aldığı seçkilere birlikte bakalım isterseniz.
Ozani seven bir insan, insanı, doğayı, hayatı, uğraşı seven. Sevgisiz ve duygusuz bu dizelerin dökülmesi olanaksızdır.  Şu güzel dizelere söylenecek söz olabilir mi?

Halimden anlarsan ey güzel peri
Usulca ruhumdan süzül içeri
Elleme bağrımda yaktığın yeri
Aşkından kor gibi yansın bir daha

Bahar Türküleri syf. 11

Bir başka dörtlük         :

İçimde bir umut yeşermiş gibi
Uzuyor bir dosta gidermiş gibi
Çölde bir çiçeğe su vermiş gibi
Bir güzele gönül vermek ne güzel

Bahar Türküleri syf. .52

Ozan sevgiyi, aşkı sözcüklerin sihirli gücünü kullanarak adeta bir nakış gibi işliyor.

Günümüz de ham sofuların, din cambazlarının, dini duyguları kişisel ve siyasi çıkarlara
alet ettiği günümüz de, Ozani, şu altın dörtlükleri söylüyor.

Vicdanında yoksa terazi tartı
Kurtarmaz kimseyi dinin beş şartı
Ne gezer cennette yobazın kartı
Cennet diye inileme boşuna

Tanrı yarattığı insanı yakmaz
Götürüp sen gibi çarmıha çakmaz
Ozani tehdide pabuç bırakmaz
Arkam sıra çenileme boşuna

Bahar Türküleri syf,15

İnsanlık bugüne dek ne çektiyse savaşlardan çekti. Savaş ölüm, yıkım, ayrılık, yokluk yoksulluk, gözyaşı demektir. Savaşı Emperyalistler ve egemen güçler çıkarır.
Ancak faturayı yoksullar ve çaresizler öder. Bu gerçeği gören etinde, kemiğinde hisseden ozan, savaşların yıkımına duyarsız kalmıyor. Yüreğinden koptuğu şekilde söylüyor.

Savaşın ektiği yokluk, yoksulluk
Barışın harmanı bereket bolluk
Ne yokluk yoksulluk, ne kula kulluk
Hür büyüsün oğlum kızım barışta

Savaşsız dünyada hayatlar solmaz
Barışsız dünyada insanlık onmaz
Ozani akan kan, kan ile yunmaz
Kanda, kinde değil, çözüm barışta

Bahar Türküleri syf. 18

*****

Cumhuriyet Devrimi ile ülkemiz yönünü batıya dönmüştür.

Batı ise çoktan Reform ve Rönesans devrimlerini geçmiştir. Bizim Cumhuriyetin kazanımlarını genişletmek gibi bir dönemde olmamız gerekirken. Ne yazık ki doksan yıl sonra hala Cumhuriyeti koruma mücadelesi veriyoruz. Aydınlanma devrimi ile birlikte, yok etme duygusunu taşıyanlarla mücadele sürüp gitmektedir. Halkın uyanması, bilinçlenmesi adeta
öcü gibi görülmekte, bunu yüreğinde duyan ozan, bu halk ne zaman uyanacak
diye haykırmakta :

Gece gündüz uykuda hep
Bu halk ne gün uyanacak?
Teneke mi çalsak acep
Bu halk ne gün uyanacak?

Uyanır derken sabaha
Ne oldu ki uyur daha
Kuşluk da savuştu aha
Bu halk ne gün uyanacak?

Bahar Türküleri syf, 47

Emperyalizm; Halkların kanını iliğini emen, sömüren, başta savaş olmak üzere,
çıkarı için her tür yolu meşru sayan rejimin adı.

Emperyalizmin dünya gezegeninde sicili bozuktur. Uzağa gitmeye gerek yok, hemen yanı başımızda komşumuz Irak’ta nükleer silah var diyerek, uydurma yalanlarla Irak’a saldırıp bir milyon insanın ölümüne sebep olduğu, sonrada pardon yanılmışız dediği henüz hafızalarımızda tazedir. Oysa aynı Emperyalizm Hiroşimo’ya atom bombasını kendisi atmıştır. Çağından sorumlu hiçbir ozan Emperyalizmin bu acımasızlığına duyarsız kalamaz. Ozani’de kalamıyor ve diyor ki;

Onca insanoğlu düşmüşken dara
Lüzum var mı daha azsın bu yara?
Silaha, kurşuna, bombaya para/utanmadan yatırana karşıyım

Emperyalist hırsız ile bir olup
Riyayla yalanla milleti soyup
Yoksul yurttaşını aç açık koyup
Adaleti bitirene karşıyım

Bahar Türküleri syf. 59

Ozani’in şiir güzelliğinin ötesinde kimi dizeleri tek başına da veciz anlam ifade etmekte.
İşte bunlardan bazıları : 

Ne yokluk yoksulluk, ne kula kulluk,
Mülke sultan oldu zulmün kralı,
Benim mürşidim insandır, 

Kimsesiz maraba ağa derdinde
Gökten çile yağar, yerden dert biter
Adın dudağımda üç harf bir hece,
İnsandır kıblemiz sevgi dinimiz,’
ygarlığa kapı açar kitaplar,
Yol sorduk yobaza hep kaldık geri,
Okudum, öğrendim özümü bildim
Kıble diye insanlığa yöneldim
Ozan susmaz can bedenden çıkmadan
Meydan düzenbazın paye namerdin
Balyoz et sözünü zalimlere vur.. 

Ve sayabileceğimiz benzeri pek çok söz. İnanıyorum ki her biri tek başına altın değerinde
bu sözler, bir gün çerçeveletip duvarlara asılacak yol boylarına yazılacak değerde ve güzellikte.
Ozani ‘’Bundan Kelli’’ şiiriyle yöresel ağzı iyi gözlemlemiş ve oldukça ustaca işlemiştir. Bununla kendine yeni bir çığır açma yolunda olduğunu da söyleyebiliriz. İşte bu zenginliği
ifade eden bir dörtlük;

Yeter yeliktiğin döme döşünü
Daştan daşa vurma şinnek başını
Şirikli gözünü yoluk gaşını
Cabcık göbellere çat bundan kelli

Ozani’in birbirinden güzel ölçülü, uyaklı, sekiz ve on bir heceli şiirlerini okumazsak,
bir şeyler eksik demektir.  İnanıyorum ki, Ozan bundan sonra da, sorumluluğunun bilincinde olarak ışıklı şiirlerini sunmaya devam edecektir.

Eline yüreğine sağlık Ozani.
Esin pınarların kurumasın.

Kaynak : Bahar Türküleri Kültür Ajans yay.

“BİR DÖNEM BİR TANIK BİR İNSAN” : RIZA ILIMAN’ın Kitap Tanıtımı

8 Yanıt
Share via emailShare on WhatsApp Share


Dostlar,

Çok değerli dostumuz Sn. Mustafa AYDINLI öğretmeni merhum RIZA ILIMAN‘ın
önemli bir kitabını tanıtıyor. Önemli yerlerini özetleyerek.. Dolu dolu 5 A4 sayfası..
Özellikle Çorum’da yaşanan Alevi yurttaşlara dönük 2 kırımın arka yüzünü açıklıyor :

  • “BİR DÖNEM BİR TANIK BİR İNSAN”

Çarpıcı bir paragraf şöyle :

  • “Bu ülke hepimizindir. Susmak, sessiz kalmak bizim suçumuz.
  • Gelecek kuşağımızı çıkarcıya, insan düşmanlarına, canilere alet etmeyeceğiz.
  • Bir ülkede insanlar özgürce düşünemiyor, özgürce inanamıyor ve özgürce muhalefet edemiyorsa o toplumda yalnızca biçim olarak seçim yasası
    ve     oy sandığının hiçbir değeri yoktur.
  • Bugüne kadarki dost görünen tüm partiler, politikacılar şimdiye dek;
    Maraş’ta – Çorum’da – Sivas’ta – Malatya’da – Gazi’de akıtılan kanlar
    üzerinde politika olayları dışında başka bir şey yapmamaktadır.
  • Ülkemiz gerici, tarikatçı yöneticilerin elinde, dinci, ırkçı tüm güçler
    Hükümetin kanatları altındadırlar.” 

*****

Çorum’da Alevilere yapılan ayrımcılığı ve dinsel baskıyı; değerli bilim adamı
Ord. Prof. Hıfzı Veldet VELİDEDEOĞLU’nun görüşleri ile özetlemekte :

  • “Diyanet İşlerince, dolaysıyla devletçe yürütülen mezhepsel bir asimilasyon uygulaması bütün yurt çapında sürüp gidiyor,
    ayıptır bu ikiyüzlülüktür.’’ 

Saygın bir bilim adamının sözleri yeterli bir kanıttır. Kısaca belirttiğim ayrımı ve yaşanan olayların nedenlerini yine Ord Prof. Hıfzı Veldet VELİDEDEOĞLU özetlemektedir :

  • “Gelecekte bu  olaylarla karşılaşmak istemiyorsa haksız yere
    3-4 bakanlığın bütçesi kadar bütçeden pay alan Diyanet İşleri lağvedilmeli bu tek mezhebin bir ülkede memur statüsünde din görevlisi olamaz.     Anayasaya da aykırıdır. Bu konu anayasa mahkemesi kararı ile de kanıtlanmıştır.’’ 

Bu kitabın Sn. Aydınlı’nın kaleminden usta bir tanıtımı ve özeti için lütfen aşağıdaki erişkeyi (linki) tıklar mısınız??

RIZA_ILIMAN_BIR_DONEM_BIR_TANIK_BIR_INSAN_Kitap_Tanitimi_Ozeti

Sevgi ve saygıyla
8.7.2014, Ankara

Dr. Ahmet SALTIK
www.ahmetsaltik.net 

ÖRNEK ÖĞRETMEN; UYGAR İNSAN “Rıza ILIMAN”

2 Yanıt
Share via emailShare on WhatsApp Share


ÖRNEK ÖĞRETMEN; UYGAR İNSAN “Rıza ILIMAN”    

portresi

 

 

 

 

Mustafa AYDINLI    

Değerli Öğretmenim Rıza ILIMAN’ın ölümünü üzülerek öğrendiğimde bir an duraksadım. Haberin yalan olmasını diledim. Haberin doğruluğu benim dileğimi
ne yazık ki olumsuz kılıyordu. Onunla ilgili anılarım bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti. Sayın Rıza ILIMAN öğrencileri için, ülkemiz için, Çorum için, önemli bir kişilik, örnek bir öğretmen, toplumcu yanları olan, nitelikli bir kişilikti. Öğrencileri olarak ondan çok şeyler öğrendik. Bu yazıyı yazmasaydım o güzel insana olan vefa borcumu ödememiş sayacaktım kendimi.

Sayın Rıza ILIMAN’ı ilk olarak Eti Ortaokulunun, 1.katında müdür başyardımcısı olarak tanıdım 1969 yılında. Bizleri sabırla dinliyor, örnek bir eğitimcinin göstereceği yolları gösteriyordu. Oysa ortaokul 2. sınıfta Türkçe dersimize girmesi bizim için bir şanstı. Dersi sevdiriyor benimsetiyor, doğrusu ben şahsım adına Rıza Bey’in dersi bitmesin istiyordum. Sesiyle anlatımıyla sınıfı dolduruyor, ilgimizi çekiyor, anlattığı yaşamdan ve günlük olaylardan konularla düşünce ufuklarımızı açıyordu. Doğrusu, derse girişimiz ve çıkışımız arasında bilgi dağarcığımızı doldurmuş olarak çıkıyorduk. Yurt sevgisini, insancıl düşünceyi, olaylara bilimsel ve toplumcu bakışı ondan öğrendik dersem abartı sayılmaz. O, gerek yönetici olarak, gerekse öğretmen olarak, bulunduğu makamı hakkıyla dolduran, oturduğu koltuğun hakkını veren bir eğitimciydi. Kuşkusuz dersteki etkinliklerimizle sayısız anılarımızın yanında, bir de sayın hocamızla olan, arzu etmediğim tatsız bir anıma değinmeden geçemeyeceğim.

Yıl 1970.. Eti Ortaokulunun ikinci katında, benim de ikinci sınıfta olduğum bir dönemde, bir teneffüs saatinde o yaştaki öğrencilerin olağan yaramazlığı üzerimizdeydi. Birbirimizle koşuşturuyor şakalaşıyor, arada didişiyorduk, yan sınıftan bizim sınıfa üç dört kişilik bir grup daha geldi. Onlar da bizim bu hareketlere katıldılar. Sonra birbirimizle didişirken benim bir yumruğum, yan sınıftan gelen grubun içinde beyaz yüzlü,
hafif tombul ve yanılmıyorsam biraz da çakır gözlü bir gencin yüzüne isabet etti.
Bu gencin kim olduğunu bilmiyorum, ayrıca olay zaten istemsiz oldu. Bu gencin
kim olduğunu bilen arkadaşlar sen ne yaptın diye hayret ettiler ve beni uyardılar.
Senin yumruğun isabet eden genç Rıza ILIMAN’ın oğlu dediler. Doğrusu hangi oğlu, adını da bilmiyorum.  Arkadaşlar hep birden sen yandın dediler. Ben ve arkadaşlar rahmetli Rıza ILIMAN’dan okkalı bir dayak bekliyoruz. O bir yana okuldan atılır mıyım korkusu ile titrerken..

Rıza Bey derse girmek üzere koridorun başından çıktı geliyor. Herkes kopacak fırtınayı bekliyor. Rıza Beyin oğlu da durgun ve üzgün şekilde sınıfın kapısında.
Rıza Bey durumu sordu. O da olayı anlattı, arkadaşlar da durumu doğruladı.
Rıza bey, beni çağırdı ve yanına gittim. Herkes pür dikkat bir kıyametin kopacağını
en azından benim güzel bir dayak yiyeceğimi bekliyordu, ben de.. Öyle olmadı,
o kulağıma eğildi ‘’Dua et bu benim çocuğum olmasaydı, şimdi kulağını çekerdim’’ dedi. O asil ve vakur duruşuyla, oğluna yöneldi, ona da iki kişinin duyacağı
teselli sözleri söyledikten sonra derse gitti.

Sayın Rıza ILIMAN andığımda hep bu tatsız olayda gözümün önünden geçer.
Ancak bu tatsız olayda bile o bir ders vermesini bilmişti. UYGARLIK ve ASİLLİK DERSİ. O bu anlamda yalnızca bir Türkçe öğretmeni değil, aynı zamanda uygarlığın ve medeniyetin de hocasıydı.

Şimdi devletin önemli makamlarında bulunan kişilerin çocuklarının yaptıklarını düşünüyorum. Bunların pek çok yolsuzluk olaylarına karıştıklarını tüm kamuoyu biliyor. Hatta bulundukları makamları kullanarak bize bir şey yapamazsınız.. diye çocuklarını yanına alıp kamuoyunun gözü önünde yaptıkları şovları düşünüyorum.
Bulundukları makamları nasıl kişisel çıkarları uğruna kullandıklarını düşününce, kıyaslamak da haksızlık olur.

O, hiçbir zaman makamını kişisel çıkarları için kullanmadı. İnsanlığı erdemi, uygar ve medeni olmayı ön planda tuttu. O’ndan çok şeyler öğrendik, örnek öğretmen,
uygar insandı. Toprağı bol olsun. Işıklar içinde yatsın.
Yakınlarının ve sevenlerinin başı sağ olsun.

Mustafa AYDINLI
Emekli Teknik Öğretmen
Tekirdağ, 19.5.14