AŞAĞILIK KOMPLEKSİ

Sonra kendimi tuttum! Çünkü bu dergiyi ne zaman elime alsam içinde bilgisizliğin, kısmen cehaletin ve çoğunlukla da tarihimizin onur duyulacak bölümlerine,
Cumhuriyetimize ve Atatürk’e düşmanlığın tezahürü (AS: yansıması) sayılabilecek bombalarla karşılaşıyordum. Bu düşmanlıklar kimi zaman ustaca yapılıyor, kimi kez de kör gözün parmağına biçiminde oluyordu.

Yolculuk uzundu, okumak için yanımda getirdiklerimi bitirmiştim. Esasında İstanbul’a inişe de çok kalmamıştı. Ama şeytan beni dürttü, Skylife dergisini elime aldım ve
bir göz attım.

Poppy Day

Sayfa 30’da “Zaferin 99. Yılı” başlığı altında derginin Mart 2014 sayısı olması nedeniyle Çanakkale Zaferi’nden söz edilmeye çalışılmış. Daha doğrusu şöyle bir değinilmiş. Dünya tarihine geçmiş Çanakkale Deniz Zaferi’ne, başlık ve bağlaçlar dahil 100 kelimeden meydana gelen bir yazı layık görülmüş. Ama derginin öbür sayfalarında eften püften, ceviz kabuğunu doldurmayacak konular için daha çok
yer ayrılmış. 18 Mart aynı zamanda Şehitlerimizi Anma Günü.
Böyle olmasına karşın bu konudan söz edilmemiş bile!

Türk Hava Yolları yılda bir kere andığımız şehitlerimizi anımsamıyor ve
bu konuya değinmiyor. Bundan daha büyük duyarsızlık ve düşmanlık olabilir mi? Örneğin İngiltere’de her yıl tekrarlanan ve I. Dünya Savaşı’nın bitişini markalayan Remembrance Day veya Poppy Day dedikleri anma törenleri yapılır, her yerde bir hafta süresince hatta bıktırırcasına bundan söz ederler. Bakanlar, bürokratlar ve
TV ekranların çıkan spikerler bile yakalarına poppy (gelincik) takarlar,
verdikleri önemi gösterebilmek için.

Kanbera’da ve Londra’da bile var!

Yazıda Atatürk ustaca sıradanlaştırılmaya çalışılmış. Bu dergiyi THY ile seyahat eden yabancılar da okuyor. Bu fırsat kaçar mı? İnsan Atatürk’ün, Çanakkale’de yaşamını yitiren yabancı askerler için söylediği Kanbera Avustralya’da Anzak Bulvarı’nda bulunan anıtın üzerinde de yazılı olan ve her yıl Londra’da yapılan Çanakkale  törenlerinde de okunan

• “Bu memleketin toprakları üzerinde kanlarını döken kahramanlar!
  Burada dost bir vatanın toprağındasınız. Huzur ve sükun içinde uyuyunuz.  Sizler Mehmetçiklerle yan yana, koyun koyunasınız.
  Uzak diyarlardan evlatlarını harbe gönderen analar! Gözyaşlarınızı dindiriniz. Evlatlarınız bizim bağrımızdadır, huzur içindeler ve huzur içinde rahat rahat uyuyacaklardır. Onlar bu topraklarda canlarını verdikten sonra artık bizim evlatlarımız olmuşlardır.”

sözlerini dergiye koymaz mı? Kim bu sözleri okuduktan sonra duygulanmaz ki?

Bu yazının yanında yer alan İngilizce tercümesine de baktım tam bir garabet ve aşağılık kompleksi içeren emareler veriyor. Yabancıların nasıl adlandırdığının önemi yoktur. İstanbul Boğazı İngilizceye İstanbul Strait, Çanakkale Boğazı ise  Çanakkale Strait olarak çevrilir. Eğer her iki Boğazdan söz etmek gerekirse
bunun adı Turkish Straits’dir. Bosphorus ve Dardanelles gibi çeviriler yanlıştır. Aynen İstanbul’a Konstantinopolis demek gibidir.

Özgüven eksikliği, kültürel yozlaşma! 

Aynı aşağılık kompleksi belirtilerine İstanbul Belediyesi’nin uygulamalarında da rastlıyorum. İstanbul’da çoktandır vapurlarda, deniz otobüslerinde, metrolarda, otobüslerde ve belediyenin denetiminde bulunan tüm toplu taşıtlarda Türkçe’den
sonra İngilizce ikinci bir anons yapılıyor. İngilizce resmi bir dil oldu da bizim mi haberimiz yok!

Görebildiğim kadarı ile sömürge geçmişi olan ülkeler dışında böyle kişiliksiz uygulamaya dünyanın hiçbir yerinde rastlamadım. Tokyo’da, Seul’de, Tahran’da, Moskova’da, Kiev’de, Atina’da, Berlin’de, Roma’da, Paris’te, Madrid’de ve Viyana’da ülkelerinin resmi dili dışında başka bir dilde toplu taşıtlarda
duyuru yapıldığını duymadım.

Sanırım özgüven eksikliği, cehalet, aklın geri plana itilmesi, saplantı bozuklukları, kültürel yozlaşma, ulusal değerlerin aşındırılması.. yaşanan bu aşağılık duygusunun nedenleri olsa gerek.

Saygılar sunarım.