“TAHLİYELERİN GERİSİNDEKİ OY VE OYUN” hakkında bir yorum

1. Ahmet SALTIK Yazar12 Mart 2014, 00:30

   Bu millet tahliyelerden dolayı oyunun rengini değiştirmez artık sayın Ölçen.
   Salak dediysek o kadar da değil.

   O renk Haziran Halk Ayaklanmasında boyandı yeniden.

   Kediniz (? ) yanıldı bu kez.

   Saygılar,

   Çetiner ÇALIŞ
   11.3.14

   =========================================================

   Sn. ÇETİNER ÇALIŞ’A YANIT

   Ali Nejat Ölçen

   “Tahliyeler Gerisindeki Oy Oyunu” iletime gösterdiğiniz tepkiyi doğal karşılıyor ve eğer
   “kediniz yanıldı” sözünüzü yadırgamasaydım bu yanıtı bilginize sunmaya gereksinim duymazdım. Beni tanımamanıza karşın düşüncelerimin kaynağında bir kediyi tasarımlıyorsunuz!
   Nazik olabilmek sizin için bu denli zor mu?
   Toplumun tepkileri henüz “refleks” sürecini aşamamıştır. Ve var olan siyasal partilerde de toplumda uyanan refleksi ülkenin esenliği doğrultusunda yönlendirecek siyasal kültür yeterince oluşmamıştır. Toplumun reflekslerin siyasallaşamaması bugüne kadar düş kırıklığıyla sonuçlandı. Ne üyesi olduğum CHP, ne MHP ve ne de bir başka parti, iktidarı eleştirmenin dışında çözüm üretecek kadrolaşmaya geçememiş ve seçim sandıklarına egemen olacak gençlik kollarını yaratamamıştır.
   21 yıldır yayımını sürdürdüğüm “Türkiye Sorunları “kitap dizisinin 1998 yılındaki 23’üncü sayısında yer alan “Özürlülükte Devletin Özrü” konulu yazımdan bir bölümünü bilgilerinize sunuyorum.
   O yazının tümüne http://www.olcen.net sitesinde ulaşabilirsiniz:
   Türkiye Cumhuriyet Devleti, acaba 21’nci yüzyılın bu yeni doğacak koşullarına uyum gösterebilecek ve kendisini yeniden düzenleyebilecek mi? Yargısı, yönetimi ve yasamasıyla,
   tüm kurum ve kuruluşlarının, toplum için var olduğu gerçeğine göre yeni bir davranış biçimini yapılandırabilecek midir? Bugün var olan koşullar ve ortaya çıkan olgular, böylesi bir soruya olumlu yanıt vermenin güç olduğunu göstermektedir. Devletin kendisini, içindeki gizli devletten arındırması kolaylaşırsa, belki o zaman tüm kurum ve kuruluşlarıyla kendisinin niçin var olduğu sorgulamasına sıra gelebilir. Devletimiz kendi içindeki kayıt dışındaki devleti yenilgiye uğratır
   ve gizli güçlerden arınırsa ki, ergeç arınmak zorundadır, o zaman ikinci aşamada kendisine
   yeni hedefler saptayacak ve bu hedeflerin temel stratejisi, kaynak dağılımını, toplumsal ve bireysel mutluluğa, sağlıklı yaşam koşullarına ve daha güzel çevre-insan ilişkilerine göre planlayacağı yeni bir yapılanmaya yönelecektir..
   Güçsüzün sağlıksızın ve yoksulun, güçlüden, sağlıklıdan ve varlıklıdan hiçbir farkı olmayacağı gerçeği, toplumun ortak değer yargısı olmaya başladığı andan itibaren devlet, buna ayak uydurmak zorunda kalacaktır. O yüzden bu yeni devlet modelinin itici gücü toplumun kendisidir, toplumun kendisi olmak zorundadır.
   12 Eylül 1980 sonrası Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin içinde bir başka gizli devletin tohumları atılmış ve o tohumlar Devlet planlama Teşkilatında hazırlanan (1983) “Milli Kültür” raporu ile bugünü AKP’yi doğurmuştur. O rapor “Türk-İslam” sentezini temel alıyordu AKP bunu Türk-Kürt-İslam sentezi’ne dönüştürdü ve o sentez Mustafa Kemal Atatürk’ün Devleti içine Cemaati yuvalandıran Paralel Devlet dedikleri yapıyı yerleştirdi. Silivri, Hasdal zindanları AKP + Paralel devlet ortaklığının ürünüdür. Ve AKP şimdi, ortaklaşa yarattıkları zindanların kaynağını kendisinin ayrılmaz parçası olan Paralel Devlete yamayarak 31 Mart öncesini aklayacak senaryoyu uyguluyor. Tahliyeler bu senaryoda yer alan kimi gotik harfle yazılı sayfalarda okunmalıdır. Ben geleceği görmenin uzmanı olduğum için uyarı görevimi yapıyor ve topluma bunu anlatmaları için
   siyasal partileri ve seçkinler kadrosunu göreve çağırıyorum.
   Sn. Çetiner Çalış’a, soruyorum:

   Devletin toplum için var olması gerektiği bilincine ve bu bilincin kültürüne ne oranda ulaşabildi?
   Bu soruya ne zaman olumlu yanıt verebilirsek ancak o zaman “toplumun değişen boyası”ndan
   söz edebilirsiniz. 15 yıl önce bu yazdıklarım benim olacağı olmadan önce görebilmemin nedeni olan Kerim Erim hocamdır.
   Toplum “duygu ve önyargı” çemberinden henüz kendisini kurtaramadı. Türkiye Sorunları kitap dizisinin 98’nci sayısındaki bir yazıma “Slogan ile ayet kıskacında Türkiye” başlığını koydum. İlericiler slogan ve gericiler ayet çaprazından da kurtulamadılar.
   Bu yazıma bir anı ile son vereceğim. Ne demek istediğim anlaşılsın istiyorum:
   1942 yılında Yüksek Mühendis Mektebi’nin ikinci sınıfında Ord. Prof. Kerim Erim hocamızın
   upuzun kara tahtaya yazdığı denklem yarım satı aşmış ve dönüp bizlere “bu “n” boyutlu uzayda bir hiperdüzlem denklemidir.” dediği zaman elindeki tebeşir küçücük kalmıştı. Yanımdaki arkadaşım Fehiman Tokluoğlu (o zaman soyadı Altan idi) ayağa kalkarak:
   -Hocam bizler mühendis olacağız ve tüm sorunları üç boyutlu uzayda çözeceğz. “n” boyutlu uzay bizi ilgilendirmiyor.
   Kerim Erim hocamız:
   -Haklısınız, dedi. Ben size nasıl düşünmeniz gerektiğini anlatmak istiyorum. Şu katsayılar
   sıfır olursa o zaman üç boyutlu uzayla karşılaşırsınız. Şu şu katsayıların sıfır olması iki boyutlu düzlemi ve iki boyutlu düzlemde daire’yi betimler. Şimdi soruyorum. Dairenin merkezi,
   nerede içinde mi dışında mı?
   Bu yanıtıyla Kerim Erim hoca (hocaların hocası) zihnimi avuçları içine almış onu bir başka formatın içine yerleştirmişti. Hiperdüzlemi görmedikçe hiçbir ayrıntıyla ilgilenmemem gerektiğini
   Kerim Erim hocamdan öğrendim.
   Bu gün Türkiye’miz, Cemaat+AKP+BOP hiperdüzleminde dairenin merkezini aramakta ve bulamamaktadır. Çünkü Türkiye, halâ bir merkezden eşit uzaklıktaki noktaların daire oluşturduğunu sanmakta.
   Oysa her dairenin kaynağı, “n” boyutlu uzayda emperyalizm dediğimiz “hiperdüzlem”dedir.
   O hiperdüzlemi göremeyen dairenin merkezini aramaya başlar ve bulamaz. Bugün tahliyeler dairenin merkezindedir. Ve sizler dairenin merkezini iki boyutlu düzlemde aramaktasınız.
   Oysa o hiperdüzlem içindedir. Hangi katsayıları sıfır yapacağınızı bilmeniz gerekir,
   daireyi bulabilmeniz için.

   Saygılarımla.

   Dr. Ölçen
   11.3.14

   Cevapla ↓