TÜRK MİLLETİNİN BİR BİREYİ OLARAK SORUYORUM :
NEDEN YETER DİYEMİYORUZ?
Müge GÜLSES
BCP Genel Yazmanı
Vicdanlarımızı sızlatan, uykularımızı kaçırtan günlerden geçiyoruz.
Sorunlar yumağımız çok karmaşık olduğundan nereden tutacağımızı şaşırmamız çok doğal. Ama yalın ve içten düşünceleri zemin alırsak daha kolay ilerleriz diye düşünüyorum.
Bu bağlamda düşüncelerimi iletmek istiyorum.
1- Koşullar ne olursa olsun, Evrensel değerlere inanan ve uygulayan bireyler olmalıyız. İnsani değerler = insan hakları, hukukun üstünlüğü, etik kurallar..
Ezberlerimizde olan bu bilgi çok kolay gibi görünse de günlük yaşam koşullarında uygulanması hiç kolay değildir. Örn. kuyruklarda, araçlarda vb. başka insanların haklarına saygı gösterme yönünde davranmak. Kendi aleyhimize olacak durumlarda sessiz kalmamak veya şartları kendimize ya da yakınlarımız lehine yontmamak gibi.
Ekip içinde kendi düşüncemize yakın(doğru olup olmadığını sorgulamadan) kişilere eğilimli ve dostça davranırken diğerlerine de mesafeli veya düşmanca tutumda olmamak gibi..
2- Ezber bilgiler yetmemektedir. Uygulamalı davranışlara ağırlık vermek gerekir
– Bilgi sahibi olmak, belleğin parçasıdır. Ezber bilgiler donma ve kalıplaşma riski içerir. Bu risk devamlı sorgulama ile aşılabilir.
– Bilmek ise varlığın parçasıdır içselleşmiş ve tutuma dönüşmüştür bu da uygulama ile olur.
Siyaset kurumunu bu bağlamda sorgularsak şunları söyleyebiliriz.;
1946 çok partili rejimden bu yana paranın egemenliği vardır. Siyaset, para aracılığı ile kesimlerin, siyasal gücü elde etmek için yaptığı örgütlenmedir. Arzulanan güç ise oyların devşirilmesi ile belli çıkarlar karşısında elde edilir. Milletvekilliği belediye başkanlıkları il meclis üyelikleri hep belli kesimlerin gücü elde etmek için verdikleri araçlar-makamlardır.
Yani bütüncül, halk çıkarları hiç düşünülmez. Halk da kendine düşeni yapıp siyasal partilerde görev alıp uygulamaya geçemediğinden siyasal istencini oluşturamaz.
Bilgisine ve kişiliğine güven duyduğumuz nice değerli insanın kararlılık göstererek toplumun önünde yer alması gerçekleşememiştir.
Görev TÜRK MİLLETİNİNDİR
Kimse kimseyi zorla değiştiremez, zorla bir şey öğretemez. İnsan ancak
kendi isterse öğrenir ve kendini değiştirme ve geliştirme çabası içinde olur.
“Görevi bizden beklenen güven düzeyinde gerçekleştirme sorumluluğu ve terbiyesine sahip olma” tutumu ile siyasi irade oluşturmak üzere çalışmalıyız.
Türk Milleti olarak biz dayanışma içinde gerçek bir çalışma ve üretme içinde olursak istediğimiz her şeyi başarabiliriz.
Burada gördüğüm en büyük sorun; insanların birbirlerini konum, birikim, tutumlarına göre kafalarında sınıflandırmaları ve ona göre davranmalarıdır.
Bilgili ve deneyimli insanların çoğu kibirli ve dışlayıcı tutum içindedir ve belki de bunun farkında değillerdir.
Sorgulanmaya kapalı olmaları veya umursamaz davranmaları insan ilişkilerinde dayanışmayı zayıflatmaktadır. Halbuki millet olarak bizim birbirimize gereksinimimiz olduğunu bilerek “sevgi tutumu” içindeörgütlülük içinde olmamız gerekir.
Karl Marks; sevginin, bencillikle tek kişi ve nesne üzerine değil
tüm evreni içine alan bir tutumu içermesi gerektiğini savlar.
Dayanışmacı siyasal çıkarlar üzerinden oluşan emperyal kültür alışkanlığının her birimizi teslim aldığı görülmektedir.
Rüşvet değildir diye verilip alınmayanselam (Fuzuli!) yozlaşmış kent kültürü insanları kendilerine yabancılaştırırken birbirine de yabancılaştırmış ve birlikte hareket edebilme olasılığını zayıflatarak insancıl ve ulusal refleksleri
ortadan kaldırmış, tüketim ve zevk odaklı robotlara dönüştürmüştür.
Bu robotlar ancak komutlarla ve kendilerine uzatılan havuçlarla harekete geçebilir. Bu kitle yalnızca AKP’ye oy verenleri değil ama genel olarak tüm toplumu kapsamaktadır diye düşünüyorum.
Dolayısı ile yalnızca düşman veya karşıt bellediklerimizi suçlamak adil değildir. Kendimizi düzeltmeden, sorgulamadan gereğini yapmadan kendi dışımızdakileri suçlamak, aşağılamak, dışlamak insancıl ilkelere aykırıdır.
Tam da zor olanı seçerken adil olabilmek ama kendi adımıza değil tüm toplum adına adil olabilmek gerçekten çok yüksek gelişmişlik ister.
Bilgi toplumu değilseniz bu çok zordur ve Cumhuriyeti savunanlar ya da savunduğunu söyleyenlerin çoğu kendi gelişmişliklerini sorgulayıp ilerleme çabası içinde olmak yerine kolayı seçmiş, birbirine dayatmacı, birbirinden yararlanmacı ve gününü gün etme tutumu içinde olmuşlardır.
Bu tutum doğal olarak yaşamın her alanında gözlenirken, siyaset alanında da geniş bir biçimde uygulanmış ve uygulanmaktadır.
Amacımız, tüm toplumun iyiliğini düşünebilecek kendi şablonlarını da sorgulayabilme cesaret ve iyi niyetini taşıyan insanların birlikteliği ile oluşacak
- halkın iktidarını kurmaya yönelik
bir siyasal örgütlülüğü gerçekleştirmek
olmalıdır.
Bu tutumun şu anda hiçbir partinin başarma amacı olduğunu düşünmüyorum.
Her parti “en iyi ben bilirim” diyor.
Siyasal erki “ne olursa olsun elde etmek” tutumu yanlışlara katkı yapmak
değil midir? Önce inşa edeceğimiz doğruları, nasıl, neden, niçin, nereye,
ne denli.. gibi sorulara yanıt verecek biçimde, bağımsız ve toplumsal eşitlik (hakkaniyet) düzlemindeki ortaklaştığımız değerler bağlamında tasarlayıp birlikte ortaya koymamız gerekmiyor mu?
- Türk halkı ordan burdan çekiştirilmekten bıkmadı mı?
Kendi isencini koymak üzere neden insiyatif alma konusunda geri duruyor?
HALBUKİ KENDİ YGELECEĞİMİZİ BELİRLEME HAKKINA SAHİBİZ.
BÜTÜN SORUN EVRENSEL İLKELERLE BAĞIMSIZ ÖZGÜR DÜŞÜNCEYİ BİLİM ZEMİNİNDE ORTAKLAŞMAYI GERÇEKLEŞTİREBİLMEMİZDİR.
TÜRK KİMLİĞİ VE BİLİNCİ YOKEDİLİRKEN KENDİMİZİ SORGULAMALIYIZ! KENDİMİZİ HAKSIZLIĞA UĞRAMIŞ DUYUMSUYORSAK KARŞI ÇIKMALIYIZ.
KENDİMİZİ TÜRK ULUSU OLARAK GÖRÜYOR ve TÜM BİZE DAYATILANLARA KARŞI VİCDANIMIZ SIZLIYORSA,
HALKIN EGEMENLİĞİNİ OLUŞTURMAK ÜZERE
TÜM VATANSEVERLERİ ŞUCU BUCU YAFTALAMASI TUZAĞINA DÜŞMEDEN, EMPERYALİZME KARŞI BİRLEŞTİRECEK SEÇENEĞİ YARATABİLMELİYİZ DİYE DÜŞÜNÜYORUM. BUNU BAŞARMANIN YOLU TÜM PARTİLERİN İDEOLOJİK SORGULANAMAZLIKLARINI AŞAN
BİLİMSEL TUTUM GEREĞİ OLAN ÖZGÜR AKIL-BAĞIMSIZ DÜŞÜNCE ŞEMSİYESİ ile bilim zemininde siyasal örgütlülüktür.
Sorunlarımıza akılcı tutumla çözüm bulunabilir. Akılları teslim almış sorgulanması önlenen ideolojik tutumlar büyük birlikteliği önlemektedir.
Mustafa Kemal‘in soncul hedefi ideolojik bağımsızlıktı.
- “MİLLETİN GÜCÜ VİCDANİ İMANIDIR.
HÜKÜMETİNİ DE ORDUSUNU DA VAR EDER.” .
Mustafa KEMAL (1922 Afyon Karargahı konuşmasından)
Saygılarımla.
19.1.14,
Müge Gülses
0535 861 43 47
