Dostlar,

Değerli meslektaşımız Dr. Alper Akçam‘dan (son olarak Yeni Kuşak Köy Enstitülüler Derneği Başkanı) düşündürücü bir yazı daha.. Ulusal takımın Gaziantep’te Fransa’ya 4-1 yenilmesinin çağrışımları..

Diyalektik düşünmeye çağrı, insana değer vermeye özlem dolu..

Teşekkürler sevgili Akçam..

Sevgi ve saygı ile.
8.7.13, Ankara

Dr. Ahmet Saltık
www.ahmetsaltik.net

=================================
“ELİMDE KALDI YAZIK!”

 

Dr. Alper AKÇAM

 

Elimizde kalan “çiçeklerimle mendil” değil…

Yıllardır birlikte yatıp kalktığımız, hayatımızın en orta noktasına koyup  umutlar bağladığımız futbolda ve demokraside yaşanan düş kırıklıkları…

Demokrasiyi de, futbolu da, bir “takım oyunu” olarak göremedik bir türlü.

Karpuz sergisinde bağırır gibi “Seçmece bunlar!” diye ünleyip etrafı
sese boğmakla olmuyor iş…

Milli iradeyi dört beş yılda bir oy kullanıp “seçmece” kişilere hayatımızı emanet etmek diye tarif ettik;

Futbol oyununu, şuradan buradan seçilmiş oyuncuları yan yana getirince oynanır sandık.

Diyalektik düşünemedik! Ağaca bakarken ormanı göremedik.

Yığılı bilginin bilince dönüşmesi, seçilenlerin seçenler ve geride kalanlarla bir takım oluşturabilmesi için, paylaşmanın, dayanışmanın,
insana saygının ve sevginin önde tutulması gerektiğini bilemedik;
at gözlükleri takmıştık çünkü.

Seçmek ve seçilmeyi yeterli görüp cep doldurmaya baktık.

“Prim” havucunu uzatınca futbolcunun başarılı olacağını, millet malını hamutla götürüp bir kısmını da kömür, makarna, yoksulluk yardımı,
iftar sofrası olarak dağıtınca, herkesin arkamıza takılacağını umduk… Onurun çocuklara konan bir ad olmaktan öte, bir insanlık bilinci olduğunu, gerçekten kendini insan olarak duyumsayanların özgürlükleri ve onurları uğruna ölümü bile göze alabileceğini hiç anlayamazdık zaten.

Halkı, kutsal inançlarını kullanıp kandırarak yürüttük gemilerimizi…   

“FUTBOLDA GELECEK KARANLIK” diye başlık koymuş
05 Temmuz 2013 günü bir gazete. Yoksul oyunculardan oluşmuş Özbekistan ve Irak’ın ilerleyip gittiği 20 yaş altı şampiyonada,
milyon dolarlık geleceklere aday yazdığımız oyunculardan oluşmuş takımımız nal topladı. Fransa’dan dört gol birden yedi…

YEŞİL BURUN KIRMIZI SURAT diye manşet atmış aynı gün,
bir başka gazete. Yazı şöyle:

“Birçoğumuzun yerini bilmediği Coparverde (Yeşil Burun Adaları) FIFA sıralamasında 8 basamak üstümüze çıktı. ‘Eşik Atlatma’ hedefiyle göreve gelen Abdullah Avcı başa geçtiğinde 28. Sırada yer alan Türkiye 57. liğe düşerek tarih yazdı.”

Avcı’nın bir araya getirdiği “seçmece”lere baktım bir gün.
Yarısı yurtdışından, farklı farklı takımlardan toplanmış. İki pas arka arkaya yapamıyor… Kimse bir diğeriyle birlikte olmamış takımda;
oyun sürecini zamana yayarak paylaşmamış…

• Demokrasiyi dünyanın egemenlerinin dümen suyunda gidip halka
  oy alabileceğimiz, içinde bol yalan bulunan nutuklar atarak, hayatını özgürce yaşamak isteyen, ağacına, parkına, ormanına, deresine sahip çıkanlara karşı
  bizi seçenleri kışkırtarak yürütmeyi yeğledik…

Bugün Mısır’da, Suriye’de olduğu gibi kardeşin kardeşe düşman olmasını, dökülen kanları umursamadık, her şeyi emperyalist tekellerin çıkarlarına ve siyasal geleceğimize peş keş çekmeyi hüner saydık.

Cumhuriyetimizin kurucusunun “Zeki, Çevik ve Efendi”sini sevdiği sporculardan para için ve yalnızca onun için “çevik” olanları toplayıp
zeki ve efendi olmak gerektiğini hesaba katamadık. 20 yaş altında takımın bir maçında izledim. Kendi yaptığı ters hareketle yere düşen, “alçak dağları ben yarattım” havasındaki  afilli bir oyuncumuz,
elini uzatarak yardımcı olmaya çalışan karşı takım oyuncusunu
“s..tir git!” diye kovaladı. Utancımdan yerin dibine girdim; izlediğim yerde.
O terbiyesiz beni nasıl temsil edebilirdi?

Formaların üstündeki işaretleri ve adları kapatın; yine de kolayca tanırsınız bizim futbolcuları. En çok şımarıkça hareketler yapanlar, hakemlerle didişenler, her şeye itiraz edenler bizim oyunculardır!

Faşizmin “üstün insan” metoforundaki yanılgısıdır, üstün olanı seçme,
ya da üstünlüğün verdiği ayrıcalıkla seçilme ile başarılı olunabileceğini sanma…

“Seçmece bunlar” ile olmuyor demek.

– Kardeşlik,
– dayanışma,
– paylaşma,
– ortak değerler için direniş,
– onurlu olma ve
– insana saygı duyma gerek…

“ELİMDE KALDI YAZIK!”

(6.7,2013, Alper AKÇAM)