“…İranlı Komutana* dayanamayıp sordum:”Peki, Siz Ülkenizdeki bu büyük irticai gelişmeyi önceden görmediniz mi?
Komutan şu yanıtı verdi:

– Sayın General, devamlı bir çiçeğe bakarsanız, o çiçeğin büyüdüğünü göremezsiniz.
Örneğin, tomurcuk bir gülün nasıl açtığını fark edemezsiniz; işte bizde de öyle oldu.-
Yani hiç mi kavrayamadınız, hiç mi algılayamadınız? diye üsteledim.
Bu kez şöyle yanıtladı:

– “Biz onların, her gün, yavaş yavaş, milim milim getirip ortaya koydukları dini şeyleri,
halkımızın masum duyguları diye düşündük. Sonuçta böylesine bir durumla karşılaşacağımızı hiç tahmin edemedik. Ama bir de baktık ki, halkımızın temiz duygularından kaynaklandığını zannettiğimiz masum görünümlü istekler aslında irticanın taa kendisiymiş.”

Komutan böyle tarif edince,

– “Demek ki, siz de görevinizi tam yapmamışsınız..” dedim ve- “Humeyni için
Tahran’da 500 bin kişiyle miting yapıldığında da mı fark etmemiştiniz?” diye sordum.
Komutanın verdiği o yanıt hiçbir zaman kulaklarımdan silinmedi. Bana şöyle dedi:

– “Sayın General o zaman fark ettik; fark ettik, ama iş işten geçmişti…”