Prof. Dr. Halil Çivi
İnönü Üniv. İİBF Eski Dekanı

Vatandaş soruyor :

“Hocam Avrupa’daki Hristiyan demokrat partilerle İslam ülkerinde demokrasi ile iktidara gelen ya da gelmek isteyen siyasal İslamcı partiler arasında bir fark var mı, yok mu? Eğer varsa nedir? Lütfen çok kısa olarak anlatabilir misiniz?”

Anlatmaya çalışalım. Batı toplumları üç yüzyılı aşkın bir Rönesans ve Reform tartışmaları ve ardından önemli bir Aydınlanma yani akıl çağı yaşamıştır. Zihniyet yapıları akla ve bilime dayalı olarak çağdaşlaşmıştır . Teokratik rejimlere geri dönüş fikirleri sönümlenmiştir. Bu nedenlerle Avrupa’daki Hristiyan demokrat partiler laik ya da seküler – sivil siyasal rejimin bir parçası olmuşlardır. Kutsal kitapları İncil‘e göre bir bir siyasal rejim kurma ve İncil’deki yaşam biçimine yani Hristiyan şeriatına uygun bir yaşam benimsetme gibi bir tasarımları ya da idealleri yoktur. Başta seçimle gelme ve seçimle gitme olmak üzere, demokrasinin ve parlamenter sistemin ayrılmaz bir parçası olmuşlardır.

Demokrasiye, sivil hukukun temel ilkelerine, varsa anayasal siyasal rejime, insan haklarına, din ve vicdan özgürlüğüne sıkı sıkıya ve içtenlikle bağlılardır. Rejim değiştirme, Hristiyan şeriatına geri dönme gibi açık ya da gizli bir gündemleri yoktur.

İslam ülkelerine gelince : Bu ülkelerin gerçek demokrasiye dayalı bir sistemin parçası olmak gibi içten bir tutum ve davranışları ne yazık ki olamamıştır. Çünkü tarihsel olarak, ayrıklar dışında (istisnalar hariç), İslam ülkelerindeki saltanat ve iktidar değişmeleri hep güce ve entrikalara dayalı ve çoğu kez kanlı olagelmiştir. Başka bir söylemle, kuramsal tartışmalar, yani İslamın demokrasi ile bağdaşıp bağdaşmadığı bir yana bırakılacak olunursa, İslam ülkeleri henüz aktarmaya (nakle) dayalı bir din, toplum ve devlet anlayışından akla dayalı ve aydınlanmacı bir hukuk, ekonomi, toplumsal, kültürel, sanatsal ve siyasal yapıya geçememişlerdir. Geçmişlerinde, Atatürk dönemi Türkiye’si dışında akla, bilime, laik hukuka ve sivil demokrasiye dayalı bir zihinsel birikimleri ve zihniyet devrimi olamamıştır

İslam ülkelerindeki yüzeysel ve ikircikli sözde demokrasi anlayışının en çarpıcı örneği İran’daki Humeyni rejimi ve bu rejimin İslam ülkelerine devrim ihraç etme amacı güden politikasıdır.

1979’daki İran devrimi ve Humeyni‘nin takiyeci (gizli amacını saklayan) uygulamaları Müslüman toplumlara yeni bir takiyeci demokrasi dönemi açmıştır. Önce demokrasi ilkelerini tam anlamıyla benimser görünüp tüm ideolojik, yerel, etnik ve dinsel farklı kesimler için demokrasi ve özgürlük isteminde bulunmak. Bu kesiemlerin desteği ile demokrasi kartını kullanıp seçimle iktidar olmak.

Ancak iktidardaki yerini sağlamlaştırdıktan sonra, İslamcı ve dinci bir rejim kurmak. Yani DİNCİ – GERİCİ DEVRİMİ İKTİDAR OLDUKTAN SONRA İKTİDAR GÜCÜYLE YAPMAK. Başka bir söylemle, kendisine iktidar yolunu açan gerçek demokrasiyi rafa kaldırıp, ülkede şeriat kurallarına dayalı gerici bir siyasal rejime dönüş yapmak.

Ne yazık İki yüzlü emperyalist Batılı yöneticiler de İslam ülkelerinde istikrarsızlık yaratmak ve kendi çıkarlarına uygun yöneticileri iktidara getirebilmek için bu ikircikli ve takiyeci demokrasileri desteklemişlerdir. Bu iki yüzlü emperyalist Batı, daha doğrusu Amerika Birleşik Devletleri (ABD) politikasının uygulamadaki en önemli aracı da Büyük Orta Doğu projesidir (BOP).

Irak, Mısır, Pakistan, Afganistan, Cezayir, Fas, Suriye… ve hatta Türkiye’deki gerici – dinci – faşist darbeler, İslamcı siyasal iktidarlar ve siyasal rejim değişmeleri ya da sarsıntılarına biraz da bu açıdan bakmak gerekir.

Son söz                                :

Avrupa’daki Hristiyan demokrat partilerin gizli ajandaları, takiyeci ve ikircikli sonal (final) amaçları yoktur. Bu partiler mevcut anayasal düzenin ve demokratik rejimin sadık paydaşlarıdır. Buna karşılık, çoğu İslam ülkelerindeki siyasal İslamcı partiler, demokrasi yolu ile iktidarı ele geçirip, İslamcı gerici devrimi, yani şeriat hukukuna dönüşü ve dinci – gerici devrim yapmayı, iktidarda iken, iktidar gücünü kullanarak gerçekleştirme yoluna gitmişlerdir. Bu tür İslamcı partilerin en büyük destekçisi hatta özendirici ise hep emperyalist Batı ve özellikle ABD’dir.