ABD-TÜRKİYE ANTLAŞMALARI
Av. Nurullah AYDIN
23 Mayıs 2018
(AS: Bizim katkılarımız metin içinde ve sonundadır..)
Kendilerini yetiştiren iktidara getiren efendilerine arada sırada meydan okumalar yapılır. Amaç; sapkın yandaşlar desteklediklerinin kimin emrinde olduklarını farketmesinler. Türkiye, 1930’lu yıllarda bağımsız politikaya yönelir. ABD Lozan antlaşmasını imzalamaz. Bugüne kadar da imzalamamıştır. (AS: ABD Lozan’da gözlemcidir, taraf değildir; imza atması gerekmez / atıp atmaması uluslararası hukuk bakımından bir sonuç doğurmaz) Türkiye; kalkınma hamleleri ile Sadabat Paktı ve Balkan Antantı ile bölgesel etkinliğe yönelir. Bu durum; İngiliz Fransız Amerikan güçlerini harekete geçirir. 1936 (AS: Atatürk’üm başarısı Montrö Boğazlar Sözleşmeşine dek) yılına dek İstanbul Marmara bölgesi, limanlar işgalcilerin elindedir.
ABD; 2. Dünya Savaşından, Nükleer gücü tekelinde bulunduran bir süper güç olarak çıkar. Amerikan yaşam tarzı, propagandayla dünyayı saran moda halinde idi. Bu parlak görüntünün arkasında bir emperyalist devlet vardı. ABD-İngiltere 2. dünya savaşı sonrası birliktedir. İki ülke, tek bir politika ile küresel strateji oluşturulur. ABD, İngiltere ile birlikte Ortadoğu coğrafyasının SSCB nüfuzuna girmesini önlemek için strateji geliştirir. Bunun sonucu olarak; bağlayıcı anlaşmalara gider. İlk olarak da Türkiye’yi yeniden mutlak vesayete almaya yönelirler.
Kapitülasyon Antlaşması :1 Nisan 1939
Türkiye, Atatürk’ten sonra yabacı bir devlete ekonomik imtiyaz tanıyan ilk ikili antlaşmayı 1 Nisan 1939′da ABD ile yapar. 5 Mayıs 1939′da yürürlüğe giren antlaşmaya göre Türkiye, ABD’ye gerek ithalat ve ihracatta ve gerekse diğer bütün konularda en ziyade müsaadeye mazhar millet statüsü tanımıştır. Ayrıca, ABD sanayi malları için gümrük indirimleri sağlanıyordu. Lozan’da bin bir zorlukla kaldırılan kapitülasyonlar İnönü eliyle geri gelir. (AS: Bu anlaşma kapitülasyon niteliğinde değildir..)
Karşılıklı yardım anlaşması: 23 Şubat 1945
Antlaşma; “Karşılıklı Yardım Antlaşması” olarak gözükmesine karşın, tümüyle ABD isteklerinin Türkiye tarafından kabulünü içerir. Antlaşma, ABD’nin haklarını korumaktadır! Antlaşmanın 2. maddesinde: “T.C. Hükümeti, sağlamakla görevli olduğu hizmetleri, kolaylıkları ya da bilgileri ABD’ye temin edecektir.” denilmekteydi. (AS. Salt bir maddeyi öne çıkarmak ve bütünsel bağlamından ayrı yorumlamak doğru değildir; karşılıklı yükümler söz konusudur..)
Kredi Antlaşması: 27 Şubat 1946
ABD ile imzalanan ikinci antlaşma. Antlaşmanın özü dünyanın değişik yerlerinde kalmış ABD’nin savaş artığı eski malzemelerini satın alması koşuluyla Türkiye’ye 10 milyon dolar borç verilmesi idi ve ağır koşullar içeriyordu. Türkiye, malzemeyi kırık, bozuk, işlemez nasıl bulduysa satın alacak! Ayrıca satın alınan malın mülkiyeti ABD’de kalacak! (AS: 2. Büyük Paylaşım Savaşı sonrası Türkiye perişan.. 6 yıl milyonu aşkın askerde tutulmuş, ülkede kıtlık ve karne var..)
Truman Doktrini: 12 Temmuz 1947 Antlaşması
Başbakan Recep Peker, ABD basınına: “Başkan Truman, tam geçekçi ve tam insani bir görüşten mülhem olmuştur.” diyordu. 24 Mayıs 1947′de subay üniformaları, Amerikan subaylarınınki örnek alınarak değiştirilir. 2. Dünya Savaşı sonunda 245 milyon Dolarlık döviz ve altın stoku olan Türkiye, kendi olanaklarıyla yatırım yapabilecekken, ABD güdümüne sokulur. ABD, Türkiye’yi bir açık pazar, bir hammadde kaynağı olarak yapılandırır.
ABD ile Eğitim Komisyonu Antlaşması: 27 Aralık 1949
ABD, Türkiye’de yerleştikçe ve denetimi ele geçirdikçe kendi ideolojisini benimsemiş, ABD’nin çıkarlarını kendi çıkarları gibi özümsemiş ve ileride Türkiye’de önemli görevlere gelme olasılığı yüksek gençleri ‘yetiştirmek’ yolunu tutmuştu. Bu antlaşma, ABD’nin eğitime önce ortak edilmesini, sonra da belirleyici olmasını sağlayacak bir antlaşmaydı. Antlaşmanın 1. maddesine göre: Türkiye’de bir Birleşik Devletler Eğitim Komisyonu kuruluyordu.
NATO anlaşması: 18 Eylül 1952
Türkiye Başbakanı Adnan Menderes, Türk-Amerikan ilişkileri için ölümsüz dostluk derken, ABD Dışişleri Bakanı John Fuster Dulles; Amerika’nın dostu yok, çıkarı vardır diyordu.
Petrol Yasası:1954
Yabancı petrol şirketlerinin adamı Max Ball’e (AS Bell) hazırlatılan ve petroldeki devlet tekelini kaldıran “Petrol Yasası” aynı yıl TBMM’de kabul edilir. Yasanın değiştirilen 136. maddesinde; “Bu yasa, yabancı şirketlerin izni olmadan değiştirilemez” deniliyordu. (AS: Günümüzde de benzer düzenleme Anayasa md. 90/son’da var..)
Vergi Muafiyetleri Anlaşması: 23 Haziran 1954
Yalnızca Amerikalıların yararlandığı bu anlaşma, Türkiye’deki ABD varlığını adeta devlet içinde devlet haline getiriyor ve ABD şirketlerine vergisiz, gümrüksüz, denetimsiz ve yargı organlarından uzak, yasa üstü bir statü tanıyordu. 1959’da millileştirme işlemlerinde muhatabın ABD olmasını kabul eden, İstimlâk ve Müsadere Garantisi Anlaşması yasalaşır.
Tarım Ürünleri Antlaşması: 12 Kasım 1956
Antlaşmaya göre ABD Türkiye’ye 46.3 milyon dolarlık buğday, arpa, mısır, dondurulmuş et, sığır eti, konserve, donyağı ve soya yağı satacaktı. Bir tarım ülkesi olan Türkiye’nin ürettiği bu temel ürünler, ABD gibi gelişmiş bir ülkenin, eşit olmayan rekabetine terk ediliyordu.
ABD’ye Askeri Müdahale Yetkisi Veren Antlaşma: 5 Mart 1959
Bu antlaşmada ABD’ye “Türkiye’nin siyasi bağımsızlığına ve toprak bütünlüğüne karşı yapılacak her türlü tehdidi çok ciddi bir biçimde araştırmak” görevi veriliyor. Yine: ABD’nin “doğrudan doğruya ya da dolaylı olarak; tecavüz, sızma, yıkıcı faaliyet, sivil saldırı, dolaylı saldırı hallerinde” Türkiye’ye müdahale etmesi kabul ediliyordu. Dolaysız saldırı, dolaylı saldırı, tecavüz ve özellikle sivil saldırı gibi kavramların ne anlama geldiği açıkça tanımlanmamış, bunlar ABD’nin yorumuna bırakılmıştı. Dışişleri Bakanı Fatin Rüştü Zorlu, 4 Nisan 1960′ta bu gerçeği kabul edecek ve açıklamasında bu konudaki takdir hakkının Amerikalılara ait olduğunu söyleyecektir.
ABD Kredi Anlaşması; 31 Mayıs 1968
Türkiye’yi ekonomik, mali ve siyasi bağımlılığa sürükleyen koşullu kredi anlaşmalarına çarpıcı bir örnektir. 1962 yılında ABD Savunma Bakanı McNamara: Gelecek yıl Amerikan askeri okullarında yabacı uluslardan 18 bin kişi eğitim görecektir. Bu kişilerde her biri demokrasimizin nasıl çalıştığına tanık olacak, bizim hükümet geleneklerimizi ve felsefemizi öğreneceklerdir. Ülkelerine döndüklerinde de her biri bunun uygulayıcısı olacaktır, diyordu.
Ya sonraki antlaşmalar?
İmzalanan sayısı ve niteliği bilinmeyen gizli anTlaşmalar Türkiye’nin gerçeği değil mi?
Günün Sözü: Milli kimliği ve kişiliği gelişmemiş insan, sığınma gereği duyar ve emir eri olur.
========================================
Dostlar,
Sayın Aydın bu “acıtıcı” yazısı ile bize gerçekleri anımsattı bir kez daha..
Yer yer yazı içinde karşı notlarımızı düştük, yanlışlara işaret ettik.
Merhum Haydar Tunçkanat “İKİLİ ANLAŞMALARIN İÇYÜZÜ” başlıklı görkemli kitabında bu Anlaşmaları ayrıntılı sergilemişti çok yıllar önce..
Merhum İsmet İNÖNÜ, Mustafa Kemal Paşa’nın “en yakın” dava ve silah arkadaşıdır. O’nu yersiz yıpratmak ve haksız güvensizlik yanıltıcı ve yanlıştır.
Kemal Paşa yanıldı mı İsmet paşa hakkında?
Bunu söylemek olanaksız.. O halde, yazılanlar bu imayı yapmamalı..
Sevgi ve saygı ile.
25 Mayıs 2018, Ankara
Dr. Ahmet SALTIK
Ankara Üniv. Tıp Fak.
Mülkiyeliler Birliği Üyesi
www.ahmetsaltik.net profsaltik@gmail.com