Lütfü KIRAYOĞLU

(AS: Yazının altında “10 Maddede 15 Temmuz Kumpası” katkımız var.)

Amerikancı FETÖ’cü darbe girişiminin üzerinden tam 5 yıl geçti. Darbe girişimcileri Türkiye Cumhuriyetini tüm organlarıyla ele geçirmek istediler. Ama kimler adına?

Bu girişimi anlayabilmek için ülkeyi yönetme iddiasındaki “tek adam” tarafından söylenen “NE İSTEDİLER DE VERMEDİK?” sözünü doğru analiz etmek ve anlayabilmek gerekir. “NE İSTEDİLER DE VERMEDİK?” sözü 17-25 Aralık 2013 süreci sonrasında “tek adam” tarafından, 24 Mart 2014 tarihinde gittiği Trabzon’da yaptığı konuşmada söylendi.

• “Tek adam” o gün yaptığı konuşmada Fethullah Gülen’i ima ederek: “Geçenlerde benimle ilgili ‘Bu uzun bize çok hainlik yaptı’ dedi. Nasıl hainlik yaptıysak? 17 üniversite kurmak için geldiler, hepsini onadım. Bu muydu hainlik? Bu ne vicdandır be… Okullar için yer istedi, verdik. Uluslararası camiada davet ettiler, devlet hükümet başkanlarına bunları refere ettik. Olimpiyat dediler, her türlü desteği verdik. Ne nankörlük bu ya? Ne istediniz de vermedik, ne isteniz de alamadınız?”

Hukuk kurallarının işlediği bir devlette suç itirafı niteliğindeki bu sözlerde verildiği söylenenler keşke yalnızca “tek adamın” söylediklerinden ibaret olsaydı… Kendisinin ve Genelkurmay Başkanının yaverinden, Ordunun, emniyet örgütünün bütün duyarlı kadrolarına dek, MİT, Özel Kuvvetler, adalet kurumunun bütün üst düzey kadroları, diplomatlar, valiler, kaymakamlar, savcılar, bakanlıkların kilit kadroları, Milli Eğitim Bakanlığı, Diyanet İşleri Başkanlığı vb. kuruluşlar dahil, aklınıza gelen her yeri vermişler.

• 40 yıl boyunca devlet içinde örgütlenmiş bu casus teşkilatı kendi ifadeleriyle “devletin damarları arasında dolaşmış”. Sızamadıkları yerlerde de savcılığını “tek adamın” yaptığı kumpas davalarında tasfiye ettikleri yurtseverlerden boşalan kadroları işgal ederek ele geçirdiler.
• Devletin kozmik odasına bile girdiler!

Darbe girişimi sonrası ilan edilen OHAL ile 125 bin kamu görevlisi ihraç edildi. 2018 verileri ile kimi kurumlara göre ihraç (AS: atılma) sayıları şöyle:
– İçişleri Bakanlığı 41.077,
– Milli Eğitim Bakanlığı 33.716,
– Milli Savunma Bakanlığı 13.410,
– YÖK/üniversite 7323,
– Sağlık Bakanlığı 7299,
– Adalet Bakanlığı 6994,
– Başbakanlık 4384,
– Maliye Bakanlığı 2491 kişi.

Operasyonlar halen sürüyor. Son rakamlara göre TSK’daki ihraç sayısı 20 bini aşmış durumda. Daha ne kadar FETÖ mensubu tespit edilecek bilmiyoruz. Devlet içine sızmış bunca kadro terör örgütüne yetmiyordu. Zira onlar iktidarı, gücün bütününü elde etmek istiyordu.

2002 yılı Kasım ayında seçimi kazanan partinin devleti yönetecek gücü ve kadrosu yoktu. Ancak seçimi kazanan parti bir tarikatlar koalisyonu idi. Seçimi kazanmış ancak iktidar olacak kadroları yoktu. İşte tam da bu sırada on yıllardır devlet içinde örgütlenmiş FETÖ imdada yetişti. Hangi görev için adam isterlerse kendi gizli örgütlenmeleri içinde vardı. Yeter ki istesinler. AKP ne istiyorsa FETÖ verdi. Derken yavaş yavaş iktidar olmaya başlayıp devleti tanıdılar. FETÖ’nun uluslararası bağlantılarının da desteği ile kilit kadroları ele geçirdiler. Kumpas davaları ile tasfiyeler hızlandı. Terör ve sindirme ile Cumhuriyetin tasfiyesine girişildi. İşte artık bundan sonra FETÖ istemeye başladı. Ne istedilerse verdiler.

“Yetmez ama evet” ihaneti ile 2010 yılında Anayasada yapılan değişiklikler sonrası, Yargıtay ve HSYK seçimlerinde çıkan blok oylar herkesi çok şaşırttı. Kumpas davaları bütün hızlarıyla sürerken MİT Başkanının sorguya çağrılması ile patlayan kriz ve ardından patlayan dershaneler kavgası, tarikatlar koalisyonundan FETÖ’nün atılmasıyla sonuçlansa da FETÖ artık devlet kadrolarından temizlenemeyecek kadar büyümüş, kanser haline gelmişti. AKP iktidarı durumun vahametini (AS: ürkünçlüğünü) 17-25 Aralık 2013 süreci ile anlasa bile parmağını kıpırdatamaz duruma geldi. FETÖ, yakından izleyip bildiği yolsuzluklar üzerinden şantaj yapıyordu. FETÖ’cü denilerek en hassas yerlerde görevden alınanın yerine getirilen de yine FETÖ’cü çıkıyordu. Cadı kazanı kaynamaya başladı. Artık FETÖ için yapacak başka bir şey kalmamıştı. Ya iktidarın bütününü alacak ya da 40 yılda elde ettiği mevzileri kısmen kaybedecekti (AS: bir ölçüde yitirecekti).

“Ya devlet başa, ya kuzgun leşe” diyerek harekete geçtiler. Girişimin sızması sonucu erken harekete geçmek zorunda kalmışlardı. Kumpas davaları ile tasfiye edilen yurtsever subayların da desteği ile Türk ordusu darbe girişimini ezdi. Tarikatlar koalisyonunun en aç gözlüsü ezilmiş, sıradakiler boşlukları doldurmak için hazırdı.

• Peki, doğru dürüst eğitimi bile olmayan sümüklü bir hoca bu darbeye tek başına mı girişmişti?

İktidarın bütününü, yani Türkiye Cumhuriyeti Devletini kendi adına mı istemişti? Başkaları adına mı?

Bu sorunun yanıtı, darbe girişimcilerinin en kodamanlarının bugün hangi ülkeye sığındığı, darbe girişimini hangi ülkelerin desteklediği, tutuklamaları hangi ülkelerin kınadığında gizlidir. Ancak o denli de gizli değil. Türk halkı bu gizli gücün dünya jandarması, haydut devlet ABD olduğunu çok iyi biliyor.

CIA’nın Türkiye’deki örgütlenmesine “ne istedilerse verenler” onlarla birlikte Kemalist Cumhuriyete saldırmışlardı.

“Ne istedilerse verenler” darbe girişimi sonrası en büyük Atatürk posterini binalarına asmak zorunda kaldılar. Şimdi “tehlike geçti” diye düşünerek yine her fırsatta Atatürk’e ve Cumhuriyete saldırıyor ya da saldırılmasına göz yumuyorlar.

Türk Ulusu kendine hizmet edenleri de, ihanet edenleri de unutmaz.

Unutmak ihanetin pasif halidir (AS: edilgen biçimidir).
==========================================