Atatürk’ün sofrası, günün koşullarında bir tür “think tank” idi. Fazla mesai, gece mesasisi idi yanmış-yıkık yurdun kalkınması için. Büyük Atatürk’ün dehasının ürünü bir beyin fırtınası ortamı idi. İnsanlar O’nun kuşatıp-teslim alan büyülü karizmasından sıyrılarak özgürce görüşlerini sunardı. Hatta kafa tutarlardı Dr. Reşit Galip gibi.. (Bu kişi kısa süre sonra Milli Eğitim Bakanı yapılmıştır!) Herkesin çatal-kaşığının yanında kurşun kalem ve not defteri olurdu. Hiç kimse 2 dubleden fazla alkol almaz ve asla sarhoş olan görülmezdi. Alınan notlar ertesi sabah uygulamaya konurdu..Atatürk’ün sofrası, TÜRK DEVRİMİ’nin İŞLİĞİ (atölyesi-hamamı!) idi..