Prof. Dr. Halil Çivi
İnönü Üniv. İİBF Eski Dekanı

Adalet, yönetenler açısından; din, mezhep, tarikat, cemaat, ırk, renk, soy, aile bağı, siyasal yakınlık, arkadaşlık, cinsiyet farkı, hemşehrilik, etnik köken… ve benzeri başka hiç bir ölçü aramadan, meşru emeğine ve gösterdiği mesleki, aklî ve bilimsel liyakatına göre herkese hak ettiğini verebilmek; hiç olmazsa samimi (içten) olarak bu yolda çaba ve çalışma içinde olabilmektir.

Adalet; ahlakın mayası, hukukun özü, toplumun can ve mal güvenliği, barış ve huzuru ve devletin temel varlık nedenidir.

Adalet, devleti yönetenlerin ahlak ve hukuk çemberi dışına çıkmayarak ve hatta her türlü davranışları ile toplumda ROL MODEL, örnek insan olabilmeleridir.

Adalet, toplumda tereddütsüz (çekincesiz) olarak herkesin can, mal, sağlık, eğitim, istihdam, gelir, inanç ve fikir özgürlüğü güvencesi içinde olabilmesidir.

Adaletin temel güvencesi kişi ya da kişiler değil hukuktur; hukuk devletidir.

Hukukun üstünlüğü, kapsayıcılığı ve koruyuculuğudur. Bağımsız ve özgür yargı sistemidir.

Hak, hukuk ve adaletten asla ödün vermeyen bağımsız mahkemeler ve özgür vicdanlı yargıçlardır.

Gerek birey, gerek aile ve gerekse toplum açısından adaletsiz bir yönetim kaos ve zulüm demektir; sürdürülemezdir.

Adaletsiz bir devlet ya da adaletsiz bir iktidar, er ya da geç çürüyüp yıkılmaya mahkumdur.