ŞİİR KÖŞESİ…

 

Kadir Paksoy

 

 

HİPPOKRATES AĞIR YARALI

Hastaneye gittim
Düşlerim ağrıyordu da
Kimler yoktu ki orada kimler
Güneş oradaydı
Sabah sabah baygın
yaslanmıştı hastanenin duvarına
akşamdan mı kalmış ne

Deniz oradaydı
Kıyılarını toplayıp gelmiş beline
Oradaydı orman
Dikilip duruyordu dalgın dalgın
köklerinin çamuruyla

Şöyle bir kapıdan gireyim dedim
iyimserliği gördüm iyice örselenmiş
zar zor kurtulmuş kötümserliğin elinden
Umudu gördüm kanama geçiriyordu
umutsuzluk içtiği için umarsızlıktan
Kapalı bir hava gibi bungundu hoşgörü
kabız olmuş kabalıktan

Dürüstlüğü gördüm ülsere yakalanmış
enayi yerine konulmaktan
Aşk oradaydı ince derde tutulmuş
aldatması yüzünden kocası seksin

Dostluk da oradaydı kırk dereceye çıkmıştı ateşi
bunalım geçiriyordu hangi dinden hangi ırktan
olduğunu çıkaramadığından

İçler acısıydı özgürlüğün durumu
üşütmüş
ikide birde kodese tıkılmaktan

Sadelik oradaydı yemeden içmeden kesilmiş
görgüsüzlük yüzünden

Sinirleri bozuk bir hasta gördüm
çıkaramadım ilk başta
içtenlikmiş meğer çökmüş
ikiyüzlülükten

Erdem oradaydı, iyilik, özveri…
Hepsi hepsi oradaydı güzelliklerin
Ama hepsinin bir sayrılığı vardı
Bekliyorlardı kapısında hekimlerin
Azıcık açılınca bir kapı
Çeviriyorlardı başlarını
Günebakanlar gibi arı
Günebakanlar gibi engin

Bir ağaç gördüm
Kangren olmuştu ayakları
Bir çiçek gördüm
Görmez olmuştu
Bir bulut gördüm
Kırılmıştı kanadı
Bir güneş gördüm
Balçıkla sıvanmıştı

Bir tanı koyamadılar düşlerimin ağrısına
Biraz heves aldılar tahlil için
Biraz da kan soyluluğumu ölçmeye
Midemde barsaklarımda aradılar şiirin gizini
Bir imge bile bulamadılar

Tam da hastaneden ayrılıyordum ki
Bir de ne göreyim
Gözlerime inanamadım
Hippokrates ağır yaralı
Kaygısız taşıyordu hastabakıcılar

Öte-Beri, Anadolu Ekini Yayınları, 2000