Artık ‘Günaydın’ De Türkiye…

 

Bekir Coşkun
bcoskun@cumhuriyet.com.tr 

Savaşıdır bu karanlık ile aydınlığın… 

Sürecek…

*

Serçeler sabah şarkılarını karanlıktan kurtulduklarında söylerler… 
Aydınlığa kavuşmanın sevincidir o şarkı… 
Onların vatanı da dut ağacı…

*

Menekşeler ışığı bekler… 
Papatya, büzülüp yumulur gün batışında…
Lalenin geceleri boynunu bükmesi… 
Peki, neden yüzünü hep güneşe döner ayçiçekleri?..

*

Masallarda canavarlar hep gece çıkar… 
Anneannemizin bizi daha çok korkutmak istemesindendi… 
Akrep saklanır ışıktan… 
Yarasa geceyi bekler… 
Boşuna değildir yılanın karanlığı seçmesi…

*

Doğum aydınlıktır mesela… 
Ölüm karanlık… 
Acı ışığı sevmez… 
Hani ağlarken gözlerini açamazsın ya…

*

Suç geceyi gözler… 
Geceleri basar eşkıya… 
Haydut geceye muhtaçtır… 
Hırsızın işi zaten karanlıkta…

*

Her yerde karanlık ile aydınlık savaşıyor… 
Okulda, camide, atölyede, kahvehanelerde, mahallede, yolda, sokakta, meydanda… 
Bu çığlıklar… 
Bu toz duman… 
O ağlayan kız… 
O vurulan yağız oğlan… 
O elinde pala olan… 
Vuruşmasıdır aydınlık ile karanlığın...

*

Yeter bence… 
Her zaman aydınlık gelir, peşinden karanlığın… 
Bak gün ağarıyor… 
Aç gözünü… 
Umutların uyansın… 
Sevinç çığlıkları at… 
“Günaydın” de Türkiye artık… 
Günaydın…