Çiftçimiz gübre, mazot, elektrik fiyatlarındaki fahiş artış, yasal olarak alması gerektiği halde alamadığı gerekli destek, ödemelerin üretim sonu verilişi, yabancı ülke çiftçisinin tercih edilmesi, ipotek karşılığı kredilerden dolayı tarla ve üretim araçlarını yitirişi, girdi ürün piyasasının uluslararası tekellerin eline geçişi, iklim değişikliği, tarım ürünleri ithalatı vb. nedenlerden tarımdan uzaklaşmak zorunda bırakıldı. 
Tarım alanları 4 milyon hektar geriledi. 
Geçen yıla göre çiftçimiz % 50 yoksullaştı. Tarım arazileri rantçılara satılmaya başlandı. 
Çiftçi sayımız son 1 yılda %5.2 oranında azaldı. En hızlı azalan 15 ilimiz sıra ile: Hakkâri, Trabzon, Bartın, Zonguldak, Elazığ, Osmaniye, Samsun, Kastamonu, Urfa, Hatay, Sakarya, Tunceli, Antalya, Bilecik ve Siirt oldu. 
Kentlere göçe zorlanım sonucu tarımsal nüfusumuz 7 milyon azaldı. 
Çiftçiye verilmesi gereken 102 milyar liralık destek verilmedi. 
Çiftçimiz 109 milyar lira tarımsal borçlandırıldı. 
Çiftçimiz küresel sermayeye kul edildi. 
Tüm bu olumsuzluklara karşın; Hükümet Sudan’dan arazi kiraladı. 
Ve 2019 bütçesinde tüm emekçilere olduğu gibi çiftçilere yer verilmedi. 
“Kimsesizlerin kimsesi” Cumhuriyetimizin baştacı köylümüz, tarımımız 95. yılda yok olma ile karşı karşıya… 

• Bu gidişata derhal dur demek tüm emekçilerin ve de çiftçimizin hem ülkesine hem kendine hem de 95. yılını idrak ettiğimiz Cumhuriyetimize karşı borcudur.