Şiir Köşesi :

KARANLIĞA IŞIK KÖY ENSTİTÜSÜ

 

Mustafa AYDINLI
Eğitimci – Yazar

 

 

Kökleri derinde bir ulu çınar 
Ülkesine aşık köy Enstitülü 
Ona da uygarlık ışığı sunar 
Eğitime beşik Köy Enstitülü 

Kerpiç odalarda, çamur tarlada 
Yurtsever insanlar yetişti burda 
Yalan mıdır eserleri ortada 
Ülkesine aşık Köy Enstitülü 

Bilimsel öğreti temel aldılar 
Eğitimde nice anıt kaldılar 
Işık yellerini yurda saldılar 
Geleceğe ışık Köy Enstitülü 

Kahır ve çileye hepsi alışık 
Yirmi bir noktada yirmi bir ışık 
Hepsi ülkesine sevdalı aşık 
Bir sönmeyen ışık Köy Enstitülü 

Kepir’den, Cılavuz yanan meşale 
Bir ileri adım, bir güçlü kale 
Yıkmak için ağa, patron el ele 
Karanlığa ışık Köy Enstitülü 

Yok dünyada bu eserin benzeri 
Nasıl doldurulur bu gücün yeri 
Hepsi birer bilge eğitim eri 
Uygarlığa ışık Köy Enstitülü 

Işıkları kalır, yıldızlar kayar 
Fakir’i Osmanoğlu dahası var 
Onlar için vatan bir kutsal diyar 
Sonsuzluğa ışık Köy Enstitülü 

Hepsi birer bilge işte Enver’i 
Daha onlarcası, eğitim eri 
Kaftancıoğlu’nun dolar mı yeri 
Bir umut bir coşku Köy Enstitülü 

Tonguç Baba bu iş için terledi 
Dadaloğlu ozan ruhla gürledi 
Ne köşkleri vardı, nede serveti 
Ülkemize ışık Köy Enstitülü 

Taş ile toprakla, ilme ulaştı 
Softası, yobazı bu işe şaştı 
Yücel ile Tonguç bulunmaz baştı 
Karanlığa ışık Köy Enstitülü 

Aydınlı onlardan alır ilhamı 
O büyük coşkuyla dağıtır gamı 
Sönmeyen meşale ışıt dünyamı 
Karanlığa korku Köy Enstitülü