Şiir Köşesi :
KARANLIĞA IŞIK KÖY ENSTİTÜSÜ
Mustafa AYDINLI
Eğitimci – Yazar
Kökleri derinde bir ulu çınar
Ülkesine aşık köy Enstitülü
Ona da uygarlık ışığı sunar
Eğitime beşik Köy Enstitülü
Kerpiç odalarda, çamur tarlada
Yurtsever insanlar yetişti burda
Yalan mıdır eserleri ortada
Ülkesine aşık Köy Enstitülü
Bilimsel öğreti temel aldılar
Eğitimde nice anıt kaldılar
Işık yellerini yurda saldılar
Geleceğe ışık Köy Enstitülü
Kahır ve çileye hepsi alışık
Yirmi bir noktada yirmi bir ışık
Hepsi ülkesine sevdalı aşık
Bir sönmeyen ışık Köy Enstitülü
Kepir’den, Cılavuz yanan meşale
Bir ileri adım, bir güçlü kale
Yıkmak için ağa, patron el ele
Karanlığa ışık Köy Enstitülü
Yok dünyada bu eserin benzeri
Nasıl doldurulur bu gücün yeri
Hepsi birer bilge eğitim eri
Uygarlığa ışık Köy Enstitülü
Işıkları kalır, yıldızlar kayar
Fakir’i Osmanoğlu dahası var
Onlar için vatan bir kutsal diyar
Sonsuzluğa ışık Köy Enstitülü
Hepsi birer bilge işte Enver’i
Daha onlarcası, eğitim eri
Kaftancıoğlu’nun dolar mı yeri
Bir umut bir coşku Köy Enstitülü
Tonguç Baba bu iş için terledi
Dadaloğlu ozan ruhla gürledi
Ne köşkleri vardı, nede serveti
Ülkemize ışık Köy Enstitülü
Taş ile toprakla, ilme ulaştı
Softası, yobazı bu işe şaştı
Yücel ile Tonguç bulunmaz baştı
Karanlığa ışık Köy Enstitülü
Aydınlı onlardan alır ilhamı
O büyük coşkuyla dağıtır gamı
Sönmeyen meşale ışıt dünyamı
Karanlığa korku Köy Enstitülü
