ŞİİR KÖŞESİ

Dr. Serdar Koç

ÖĞRENMEYİ REDDEDİYORUZ

 

-Suruç; bir karanfil kırımı-

kapanmaz bu;
kıyamet yarası…

-I-
birkaç saniye arayla ölürsün
birkaç saniye arayla/ yaşarsın belki
bir isyanın genişliğince…

soru sormuyor/ yanıt beklemiyoruz
kalbimiz durdu/ artık solumuyor
kanlı sinir uçlarımızla yürüyoruz

ellerimiz ayaklarımız…
gözlerimiz yok

gittikçe inceliyor gölgelerimiz
temmuz gülleriyle dolaşık
dil koyaklarına tutsak sözcüklerle

çocukluğun erguvan mevsimi

öğrenmeyi reddediyoruz!

-II-
korkuyu örgütlüyor
öğretiyorlar ya güya

sonunda keçeleşiyor insan;
ölümle/ işkenceyle…

aynı gemide değiliz/ ol’mayacağız
çoktan demir aldık/ o limandan

artık çıktık zıvananızdan

öğrenmeyi reddediyoruz!

-III-
acı/ ama hiçbir acı/ giremez aramıza
ayırdık yolumuzu kitap’la

gözyaşıyla ayırdık…
acıyoruz/ acıyoruz/ acıyoruz…

hücrelerimize dek…

öğrenmeyi reddediyoruz!

-IV-
iki yüzünde zamanın…
yâr yüzündeki uzun gecede
ve soluğunda sabahın…

göğü hançerlediler
üzerimizde arkadaşlarımızın külü

kıyamet yarası bu
kapanmaz artık…

öğrenmeyi reddediyoruz!
(…)

(dostun kalbinden başka bir yere
sinmeyeceğiz…

 

Temmuz 2015, Ankara

(SOLFASOL, Temmuz-Ağustos 2015, Sayı: 51-52)
(deliler teknesi, edebiyat-sanat dergisi, kasım-aralık 2015, sayı: 54)