Sinan Meydan
@SMEYDAN

Millet: “Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran Türkiye halkına Türk Milleti denir.”  (Atatürk, 1930, Vatandaş İçin Medeni Bilgiler)

Biz adsız “bir millet” değiliz. Bizim bir adımız var; biz, anayasamızdaki tanımla “Türk Milleti“yiz.

Yüz yıl önce de “Türk Milleti“nden rahatsız olanlar, hatta “Türk” demeyi yasaklamaya kalkanlar  vardı.

10 Nisan 1920 tarihli gazete haberlerine göre Damat Ferit Hükümeti’nin Eğitim Bakanı Fahrettin Bey, bir genelge yayımlayarak “Türk” yerine “Osmanlı” sözcüğünün kullanılmasını istemişti. (İleri, İkdam, Alemdar gazeteleri).

Falih Rıfkı Atay şöyle diyor:

“İstanbul Maarif Nazırı –Rumbeyoğlu Fahrettin- okul kitaplarından ‘Türk’ kelimelerinin kaldırılarak yerine ‘Osmanlı’ sözü konmasını emretmişti.”  (Falih Rıfkı Atay, Çankaya, s. 302).

Damat Ferit’in Eğitim Bakanı Rumbeyoğlu Fahretin, salt okul kitaplarından “Türk” kelimesini çıkarmakla kalmadı, aynı zamanda okullarda “milli şarkıların/marşların” söylenmesini de yasakladı.” (İleri Gazetesi, 8 Ekim 1923)

Dönemin Osmanlı yönetimine imzalatılan Sevr Antlaşması (10 Ağustos 1920) Türkiye’yi etnik hatta dinsel olarak paramparça etmeyi amaçlıyordu. Atatürk önderliğinde Kurtuluş Savaşı’nı kazanarak Sevr planını bozduk. Lozan Barış Antlaşması ile

• Türkiye’nin, bir bütün olarak eşit – egemen Türk Milletinin vatanı
  olduğunu tüm dünyaya kabul ettirdik.

Atatürk, bu millete, hep adıyla  “Büyük Türk Milleti” diye seslendi.

• Atatürk, Çanakkale’den Sakarya’ya, Afyon’dan İzmir’e, bu vatan için, bu topraklar için can veren, Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran, bu Cumhuriyetin yurttaşı olan herkesi, din ve ırk farkı gözetmeden, “Türk Milleti” diye tanımladı.

1924 Anayasası 88. maddesinde Türk Milleti açıkça tanımlandı.

• “Türkiye ahalisine, din ve ırk farkı gözetilmeksizin
  vatandaşlık bağı itibariyle Türk dendiği” ifade edildi.

Görüldüğü gibi Cumhuriyet’in kurucu felsefesinde “Türk Milleti”ne mensup olmak bir dine, bir mezhebe, bir etnik yapıya, bir ırka mensup olmak olarak değil, Türkiye Cumhuriyeti’ne yurttaşlık bağıyla bağlı olmak anlamına geliyordu.

Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucu felsefesinin millet tanımı ırkçı, dinci, mezhepçi bir tanım  değil; kavrayıcı, kapsayıcı, laik ve  demokratik bir tanımdır. Zaman içinde uygulamadaki eksikler, yanlışlar tanımdaki gerçeği değiştirmez.

Bu millet tanımı bizi tüm farklılıklarımızla “Türkiye Cumhuriyeti yurttaşı” olarak bir araya getiren, bağımsız bir vatanda, eşit, özgür biçimde ay yıldızlı bayrağın gölgesinde birleştiren bir millet tanımıdır. Birlik ve bütünlüğümüzün çimentosudur.

Siyasal İslamcı zihniyet, Cumhuriyetin bu laik millet (ulus) tanımını hiç benimsemedi.

Siyasal İslamcı literatürde “millet”, Osmanlı’daki “Millet Sistemi”ne bir göndermeyle, öteden beri “ümmete” karşılık olarak kullanıldı. Bu nedenle siyasal İslamcıların “tek millet”, “bir millet” derken modern anlamda “laik ulus”u değil, dinsel birliktelik anlamında “ümmeti” kastettikleri bilinmelidir.

Onların “yerliliği ve milliliği” de Türk Milletinin tarihinden süzülüp gelen Türk dilini, Türk kültürünü benimsemiş bir yerlilik, millilik değil, “üstün kavim” olarak gördükleri Arapların dilini, kültürünü benimsemeyi amaçlayan bir Arap yerliliği, milliliğidir. Atatürk’ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti’ne karşı olmalarının nedeni de burada gizlidir.

Dr. Cihangir Dumanlı
Em. Tuğgeneral
Hukukçu, Uluslararası İlişkiler Uzm.

Alvin ve Heidi Toffler çifti “War And Anti War” (1995) adlı kitaplarında üretim biçimimizin savaşma biçimimizi belirlediğini ileri sürerler. Çağımızda bu görüşü doğrulayan gelişmeler yaşanmaktadır.

Çağımızın belirleyici niteliği bilginin ve bilişim teknolojilerinin hızla gelişmesi ve tüm dünyaya yayılmasıdır. Bu teknolojiler üretim biçimini de değiştirmiş, Endüstri 4.0 modeline geçilmiş, bilişim teknolojilerinden yararlanarak sanayi çağındaki kitlesel standart üretimin yerine, müşteriye özel üretim aşamasına erişilmiştir.

Bilginin ve bilişim teknolojilerinin savaşlarda kullanılması da kaçınılmaz duruma gelmiştir.

ABD Ulusal Savunma Üniversitesi (NDU) öğretim üyesi Martin Libicki 1995’te yayınladığı “ What Is Information Warfare?” adlı kitabında, ilerideki çatışmaların gittikçe artan biçimde bilişim sistemleri üzerindeki savaşım (mücadele) biçiminde olacağını yazmaktadır.[1] Bu yazımızda, adı geçen kitaptan yararlanarak bilgi savaşı konusunda bilgi verilecektir.

Bilgi savaşı (information warfare): Barışta, krizde, çatışmada, çatışma sonrasında stratejik ve taktik düzeyde tarafların hedeflerini geçekleştirmek için bilgiyi araç olarak kullanmalarıdır.[2] Bilgi savaşının barışta kullanılması üzerinde durulmalıdır.

Libicki, bilgi savaşının birçok ögesinin bir bütün olduğunu yazmakta ve bu ögeleri şöyle sıralamaktadır:

1. Komuta kontrol savaşı (command and control warfare)
2. İstihbarata dayalı savaş (intelligence based warfare)
3. Elektronik savaş,
4. Psikolojik savaş,
5. “Hacker” savaşı,
6. Ekonomik bilgi savaşı.[3]

Adı geçen kitabın yayınlandığı 1995’ten bu yana bilişim teknolojilerindeki hızlı gelişme, özellikle sosyal medyanın yaygın kullanımı dikkate alındığında, bu listeye yeni bilgi savaşı türlerinin eklenmesi doğaldır. Aşağıda bu savaşlar hakkında özet bilgi verilecektir.

Komuta kontrol savaşı:

Komutan bir birliğin beynidir. Komuta kontrol sistemi ise o Askeri Birliğin sinir sistemidir. Düşmanın komutanını veya komuta kontrol sistemini işlevsiz duruma getirirseniz, o birlik yönetilemez, dolayısı ile savaşamaz. İşte komuta kontrol savaşı, düşmanın komutanının veya komuta kontrol sistemini etkisiz kılmayı amaçlar.

Bunun güzel bir örneği Kurtuluş Savaşımızda yaşanmıştır. 26 Ağustos 1922’de başlayan Büyük Taarruzda, karşımızda üç Yunan kolordusu vardı. Bu kolorduların bağlı olduğu Ordu Komutanı General Hacianesti 400 km geride, İzmir’den telgraf haberleşmesi ile savaşı yönetiyordu. 5. Süvari kolordumuz, “aşılamaz” denilen Ahır dağını 25/26 Ağustos gecesi sızma yürüyüşü ile aşarak düşmanın gerisine indi ve İzmir ile Afyon arasındaki telgraf hattını kesti. Yunan ordu komutanının cephedeki kolorduları ile haberleşmesi kesilmiş oldu. Yunan kolorduları eşgüdümlü hareket edemez duruma geldi. Bu Kolordular ile ordu karargahı arasındaki iletiler (mesajlar) önce süvarilerimizin eline geçti. Böylece bilgi üstünlüğünü (information superiority) ele geçirmiş olduk ve savaşı kazandık. Buna benzer örnekleri pek çok savaşlarda görmek olanaklıdır.

Bilgi güçtür. Komuta kontrol savaşı, bilgi savaşının bir biçimidir.

İstihbarata dayalı bilgi savaşı (intelligence based information warfare)

İstihbarat genel olarak düşmanın durumu, yetenekleri ve niyeti hakkında bilgi toplayarak etkili planlama yapmamızı sağlar. Hedef istihbaratı ise, hangi silahı ne zaman ve nasıl kullanacağımıza doğru karar vermemizi sağlar. Çağımızda gelişen haber toplama araçları, her iki tür istihbaratın üretilmesini kolaylaştırmaktadır.

Genel istihbarat ve hedef istihbaratı sağlarken, karşı yanın bizim hakkımızda istihbarat elde etmesi önlenmelidir (istihbarata karşı koyma). Bu ikisini etkili uygulayan taraf, bilgi üstünlüğü ile savaşı kazanır.

Elektronik Savaş:

Savaş araçlarının hareket yeteneğine koşut olarak savaş alanları genişlemiş, elektronik haberleşme önem kazanmıştır. Bilgi savaşının bir başka ögesi, düşmanın elektronik haberleşmesini kısıtlamak veya kesmektir.

Elektronik savaş salt haberleşme sistemlerine yönelmez, elektromanyetik spektrumun bütün dalga boylarında egemen olmayı (full spectrum dominance) amaçlar.

Bu kapsamda radar sinyallerinin kesilmesi / karıştırılması, elektromanyetik güdüm sistemlerinin ve GPS sinyallerinin kesilmesi / karıştırılması, sinyalleri yakalayarak kaynağın yerinin belirlenmesi (yön bulma : DF), haberleşmenin dinlenmesi, karıştırılması, aldatıcı haberlerle araya girilmesi, kriptolama ve kriptoların çözülmesi gibi eylemler, elektronik savaş kapsamına girmektedir.

Düşmanın da bize karşı bu teknikleri uygulayacağı dikkate alınarak, bunlara karşı savunma önlemlerinin alınması da önem kazanmaktadır.

Psikolojik Savaş:

Bilgi savaşının öbür ögeleri, karşı yanın iletişim ve bilişim sistemlerine yönelmişken, psikolojik savaşın hedefi “beyindir.” Hedefe göre dört çeşit psikolojik savaş vardır:

• Düşman halkının savaşma azim ve istencine (iradesine) yönelik psikolojik savaş,
• Düşman komutanlarına yönelik psikolojik savaş,
• Düşman birliklerine yönelik psikolojik savaş
• Kültür savaşı.

Düşman kamuoyuna yönelik psikolojik savaşın bir örneği Somali’de yaşanmıştır. ABD birliklerinin ülkeyi terk etmesini isteyen Somalili lider Muhammet F. Aidid, düşürülen bir Amerikan helikopterinde ölen Amerikalıların cesetlerini, Mogadişu sokaklarında halkın coşkulu alkışları arasında yerlerde sürütmüş ve bu olayın CNN başta olmak üzere dünya TV’lerinde yayınlanmasını sağlamıştır. Askerlerinin düştüğü acıklı durumu izleyen Amerikan halkının baskısıyla, Başkan Somali’den askerlerini çekmek zorunda kalmıştır.

Birliklerin beyni olan komutanın aklı karıştırılırsa veya “durumumuz gittikçe kötüye gidiyor, en iyisi burada bırakayım” kanısı oluşturulursa, psikolojik savaşın komutana yönelik biçimi başarılmış olur.

Birliklere yönelik psikolojik savaşta ise düşman askerlerinde ölüm korkusunun veya usanç duygusunun yaratılması amaçlanır. Bunun bir örneği 2. Dünya Paylaşım Savaşında Fransız radyolarından Good by Lili Marleen şarkısının çalınarak Alman askerlerinde sıla özleminin yaratılmaya çalışılmasıdır.

Kültür savaşı ise, daha çok geri kalmış ülkelere Batı (özellikle Amerikan) kültürünün sokulmasıdır. Soğuk savaşın Batı / ABD tarafından kazanılmasında VoA–Voice of America veya Radio Free Europe yayınları önemli rol oynamıştır. Kültür savaşı kültür emperyalizminin bir uygulamasıdır. Bu kapsamda Hollywood filmleri, dilimize yabancı sözcüklerin sokulması, yemekten sanata dek her alanda Amerikan yaşam biçiminin benimsetilmeye çalışılması akla gelmektedir.

Hacker Savaşı (siber savaş) : 

Bilgisayarların depolama ve işlem yeteneğinde hızlı artış ve milyonlarca kişisel bilgisayarın dünya çapında ağa (www) bağlanmış olması, bilgisayar ağlarına saldırı biçiminde bilgi savaşına ek bir boyut kazandırmıştır.

Siber savaş çeşitli biçimlerde olabilir:

• Ağların tümüyle veya geçici olarak çökertilmesi,
• Hatalı / yanıltıcı bilgiler gönderilmesi,
• Bilgi hırsızlığı,
• Yasa dışı izleme ile istihbarat sağlanması,
• Sahte ileti (mesaj) trafiği oluşturulması,
• Şantaj / propaganda amaçlı bilgi hırsızlığı veya sahte (fake) içerikler oluşturulması.

Çin bu konuda bir “siber ordu” kurmuş ve Pentagon ile kimi ABD silah üretici firmalarına siber saldırılar yapmıştır. İsrail de İran’ın nükleer çalışmalarına ilişkin bilişim sistemlerine benzer saldırılar düzenlemiştir.

Ekonomik Bilgi Savaşı :

Toplumların gönenci (refahı) dünya çapında bilgilerin serbest dolaşımına bağlıdır. Ekonomik bilgi savaşında hedef ülkelere bilgi ablukası uygulanarak o ülkenin ekonomisinin zayıflatılması amaçlanır. Bu kapsamda hedef ülkenin bankacılık sisteminin veya “e-devlet” benzeri sistemlerinin çökertilmesi etkili olur.

Sonuç ve Öneriler :

Çağımız bilgi çağı, savaşma biçimimiz de bilgi savaşıdır. Bilgi savaşı Rusya – Ukrayna savaşında sosyal medyanın etkili kullanılmasında olduğu gibi, salt sıcak çatışmanın bir ögesi olarak kullanılmaz, barış döneminde de uygulanabilir. Bilgi ve bilişim teknolojilerinde üstünlük sağlayan emperyalist devletler, bilgi savaşını barış döneminde de hedef ülkelere yöneltebilirler. Bunun acı bir örneği Ergenekon, Balyoz, Askeri Casusluk, 28 Şubat gibi kurmaca (kumpas) davalarla, TSK’ya silah kullanılmaksızın vurulan ağır darbelerdir.

Buna uygun olarak;

• Bilgi savaşı konusunda uzmanlar yetiştirilmeli, bu amaçla üniversitelerde lisansüstü programlar açılmalıdır.
• Harp Okullarında ve Harp Akademilerinde bilgi savaşı dersleri verilmelidir.
• Devlet çapında özellikle TSK’da buna uygun örgütlenme yapılmalı, planlar geliştirilmelidir.
• TSK geleneksel savaşa hazırlık yanında, bilgi savaşına da hazırlıklı olmalıdır.
• Hükümet düzeyinde ve TSK’da Bilgi savaşı temalı Harp oyunları ve plan seminerleri düzenlenmelidir.

[1] Martin Libicki. What is information Warefare, NDU Press, Washington DC, 1995, p.9
[2] A.g.e. p.4
[3] A.g.e. p.10

BASINA ve KAMUOYUNA

UYARIYORUZ !

ÇOCUKLARIMIZ AÇLIK, SEFALET VE CEHALETE MAHKUM EDİLEMEZ!

2023-2024 Eğitim-Öğretim Yılı başlarken çocuklarımız yolsuzluk ve ekonomik kriz kaynaklı açlık ve sefaletle birlikte yıllardır sistematik olarak dinselleştirilen Eğitim Sisteminin yarattığı cehaletin pençesinde kıvranıyor. Aslında Sosyal Devlet’in başat görevi ise de, milyonlarca anne baba evlatlarının beslenme, barınma ve giyinme gibi en temel gereksinimlerini karşılayamıyor. Yavrularımız doğru ve sağlıklı beslenemiyor, bedensel ve zihinsel gelişmeleri köreliyor. Taşımalı Eğitim kılıfı ile okulsuzlaştırılan binlerce köyümüz, cehaletin kör kuyusunda çaresiz bırakılıyor. 12 yıllık kesintisiz eğitimi katleden bilim dışı 4+4+4 sistemi ile geleceğimiz karartılıyor. Üniversite sınavlarında 40 Matematik sorusundan ancak 7’si, 18 Fen sorusundan salt 2’si doğru yanıtlanabilirken Türkçe okuduğunu anlamada 72 ülke arasında 54. sırada sürünüyoruz. Ulusal çapta yapılan bir araştırmada ise çocuklarımızın % 66’sının okuduğunu anlamadığı saptanıyor.

Bu vahim (ürkünç) tablo; ihaleler ve teşviklerle ihya ettiği kimi şirketlerin trilyonluk vergi borçlarını bir kalemde silerken, öğrencilerimize günde bir öğün yemeği çok gören AKP İktidarının eseridir.

Hal bu iken, görevi çocuklarımızın dünya çocukları ile yarışabilecekleri bilimsel bilgi ile donatılmalarını sağlamak olan Milli Eğitim Bakanlığı, Laik Cumhuriyet düşmanı kimi tarikat-cemaat vakıf ve dernekleriyle protokoller imzalıyor, Değerler Eğitimi dediği, ÇEDES adı verdiği bilim dışı uygulamalarla okullarımıza imamlar, vaizler atıyor, sarıklı cübbeli, çarşaflı peçeli kişilerin eğitimci sıfatıyla körpe beyinlere rol modeli olarak sunulmasına olanak sağlıyor. Siyaset kurumunun devlete ve topluma musallat olan bu çağ dışı yapılanma ve uygulamalara tepkisizliği ise yürekleri yakıyor.

Atatürkçü Düşünce Derneği olarak, Milli Eğitim Bakanlığını bir kez daha uyarıyoruz :

• Ulusumuzun ve ülkemizin geleceği olan çocuklarımızın Atatürk ışığında
  bilimsel bilgi ile eğitilmesinden sorumlu olduğunuzu unutmayınız!
• Görevinizi adınızdaki “MİLLİ” sıfatına uyarak yapınız!
• Milli Eğitim Temel Kanunu esaslarının yok sayılmasına, çiğnenmesine
  izin vermeyiniz!
• Eğitim Sistemimizi dinselleştiren ÇEDES benzeri uygulamalara
  derhal son veriniz!
• Diyanet İşleri Başkanlığı ile tarikat ve cemaat vakıf ve derneklerini Bakanlığınızdan uzak tutunuz!
• 4+4+4 ve Taşımalı Eğitim yanlışlarından bir an önce dönüp köy okullarını açınız, 12 yıl kesintisiz, ücretsiz, laik ve bilimsel Eğitim Sistemini yaşama geçiriniz!

Saygılarımızla. 20.09.2023

ATATÜRKÇÜ DÜŞÜNCE DERNEĞİ
GENEL MERKEZİ

Basın açıklamasının PDF biçimi : BASINA VE KAMUOYUNA-UYARIYORUZ
Bu basın açıklaması 21 Eylül 2023 günü Cumhuriyet‘in arka sayfasında tam sayfa yayınlandı.
===================================
Dostlar,

ADD Genel Merkezimizin bu önemli basın açıklamasına ve uyarılarına biz de bütünüyle katılıyoruz.

Devletimizin temel değerlerine artık azgınlaşan açıktan saldırılarınıza son veriniz. Açıkça yürürlükteki yasaları, Anayasayı çiğnemekten vaz geçin

Türkiye Cumhuriyeti’nin kan ve canla yoğrulan meşru devrimci temellerin saygılı olunuz.

Gittiğiniz yol yanlıştır. Tarihsel olarak önü tıkalıdır.
Sizi ve ülkeyi hayıra götürmez ve başaramazsınız.

“Muhafazakar demokrat” çizgiye geliniz Batı demokrasilerinde olduğu gibi.

Bu bağlamda bir tweet iletimiz..

https://x.com/profsaltik/status/1704770985080066275?s=20

Tweet iletisindeki gazete kesisine (kupürüne) yazdığımız yorum :
**

• İşte AKP=RTE’nin Yeni Türkiye’si! 2. yüzyıl. Dileyelim necip millet kader deme yerine politik bilinç geliştirsin; soyulduğunu, islamofaşizmin yandaşlarını zengin ettiğini anlasın ve meşru direnme hakkını kullansın.
  Ya muhalefet-CHP? Yoğun bakımdan ne zaman çıkacak önderlik için?

***

Sevgi ve saygı ile. 20 Eylül 2023, Ankara

Prof. Dr. Ahmet SALTIK MD, BSc, LLM  
Atılım Üniv. Tıp Fak. Halk Sağlığı (Toplum Hekimliği) Uzmanı
Hekim, Hukukçu-Sağlık Hukuku Uzmanı, Mülkiyeli
www.ahmetsaltik.net       profsaltik@gmail.com
facebook.com/profsaltik     twitter : @profsaltik    

Suay Karaman

Ülkemizi karanlıklara sokan 12 Eylül 1980 darbesi iki bölümde incelenmelidir. Birincisi, Türkiye’yi 12 Eylül 1980 darbesine getiren süreç, ikincisi ise 12 Eylül 1980 darbesi olduktan sonra, sözde demokrasiye geçene dek olan süreç.

Türkiye’yi 12 Eylül 1980 darbesine götüren süreçte, o günlerin hükümetlerinin, bürokratlarının, üst düzey subaylarının, siyasetçilerinin, siyasal partilerinin de kusurunun olduğu bilinmelidir. Büyük katliamların (kırımların), sürekli sokak çatışmalarının, ölümlerin, yaralanmaların, siyasal cinayetlerin (öldürülerin) olduğu bir ortamda altı ay cumhurbaşkanı seçemeyen bir parlamentonun varlığı herkesi rahatsız etmekteydi. Ekonomik sıkıntılara, siyasal istikrarsızlık da eklenince, halkın büyük çoğunluğu askerlerin müdahale etmesini ister duruma gelmişti.

Böyle bir süreçte ve birçok ilde sıkıyönetim varken, 12 Eylül 1980 sabahı, düğmeye basılmış gibi bütün toplumsal olaylar birden sona ermiş, çatışmalar durmuş, siyasal cinayetler (öldürüler) bitmişti. Ekonomi yine belirsiz ve kırılgandı, toplum sefalete sürüklenmişti. Bu karanlık dönemde ülkemizde uygulanan faşist yönetim sonucunda ortaya korkunç veriler çıktı.

• • 650.000 kişi gözaltına alındı,
  • 1.700.000 kişi fişlendi,
  • 230.000 kişi yargılandı,
  • 250.000 kişi işkence gördü,
  • 50 kişi idam edildi,
  • 45.000 kişiye çeşitli hapis cezaları verildi,
  • cezaevlerinde 300 kişi kuşkulu biçimde öldü,
  • 170 kişinin işkenceden öldüğü belgelendi.
  • 14.000 kişi yurttaşlıktan çıkarıldı,
  • 390.000 kişiye pasaport verilmedi,
  • 30.000 kişi yurt dışına kaçtı,
  • 23.700 derneğin etkinlikleri yasaklandı,
  • 4.900 kamu görevlisinin işine son verildi.
  • 930 yayın, 190 film yasaklandı,
  • 40 ton gazete, dergi ve kitap yakılarak yok edildi,
  • gazetelere 300 gün yayın yapmama cezası verildi.

12 Eylül 1980 askeri darbesinden 30 yıl sonra, 12 Eylül 2010 tarihinde yapılan halk oylamasında takkeli anayasa değişikliği sonucunda Yargı ele geçirilmiştir. Fethullah Gülen’in “ölüleri de mezardan çıkarın, oy versinler” dediği halk oylamasında; düzmece maddelerle toplum kandırıldı ve Yargı Fethullah Gülen cemaatine teslim edildi. Yani sivil darbe yapıldı.

Ülkemiz, her geçen gün yeni yeni sivil darbelere tanıklık etmektedir.

Özellikle 16 Nisan 2017’de yapılan halk oylamasında da
mühürsüz oylarla rejimin değiştirilmesi tam anlamıyla bir sivil darbedir.

Günümüzde siyasal iktidar sık sık askeri “vesayete son verdik” derken, sivil vesayeti dayatmaktadır.

Eğer askeri ya da sivil darbe olmasın diyorsak, o darbeleri hazırlayan koşulların da oluşmaması için gereğinin yapılması gerekir; öncelikle hukuka bağlı kalmalıyız.
Sivil yönetimler tarafından hukuk katledilince ve sonuçta demokrasi ağır yara alınca, askeri darbe geliyor.

Ancak bu gün; 12 Eylül faşizmi, sivil olarak sürmektedir.

12 Eylül 1980 darbesinin ürünü 1982 Anayasası, %93 “evet” oyuyla kabul edilmiştir. Bu anayasa ile sermayenin ve dincilerin sisteme egemen olmalarının yolu açılmıştır. Liberal ekonomi benimsenerek (24 Ocak 1980 Kararları ile), sosyal devlet ilkesi ortadan kaldırılmıştır.

Günümüze dek 1982 Anayasası’nın 177 maddesinin 134’ü değiştirilmiş, 3 kez halkoylaması yapılmıştır. Yıllardan beri ‘sivil anayasa’ söylemiyle ortaya çıkarak birkaç kez girişimde bulunan siyasal iktidar, 14 Mayıs 2023 seçimlerinden sonra hızla düğmeye basmıştır.

12 Eylül askeri darbesinin 43. yılında düzenlenen ‘1982 Yerine 2023 Anayasası Sempozyumu’nda konuşan AKP genel başkanı Tayyip Erdoğan yeni anayasada ‘çeşitlilik’ istedi. “Nasıl bir sivil anayasa” sorusuna yanıt aranan sempozyumda (kurultayda), “ilk 4 madde” konuşuldu, egemenlik hakkının cumhurbaşkanını da kapsaması önerildi.

Öncelikle, milletin çeşitliliği tanımı doğru değildir!

Bu tanım, laiklikle sorunu olan siyasal iktidarın din temelli, uluslaşmamış çoklu kimlikler yaratma arzusudur. Zaten çeşitlilikten millet çıkmaz; millet ortak dil, kültür ve tarihsel birikime (AS: ve gelecek kurgusuna) dayanır.

Bunun yanında “anadilde eğitim ve eşit yurttaşlık” gibi tanımlar emperyalizmin dayatmalarıdır. “Eşit yurttaşlık” olarak adlandırılan görüş, eşitliği yurttaşlar arasında değil, etnik ya da dinsel yapılar arasındaki eşitlik olarak görür. Eşit yurttaşlığın dayanakları çok dillilik, anadilde eğitim, yerel yönetimlere yetki devri, etnik topluluklara hukuksal kimlik kazandıracak girişimlerdir. Bunlar ulusal devleti yok etme girişimleridir.

Anayasa, devletin temel işlevini yerine getirecek organları belirleyen, devletin nasıl yönetileceğine yön veren, kişilerin hak ve özgürlüklerini güvence altına alan, devlet ile birey ve birey ile birey arasındaki ilişkileri düzenleyen yazılı ve bütünsel bir belgedir. Anayasa, bir devletin yönetim biçimini belirten devletin temel yasasıdır. Eğer yeni bir anayasa yapılacaksa öncelikle 1961 Anayasası temel alınarak, hareket edilmelidir.

14 Mayıs 2023’te seçilen TBMM üyeleri, beş yıl için Yasama yetkisi almıştır. TBMM üyeleri, yürürlükteki anayasaya bağlılık yemini ederek görevlerine başlamıştır. Bu nedenle varolan anayasaya bağlılık yemini eden TBMM üyelerinin yeni bir anayasa yapma yetkisi yoktur. Bu durumda TBMM üyelerinin yürürlükteki anayasayı tümüyle yok sayarak, yeni bir anayasa yapmaya çalışması etik olmadığı gibi, açıkça suç olarak değerlendirilmelidir. Anayasa yapmak ile öbür yasaları yapmak birbirine karıştırılmamalıdır.

Yeni anayasa yapma koşullarını oluşturmak için, öncelikle halkın yeni bir anayasa isteyip istemediği halkoyuna sunulur. Bu halk oylamasında nitelikli çoğunlukla “evet” çıkarsa, barajsız bir seçimle Kurucu Meclis oluşturulur. Bu Kurucu Meclisin hazırlayacağı yeni anayasa taslağı, yeniden halkoyuna sunulur. Yeni bir anayasa ancak böyle yapılır. Çünkü anayasalar toplum sözleşmesidir ve ancak kurucu meclislerce yapılması gerekir. Salt kurucu meclisin yapabileceği yeni anayasayı, bu Meclise yaptırmaya çalışanlar, tarihin sorumluluğundan kaçamayacaklarını da unutmamalıdırlar. Anayasada değişiklikler yapmak ile “yeni anayasa yapma“nın farklı olduğunu da bilmeliyiz.

16 Eylül 2023 günü İzmir’de Eğitim-Sen öncülüğünde düzenlenen Laiklik mitinginde ‘eşit yurttaşlık’ ve ‘anadilde eğitimin’ önünün açılması, Kürtçe’nin ikinci resmi dil olması ve anayasal güvence altına alınmasının istenmesi, eş zamanlı olarak yeni anayasa yapımına destek niteliğindedir.

Bütün bunlar yaşanırken AB raporunun da tam bu arada oylanmasını ve AB raporunda Suriyeliler için Türkiye’ye övgü sunulmasını üst üste koyunca, nasıl bir projeye doğru sürüklendiğimiz tüm açıklığıyla ortaya çıkmaktadır.

• Yapılmak istenen ‘sivil anayasa’ ile geçerli anayasamızın ilk 4 maddesi
  hedef alınacaktır.
• Sivil anayasa diyerek açıkça laik cumhuriyetimizle hesaplaşmak istenmektedir.

Bu oyunlara gelmeden önce geçmişi ve bugün yapılanları sorgulayarak, düşünmeliyiz, kararımızı buna göre vermeliyiz.

Türk Vatandaşı Naci BEŞTEPE

İFTİRACI

Terörle mücadelenin Kürt vatandaşlarımıza yönelik olduğuna dair iftiralar atan CHP Milletvekili Sezgin Tanrıkulu’nun konuşmalarının CHP MYK’sında gündeme getirilmediği ortaya çıktı.

CHP gaz kaçırıyor…

TEPE

İçişleri Bakanı Yerlikaya, “Teröristin, mafyanın tepesine bineceğiz”

Devletin tepesindekilerle omuz omuza olanlar dahil midir?..

MÜLAKAT

RTE, seçim öncesi mülakatın kaldırılacağı sözü vermişti.

MEB, “Mülakat gibi mülakat yapacağız” açıklaması yaptı.

Söz nereden çıkar? Bir yalancı var!.

ENGEL

MEB Yusuf Tekin, “Kız öğrenciler için ayrı okulların kanun kapsamında açılabilmesi için bir engel bulunmamaktadır” dedi.

Kız- erkek ayıran kafalar en büyük engel…

ÇAYLAK

CHP Gn. Bşk. lığına adaylığını açıklayan Özgür Özel “Özgür ve eşit yurttaşlığın kendi kaderine el koyacağı bir düzeni inşa edeceğiz.”

Türk Milleti’ne son verme hayalinde birleşti…

FARK

Sivas/Madımak davası 3 firari sanık 30 yıldır yakalanamadığı için zaman aşımı nedeniyle sonlandırıldı.

Fark etmez. Yakalansalardı RTE yaşlılıktan affederdi…

ZİYARET

Kırıkkale’nin yeni AKP İl Başkanını tüm devlet erkanı ziyaret etti.

Parti devletinin unsurları…

ŞİRK

Menzil mensubu Şemsettin Bektaşoğlu, Seyyid Saki’nin elinden tutan Allah’ın elinden tutmuştur”

Bunlar İslam’ı unutmuştur…

KAFİR

İmam Halil Konakçı “Şeriat istemeyen kafirdir” çıkışı yaptı.

Yobazların öncülerinden, iktidar borazanı…

ÜLKEM

RTE, KYK yurdunda şeyh “onuruna” iftar veren Arif Özsoy’u İstanbul Vakıflar 2. Bölge Müdürlüğü görevine atadı.

Şeyhler, müritler, mensuplar…

Dr. Cihangir Dumanlı
Em. Tuğgeneral, Hukukçu, Uluslararası İlişkiler Uzm.

Soğuk savaş sonrasında Ortadoğu’ya ilgisi artan ve eylemli duruma geçen ABD’nin hedefi, emperyalizmin 1. Dünya Paylaşım Savaşında gerçekleştiremediği, Akdeniz’e çıkışı olan bağımsız büyük Kürt devletini kurmaktır.

Bunun için Irak’ı üçe bölmüş, kuzeyinde Kürt devletinin birinci ayağını oluşturmuş, sıra Suriye ayağına gelmiştir. Bu amaçla ülkemizde de eylemli olan bölücü terör örgütünü açıkça desteklemektedir.

ABD’nin Ortadoğu’yu kendi çıkarlarına göre biçimlendirmek amacıyla giriştiği askeri eylemler, İncirlik Üssü ve Türk hava sahasını kullanmaksızın daha uzun zaman alır ve daha maliyetli olur. Toprak bütünlüğümüzü doğrudan tehdit eden bu girişiminde Türkiye’nin ABD’ye İncirlik Üssünü ve hava sahasını kullandırması gaflet ve dalaletin ötesine geçmiştir.

Ulusal çıkarlarımız, İncirlik ve öbür üslerin ve hava sahamızın Amerikan askeri faaliyetlerine derhal kapatılmasını gerektirmektedir. Bunun için yeterli hukuksal dayanağımız da vardır.

Türkiye ile ABD arasındaki savunma işbirliğinin hukuksal çerçevesi 1980 tarihli Savunma Ve Ekonomik İşbirliği Antlaşması (SEİA) ile çizilmiştir. SEİA’nın özü şudur :

• ABD, TSK’nın modernleştirilmesine yardım etmek için elinden geleni yapacak (“will do its best”) bu amaçla askeri kredi (FMS) ve ticari krediler (FMF) verecek,
• Türkiye de buna karşılık, ABD’ye üs ve tesislerini kullandıracak.

Soğuk savaş bittikten sonra ABD Türkiye’ye yaptığı askeri yardımları kesmiş, dolayısı ile andlaşma tek yanlı (salt Türkiye’nin bağlayan) bir duruma gelmiştir. ABD, TSK’nın modernleştirilmesine yardım etmediği gibi, parasını ödediğimiz (AS: 1,4 milyar $!) F-35 uçaklarına bile el koymuş, yeni F-16 ve F-16 modernleştirme kiti satışında da zorluklar çıkarmaktadır. Salt bunlar bile SEİA antlaşmasının ABD tarafından bozulması anlamına gelmektedir.

SEİA’nın 1. maddesi, bu andlaşmanın NATO’un amaç ve kapsamı ile sınırlı olduğunu belirtmektedir. Oysa 1980 yılındaki NATO ile bugünkü NATO arasında çok büyük farklar vardır.

Soğuk Savaş’tan sonra kendisini yenileyen NATO, bir Kuzey Atlantik Paktı olmaktan çıkmış, yeni üyeler, yeni ortaklar ve işbirliği ülkeleri ile 70 ülkeyi kapsayan, Amerikan emperyalizminin çıkarları için dünyanın her yerinde operasyon yapan bir örgüt durumuna gelmiştir.

1980’de soğuk savaş koşullarında SEİA yapılırken NATO’nun amaç ve kapsamı ile bugünkü amaç ve kapsamı çok farklılaşmıştır. “ABD ile savunma ve ekonomik işbirliği faaliyetlerinin NATO’nun amaç ve kapsamı ile sınırlı olmasının” anlam ve içeriği değişmiştir. ABD’nin bu gün

– Suriye’yi bölmesi,
– bölücü terör örgütüne ağır silahlar vererek Türkiye’ye yönelik tehdidi büyütmesi,
– FETÖ’yü koruması,
– Türk – Yunan askeri dengesini Yunanistan lehine değiştirmesi

NATO’nun amaç ve kapsamı ile açıklanamaz.

Dolayısı ile SEİA bu anlamda da  geçersiz olur.
Bizim “SEİA gereğidir” diye ABD’ye üs vermemizin uluslararası hukuk açısından altyapısı ve gerekçesi kalmamıştır.
Kaldı ki ne Türkiye 1980’lerin Türkiye’si ne de dünya 1980’lerin dünyasıdır.
Bu nedenle, Uluslararası hukuktaki “koşullar değişti” (rebus sic stantibus) kuralı[1] uygulanmalıdır.

SEİA, 1980 yılında beşer yıllık sürelerle gözden geçirmek üzere yapılmıştır. 1985’te, süre dolmasına karşın ilk uzatma iki yıl gecikme ile 1987’de yılında yapılmıştır (1990’a dek). Bu uzatma mektup alışverişi (teatisi) yolu ile yapılmış, söz konusu mektuplar Andlaşmaya ek olarak konulmuştur.

Bu kapsamda ABD Dışişleri Bakanı George Shultz, 16 Mart 1987’de Türk Dışişleri Bakanı Vahit Halefoğlu’na bir mektup yazmıştır.[2] Shultz bu mektubunda SEİA’nın NATO kapsamında uzatıldığını doğruladıktan sonra, mektubun 3. paragrafında şu ifadeyi kullanmıştır :

• “ABD, terörizmle ve teröre yardım ve destek sağlanması ile mücadelede Türk hükümeti ile işbirliği yapma konusundaki kararlılığını teyit eder.”

SEİA’ya ek olarak konulmuş olan Shultz’un bu mektubu, savunma işbirliği konusunda ABD’nin ülkemize karşı açık yükümlülüğünü belirlemektedir.

Oysa ABD, bu yükümlülüğüne karşın, terörle savaşımda (mücadelede) bize destek olmak bir yana, FETÖ terör örgütünü koruyarak, bölücü terör örgütüne binlerce TIR ağır silah dahil her türlü desteği vererek aramızdaki anlaşmayı tek yanlı bozmuş, uluslararası hukukun temel ilkelerinden “ahde vefa” (pacta sunt servanda) ilkesine aykırı davranmıştır.

Bu durumda bizim de NATO kapsamı ile sınırlı olan SEİA’ya uymak ve bu ülkeye üs vermek yükümlülüğümüz hukuken ortadan kalkmıştır. Taraflardan biri anlaşmaya uymazsa öbür yanın da uymaması hukukun genel kuralıdır.

Sonuç:

Yukarıdaki nedenlerle İncirlik başta olmak üzere ABD’nin üs ve hava sahamızı kullanmasına verilen izinler derhal iptal edilmelidir.

ABD ile savunma işbirliği ilişkilerimiz değişen koşullara göre gözden geçirilmelidir.
Çıkarlarımıza aykırı hareket ettiği sürece, bu ülkenin coğrafyamızdan yararlanmasına
izin verilmemelidir.

[1] Hüseyin Pazarcı, Uluslararası Hukuk, Turhan Kitabevi, s.99
[2] Mektubun içeriği için bknz: state.gov/libraries/turkey/461177/pdf/ctia5977_001.pdf,
erişim 14 Mayıs 2017

Prof. Dr. Halil Çivi
İnönü Üniv. İİBF Eski Dekanı

Lafı uzatmadan, özetin de özeti olarak, İslam toplumlarının toplumsal yapıları şöyle sıralanabilir :

1- Feodal kültür belleklerinde mevcut olan asırlarca ihmal edilerek taşlaşmış; çağdaş eğitimden nasibini alamamış ve kırılamamış geleneksel cehalet putları vardır.

2- Özlemlerinde, reel dünyada ulaşamadıkları yüzyıllarca çeşitli fantezilerle zenginleştirilip süslenmiş yiyecek, içecek, bolluk istekleri ile dolu bir cennet ve huri umutları hep canlı ve diridir.

3- Davranışlarında, mevcut siyasal iktidarlara karşı, tarihsel ve kültürel olarak; biat, sabır, kader, sadakat ve itaatla yoğrulup harmanlamış ve asla sorgulamayan bir tutum ve anlayış yerlerini olduğu gibi korumaktadır.

4- Akılları çağdaş bilime, bedenleri uygar bir toplumsa yaşama, ruhları ahlaka, hukuka, adalete ve demokrasiye susamış ve hasret kalmış yüz milyonları aşan insan kitleleri söz konusudur.

5- Bin yılı aşkın bir süredir, kendi aralarındaki siyasal, sosyal, dinsel ve ahlaksal barışı bozup, hiç akıllanmadan ve bıkıp usanmadan, sürekli olarak; kendi aralarında mezhep, tarikat ve cemaat tartışmaları, kavgaları ve savaşları ile enerjilerini yok eden, tüm ekonomik kaynakları Batı sermayesi ve sömürüsüne açık bir siyasal yapı vardır.

6- Bazı istisnalar hariç (Kimi ayrıklar dışında), iktidardaki yöneticileri ise, kutsal İslam dinini, hak ve halk dini olmaktan uzaklaştırıp, ömürboyu saltanat dinciliğine dönüştürerek, ülkelerini dinbazlık, düzenbazlık ve demir yumrukla yöneten hanedan oligarşisi bir zihniyet hâla varlığını sürdürmektedir.

Peki İslam toplumları bu sorunları nasıl çözebilirler?

A- Özgür aklı ve çağdaş bilimi eğitim sistemlerinin merkezlerine yerleştirmeleri ve bu anlayışı aralıksız olarak ısrarla sürdürmeleri gerekir. Çünkü özgür akıl ve çağdaş bilim olmadan buluş yapmak, teknoloji geliştirmek, üretimi hızlandırmak ve halkın ekonomik refah (gönenç) düzeyini yükseltmek mümkün (olanaklı) değildir.

B- Çoğulculuğu (plüralizmi) öğrenmeleri; yani farklı inanç, din, mezhap… ırk, renk, düşünce, tutum ve davranışları ve kültürleri değişik olan insan ve toplum kümeleri ile bir arada, birlikte ve barış içinde yaşamayı öğrenip içselleştirmeleri lazımdır (gereklidir).

Bu ikinci şıkkın yaşama aktarılması için de, din ve vicdan özgürlüğünün kaçınılmaz ve reddedilemez bir gereği olarak, çoğulcu gerçek demokrasi ve laiklik ikiz girdilerinin kaçınılmazlığı ortaya çıkar.

Çünkü laiklik olmadan demokrasi, demokrasi olmadan da din ve vicdan özgürlüğü ol(a)maz.

Bu nedenle, Cumhuriyetimizi ve siyasal rejimimizi, saltanatı yıkıp, demokratik, laik ve hukukun üstünlüğüne dayalı bir sosyal devlet olarak yeniden biçimlendiren yüce önderimiz
M. K. Atatürk‘e ne denli şükran ve minnet duysak azdır. (19.9.23)