kavaklar ışıldardı batıya karşı 
küskün dağlar gülkurusu 
yazılar kızıltılı 
öyle çetin öyle hırçın bir çağdı ki öyle o 
sevmek yangın uğultusu 
sevilmemek yangındı 

kavakların arkasında bir evdi 
mor patiska perdeleri oyalı 
gözalıcı kumrallığı akşamüstleri 
eşsiz bir çağlayandı 
ayrılmazdı pencereden bütün bir yaz 
aradığı o şehzâde kimbilir kimdi 

hem severdik o çiçeği delicesine 
hem de sevmez görünürdük 
çocukluk işte 
kapışmamız sanki bir başka nedendendi 
yoksulluk dağ başında yalınayak keloğlan 
varsıllıksa subaşında bir devdi 

2/ 

yuvasız bir atmacaydı sevmek belki de 
döner ha dönerdi de taa yukarlarda 
konamazdı biryerlere 
amaçsız bir yolculuktu sevmek 
bir sürekli kaçmaktı kendi kanatlarından 
gidip gidip dönmekti hep aynı yere 

topu bulutlara tepmekti sevmek 
çıplak atı deliduman sürmekti yazılarda 
ağaçların tepesine çıkıp inmekti sevmek 
kovalarla şarap içip o dinginlikte 
tabanca yumruk bıçak 
düğünlerde kıyasıya halay çekmekti sevmek 

3/ 

ben miydim topa vuran 
vururcana yoksulluğun başına 
top çıkardı yıldızlara 
bütün gözler yıldızlara 
kız bakardı yıldızlara 
saçları sular gibi 
akardı pencereden 

ben miydim çıplak atı 
koşturan deliduman 
at giderdi çevrenlere 
bütün gözler çevrenlere 
kız bakardı çevrenlere 
masallar çevrenlere 
saçları sular gibi 
akardı pencereden 

4/ 

duruyor daha orda 
gün batarken daha orda 
kavaklar daha orda 
duruyor daha orda 
o sevmek daha orda 
teptiğim top bulutlarda 
sürdüğüm at bulutlarda 
yüzdüğüm çay bulutlarda 
kavgalarım özlemlerim 
dönmedi 
daha orda  nerde? 
bulutlar nerde? 

o kız artık yok orda 
o saçları çağlayanlı 
o gözleri kuşlarlı 
o kız artık yok orda 
yok orda o çocuklar 
yok orda o kavgalar 
o kıskançlık yok orda 
o gizlemek yok orda 
varsam baksam o bahçe 
varsam baksam o akşam 
o bahçe de yok orda 
o akşam da yok orda 

ya ben nerelerdeyim 
ya ordaki ben nerde?

Hasan Hüseyin Korkmazgil