Önümüzdeki seçimlerde cumhurbaşkanı adayları arasında anılan İmamoğlu üzerinden muhalefete yapılan bu haksızlığın hukuksal değil siyasal olduğu gün gibi açık. İmamoğlu’nu çalıştırmamak için seçildiği günden beri birçok engellemeler yapıldı. Bunlar kesin sonuç vermeyince “Daha ne yapabiliriz?” diye sorulmuş, üç buçuk yıl önce söylenmiş bir sözden medet umulmuştur.

İktidar çevrelerinden muhalefete en ağır hakaretlerin yapıldığı, toz ve dumandan ortalığın görülmediği bir ortamda “Ahmak” gibi çok masum kaçan bir ifade nedeniyle başvurulan ceza da kâr etmezse bundan sonra hangi hamlenin geleceği merak konusu.

Bu arada belirtmek gerekir ki; hükümetin isteğiyle İmamoğlu’nun kazandığı seçimi iptal eden Yüksek Seçim Kurulu üyeleri de, dokunulmazlık zırhına bürünüp hesap vermekten kaçınamazlar. Bu ülkede, her yurttaş gibi, siyasetçisi, bürokratı, savcısı ve hâkimi de büyük adalet terazisinde tartılmak zorundadır. Adalet, yalnız mahkemelerin elinde tuttuğu bir teraziden ibaret değildir. Onu asıl elinde bulunduran halkın vicdanıdır.

İmamoğlu’na siyasal yasak getiren mahkeme kararının hükümet tarafından tezgâhlandığı o denli açıktır ki, bu kararı vermeye yanaşmayan yargıç sürülmüş ve yerine bu kararı alması için yeni bir yargıç atanmıştır!

Bu karar verildiğinden beri, kamuoyu şunu tartışıyor? “Bu karar kime yarar?” Hemen herkes, kararın İmamoğlu ve seçimlere hazırlanan muhalefetin işine yaradığında görüş birliği içinde. Peki, öyleyse siyasal iktidar, nasıl olmuştur da kendi aleyhine olacak bir kararı aldırmıştır?

AKP’NİN ÇARESİZLİĞİ

AKP, gidici olduğunun farkındadır.
Bunun telaşı içindedir.
Seçimlerle iktidardan uzaklaştırılırsa, hem adım adım örmeye çalıştığı şeriatçı bir rejim kurma projesi yarım kalacak, hem de Hazineyi yağmalama olanağını yitirecektir. Kendisinden bu ana dek yaptığı yasasız işlerin hesabının sorulma olasılığı da vardır.

İktidarın aklı, iki cami arasında kalmış bi-namazın aklına benziyor.
Yerleşik parlamenter, liberal usullere uyarak mı, yoksa iktidar gücünü kullanarak bir yasaklar ülkesinde rakipsiz mi seçime gitsin? İktidar kadrolarının aklı bu ikisi arasında gidip gelmektedir. Normal koşullarda seçimi kazanamayacağını anladığından yasaklardan medet ummaktadır.

Ancak bu uygulamasının da onu iktidarda tutmaya yetmeyeceği, çığ gibi büyüyen tepkilerden anlamak olanaklıdır. AKP’nin hâlâ elinde tuttuğu bir seçmen kitlesi varsa da, bu kitlenin içinde böyle açık bir haksızlığı vicdanına yediremeyen önemli bir kesim olmalıdır. İstanbul Belediye Başkanlığı için yinelenen seçimlerde bunu örneği görülmüştür.

Durum bu iken Hükümet neden böyle kör kör parmağıma diyerek İmamoğlu’nu mahkûm ettiriyor?

Çaresizliğinden!

Kimi kez insanın fırlattığı ok, döner kendisini vurur. Kaldırdığı taş, kimi kez kendi ayağına düşer. Dimyat’a pirince giderken evdeki bulgurdan olanlar çok görülmüştür. Onmayacak hasta, yatağı bırakıp yastığa yaparmış.

Bu olayda komplo kuramları aramak gerekmez. Olay, iktidarı yitirmekte olan bir kadronun şaşkınlığından ve çaresizliğinden ibarettir.