Etiket arşivi: Birleşmiş Milletler

Hatay, Bu Hata’yı Bağışlar mı?


Hatay, Bu Hata’yı Bağışlar mı?

olcen
Dr. Müh. Ali Nejat ÖLÇEN
Mustafa Kemal Atatürk’ün yarattığı Türkiye Cumhuriyeti Devletibugüne kadar komşu ülkelerimizle ve içte kurum ve kuruluşlarımızla çatışmaya girişen
bir siyasal iktidar dönemi yaşamamıştır.
Kendisinden başka tüm olguları karşısına alan bugünkü AKP iktidarı, kendisinin yarattığı sorunları, kusur ve yanlışları gidermek yerine suçlayacak sanal cepheler yaratmaya girişmekte ve ülkemizde kargaşanın kaynağını oluşturmaktadır.
Örneğin, “Avrupa Birliği Bakanlığı”nı kurarak, Devletimizi küçük düşürürken,
o AB’ye “mahalle kabadayısı” söylemiyle meydan okumaktadır. Hangi ülkede
üye olmadan önce “Avrupa Birliği Bakanlığı” kuruldu ?

Cumhuriyetimizin hiçbir döneminde komşumuz Suriye ile çelişkiler içindeki ilişkileri AKP’den başka bir siyasal iktidar yaratamazdı. Devlet Başkanı Esad ile yakın dostluk kuran ve kısa süre sonra O’nu düşman ilan eden R.T. Erdoğan’dan başka
hiçbir Başbakan böylesi akıl almaz çelişkiyi sergileyemezdi.

Mustafa Kemal Atatürk’ün dış politikasındaki akılcı davranışı sayesinde, Suriye ile dostluk ilişkileri zedelenmeden Hatay’ın ülkemize bağlanması nasıl sağlanabilmişti?
Bu konuyu açıklayarak bugünkü iktidara gereken dersi vermek olası mıdır, bilemiyoruz.Ne yazık ki, Suriye’de Esad yönetimine silahlı kalkışmayı üstlenen örgüt üyelerini
Hatay gibi barışçıl bir kentimize ithal ederek o kentimizi yaşanamaz duruma getirmiştir AKP iktidarı. Bunun sorumlusu R.T. Erdoğan’dan başka biri daha varsa o da Cumhurbaşkanı seçilen Abdullah Gül’dür. Çünkü O, Anayasanın kendisine tanıdığı 104. maddenin “b” bölümündeki yetkiyi kullanarak, Bakanlar Kurulu’nu toplantıya çağırmalı ve böylesi çelişkinin gerekçesini sormalı idi.
Hiçbir siyasal iktidarın komşu ülkeleri hasım ilan etmeye ve o ülkenin iç ilişkilerine karışmaya yetkisi yoktur. Böylesi bir yetkinin görüşüleceği ve karara bağlanacağı bir yer vardır, o da yalnızca TBMM’dir.Bu kısa açıklamadan sonra 140 yıl öncesine dönelim:Amanos dağlarında Ulaşlı kavmi başkaldırmış ve Hassa’da egemenliğini uygulamaya koyulmuştu. Yıl 1864. Osmanlı Birlikleri tarafından başkaldırının bastırıldığını ve Hassa’nın Maraş Mutasarrıflığı’na bağlandığını görüyoruz. 1. Dünya Savaşı’nda Fransız Birlikleri tarafından işgale uğrar. Stratejik konumu nedeniyle önemli bir geçiş merkezi olduğu için. Mustafa Kemal‘in tutarlı dış politikasının sonucu, 20 Ekim 1921 günü Ankara‘da imzalanan Ankara Antlaşması uyarınca, 5 Ocak 1922 gününden Hatay’ın ülkemize katılımına kadar geçen süre içinde, Gaziantep’in İslahiye ilçesine bağlı “Bucak” ve 1939 yılında da ilçemiz olur Hassa..

Suriye ile ilişkilerimizi zedelenmeden Mustafa Kemal Atatürk, Hatay’ı ülkemize
nasıl kazandırdı sorusuna yanıt vermeye çalışalım:

Mademki “Yurtta Barış Evrende Barış” ilkesi Devletimizin temel yöntemidir,
o halde Hatay ‘ın ülkemize katılımını haklı gösteren nedenleri Dünya kamuoyu bilmeliydi.
Mustafa Kemal Atatürk, bu amaçla Asım Us’u görevlendirir.
Çünkü Mustafa Kemal Atatürk’ün devrimlerinin bir tek özeti vardır:

O özet Anadolu yönetiminde “Aklın özgürleşmesi, dogmalardan arındırılması” devinimidir. O nedenle Asım Us’un soy adı “akıl” anlamındaki “us” olacaktı elbet..
Misak-ı Milli sınırlarımız içinde Hatay’ın yer alması konusunda “Kurun Gaze­tesi”nde O’nun 5 makalesi yayınlanır. Bununla yetinilmeyecekti elbet. 26 Eylül 1936 günlü
Cemi­yet-i Akvam (daha sonra Birleşmiş Milletler adını alacaktır) toplantısında konuyu gündeme getirmiştir; Türkiye’mizin Dışişleri Bakanlığı. Dünya kamuoyu, ülkemizin bu dileğini haklı görmeliydi. Aynı yöntemi Ecevit de “Kıbrıs’a Barış“ Projesi’ni uygularken kullanmış İngiltere ve ABD’ye giderek haklılığımızı kanıtlamayı başarmıştı.
Ne var ki, AKP içinde, dünya bir yana, ülkemiz kamuoyunu bilgilendirecek
“aklı özgürleşmiş” yani “biat” kültüründen arınmış bir tek kişiye (Çankaya dâhil) rastlamak acaba olası mıdır bilemiyoruz.Mustafa Kemal Atatürk, “Hatay Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti“ Başkanı Tayfur Sökmen’i Ankara’ya çağıracak; derneğin adının “Hatay Egemenlik Cemiyeti” olarak değiştirilmesini önerecektir.Bu satırları yazan kişinin (Ali Nejat Ölçen’in) İstanbul’da Kabataş Erkek Lisesi 5. sınıf öğrencisi iken Ocak 1937’nin son günlerinden birinde (anımsamıyorum), İstanbul
Büyük Postane’nin önünde Karaköy Meydanındaki öğrencilerin düzenlediği miting’ten söz etmesi gerekir. Sümerbank mağazasının tam karşısındaki işhanının cephesi ahşap onarım iskelesi ile kaplanmıştı. İzinsiz yapılan o mitingi  önlemek için atlı polisler gelmişti.
Bir anda iskele yok oldu çünkü ahşap direkler bizlerden daha büyük öğrencilerin savunma araçlarına dönüşmüştü. Zaten buna gerek de kalmamıştı. Çünkü atların nallarından kaldırımlara şerareler sıçrıyor ve kimileri yere düşüyordu, Yere düşen polisleri kurtaranlar da bizlerdik. Meydan cılgın seslerle inlemeye başlamıştı.
“Hatay Bizimdir”.

Polisler de bizlere katılmıştı.

Mustafa Kemal Atatürk’ün Beyaz treni hazırlattığı ve Hatay’ı ülkemize katmak için
yola çıktığı haberi de kahramanlık ruhumuzda yeni bir sayfa açmıştı. Ne var ki,
2 Eylül 1938 günü kurulan bağımsız Hatay devleti 29 Haziran 1939 günü Hatay
Millet Meclisi’nin kararıyla Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne katılım kararını alarak, bir askeri girişimin nedeni ortadan kalkmış oldu.

Bunları anımsatmamın bir tek amacı var:

Siyasal iktidarlar, ülkemizde millî iradeyi tek başına temsil ettiği gibi bir yanılgıya
kendisini kaptırmamalıdır.
  • AKP iktidarı şunu bilmelidir ki; Milli İrade’nin kendisi değildir!
  • Milli İrade, Türk Ulusu’dur ve Türk Ulusunun uygun görmediği kararı almak
    ve uygulamak hakkına sahip çıkılamaz.
  • Sahip çıkmayı da biber gazı ve polis vahşetiyle önlemeye hiçbir iktidarın gücü yetmeyecek ve bu gerçeğe o iktidarın kafası er geç bir gün çarpacaktır.
  • AKP iktidarı, Başbakanın Milli İrade’ bağlamında yurttaşlarına savaş açarak ve “yüreğinizdeki kin’i yitirmeyiniz” demesiyle “meşruiyetini” yitirmektedir.
    Çünkü, hiçbir ulus kin ile yönetilemez ve yönetenlerin kindar olma hakları yoktur.
Şimdi bu yazının başlığında “HATAY, HATA’YI BAĞIŞLAYACAK MI?” sorusuna
yanıt vermeye çalışalım.1. Önce, Başbakan olan R.T. Erdoğan’ın Hatay’ın Reyhanlı ilçesinde 53 yurttaşımızın ölümü ve 150+ yurttaşımızın yaralanması olayındaki sorumluluğunu kabul etmesi gerekirdi. Demokratik bir ülkede böylesi bir olay nedeniyle hükümet tüm üyeleriyle birlikte istifa ederdi. Çünkü ağır patlayıcı yüklü hangi plaka numaralı araçların ülkemize gireceği AKP iktidarının yetkili kurumlarına bildirilmiş,
fakat bu iktidar önlem almaya gereksinim duymamıştı. Ve Başbakan olan R.T. Erdoğan adındaki kişi, bu umursamazlığındaki sorumluluğu da bölücülüğe yönelik çok yanlış biçmde; Reyhanlı’da yaşamını yitiren ve yaralanan yurttaşlarımızın
Sünni olduklarını” söyleyerek
yadsımaya çalışmıştır.

  • R.T. Erdoğan’ı gerçekler değil; zihnindeki zan’lar yönetiyor.
    Yalan yanlış ekseninde bunları söyleyecektir.

2. Reyhanlı’daki bombalı kalkışmanın, Suriye Devlet Başkanı Esat’a yalnızca ABD’nin değil, AKP iktidarının da güdümü ve desteğindeki bir örgütün düzenlediği ortaya çıktığı günlerde R.T. Erdoğan, böylesi bir açıklamayı yaparak gerçeği gizleyebileceği
umuduna kapılmıştı.

3. R.T. Erdoğan ve AKP içinde O’na biat eden üyelerinin yalnız Ülkemiz yasalarına değil İslam’ın kutsal kitabına da ters düştüklerini, saygı duymadıklarını dolayısıyla İslam’ın Münkirleri olduklarını kanıtlayacağım.

Bunu kanıtlamadan doğacak tepkilerin tümünün sorumluluğu bana ait olacaktır.

Çünkü bu satırları yazan kişi, Mustafa Kemal Atatürk’ün korkusuzluğu’nun
Türkiye’mizdeki temsilcilerinden biridir ve de en korkusuz olanıdır.

2 Eylül 1938 günü bağımsız Hatay devleti kurulmuş ve 29 Haziran 1939 günü de
Hatay Millet Meclisi kendisini fesederek Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne katılım kararı almıştı.

AKP iktidarı R.T. Erdoğan aracılığıyla hem Cumhuriyete hem de İslamın kutsal Kitabına ters düşmektedir.
Çünkü:

1. R.T. Erdoğan Kutsal kitapta Maide Suresi’nin 42. Ayetine ters düşmeyi sürdürmektedir. O Ayet “Adaletle hüküm vermeyi” koşul görüyor ve “Tanrı’nın adalet yapanları sevdiğini” açıklıyor. O’nu halkımızın sevmediği kadar Tanrı’nın da sevmeyeceğini birilerinin söylemesi gerekir.

2. Başbakan olan R.T. Erdoğan, Lokman Suresi‘nin 18. Ayetine de ters düşmekte.
Çünkü o Ayet, böbürlenen insanları Tanrı’nın sevmediğini açıklıyor.. Hatta aynı Sure’nin bir sonraki Ayeti de yüksek sesle bağırarak konuşmamayı öneriyor.
Çünkü, seslerin en çirkinin eşek sesi olduğunu belirtiyor.

3. R.T. Erdoğan Nisa Suresi’nin 112. ayetine de ters düşmekte ve bu Ayete saygı göstermemektedir. Çünkü o güzelim Ayet, “Bir suçsuzun üzerine kim suç atarsa
bu büyük bir iftiradır ve açık bir günah yüklenmiş olur.”
koşulunu öngörmekte.
R.T. Erdoğan bu Ayeti hiçe sayarak Reyhanlı cinayetinde belli bir grubu
suçlamaya yeltenmiştir.

4. R.T. Erdoğan Hücurat Süresi’nin 12. ayetine de saygı duymamaktadır. Çünkü o Ayet müminlere “zan”dan sakınmalarını bildirmektedir:” Zan’ın bir kısmı zira günahtır.”
Oysa R.T. Erdoğan zihnin­deki zan’a dayalı kendisine karşı herkesi suçlamaktadır.

5. R.T. Erdoğan, Hucurat Suresi‘nin 11. Ayetine de ters düşmektedir. Çünkü o Ayet “Birbirinizde kötülük aramayın, birbirinizi kötü lakaplarla çağırmayın” ilkesini koşul görmektedir. Oysa Gezi Parkında yanlış ve sakıncalı bir karara karşı çıkma haklarını kullanan yurttaşlarımızı “çapulcu” lakabıyla yalnız onlara değil, aynı zamanda
bu güzelim Ayet’e de saygısızlık etmiştir.

6. Saf Suresi‘nin 3. ayetine de R.T. Erdoğan ters düşmekte. Çünkü “yapamayacağınız şeyi söylememeyi” öngörmektedir. Oysa R.T. Erdoğan, söylediklerinin hemen hiçbirini
yerine getirmiş değildir.

7. Araf Suresi‘nin 43. ayeti de “Göğüslerinizde kinden ne varsa atmışızdır” koşulunu öngörürken R.T. Erdoğan bu ayete de ters düşerek “gönlünüzdeki kini koruyunuz” diyebilmiştir.

8. R.T. Erdoğan, Nahl Suresi’nin 30. Ayeti “güzel iş yapanlara güzellikler bağışladığına” göre, R.T. Erdoğan’ın güzel diyeceğiniz bir sözü ve davranışına bugüne kadar
tanık olabildiniz mi?

9. Maide Suresi’nin 8. Ayeti, “Bir kavme duyulan kinin adaletsizliğe yönelmemesini” öngörmektedir. Oysa R.T. Erdoğan Suriye Devlet Başkanı Esat’ı dost edinmişken,
O’na kin duymaya ve savaş önlemleri alarak Tanrı’nın öngördüğü adaleti yadsımaya başlamıştır.

ÖZETLE               :

R.T Erdoğan’ın davranış, karar ve uygulamaları nedeniyle Türkiye Cumhuriyeti Devleti yasalarına ve polislerin yemin ettikleri hizmet anlayışına ters düştüğü için değil,
fakat aynı zamanda İs­lam’ın kutsal kitabındaki ayetlere saygısızlığı ve de tersine davranışı nedeniyle de öteki dünyada da meşruiyet’ini yitirmiş bulunmaktadır.
Yukarıda sıraladığımız nedenlerle Hatay’ın böylesi akıl dışı “Hata”yı bağışlaması
olanaklı mıdır, bilemiyoruz.. Sanmıyoruz. Bu kanımızın geçerliliğinin kabulü umuduyla.

Dr. Müh. Ali Nejat Ölçen
Atatürkçü Düşünce Derneği
Bilim Danışma Kurulu Üyesi
28.6.13

KURBAN BAYRAMI VE CUMHURİYET…


KURBAN BAYRAMI VE CUMHURİYET…

“Hiç bozulmamış, dolaysız Müslümanlık kaynağı İbrahim doktrinidir. (…) Kurban Bayramı, Hicaz-Mekke Arapları’nın da artık Aşağı Barbarlık Konağı’ndan sürü üretimli Orta Barbarlık konağına geçmeye başladığının dramatik hikâyesidir. Ancak, Muhammed zamanına dek Arabistan insanlarının, ailede bir boğazı, hele doğuran bir boğazı eksiltmek üzere kız çocuklarını diri diri gömme, kurban etme adetinin sürüp gittiği iyi bilinen gerçeklerdendir” (Dr. Hikmet Kıvılcımlı, Dinin Türk Toplumuna Etkileri, önsöz…)

İslamiyet’in dayanışma, yardımlaşma, paylaşma halk geleneği doğrultusunda kutladığı Kurban Bayramı’nda, barış, kardeşlik dostluk ve paylaşımcı duygularla, Bayramımız Kutlu Olsun…

Kurban Bayramı’nda da halkları ve milletleri birbirine düşman kılan, günahsız bebeleri kurban eden emperyalist-kapitalist sisteme, onlarla işbirliği yaparak savaş kışkırtıcılığına soyunanlara, 

Kurban’ı uzun süre yiyecekleri eti kavurmak için kullanan, insanlık dışı görüntülerle hayvan katledenlere ve utanmadan bayram kutlayanlara yazıklar olsun!

 “Cumhuriyet Bayramı” ise, asla unutulmaması gereken başta tarihi dersler içerir… 

CUMHURİYET BAYRAMI NEDİR?

Bunu, bize en iyi özetleyen kişi, Cumhuriyet’in ölümsüz kurucusudur.

Mustafa Kemal Paşa, Türkiye’yi yüzyıllardan beri iki büyük kahredici gücün, iki büyük lanetleme gücünün ezdiğini haykırdığı gün, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin gönderine ilk Cumhuriyet bayrağını çekmişti.

Bu iki kahredici, lânetleme, baş belâsı güç neydi?

Mustafa Kemal’e göre birisi Emperyalizm, öteki Saltanat‘tı.

Emperyalizm neydi                   ?

Batıda, serbest rekabetçi tasını tarağını toparlamış ve iç çatışmalarını, dünya ölçüsünde kangrenleştirmiş olan, tekelci kapitalizmdi.

Saltanat neydi                           ?

Kadim tefeci-bezirgân sermayenin her türlü gelişimi taşlaştırıp dondurakoymuş olan derebeylik biçimiydi.

Bu iki güç birbirileriyle domuz topu olmuştu. Emperyalizmin yeryüzündeki egemenliğini sağlayan yerli avadanlık, geri ve sömürge ülkelerde emperyalizmin teslim aldığı irili ufaklı saltanatlardı.

1919 yılı, yalın savaş kılıcıyla, Kadim Çağ derebeyliği olan emperyalizmin yüzde yüz emrine geçirilmişti. Onun için, Anadolu içlerinde, gâvura karşı kıpırdayan başkaldırma karşısında, ilkin sözde Müslüman olan saltanatı buldu. Emperyalizmin papaz Frew’ları, Saltanatın Molla Necmettin’lerini parayla tuttular. Ve Anadolu topraklarına sarıklı-cübbeli kılıklarla, casus ve baltalayıcı olarak gönderdiler. Ege Cephesi’nde Milli Kurtuluş Cephesi’nin ilk kurşunu, Yunan’dan önce, sözde mütegallibe hacıağalarına karşı sıkılmak zorunda kalındı.

Onun İçin Türkiye’de Cumhuriyet demek, Türk Milleti’nin bağrına oturmuş olan emperyalizmle Saltanata karşı kurduğu bir savunma kalesi demektir.

Bu sebepten Türkiye’nin devrimci Anayasası’nda, ‘her madde üçte iki çoğunlukla’ değiştirilebilirdi. Ama hiçbir çoğunlukla, hiçbir zaman ve hiçbir kimsenin değiştiremeyeceği tek madde Türkiye Devleti’nin bir Cumhuriyet olduğu maddesiydi.

Cumhuriyet çağına dek Türkiye’de kurtuluş yolları çok arandı ve denendi. Dizginler Saltanatın elinde kaldığı sürece debelene debelene batıldı. Ya Lâle Devri gibi, halkın Saltanat’a düşmanlığıyla devrilen, bir sefahat sofrası kuruldu, ya Tanzimat gibi emperyalizme şirin görünme muskası takınılarak Abdülhamit istibdadına karıldı. Ya da Meşrutiyet’te olduğu gibi Saltanat’ın da altı üstüne getirilip, sömürgeleşme uçurumuna yuvarlanıldı. O «kâr’ı kadim» Saltanat kazanı, emperyalizmin ateşi üstünde kızdırıldıkça, içindeki Türk Milleti diri kaynatılmaktan kurtulamazdı.

  • Cumhuriyet, Saltanat kazanını devirip, emperyalizmin ateşini
    Türkiye’de söndürdüğü için bir Milli Kurtuluş yarattı.

Cumhuriyet emperyalizme, yani Cihan finans Kapitalizmine ve Saltanat’a, yani Osmanlı tefeci -bezirgânlığına karşı savaşarak doğdu.

Türkiye’de Cumhuriyet’in anlamını yücelten ve kutsallaştıran, Mustafa Kemal’in hiç hayale kapılmaksızın pek açık belirttiği, o her iki irtica cephesinde, her iki gericilik cephesinde başardığı savaştır.

  • 45 yıldır Türkiye’de neler olup bitti?

Her canlı ya da cansız varlık gibi, toplumumuz da zamanla bir sıra değişikliklere uğradı. Ana çizgisiyle, yani ekonomik temel ve sosyal sınıf yapısı bakımından geçirdiğimiz değişikliklerin anlamı ve yönü ne oldu?

Soruya duruca karşılık bulmak için kendi kendimize bir daha sorabiliriz: Türkiye’de Cumhuriyet, Mustafa Kemal’in ilk olarak gördüğü ve gösterdiği hedefe vardı mı? Daha kabaca söyleyelim: Türkiye’de, Saltanatı kökünden devirip, emperyalizmi kökünden kazıdı mı?

Bu sorulara yuvarlacık bir EVET, yahut HAYIR ile karşılık verecek kadar bozuk metafizik veya skolastik bir düşünce ve davranış olamaz. Cumhuriyetimiz’in gerçekliğinde yatan diyalektik büsbütün beklenmedik, şaşırtıcı gelişmeler gösterdi:

1- SALTANAT‘ın tepesi Padişahlık ve Hilâfetti. Saltanatın tabanı derebeyleşmiş tefeci–bezirgânlıktı. Cumhuriyet, tepedeki padişahlığı ve hilâfeti kaldırdı. Tabandaki kadim tefeci-bezirgân hacıağalık ne oldu?

Vaktiyle “irtica” denilen gericilik isyanlara, suikastlara giriştikçe ezildi. Kabuğuna çekildikçe rahat bırakıldı, hattâ ayrıcalandı. Yalnız ara sıra tefeciliğe karşı resmi savaşlar açıldı. Yüzde ondan “aşırı” faizler kanunla yasaklandı.

Oysa, politikanın etkileyemediği kanunlar vardı. Türkiye ekonomisinde kadim tefeci-bezirgân sermayenin kökünü ancak genlikli (prosper: müreffeh) ve hızlı bir modern sanayileşme kazıyabilirdi. Geniş üretim alanımız, toprakta küçük ekici, sanayide esnaf eliyle yürütüldükçe kaçınılmaz sonuç belliydi. En ufak teşkilatına göz yumulmayan, her kımıldanışı “ağa” ağırlığıyla ile boğulan, binbir devlet vergisi ve banka mükellefiyetleri altında her gün biraz daha ezilen KÜÇÜK ÜRETMENLER tefeci-bezirgân torbasında kekliktiler.

O yüzden en iyi niyetli olsun veya olmasın, bütün resmi yasaklar ister istemez kitapta kaldı. Hayatta kadim tefeci-bezirgân ilişkileri, şehir bankalarından güç alarak bütün hınçları ve uğursuzluklarıyla işlediler. Eski “saltanatlarını” (yeni egemenliklerini) yürüttüler ve git gide büyülttüler.

2- EMPERYALİZM‘in tepesi -o günler- Yunan Kıralı ile Türk Padişahı’nın gölgelerine çöreklenmiş: İngiliz, Fransız, Amerikan, İtalyan ve ilh… emperyalist silâhlı güçleriydi. Emperyalizmin Türkiye içindeki tabanı: yabancı komprador sermaye, yâni bankalar ve şirketlerle onların acenteleriydi.

Mehmetçik, Yunan Ordusu’nu baskına uğratınca Yunan Kıralı’nı, maymun ısırdı, Türk Padişahı’nın kavuğu devrildi. Emperyalist silahlı güçler paratonersiz kaldılar. Ana yurtlarındaki grevlerde, halk hareketlerinde Sovyet İhtilali’ni bastırmaya vakit bulamayan emperyalizmin silâhlı güçlerini de şeytan aldı götürdü.

Tabandaki modern yabancı şirketlerle acenteler ne oldular?

Düyunu Umumiye alacaklıları “Şark isyanlarını” ve şirketler “Gazi’ye suikastları” kışkırttıkça, yerli–yabancı firmalar devletleştirildi. Çoğunluğu Rum, Ermeni, Yahudi olan komprador burjuvazi “Vatandaş Türkçe Konuş” kampanyalarıyla sindirildi. Sermayeci tıkırına baktıkça okşanmaktan da öteye şımartıldı ve varsa yoksa biricik devlet gözdesi yapıldı.

Bunun üzerine pek imrendiğimiz özel sermaye külahları silâhları değiştirip yerli milli şirketler kılığında “adanmış toprağına” kavuştu. Uluslararası finans kapital bütünlüğü içinde bir öz ve özel parça oldu, Türkler “Medenî Kıyafet” takınıp “Avrupalılaştılar”. Batılı kodaman turistler ve vaktiyle Türk’e tepeden bakan kompradorlar da “Türkleştiler”.

Birinci Dünya Savaşı’ndan sonraki “Cemiyeti Akvam” (Uluslar Derneği) adını alan kozmopolitlik eğilimi, İkinci Dünya Savaşı’ndaki «Birleşmiş Milletler» biçimine doğru gelmişti. NATO, CENTO, Pentagon kemerlerini can kurtaran simitleri gibi kuşandık.

Cumhuriyet’in başlıca “hikmeti vücudu”: Birincisi, Saltanatı (Türkçe’si: DOĞU GERİCİLİĞİNİ); İkincisi Emperyalizmi (Türkçe’si: BATI GERİCİLİĞİNİ) yok etmekti. 1919-29 arası Türkiye’de, kadim doğu gericiliğinin kavuğu olan saltanat devrildi. O kavuğun örttüğü asıl doğu gericiliğinin başı: tefeci-bezirgânlık dımdızlak parladı kaldı. O yüzden eski “irtica”, yeni, “gericilik”: budanmış ağaç gibi, her zamankinden daha zor kötekli ve daha gürbüz olarak, dört bucağımıza dal budak saldı.

1919-29 arası, Türkiye’de modern batı gericiliğinin şapkası olan emperyalizm, silâhlı kuvvet biçimiyle önce kapıdan kovuldu. O şapkayı taşıyan eskimiş ve tutar yeri kalmamış komprador burjuvazi saf dışı edildi Emperyalizm şapkasını yerli millî şirketler başlarına geçirdiler. Kapıdan kovulan yabancı sermaye: “Batıcı Demokrasi” ve “dış yardım” adı verilen Truva’nın Atı’yla yurdumuza bacadan girdi. Bir de baktık, 1923 yılı finans kapital şeytanının alıp götürdüğü yabancı silâhlı güçleri, aynı şeytan satamayıp geri getirdi. Ve yüzlerce üs’te yuvalandırdı.

O nedenlerle, kırk yıllık ara geçmeden: Birinci Kuvayı Milliyecilik’ten sonra bir İkinci Kuvayı Milliyecilik gerekti.

1919-29 yılları Birinci Milli Demokratik Devrim sosyal bir kümeye: “komprador burjuvaziye” karşı gerçekleşti. Ancak, kompradorların yerine, Türkiye’de, genlikli ve ilerici bir sanayi burjuvazisi geçemedi. “Eşsiz-Örneksiz” Devletçiliğimiz sayesinde: tebdil gezen en eski kompradorlar, en kodaman, kadîm tefeci- bezirgânlar ve en kodaman büyük toprak emlâk ağaları bankalar kubbesi altında harman edildi; hepsinden, son sistem “her mahallede bir milyoner” parolalı yerli millî FİNANS KAPİTAL OLİGARŞİSİ yaratıldı.

1959-69 yılları İkinci Milli Demokratik Devrim, 27 Mayıs’ın ışığı altında çimçiğ aydınlandı.

Burada, nükleer başlıklı Amerikan üslerine sırtlarını dayamış bulunan finans kapital oligarşisi, Mustafa Kemal’in «EMPERYALİZM» dediği BATI GERİCİLİĞİ’dir.

Burada köylerimizi inlete inlete sömürdükçe biti kanlanan tefeci hacıağalık, Mustafa Kemal’in «SALTANAT» dediği DOĞU GERİCİLİĞİ’dir.

Her iki gericilik de, 48 yıl önce Kuvayı Milliyeci atalarımızın savaş açtıkları aynı iki başlı ejderhanın bugünkü gelişimidir, iki kahredici, iki lânet olası büyük baş belâmızdır.

Birinci Kuvayı Milliyecilik: SİLÂHLI, askercil, sıcak savaştı. Bu savaşın bütün yokluklarına rağmen cephesi açıkça belirliydi. Stratejisi ve taktiği az çok genel kurallara göre basitti. Hedefi ise olağanüstü kolay anlaşılırdı.

İkinci Kuvayı Milliyecilik’te, cephe ne denli baş döndürücü, strateji ve taktik ne denli karmakarışık, hedef ne denli güç anlaşılır olursa olsun, Birinci Kuvayı Milliyeciliğin devrimci, kutsal Mustafa Kemal gelenekli CUMHURİYET BAYRAĞI başımızdadır.”

Dr. Hikmet KIVILCIMLI, 29 Ekim 1968

CUMHURİYET BAYRAMIMIZ KUTLU OLSUN!

================================================================

Dostlar,

Değerli meslektaşım Dr. Alper Akçam’ın yolladığı yazıyı sizinle paylaşmak istedim.

Bu yazı da bir meslektaşımızın, Dr. Hikmet Kıvılcımlı’nın..
Cumhuriyetimizin 45. yılında, 1968’de yazılmış..

Sevgi ve saygı ile.
25.10.12, Ankara

Dr. Ahmet Saltık
www.ahmetsaltik.net