(AS : Bizim kapsamlı katkımız yazının altındadır..)

İnsan her şeyden önce düşünen ve yaratan bir varlıktır. Düşünme, yorumlama ve yaratıcılık özelliği, onu öteki canlılardan ayıran temel niteliklerin başında gelir.

Sanat, hem kişinin yaratıcı gücünü geliştirmek, hem de insanlık niteliklerini yüceltmek için güçlü bir araçtır.

Bir insanın gözlerinin rengini değiştirmek mümkün değildir ama, gözlerinin dünyaya bakış biçimini etkilemek, ona ileri ve çağdaş bir toplumun kurucuları, yapıcıları, yaratıcıları arasına sokmak bir anlamda sanat gücü, eğitimi araçlarıyla olanaklıdır.

“Sanırım yaşamdaki her şey sanattır. Ne yaptın. Nasıl, kıyafet, birini sevmenin şekli ve nasıl konuştuğun. Gülüşün ve kişiliğin. Neye inandığınızı ve tüm hayallerinizi. Çayınızı içme şekli. Evinizi nasıl dekore edersiniz. Ya da parti. Bakkal listeniz. Yaptığınız yiyecek. Yazının nasıl göründüğünü. Ve nasıl hissettiğiniz gibi. Hayat sanattır. ” (Helena Bonham Carter, d. 26 Mayıs 1966, Londra. İngiliz oyuncu)

Sanat insanlar içindir. Her şeyden önce bir yaratıcılık demek olan sanat, özgür bir ortam ister. Bu yüzden sanat  özgürlüğün bulunduğu, sanatçının özgürce düşünüp, eserini yaratabildiği yerlerde, toplumlarda gelişebilmiştir.

Sanat, TDK´nın çağdaş Türkçe Sözlük’te;

“1. Bir duygunun, bir tasarının ya da güzelliğin anlatımında kullanılan yöntemlerin tümü,

2. Bu anlatım sonucu ortaya çıkan üstün yaratıcılık,

3. Bir şeyi güzel yapmak için uygulanan kuralların tümü olarak tanımlanmış

ve sanat kelimesi dilimize Arapça´dan girmiş.”

Sanatçı, sanat çalışmalarında bağımsızdır, özgürdür. Yaratıcı kimliğini yapıtlarında sergiler. Sanatçı genellikle muhaliftir. Muhalif olan birinin karşı taraftan bir şey beklemesi de kendi doğasına aykırıdır. Gölge edilmezse ve toplum düzeyi de uygun ise sanatçı bir yerlere gelebilir. Bu toplumun sosyo-psikolojik altyapı sorunudur.

Sanatçı, örneğin bir yazar, bu ödevlerini, bazen iyiyi canlandırmak, bazen de kötüyü, toplumun ve insanların aksak yanlarını sergilemek biçiminde yerine getirir. Vereceği dersi yasa maddeleri ya da ders notları ezberletir gibi kuru kuruya değil; sezgi, yaşantı ve telkin yoluyla, estetik yolla verir. Bu yönüyle sanat,  genel anlamda eğitimin bir organı ve aracıdır.

Sanatçı aydınlanmacı, hümanist, zekası, seziş yeteneği çok güçlü, dünya kültür üretimine katkısı olan insandır.

“Öte yandan sanata ve sanatçıya değer verilmeyen bir toplumda sanatın gelişmesini beklemek de boşunadır. Bunların yanında, sanatın gelişip evrensel boyutlara ulaşabilmesi için, toplumun bilgi ve kültür düzeyinin sanatçıyı destekleyecek düzeyde olması gerekmektedir. Toplumdaki bireylerin sanata ilişkin bilgileri, onların sanat etkinliklerini izlemeleri ve sanatın yaygınlaşması  için gereklidir.”

Çocuk oynayarak, insan rüya görerek, sanatçı yaratarak güzelliği yaşar, insan karmaşık duyguların zararından kurtulur.

Elit kültür grubu içinde yer alan resim sanatının gelişebilmesi için çok uzun bir süre beklenmesi gerekir. Buna sanatçının kendi yetileri yetmez. Toplumda sanatçıya kaynak olacak veriler olması, çok yönlülük olması gerekir ki sanatçı bu çok yönlülükten birşeyler çıkarabilsin. Tek düze toplum düzeni sürdükçe, sanatçıdan fazla birşey beklemek yersiz olur.

Kültürün, üst düzeydeki güzel sanatların gelişebilmesi için insanların tabandan yetişmesi gerekir. Bu yüzdendir ki resim sanatı nerede olursa olsun ancak sınırlı bir gruba hitap edebilir, gerçek anlamda. Olaya bugünkü Türk toplumu açısından yaklaşılınca bu sınırlı grubun çok daha sınırlı olacağı şüphesiz. Bunun düzelebilmesinin tek yolu da tabandan sanat eğitimi vermek olabilir ancak.

Örnegin Türkiye´nin çeşitli yerlerinde yaşayan

• başta ressamlar, sürekli üreterek, yeniyi arayarak, sergiler açarak, açacakları sergilerin planlarını yaparak sürdürüyorlar sanat yaşamlarını… Tamam diyen yok, hedef sürekli üretmek, yeniyi güzeli bulmak olmuş, aralarında sözbirliği etmişcesine.

İnsan sınırlamalardan koşullanmalardan kurtulunca düşüncede ve duyguda benliğine daha çok erişebilmektedir. Bu da sanatın yaratıcı gücü ile olur.

Tarih boyunca, Türk toplumu, Türk halkı -dünyanın her yerinde- basmakalıp düşünür olmaktan ve baskılar altında suskunlaşıp veya nesneleşip benliğini yitirmekten sanatla, dil ve kültürüne sahip çıkarak kurtulmuştur. (3.8.17)
============================================
Dostlar,

AKP’nin YOZ BİLİM – SANAT – KÜLTÜR DÜŞMANLIĞI ÇIKMAZI

Sayın Cezmi Doğaner’in yazısı deyim yerinde ise bize “ilaç” gibi geldi..
50 yıldır azim – sebat ve özverilerle sürdürülen Altın Portakal Film Festivali’nin bu yıl iptal edilmesi bizi çileden çıkardı..
Artık bu denlisi de olmaz, olamaz, olmamalı.. diyorduk ki; devr-i AKP’de bunu da gördük!
Bir kez daha AKP =RTE‘nin ülkemizi gericileştirme ve çağ dışına sürükleme politikalarında bir dur – durak olmadığını / olamayacağını acı biçimde gördük, yaşadık..

Zaten “Reis” bir süre önce, “…sosyal – kültürel alanda kafasındaki egemenliği ülkemizde kuramadığını…” her gün birkaç kez yaptığı bıktırıcı TV konuşmalarından birinde emir buyurmuştu.. Talimat alındı ve gereği yapılıyor.. “Şanı” da Antalya Belediye Başkanı Menderes Türel’e nasip oldu (!) Eh artık çocuklarına ne büyük mirastır Türel’in bırakacağı “şan” (!) Başbakan yardımcılığı ve hükümet sözcülüğünden Kültür ve Turizm Bakanlığına “kaydırılan” Prof. Numan Kurtuluş hazretleri nasıllar acaba? Örn. bu gelişmelere geçelim onayını; bilgisi, haberi var mı ola?