ŞİİR KÖŞESİ…
Kadir Paksoy
HİPPOKRATES AĞIR YARALI
Hastaneye gittim
Düşlerim ağrıyordu da
Kimler yoktu ki orada kimler
Güneş oradaydı
Sabah sabah baygın
yaslanmıştı hastanenin duvarına
akşamdan mı kalmış ne
Deniz oradaydı
Kıyılarını toplayıp gelmiş beline
Oradaydı orman
Dikilip duruyordu dalgın dalgın
köklerinin çamuruyla
Şöyle bir kapıdan gireyim dedim
iyimserliği gördüm iyice örselenmiş
zar zor kurtulmuş kötümserliğin elinden
Umudu gördüm kanama geçiriyordu
umutsuzluk içtiği için umarsızlıktan
Kapalı bir hava gibi bungundu hoşgörü
kabız olmuş kabalıktan
Dürüstlüğü gördüm ülsere yakalanmış
enayi yerine konulmaktan
Aşk oradaydı ince derde tutulmuş
aldatması yüzünden kocası seksin
Dostluk da oradaydı kırk dereceye çıkmıştı ateşi
bunalım geçiriyordu hangi dinden hangi ırktan
olduğunu çıkaramadığından
İçler acısıydı özgürlüğün durumu
üşütmüş
ikide birde kodese tıkılmaktan
Sadelik oradaydı yemeden içmeden kesilmiş
görgüsüzlük yüzünden
Sinirleri bozuk bir hasta gördüm
çıkaramadım ilk başta
içtenlikmiş meğer çökmüş
ikiyüzlülükten
Erdem oradaydı, iyilik, özveri…
Hepsi hepsi oradaydı güzelliklerin
Ama hepsinin bir sayrılığı vardı
Bekliyorlardı kapısında hekimlerin
Azıcık açılınca bir kapı
Çeviriyorlardı başlarını
Günebakanlar gibi arı
Günebakanlar gibi engin
Bir ağaç gördüm
Kangren olmuştu ayakları
Bir çiçek gördüm
Görmez olmuştu
Bir bulut gördüm
Kırılmıştı kanadı
Bir güneş gördüm
Balçıkla sıvanmıştı
Bir tanı koyamadılar düşlerimin ağrısına
Biraz heves aldılar tahlil için
Biraz da kan soyluluğumu ölçmeye
Midemde barsaklarımda aradılar şiirin gizini
Bir imge bile bulamadılar
Tam da hastaneden ayrılıyordum ki
Bir de ne göreyim
Gözlerime inanamadım
Hippokrates ağır yaralı
Kaygısız taşıyordu hastabakıcılar
Öte-Beri, Anadolu Ekini Yayınları, 2000
