Etiket arşivi: 1 Eylül Dünya Barış Günü…

1 Eylül Dünya Barış Günü!

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Barış’ı, özgürlüğü ve eşitliği bu topraklarda kökleşmiş bir ağaç haline getireceğimize söz veriyoruz!

(AS: Bizim kapsamlı katkımız yazının altındadır..)

Türk Tabipleri Birliği (TTB), Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu (DİSK), Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu (KESK) ve Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği (TMMOB), 1 Eylül Dünya Barış Günü dolayısıyla ortak açıklama yaptı. (31.08.2018)

Açıklamanın tam metni aşağıdadır:

1 Eylül Dünya Barış Günü!

  • Barış’ı, özgürlüğü ve eşitliği bu topraklarda kökleşmiş bir ağaç haline getireceğimize
    söz veriyoruz!

Barışı yaşadığımız ülkede ön koşulsuz olarak herkes için talep etmek, komşu ülke halkları başta olmak üzere tüm halklarla barış içinde yaşanmasını istemek ve kendi ülkemizde eşit, demokratik, özgür ve barış içinde yaşamak için mücadele etmek insan olmanın şartıdır. Emperyalist kapitalist düzenin insan emeğini ve doğayı talan etmek üzere insanlığa karşı yürüttüğü savaşa karşı emeğin talepleri için yürütülecek mücadele ve bu uğurda atılacak her adım bizleri barışa doğru biraz daha götürür. Bilinmelidir ki barış, 2.Dünya Savaşı sonrasında Birleşmiş Milletler tarafından ilan edilmiş bir “gün” olmakla sınırlı, iyi niyetli bir talep, yetkililerin adet yerini bulsun diye yaptıkları rutin bir açıklama başlığı ya da ütopik bir hedef olamaz. Barış, uğruna mücadele edilmesi gereken, kazanılması gereken politik bir mücadele başlığıdır.

İktidar partisi AKP için “barış”; muhaliflerin ses çıkaramadığı, 6 milyon oy almış bir parti eş başkanının, muhalefet milletvekillerinin hapse atılabildiği, Cumartesi annelerinin 700 haftadır sürdürdükleri çocuklarını arama eylemine polis saldırısının doğal karşılandığı; bir oy daha fazla alabilmek için dinci gericiliğin sosyal yaşamın her yanını kapladığı; halklar arasında gerilim ve  düşmanlık tohumlarının ekilmeye çalışıldığı; ekonomik kriz karşısında yandaş şirketlerin borçları yapılandırma adı altında kamunun sırtına yıkılırken, işini isteyenlerin sokağa atıldığı, yasal hak olan grevlerinin ertelendiği, yasaklandığı; geçinemiyoruz diyenlerin terörist, vatan haini olarak ilan edildiği bir ortamın hakim kılınmasıdır. AKP iktidarı için “barış”; milyonlarca emekçi ve muhalifin kendileri için yaratılan yeryüzü cehennemine ses çıkarmadan boyun eğmesi, iktidarla bu koşullarda uyum içinde yaşamasıdır.

Emperyalistlerin baş temsilcisi ABD ve bugünkü sözcüleri Trump için “barış”; başta Ortadoğu olmak üzere dünyanın her bölgesinde sömürü ilişkilerini sürdürebildikleri, yatırımlarını garanti altına aldıkları, savaş ve çatışmalarla halkları birbirine kırdırdıkları, enerji başta olmak üzere bütün yer üstü ve yer altı zenginliklerine el koyabildikleri ve buna kimsenin ses çıkarmadığı bir düzende at koşturabilmektir. ABD  ve emperyalizm için “barış”; yüz milyonlarca yoksulun kaderine razı edildiği, emperyalizm işbirlikçisi yerel iktidarlar aracılığıyla sömürü düzeninin devam ettirilmesidir.

Oysa, emekçiler için, kadınlar için, ezilen halklar için barış; emeğinin karşılığını alabilmektir. Halkların eşit ve özgür birlikteliğinin sağlandığı, demokratik taleplerinin karşılandığı bir toplumsal mutabakattır. Halkların kardeşliğidir. Sadece bugünü değil geleceği de savunan ekolojik bir yaşamı hakim kılmaktır. Ötekileştirmenin ortadan kalkmasıdır. Derelerin özgür akmasıdır. Kadın erkek eşitliğidir. Çocuğun da hakları var diyebilmektir. Türcülüğü reddetmektir. (AS: Türkçülük??) Göçmenleri düşman görmemek, dayanışmayı büyütmektir.

2018 dünyasında, Ortadoğu coğrafyasında Türkiye’de her şeye rağmen barışı savunmaya kararlı emek ve meslek örgütleri olarak;

Savaşlarda, çatışmalarda yitirilen milyonlarca insanın anısı önünde saygıyla eğiliyor, emekçilerin ve ezilen halkların kendi hakları için yürüttükleri mücadelenin en temel başlığının barış olduğunun altını bir kez daha çiziyoruz. Örgütlü ve kararlı bir mücadele ile barışı bu topraklarda kökleşmiş bir ağaç haline getireceğimize söz veriyoruz.

Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu (DİSK)
Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu (KESK)
Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği (TMMOB)
Türk Tabipleri Birliği (TTB)
====================================

Dostlar,

Açıklamaya çoğunluğu bakımından katılıyoruz..
Metinde sondan 3. paragrafta ‘Türcülüğü reddetmektir.’ söylemi var.
Eğer bu sözcük, rastlantı ile ‘k’ harfinin düşmesiyle ‘Türkcülük’ idi ise,
elbette etnik ırkçılık anlamında tüm milliyetçilikleri yanlış hatta kabul edilemez buluyoruz.
Hiçbir millet – etnisite bir başkasından geri ya da üstün değildir; tersini söylemek ırkçı faşizmdir.
Türkiye’de ‘Türk’ sözcüğü etnik temelde ve etnisite ayrımcılığı amaçlı kullanılmıyor. Büyük ATATÜRK‘ün kendi el yazısıyla 3 yerde tanımladığı üzere;

  • ‘Türkiye Cumhuriyetni kuran Anadolu halkına / Anadolu ahalisine Türk milleti denir.’ kabulü geçerlidir. Anayasanın ilgili maddesi aşağıda, tanım çok net :

Madde 66 – Türk Devletine vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkes Türktür.

Dünyanın tüm uygar anayasalarında, vatandaşlık bağı odaklı benzer tanımlar vardır. İsrail siyonizmi (Yahudi ırkçılığı) ve Musevi dinciliği bir yana, uluslaşabilmiş tüm uygar halklar için geçerli bir şablondur bu tanım.

Öte yandan, Türkiye’de, bu bağlamda ‘halklar’ değil, Anadolu halkı – Anadolu ahalisi yaşamaktadır ve bu halk, Anayasal – sosyolojik – tarihsel – etnolojik.. temelde, asla ırkçı olmamak üzere kaynaşarak (entegre olarak) uluslaşmıştır. Irkçı olmayan bir Türk ulusu – milleti kimliği edinmiştir.. Örnekler çok, uzatmak yersiz; ABD’yi kuran neredeyse 50 farklı millet (devlet kurmuş etnisiteler), kendisini ‘Amerikan’, ‘Amerikan yurttaşı’ olarak tanımlamaktadır. İngiltere, Fransa, Almanya….. bu ülkelerin farklı etnisiteleri ve faklı dinlerden inanç sahipleri… hep ama hep; Arap, Hindu, Pakistanlı, Malili…. o ülkenin Anayasal vatandaşlarıdır; İngiliz, Fransız, Alman’dırlar. Bundan yakınma yoktur ve başkaca çözüm de bulunamamıştır. Almanya’da vatandaşlık alan T.C. yurttaşları, o ülkede, aynı zamanda ‘Türk kökenli Alman’dırlar. Türkiye’de ‘Kürt kardeşlerimiz’in ‘Kürt asıllı Türk yurttaşı’ oldukları gibi..

1 Eylül 1945, 2. Büyük Dünya Paylaşım Savaşı’nın, Japonya’nın da teslim olması ile bittiği kabul edilen gündür. Kapitalizmin çıkardığı bu büyük savaş elli milyona yakın insanın ölümüne ve tanımı olanaksız başkaca acı ve yıkımlara yol açmıştır. Ardından da dünya Doğu – Batı olmak üzere 2 bloka (NATO – Varşova Paktı) ayrılmış, yarım yüzyıla varan Soğuk Savaş dönemi yaşanmıştır.

Ne var ki, yerel – bölgesel savaşlar tohumlanarak yeryüzünde sürekli kılınmıştır. Bunda emperyalizmin temel ve başat bir sorumluluğu söz konusudur.

Anahtar, assimilasyon (etnisiteleri eritme) değil entegrasyona (kaynaşmaya) dayalı uluslaşmadır.
Yugoslavya, Irak, Suriye, Kosova, Kore, Vietnam, Sudan, Keşmir sorunu.. çok acı örneklerdir.

Yurtta ve dünyada kalıcı barışın en temel koşullarından biri, dünya olanaklarının hakkaniyetli paylaşımı, sömürgecilik – kapitalizm – emperyalizmin yok edilmesidir.

Mustafa Kemal Paşa bu dilek ve öngörüsünü dile getirmiş;

  • Kapitalizm ve emperyalizmin yeryüzünden yok olacağı ve bütün dünya halklarının bir arada ve kardeşçe yaşayacağı tatlı zamanların geleceğini öngörmüştür.

Çok iyi bilindiği üzere, YURTTA BARIŞ DÜNYADA BARIŞ sözleri de O’nun.

Sevgi ve saygı ile. 02 Eylül 2018, Datça

Dr. Ahmet SALTIK
Ankara Üniv. Tıp Fak. – Mülkiyeliler Birliği Üyesi
www.ahmetsaltik.net     profsaltik@gmail.com

 

İşte Cenab-ı Hakk’ın hayvanlara yerleştirdiği muhteşem sistemin ayrıntıları

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

“İşte Cenab-ı Hakk’ın hayvanlara yerleştirdiği muhteşem sistemin ayrıntıları”

Prof. Baskın Oran 

Bugün Kurban Bayramı. Hayırlı, uğurlu, mübarek olsun.

Olsun da, işimiz kolay değil. Çünkü hem dört mezhepten diğerlerinin (Şafii, Hanbeli, Maliki) sünnet saydıkları kurban kesmeyi biz Hanefi olduğumuz için vacip sayıp mutlaka ifa ediyoruz, hem de hayvanlar acı çekiyor diye kendi kendimizi yiyoruz.

baskınoranAma müjdeler olsun ki, rektörü 2015’te Erdoğan tarafından beşinci (son) sıradaki adayken atanan  Harran Üniversitesine mensup bilim insanlarımız bu konuyu bu bayramdan on gün kadar önce hallettiler. Artık hem vecibemizi yerine getirebileceğiz, hem de üzülmeyeceğiz.

İHA’nın çok sayıda medya organında kullanılan haberinde Ahmet Kaya bildiriyor:

Türk bilim insanları Kurban Bayramında kesilen hayvanın acı çekip çekmediğini araştırdı ve çok ilginç bir sonuca vardı: Helal kesim şartlarına uyarak yani besmele çekerek (“Bismillah”) ve tekbir getirerek (“Allahüekber”) kestiniz mi, hayvan acı duymuyor. 
***
Gerçi, kesen kişinin dini konusunda rivayet muhtelif: Bazı kaynaklar helal kesimin ancak bir Müslüman tarafından yapılabileceğini söylüyor, bazı kaynaklar ise Ehl-i Kitap olan birisinin kesmesini yeterli buluyor. Bir Hıristiyan veya Musevi’nin besmeleyi nasıl çekeceği ve tekbiri nasıl getireceği konusunda ilmî kaynaklar bişey söylemiyor ama buradan da anlıyoruz ki İslam çok liberal bir din; her fikri savunmak mümkün. Ama biz konumuza dönelim.
***
Meslektaşları Prof. Dr. Faruk Süzergöz ve Araştırma Görevlisi Pelin Polat’la birlikte çalışan Harran Üniversitesi Veterinerlik Fakültesinden Prof. Dr. Gürbüz Aksoy, medyanın “İşte Cenab-ı Hakk’ın hayvanlara yerleştirdiği muhteşem sistemin ayrıntıları” anonsuyla verdiği şu müjdeyi açıklıyor:

  • Yapılan helal kesim sonucu hayvanın vücuduna yayılan ve morfinden 30 kat etkili olan beta endorfin hormonu sayesinde hayvanlar sakinleşmekte ve acı duymamakta.
    ***
    Wikipedia bu hormon hakkında şöyle diyor: “Ağrının azalması için beyin dokuları tarafından üretilen hormonlara verilen isimdir. Heyecan, ağrı, egzersiz, baharatlı yiyecek tüketimi, seks ve orgazm gibi durumlarda salınımı artış gösterir”.

Helal olunca ağrısız olan kesimi okuyunca bi de ne geldi aklıma, Antalya Manavgat İmam Hatip Lisesi 9. Sınıf öğrencisi Levent Akbaba’nın, adını “Canların gıdası Kur’an-ı Kerim” koyduğu ve Mayıs 2013 TÜBİTAK Bilim Fuarında sergilediği deneyin bulguları! Bu öğrenci yakında Harran’a birinci sıradan rektör olabilir: Deneyde, hatırlarsanız, gürültülü arabesk-rap müziği dinletilen fasulye çimlenmemişti bile, sessiz ortamdaki fasulye 13 cm’ye kadar büyümüştü, Kur’an dinletilen fasulye aynı süre ve koşullarda 31 cm’ye ulaşmıştı.
***
Tekrar kurban konumuza gelelim. Helal kesim şartlarına uyulursa hayvanın acı çekmeyeceği gibi büyük bir ilmî buluş herhalde çok önemli değişikliklere yol açacaktır. Hele de, Prof. G. Aksoy’un müjdelediği gibi, yakında uluslararası bir veterinerlik kongresinde sunulduğunda. Her şeyden önce, yakında çıkarılacak OHAL kararnamelerinden birinde buna ilişkin en azından şu hükümlerin bulunması mümkün, hatta muhtemeldir:

1) “Kesim sırasında hayvanlara acı verdiği için 1.057 lira idari para cezası uygulanan kişilere, kesim eylemini besmelesiz ve tekbirsiz yaptıkları da meydana çıkacağından, ayrıca hapis cezası uygulanacaktır.”
2) “Halkımızın kurban keserken bazen elini de kestiği dikkate alınarak, kurbanı kesen kişinin böyle bir durumda acı duymaması için bir başkasının o kişinin eli niyetine önceden besmele
çekmesi ve tekbir getirmesi gerekli görülmüştür.”
3) “Bu hükümler hakkında ilgili kişilere ayrıca herhangi bir tebligat yapılmaz. Bu KHK yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Bu KHK hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.”
***
Bugün inşallah idrak edeceğimiz Kurban Bayramı arifesinde iki kurban daha vermiş bulunuyoruz, onları da anıp bitirelim. Bunlardan birincisi, öz yeğeniyle bir yatta “fazla samimi” fotoğrafları çekilen kişi. Aile içinde ne hale geldiğinin yanı sıra, hakkında “hayasızca hareket” ten soruşturma açıldı.

Asıl, şimdi de FETÖ’cülükten dava açılıyor; açılmasa şaşardım çünkü FETÖ’ye yapılan ihaleler bini aştı. Sabah gazetesinde çıkan ve birçok medya organı tarafından desteklenen habere göre, bu kişinin kayınpederi FETÖ’yle yakın ilişki içindeymiş, mallarını Başoğlu’na devredip Kanada’ya kaçmış… Yaygın söylentilere bakılacak olursa, yakında çıkarılacak yeni bir KHK’yle bu zamparaya fırıncıların ekmek satması da yasaklanacakmış. Ama doğrusu ben o kadarına da inanmıyorum. Çünkü hem Hükümetimiz oy uğruna durmadan borç ertelemesi yaptığı esnafla (Fırıncılar ve Pastacılar Federasyonuyla) takışmak istemez, hem de bize haftada bir temizliğe gelen Zehrânım da öğrendi ki; OHAL kararnameleri sadece çıkarıldıkları konuyla ilgili hükümler taşıyabilir.. Yani sadece 15 Temmuz darbe girişimiyle.

Ayrıca ben şuna inanıyorum ki bu gibi söylentiler ya kripto FETÖ’cüler ya Teröristler ya da şu sıralarda pek sık rastlanan bir canlı türü olan FETÖ’cü PKK’lılar (veya PKK’lı FETÖ’cüler) tarafından çıkartılıyor. Veya, onlarla irtibatlı ve iltisaklı olanlar tarafından…
***
Öteki kurban derseniz, CHP.
1930’ların Türk milliyetçiliği (=Asr-ı Saadet) zihniyetinden kendisini ve Türkiye’yi kurtaracak biricik yakınlaşmayı inşa etmek için Kurultay’ı Diyarbakır’da veya Van’da yapacağına, gitti, Türk ulusalcılarıyla devam anlamına gelen Çanakkale’de yaptı. Böylece AKP’yi perişan (ve çok muhtemelen Kandil’i de çok rahatsız) etmeyi değil, 1930’lara ve MHP/AKP koalisyonuna tekrar teslim olmayı seçti.

Seçmekle kalmadı, alanı kullanabilmek için Çanakkale Savaşları Gelibolu Tarihî Alan Başkanlığı Kocadere Kamp Alanı Süreli Kullanım Tahsis Protokolü’nü önüne koydular. Metnin 6/1. ve 10/1. maddeleri alanda alkollü içki tüketmeyi yasaklıyordu. Kurultay’ın başlamasından 1 gün önce, 25.08.2017’de imzalattılar.
Kurban, boynunu uzatmıştı.
***
Günde katılan yaklaşık 30.000 kişinin içinden “kendini bilmez birkaç kişi, kamp alanının ana konaklama bölgesinin dışında alkol aldı diye” anasından emdiği süt burnundan getirildi CHP’nin. Ama Allah’ın emriydi çünkü ‘Bunca insanın içinden her yerde her zaman her türlü üç kişi çıkabilir, bunu istismar etmeye asla kalkışmayasınız!’ diye ânında çemkireceğine, bu kişileri partiden atacağını hatta ilgili makamlara bildireceğini ilan etti.

Yani alabildiğine alttan aldı. Bittabi, AKP de o derece üstten. CHP, bu milliyetçilik işlerinde AKP’yle yarıştıramayacağını daha öğrenemediği için topu havada yakalatmıştı. İki saat sonra, N. Kurtulmuş tarihî bölgede içki içenler için yasal işlem başlatılacağını açıkladı. Erdoğan’ın fırsatı kaçırması ise tabii ki beklenemezdi: “Votka mı içersiniz, şarap mı, bira mı?”. Ardından Kurtulmuş tekrar şutladı: “CHP özür dilesin”.
Bekleyin şimdi; “alkolsüz” alanları genişletmek için bu olay nasıl kullanılacak.
***
Kurban Bayramınız tekrar mübarek olsun efendim.
===============================================
Evet dostlar,

Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi emekli hocalarından (Uluslararası İlişkiler) Sayın Prof. Dr. Baskın Oran’ın 1 Eylül 2017 Kurban Bayramı ilk günü www.mulkiyehaber.net adresinde yayınladığı yazısı yukarıdaki gibi. Aynen paylaşıyoruz :

  • Kurban Bayramınız tekrar mübarek olsun efendim.

Bir küçük eklememiz olsun :

  • 1 Eylül Dünya Barış gününüz de mübarek olsun efendim.

Sevgi ve saygı ile. 01 Eylül 2017, Datça

Dr. Ahmet SALTIK
Ankara Üniv. Tıp Fak. – Mülkiyeliler Birliği Üyesi
www.ahmetsaltik.net     profsaltik@gmail.com

 

Türkiye Barolar Birliği Başkanı Prof. Dr. Metin Feyzioğlu’nun Adli Yıl Açılış Konuşması – 2014

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share


Dostlar,

TBB (Türkiye Barolar Birliği) Başkanı Sn. Prof. Dr. Metin Feyzioğlu‘nun bu gün,
01 Eylül 2014 günü Yargıtay’da yaptığı nefis konuşmanın tam metni aşağıda..

Metin tek sözcükle “mükemmel” dir.

Son derece ılımlı, dengeli, kararlı ve cesurdur.

Günceldir, yüreklidir, umut verici ve yol göstericidir.

Dileriz arif olan herkes anlasın ve kendisine yollanan iletiyi alsın; gereğini de yapsın..
Konuşan kişi aynı zamanda yetkin bir ceza hukuku profesörüdür.
Sözlerine dikkatle kulak vermekte büyük yarar vardır.

12. CB / Yarı Başkan seçilen RTE ve ataması Başbakan Davutoğlu
bu törende yoklar..

Tanımlanması olanaksız ölçüde ayıp ve utandırıcı.
Bu ayıp ve utancı herhalde başka kimse üstlenemezdi..

Bir açıdan yokluklarıyla toplantıyı önemsizleştiriyorlar sözde..
Öte yandan da bu toplantılarda artık “olamıyorlar..”

RTE ve gölgesi, bir anlamda rest çekerek, gözdağı vererek TBB Başkanı’nın
(gerçekte Prof. Metin Feyzioğlu’nun) orada konuşmasını engelleyebileceklerini sandılar..

Yargıtay Başkanlar Kurulu resti gördü, “TBB Başkanının konuşması düşünce özgürlüğü açısından gereklidir..” dedi ve ..”savunma ayağı olmadan yargı olamayacağını..” vurguladı.. Oy çokluğuyla da olsa karar bu ve alkışlıyoruz
bu yargıçları. Ülkenin 2 tepe yöneticisi de demokrasiyi içlerine sindirmiş olsalardı salona gelir dinler, tahammül gösterirlerdi.. En kötüsünden, eğer sataşma varsa,
yanıt hakkı kullanırlardı.. (Teamüllerde yeri olmasa da..)
Bu dakikadan sonra, bu 2 tepe yöneticinin “demokrat” olduklarından asla söz edilemez..

RTE bu yüksek yargıçlara (Yargıtay Daire Başkanları Kurulu’na) “bir avuç haşhaşi” diyerek aslında iç dünyasını da, bulunduğu yeri de apaçık belli etti..
Bu tablodan büyük acı ve T.C. adına derin kaygı duyuyoruz.
Bu davranışın ayrıca açık hakaret olduğuna ve cezalandırılması gerektiğine inanıyoruz.
12. CB / Yarıbaşkan RTE, Yargıtay Daire Başkanları Kurulu üyelerinin,

  • iddia sahibi olarak “bir avuç haşhaşi” olduklarını kanıtlamak zorundadır.

Bir Devlet Başkanının, ülkesinin yüksek yargı organının seçilmiş daire başkanı yüksek yargıçlarına genelleme ya da ayrım yaparak (Feyzioğlu’nun konuşması için olumlu
oy verenleri kastederek) “bir avuç haşhaşi” biçiminde son derece ağır bir suçlamada bulunması sanırız dünya insanlık tarihinde ilk kez görülmektedir.
Ülkemiz adına utandırıcıdır ve sanırız unutulmayacaktır, unutulmamalıdır.

  • Yargıtay kurumsal olarak davacı olmalı ve hukuk önünde hesap sorulmalıdır.

Ancak T.C. bunları da aşacak ve AYDINLANMASINI Büyük Atatürk’ün çizdiği yolda sürdürecektir. 90 yıllık Cumhuriyet birikimi buna kesinkes kadirdir.

Küçük bir dip notu                   :

Salonda en yüksek protokol Anamuhalefet Partisi Başkanına aittir. Sn. Feyzioğlu’nun bunu bilmemesi olanaksızdır. Yine de ilk seslenişinde 1. sırada Yargıtay başkanını anması hatalıdır. Sonraki seslenişlerinde Anamuhalefet Partisi Başkanını sıradanlaştırarak ya anmamış ya da Yargıtay Başkanına seslenişini sürdürmüştür.
Bu tavır Sn. Feyzioğlu’na yakışmamış ve görkemli konuşmanın içeriğine de
bu bağlamda ters düşmüştür (haydi gölge düşürmüştür demeyelim..)
Hele 12.CB – Yarıbaşkan RTE ve Başbakan Davutoğlu salonda yokken Anamuhalefet Partisi Başkanının orada varlığı daha da anlamlı ve kendisine açık destek iken..

Sevgi ve saygıyla.
1.9.2014, Denizli

Dr. Ahmet SALTIK
www.ahmetsaltik.net 

===============================================

Türkiye Barolar Birliği Başkanı Prof. Dr. Metin Feyzioğlu’nun 
adli yıl açılış töreni konuşmasının metni : 1.9.2014

portresi

Sayın Yargıtay Başkanı,

Ana muhalefet partisinin Sayın Genel Başkanı,

Yurttaşlarımıza, “Ankara’da hâkimler var” dedirten yüksek yargı organlarının
sayın başkan ve üyeleri,

Her yurttaşın güvenli limanı olması gereken adliyelerimizin sayın hâkim ve savcıları,
Tarih boyunca özgürlükler mücadelesinin lokomotifi olmuş gurur duyduğum
avukat meslektaşlarım,
Sayın basın mensupları,
Sayın misafirler,
Hanımefendiler, beyefendiler;

Hepinizi, Türkiye Barolar Birliği’nin yönetim, disiplin ve denetim kurulları, 79 baromuz ve 84 bin hak savaşçısı avukat adına saygıyla selamlıyorum.

30 Ağustos Zafer Bayramımızı kutluyor, bağımsızlığımızı, Cumhuriyetimizi ve Cumhuriyetin temsil ettiği çağdaş değerlerimizi borçlu olduğumuz Büyük Atatürk’ü, silah (AS:ve dava) arkadaşlarını, Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran tüm devlet adamlarını ve şehitlerimizi rahmet ve minnetle anıyorum.

Bugün 1 Eylül Dünya Barış Günü.

Bölgemiz kan gölüne dönmüş durumda.

Mezhep savaşları almış başını gitmişken, mezhebi, dini ya da ırkı gerekçe gösterilerek insanlar katledilir, ırzına geçilir, köle yapılır, açlığa, susuzluğa, kavurucu sıcağa dünyanın gözü önünde terk edilirken, barıştan söz etmek ne kadar zor.

Yine de umudumuzu yitirmeyecek, barış için mücadeleye devam edeceğiz.
Bu noktada, önce sınırlarımızın hemen ötesine bakıp, başta mezhepçiliği reddeden, özgürlükçü laiklik ve eşit yurttaşlık olmak üzere sahip olduğumuz Cumhuriyet değerlerinin kıymetini bileceğiz.

Ardından çok özlediğimiz toplumsal barışa ulaşmak için konuşacağız, tartışacağız.

Ortak geçmişimizin ve geleceği birlikte yaşama ülkümüzün altını çizecek, ayrışmak yerine birbirimizi nasıl tamamladığımızı ortaya koyacağız. Bütün bunları, yargının güven altına aldığı temel haklarımızı kullanarak yapacağız. Bugün burada, bu çatı altında buluştuğumuz veya buluşamadığımız herkesle, aynı şanlı bayrağın altında, aynı vatan topraklarında birlikte yaşıyoruz. O yüzden, birbirimizi dinleyeceğiz, birbirimizden öğreneceğiz. Önerilerden ve eleştirilerden yararlanıp, ülkemiz adına el ele
daha güzel işler yapacağız.

Değerli Dinleyenler;

Adalet, mülkün yani ülkenin temelidir.

Demek ki yargının kurucu unsuru olan avukatlar, hâkimler ve savcılar bu ülkenin temel taşları arasındadır.

Adalet ülkenin temeli olduğuna göre; yargı camiasını, avukatları, hâkimleri, savcıları düşman ilan etmek, yargıyı itibarsızlaştırmak, devleti temellerinden sarsmaktır.
Bu güzel ülkenin kahraman, fedakâr, asil, namuslu, vicdanlı avukatları, hâkimleri, savcıları; Düşmanımız kin ve keyfiliktir bizim.

Biz ise kin tutmayız, keyfilik yapmayız.

Biz biliriz ki ilim ve sanat, takdir edilmediği yerden göç eder.
Oysa ilimden gidilmeyen yolun sonu karanlıktır.
Sanat olmazsa, hepimiz tek renge, tek sese mahkûm oluruz.
Aydınlık bir gelecek ancak bilimle, fenle ve sanatla mümkündür.
Adalet ise bütün bunların, öyleyse geleceğimizin güvencesidir.
Yargıya, dolayısıyla adalete, dolayısıyla ülkenin temellerine ve geleceğine yönelmiş
açık ve yakın en büyük tehlike “keyfilik”tir.

“Devlet benim” keyfiliğidir.

“Ben ne dersem o olur” keyfiliğidir.

“Sadece benim istediğimi düşünebilirsin, söyleyebilirsin, yazabilirsin” keyfiliğidir.

“Benim istediğim gibi karar vermez, benim işime geldiği gibi düşünmez,
benim dediğimi yapmazsan seni hain ilan ederim, hedef gösteririm” keyfiliğidir.

“Benim adamımsan idarenin her düzeyinde işin istediğin gibi yürür,
benden değilsen insanca yaşama hakkın dahi yoktur” keyfiliğidir.

“Anayasa’yı tanımam, kanunu hiç tanımam” keyfiliğidir.

“Yasama da, yürütme de, yargı da benim olsun, benim değilse hain olsun” keyfiliğidir.

Çağdaş dünyada sınavsız avukatlık neredeyse kalmamışken, hukuk devleti açısından zorunlu olan avukatlık sınavını, Anayasa Mahkemesi’nin abide kararına rağmen
yeniden düzenlememe keyfiliğidir.

Avukatların yargının kurucu unsuru olduğunu bir türlü içe sindirememe keyfiliğidir.

Avukatı dışlamak yoluyla avukatın savunduğu yurttaşı sistem dışına çıkarma keyfiliğidir.

“İnsanı yaşat ki devlet yaşasın” demek yerine, vatandaşı devlete hizmetkâr yapma keyfiliğidir.

Her yapılan eleştiri ve öneriye “geçmişte de böyle değil miydi” diye cevap verip, vatandaşa daha iyiyi, daha güzeli çok görme keyfiliğidir.

Bu keyfiliklere karşı Türkiye Cumhuriyeti’nin kurumları dik duracaktır.
Yüksek yargısından ilk derece yargısına kadar, buralarda görev yapan binlerce vicdanlı ve namuslu avukat, hâkim ve savcı dik duracaktır. Binlerce cesur avukat, hâkim ve savcı, hukuk dışı her müdahaleye “hayır” diyecektir. Hayatlarını hukukun üstünlüğüne adamış binlerce avukat, hâkim ve savcı, bu güzel ülkenin her köşesinde, insanlarımıza “eşit yurttaş” olmanın mutluluğunu yaşatacaktır.

Binlerce meslektaşımız; Soma’daki ve yurdun dört bir yanındaki iş cinayetleriyle,

Gezi’de öldürülenler, gözlerini yitirenlerle,
baskıya uğrayan gazetecilerle,
istismar edilen, katledilen çocuk ve kadınlarla,
TEOG Sınavı’nın mağdur ettiği gençlerimizle,
yok edilen çevreyle ilgili davalarda ve yurttaşlarımızın açtığı ya da yargılandığı yüzbinlerce davada dik duracaklar, adalet dağıtacaklar.

Bizler, el ele vereceğiz; hep birlikte, insanlara güven veren, adalet dağıttığına inanılan bir sistemi inşa edeceğiz. Hâkim bağımsızlığını ve tarafsızlığını, savcı teminatını, avukatların mesleklerini Adalet Bakanlığı baskısı olmaksızın icra edebilmelerini sağlayacağız. Yargının kurucu unsurlarının birlikte çalışmalarını sağlayarak,
adil yargılama yapmalarını, böylece gerçeği gerçek olmayandan, suçluyu suçsuzdan, haklıyı haksızdan ayırt etmelerini mümkün kılacağız.

Yargının kendi içindeki keyfiliklerin hesabını, yargı bağımsızlığı ilkeleri çerçevesinde verebilir hale gelmesini temin edecek bir düzeni kuracağız. Kişilere göre şekillenmeyen, çağdaş dünyanın ihtiyaçlarına çözüm üreten bir yargı sisteminin zorunlu olduğunu
tüm topluma ve siyasi partilere anlatacağız. İşte bunu başardığımız gün, yargı mensuplarının ve kamu görevlilerinin cesaretine bel bağlayan bir toplum olmaktan çıkıp, her bireyin sisteme güvendiği, sistem içindeki kişilerin ne yapacağını bildiği ve böylece hukuki güvenliğe sahip olduğu çağdaş, demokratik bir toplum olacağız. İşte o gün, Cumhuriyet’in kuruluş idealini el birliğiyle gerçekleştirmenin mutluluğunu yaşayacağız.

Sayın Başkan,
Sayın meslektaşlarım, hanımefendiler, beyefendiler;

Bugün, savunma hala baskı altındadır.
Avukatlar, mesleksel faaliyetleri nedeniyle soruşturulmakta ve kovuşturulmaktadır.
Avukatın görevi, insanların haklarını, onların kullanımına sunmaktır. Şu halde avukat, toplum içinde yaşayan insanı birey yapan meslek mensubudur. Avukatın hak ve yetkilerine veya avukatın doğrudan doğruya yaşamına ya da vücut bütünlüğüne yönelen her saldırı, aslında bu ülkede yaşayan herkesin temel haklarına yönelmiştir. Rejimi ne olursa olsun bütün devletlerde uyuşmazlıkları çözmek üzere kurulmuş mahkemeler vardır. Ancak sadece demokratik hukuk devletlerinde etkin ve yargının kurucu unsuru niteliğini taşıyan bağımsız savunmadan söz edilebilir. Etkin ve bağımsız savunmanın olmadığı rejimlerde, hâkimler ve savcılar idarenin memurlarından ibarettirler.

Değerli dinleyenler;

Avukatların meslek alanı sürekli olarak daraltılmakta, münhasıran avukatlar tarafından yerine getirilebilecek faaliyetlerin sayısı giderek azaltılmaktadır.

Etkili sosyal güvencemiz hala yoktur.
Kontrolsüz açılan hukuk fakültelerinden yeterli eğitimi almamış hukuk fakültesi mezunları sınavsız bir şekilde avukatlık stajına başlayıp kolaylıkla avukat olmakta, sonuçta hem hizmetin kalitesi düşmekte hem de avukatlar büyük ekonomik zorluklara sürüklenmektedir. Hukuk fakültelerinin açılması ve müfredatlarının belirlenmesi konusunda buradan Yüksek Öğretim Kurulu’na işbirliği çağrımızı tekrarlıyoruz.

Türkiye Barolar Birliği olarak geçtiğimiz dönemde, bütün baroların ve ilgilenen avukatların katkısını sağlayarak çağdaş bir kanun taslağı ortaya koyduk.
Bu taslak, yapılacak değişikliklerde esas alınmalıdır. TBMM’de katılımcı süreç işletilmeden, “ben yaptım oldu” zihniyeti ile karşımıza getirilecek kanun tasarısı veya gece yarısı teklifleriyle Avukatlık Kanunu’nun değiştirilmesinin, hukuk devletine ve huzurlu bir toplumsal yaşama ağır darbe vuracağını ifade etmek istiyorum.
Avukatlık Kanunu’nun 46/2. maddesinin açık hükmüne rağmen, avukatın Yargıtay’da dosya görmesini vekâletname ibrazına bağlayan Yargıtay Başkanlar Kurulu’nun
hukuka aykırı idari işleminin geri alınmasını geçen yıl bu kürsüden talep etmiştik. Herhangi bir gelişme olmamasını üzüntüyle karşılıyorum.

Değerli meslektaşlarım;

Keyfilikten kaynaklanan sistemsizlik sorunu, bizim en önemli meslek sorunumuzdur.
İster avukat, ister hâkim, ister savcı olalım bütün meslek sorunlarımızın özünde,
hukukun üstünlüğünü tanımayanların, üstünlerin hukuku peşinde koşanların
sebep olduğu bu keyfilik vardır. Mesleğimizin itibarı, devletin tüm erklerinin
ve kurumlarının hukuka saygılı olmanın gereğine inanmış olmasına bağlıdır.

Alın terimizin değeri, hukuk devleti olmamıza bağlıdır.

Yatırımcının daha çok yatırım yapması, daha çok iş ve istihdam yaratılması,
işsizliğin ortadan kaldırılması, işçi, memur, köylü, kentli, öğrenci, kadın, erkek, genç, yaşlı, emekli herkesin geleceğe güvenle bakması, kendini güvende hissetmesi, hukukun üstünlüğünün sağlanmasına bağlıdır. Ortadoğu kan gölüne dönmüş,
mezhep savaşları sınırlarımıza dayanmış, her gün insanlık katledilirken,
Türkiye’nin başka devletleri, onların kamuoylarını ve uluslararası örgütleri
harekete geçirerek bu vahşeti durdurması, kendi içimizde insan haklarını gerçekleştirmemize bağlıdır.

Değerli meslektaşlarım;

Devletleri, keyfilik yapan idareciler yok eder.Milletleri, keyfilik yapan idareciler felakete sürükler. Devlet idarecilerini tarihe altın harflerle geçiren; dönemlerinde yapılan yollar, köprüler, binalar değil, keyfilik yapıp yapmadıkları, adaleti hakim kılıp kılmadıklarıdır. Çünkü adaletsizlik nedeniyle insanların çektikleri acılar, yapılan inşaatları gölgede bırakır. Keyfiliğin panzehiri, hukukun üstünlüğünü savunmaktır. Haksızlıklara karşı, haksızlık kimden gelirse gelsin, kime yapılırsa yapılsın birlikte tavır almaktır.

Gün, bugündür.
Gün, hukukun üstünlüğü için avukat, hakim ve savcıların kenetlenmesi günüdür.
Gün, Cumhuriyet devriminin ışıklı yolunda demokrasi ve özgürlükler için omuz omuza mücadele etme günüdür.

Bu mücadele elbette kazanılacaktır.
Çünkü özgürlük daima kazanmıştır.

Yeni adli yılın tüm yargı mensuplarına, çalışanlarına ve
adalet bekleyen tüm yurttaşlarımıza hayırlı olmasını diliyorum.
En içten saygılarımla.” (1.9.2014)

Savaş barış ödülü getiriyor!

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Savaş, barış ödülü getiriyor!

necdet_sarac_portresi

Necdet Saraç

necdet.sarac@yurtgazetesi.com.tr
YURT, 02 Eylül 2013

Ortalık yalandan ve yalancıdan geçilmiyor. Bozacılar sürekli yalan üretiyor, Şıracıları da kendilerine şahit gösteriyorlar! Adına “müdahale” dedikleri savaşın ölüm demek olduğu, Irak’ın on yıllık tablosu bütün çıplaklığıyla orta yerde olsa da onlar Suriye’ye müdahalenin demokrasi getireceği yalanını yayabiliyorlar ve inanılır gibi değil ama, bu yalanlarına hatırı sayılır “müşteri” de buluyorlar!

Yalanlar öyle bir hal almış durumda ki, barış gibi birçok toplumsal değer bile anlamını yitirmiş durumda. Fransa’da neredeyse bütün solun desteğini arkasına alarak Sosyalist Parti adayı olarak, Cumhurbaşkanı seçilen François Hollande, tam bir emperyalist ülke lideri gibi konuşuyor. Hollande “Suriye’yi hemen vuralım” korosunda sesi en çok çıkanlardan biri, bizim Başbakan Erdoğan’la ve El Nursa cephesinin komutanı Ebu Muhammed el Sesi Culani ile yarışacak düzeyde fazla! Böyle biri, yani Hollande, dünyanın en saygın kuruluşlarından biri UNESCO (BM Bilim, Eğitim ve Kültür Örgütü) tarafından “Afrika’da barış ve istikrara yaptığı katkılardan dolayı” barış ödülüne layık görülüyor. Adında “barış” olan ödülün gerekçesinde Fransa’nın Mali’ye “İslamcı terör gruplarına yönelik” yapılan askeri müdahale olsa da, asıl gerekçenin uranyum olduğunu herkes biliyor! Ancak dünyada yalanın iktidarı yaşandığı için bunun hiçbir hükmü yok! Fransız Komünist Partisi savaşa karşı çıkıyormuş, Fransız Sosyalist Partisi içinde savaş karşıtı ciddi bir muhalefet varmış, bunların hiçbir karşılıkları yok!

Nitekim aynı şey Obama için de fazlasıyla geçerli! Obama, 2009 yılında “dünyada nükleer silah stokunun azaltılması çağrıları, Ortadoğu barışı için çalışması ve Müslüman dünyasına yaptığı açılım nedeniyle” hem Nobel Barış Ödülü’nü hem de
“10 milyon İsveç Kronu para ödülü” almadı mı? Benzer bir durum Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı Erdoğan için de geçerli değil mi? Erdoğan’da daha sonra kendisinin de destek verdiği bir NATO operasyonu ile öldürülen Kaddafi’den “İnsan Hakları Ödülü” almıştı. 2010 yılında aldığı bu ödülden sonra ettiği laflar ise unutulur gibi değildi. Erdoğan bunları hatırlamak istemez ama biz hatırlatalım:

  • “Şahsımdan ziyade, ülkem ve milletim adına teslim aldığım bu ödülün, bölgesel ve küresel ölçekte, insan hakları noktasındaki mücadelemizi teşvik edeceğinden emin olabilirsiniz. Bu vesileyle bölgesel ve küresel ölçekte işbirliğinin geliştirilmesi yönünde gösterdiği gayretlerden ötürü Libya Lideri Muammer Kaddafi‘ye şükran ve takdirlerimi ifade etmek isterim.”

Obama, Hollande ve Erdoğan. Üçü de “barış ödülü” sahibi ama üçü de
1 Eylül Dünya Barış Günü’nde bile “savaş hemen şimdi” diyecek derecede savaşçılar! Savaşı hep barış, demokrasi ve özgürlükle yan yana kullanan bu şahsiyetlerin diğer ikisini bilemem ama bizim Başbakan’ın işi giderek zorlaşıyor.
Ne kadar süslü cümleler kurarsa kursun, en azından 2014 yerel seçimlerine kadar siyaseti gerilim ve savaş üzerine kurduğu için hızla irtifa kaybediyor. Kaybetme korkusunun yarattığı icraatlar özgürlük, eşitlik, hak ile beslenen süslü cümleleri dinlemiyor!

1 Eylül’de insanlar barış zinciri yapmasın diye Gezi Parkı’nı insanlara kapatıp, metro seferlerini iptal ettikten, insanların üzerine basınçlı su sıktıktan sonra; Eylül ayı ile birlikte büyük şehirlerde yükselecek muhalefeti bastırmak için, Güneydoğu’dan beş bin kişilik özel Jandarma Tugayı’nı İstanbul’a getirdikten, Sıkıyönetim dönemlerindeki gibi, üniversiteleri ve stadyumları genelge yayınlayarak muhalefete kapattıktan sonra; Erdoğan’ın “sadece bu bölgenin birliği ve dirliği için mücadele veriyoruz;
bu coğrafyadaki kardeşlerimize sadece nizam, huzur, istikrar, barış telkin ediyoruz.” demesinin hiçbir inandırıcılığı yoktur!

  • Tıpkı Ali İsmail, Ethem, Abdullah ya da Mehmet için, onlarca Gezi mağduru yaralı için tek bir duygusal ifadede bulunmadan Rabia işareti yaparak ağlamada olduğu gibi! 

Hele hele, Erdoğan’ın, Suriye’de Esad’tan kaçtığını söyleyenlere her türlü olanağı sunup, El Nursa Cephesi’nin saldırılarından kaçarak Türkiye’ye sığınan Suriyeli Arap Alevilerini ortada bıraktıktan sonra “Biz bu coğrafyada, her etnik kökene, her inanca
ve her mezhebe eşit mesafedeyiz. Sünni de, Şii de bizim kardeşimizdir.” demesi ise uzaktan bile görünecek kadar kuyruklu bir yalandır!

 

Hüsnü Mahalli : DİYALOG

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Dostlar,

Üstad gazeteci – yazar, Ortadoğu uzmanı Dr. Hüsnü Mahalli, 2.9.13 günü
YURT Gazetesindeki köşesinde DİYALOG başlıklı müthiş bir makale yazdı.
Hem içerik ve öngörüler olarak hem de yazı tarzı olarak son derece başarılı..
Suriye bunalımının aktörleri devlet başkanlarını sanal olarak diylaoga soktu ve konuşturdu.. Sorunun nasıl çözülebileceğini de.. Çin ve Rusya başta olma üzere ağırlıklarını net olarak koyar ve sıkı dururlarsa, gerilim yumuşar ve görüşmelerle
çözüm üretilebilir..

Dr. Mahali, kimyasal silah kullanımının perde arkasını da yazıyor..

Bize göre bu yazı mutlaka okunmalı ve çokça paylaşılmalı.

Gazeteci – yazar Sn. Hüsnü Mahalli’yi ve gazetesi YURT’u kutluyoruz..

  • Bu vesile ile YURT‘u günümüzün başarılı gazetesi YURT yapan usta ve yürekli gazeteci – yazar dostumuz Sayın Merdan YANARDAĞ‘ı da gönülden dayanışma ile selamlıyoruz… Mutlaka ve hızla özgürlüğüne kavuşmasını ve her biri birer ders gibi olan makalelerini okuyabilmeyi diliyoruz. O’nun engin birikiminden ve usta makalelerinden bizleri yoksun bırakmaya kimsenin hakkı olmadığını düşünüyoruz.

Sevgi ve saygı ile.
Datça, 3.9.13

Dr. Ahmet Saltık
www.ahmetsaltik.net

========================================

DİYALOG…

Portresi

 

Hüsnü Mahalli
YURT, 2.9.13

 

 

Esad: Ben kimseyi kimyasal ile vurmadım

Obama: Hayır vurdun. Vurduğun için de ben seni vuracam

Esad: Peki kanıt göster

Obama: Kanıta ihtiyacım yok. Vurdum diyorsam vurdun demektir. Patron benim.

Esad: İyi de bari Şam’da bulunan BM Kimyasal Silah Araştırma Komisyonu’nun raporunu bekle.

Obama: Ben kimsenin raporunu beklemem. Benim adım Obama..

Üstelik boyum senden 3 santim daha uzun.

Esad: Bu iş boy ile olmuyor. Biraz akıl ve vicdan ile olması gerekir. Bak İngiliz dostun Cameron bile çuvalladı..Sen bizim bölgedeki uşaklarına bakma . Onlar sıcaktan kafayı üşüttü.

Obama: Fazla konuşmayı bırak. Hazırlan yakında gelip seni dövecem.. Ama önce bizim Kongre’deki morukları ikna etmem lazım.

Putin: Beyler kusura bakmayın sohbetinize kulak misafiri oldum. Sanki savaştan söz ediyorsunuz?

Esad: Barış sözü ile iktidara gelen Obama, Libya’dan sonra şimdi de Suriye’yi vuracam diyor. Adam kafayı üşütmüş..

Putin: Hüseyin abi neden böyle yapıyorsun. Üstelik Nobel Barış Ödülü’nü vermişlerdi sana.

Bak benim bile böyle bir ödülüm yok.

Obama: Sen de nereden çıktın ulan Putin. Zaten senin mavi gözlerinden gıcık alıyorum. Ayrıca benim adım Hüseyin değil, Barack Obama’dır.. Bu senin Esad mı Esed mi ne idüğü belirsiz zat sinirimi bozuyor. Adam Arap Baharının içine etti. Bütün planlarımı bozdu. Benim de belli bir prestijim var. Bölgedeki adamlarım da beni sıkıştırıyor. Söyle adamına, bıraksın gitsin artık.

Putin: Sen de bölgedeki adamlarına söyle Suriye’de savaşan on binlerce Kaide, Nusra ve benzeri terör örgütlerinin ruh hastası katillerine destek vermesinler. Unutma bu örgütler senin için de tehlikeli. Yoksa yanılıyor muyum?

Obama: Buna sen değil ben karar veririm. Sen git adamın Esad’a kimyasalın hesabını vermesini söyle.

Putin: Kimyasalı Esad değil, senin destek verdiğin radikal İslamcı muhalifler kullandı. Nereden aldıklarını ve nasıl kullandıklarını sen de biliyorsun. Senin de benim de Suriye üzerinde uydularımız var.

Obama: Esad’ın kullandığına dair benim kanıtım var.

Putin: Neymiş bu kanıt? Varsa o zaman tüm dünyaya göster bu kanıtları . Kanıtların ciddi olsaydı İngiliz vekilleri ikna ederdin.

Obama: Bir Suriyeli subayın telsiz konuşmasını kaydettik. Kimyasal kullanmadan söz ediyor.

Putin: ÖSO’lu olmadığını nereden biliyorsun. Ayrıca konuşmayı kaydeden uyduların atılan bombayı da kaydedebilirdi.. Tıpkı bizim uyduların kaydettiği gibi. İstersen sana yollayayım, kayıtlarımızı bir bakarsın..

Netanyahu: Başkan Obama kusura bakma uydularımız üzerinden sizi dinliyordum.
Ne olur bu komünist artığı Putin’i dinleme. Eski KGB şefi olarak o bu işleri iyi becerir. Ama bizim de MOSSAD‘ımız var. Esad vurdu diyorsak Esad vurdu.

Esad: Anlaşıldı.. Yine bu işin içinde İsrail var. Yani Kongre’deki Yahudi lobileri var.

Netanyahu: Ne sandın sen. Senden bir kurtulsak hemen Hizbullah ve İran’ın işini bitirecem.

Bak bölgedeki tüm Sünni dostlarım bunu istiyor..

Obama: Netanyahu doğru söylüyor.. Benden de aynı şeyi istediler.

Kral Abdullah: Obama doğru söylüyor. Ben uyuyordum ama hemşire ne konuştuğunuzu anlattı. Hüseyin kardeş, emrettiğiniz gibi Mısırlı generaller Suriye’ye yanaşmasın diye ha bire onlara dolar gönderiyorum. Ama sen sözünü verdiğin taze ve güçlü Viagraları henüz göndermedin.

Ne olur beni unutma..Suriye’yi vurmadan bana haber ver. Benim uyumam lazım.. Anlarsın ya!!

Obama: Özel üretim Viagraları bu sabah sana ve Körfez’deki dostlarımıza gönderdim.

Putin: Bırakın bu aptalca işleri. Anlaşıldı siz üçüncü dünya savaşı istiyorsunuz . Benim için sorun yok. Ben her şeye hazırlıklıyım.

Esad: Ben de hazırlıklıyım..

Obama: Esad efendi, senin orada bir gürültü var yoksa yine sarayın mı basıldı..

Esad: Evet basıldı .. Ama dostlar tarafından . Adlarını sayarsam ödün kopar

***

Hamaney, Nasralah, Maliki, Castro, Maduro, Mandella, Xi Jinping …

Obama: Beyler siz de beni çok ciddiye aldınız. Bakın daha Kongre’ye danışacam. Sonra da Kenya’daki babaannemden bir büyücü istedim. O da gelip falıma bakacak. Sonrasında şu Suriye konusunda karar verecem. Tabi Michelle’e de danışmadan olmaz.

Esad kardeş sen de Esma’ya söyle onu bi arasın konuşsun. Belki bu işi tatlıya bağlarız.

Bu arada Şam’ın o meşhur baklavalarından 3-5 kilo göndermeyi unutma. Benim kızlar bayılıyor o tatlılara..

Esad: Söylerim Esma arar Michelle’i. Sen de kızları al gel birlikte hem kebap hem tatlı yeriz.

Bak bugün de 1 Eylül Dünya Barış Günü. Sen bizim bölgedeki savaş manyaklarını dinleme.

Akıllı adama benziyorsun.

Obama: Yahu akıl mı bıraktılar bende..

Putin: Beyler beni unutmayın. Ben de kebap ve tatlıyı çok severim.

1 Eylül DÜNYA BARIŞ GÜNÜ

1 Yanıt
Share via emailShare on WhatsApp Share

Prof. Dr. rer. nat. D. Ali Ercan

1 Eylül DÜNYA BARIŞ GÜNÜ

Yaşamak, bir ağaç gibi tek ve hür,
Ve bir orman gibi kardeşçesine,
Bu hasret bizim!

Nazım Hikmet RAN

Hitler faşizminin 1939 yılında Polonya’yı işgal ederek 2. Dünya Paylaşım Savaşını başlattığı tarih olan 1 Eylül, “dünya barış günü” olarak kutlanıyordu;
ancak SSCB’nin ve Varşova Paktı’nın dağılmasından sonra hiçbir ülke 1 Eylül’ü
Dünya Barış Günü olarak kutlamadı.

Daha sonra BM kararı ile Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nun açılış günü olan
21 Eylül, Uluslararası Barış Günü ilân edildi.

Her 21 Eylül de, Birleşmiş Milletler Merkezinde, Savaşlardaki insani kıyımın anısına Japonya tarafından yaptırılmış olan “Barış Çanı” çalınıyor. Bu çan, dünyanın
tüm ülkelerinden çocukların bağışladıkları bozuk paralardan üretilmiş;
Çanın üzerine, 世界絶対平和萬歳 (Çok Yaşa Mutlak Barış) yazısı var.

New York’ta Birleşmiş Milletler binası önündeki Japon Barış çanı.

1 Eylül ya da 21 Eylül, fark etmez, yılda yalnızca bir gün bile olsa,
barışı anmak insanlık için bir gelişim sayılmalıdır; çünkü başta su, hava ve
toprak olmak üzere yaşamın tüm gerekli altyapısı geriye dönüşsüz bir bozulum içindedir. Sınırlı dünya nimetlerinin adil olmayan paylaşımı da insanlar arasında sürekli artan bir gerilim yaratmaya ve gizli/açık mücadele/savaş nedeni olmayı
sürdürüyor. Öte yandan müthiş bir hızla üremeye devam eden insanlık, gezegeni
yalnızca kendi türü için değil, başka bütün canlı türleri için de yaşanamaz hale getiren olumsuz davranışlarını pervasızca, sorumsuzca sürdürüyor.

Özetle bu gezegen üzerinde yaşam savaşımı gittikçe zorlaşıyor.
Peki, bu durumda Japon Barış Çanı’nın üzerinde yazılı “mutlak barış”
nasıl gerçekleşecek?

Pek net olarak tasarlanamayan “Barış” kavramı çok daha somut görüntüsüyle
“Savaş” diye bildiğimiz olgunun antitezidir. Bir başka anlatım ile, iki sistem arasındaki çıkar dengesinin kurulduğu, korunduğu duruma “barış durumu” diyoruz. Dengesizliğin devam ettiği, çıkarlar çatışmasının öldürücü silahlarla sürdürülmesi ise “savaş durumunu” temsil ediyor. Ancak, uluslararası “şerefli ve adil barış” “her ne pahasına olursa olsun, yeter ki çatışma olmasın” mantığı ile,
bireysel özgürlükler ve ulusal bağımsızlıktan ödün verilerek oluşturulacak
yapay bir sessizlik ortamı da değildir.

Tarihte savaşlar, devletlerin veya siyasal örgütlenmelerin aralarında çözümleyemedikleri anlaşmazlıkları güce ve şiddete dayanarak çözmek girişimleri olarak karşımıza çıkıyor. Savaş ve politika arasındaki ilişkiye değinen
ve savaşı “siyasal bir araç” olarak gören Prusyalı devlet adamı General
Karl von Clausewitz’e göre, “savaş, politikanın bir başka biçimde devamıdır.”

İnsanlık tarihi boyunca savaş, toplumlar arasındaki bunalımlarda sonuç alabilmek için “en son başvurulan yol” olmuştur. Ancak çağımızın yönetsel paradigması olan ‘demokrasi’nin ürünü birtakım yeteneksiz, aferist (işgüzar, işbirlikçi), oportünist (fırsatçı), egoist (bencil), popülist (halk yalakası) sıradan insanların hemen
bütün ülkelerde politik güçleri ellerine geçirmesiyle, anlaşmazlıkların çözümünde kaba güç kullanımı, yani savaş neredeyse ilk seçenek durumuna gelmeye başlamıştır.

İster lanetlensin, ister kutsansın, Savaş bir ölüm makinesidir. 1. Dünya Paylaşım Savaşında yaklaşık 20 milyon, 2. Dünya Payalşım Savaşında 50 milyon insan yaşamını yitirmiştir. Bunların yarısı sivil insanlardı. Çanakkale Savunmasında İngiliz ve Fransız donanmalarının 2-3 nükleer bomba eşdeğerindeki bombardımanları altında ölen askerlerimizin sayısı 200 bin dolayındadır. Osmanlı ordusunun 1913-18 arası
bütün cephelerde yitirdiği asker sayısı 1 milyona yakındır. O zamanlar toplam nüfusun 12 milyon olduğunu düşünecek olursak, Anadolu’da 18-28 yaş arası erkeklerin 6’da 1’i savaşlarda ölmüş demektir.

Büyük Atatürk, “Vatanı müdafaa mecburiyeti olmadıkça harp bir cinayettir.” demiştir.

Tarihte doğrudan askerlerin ve orduların hedef olduğu savaşlar, günümüzde daha çok sivil halkı ve çocukları hedef almaktadır; askerden çok siviller ölmekte, çevre ve yaşam kaynakları büyük yıkıma uğramaktadır. ABD’nin Irak seferinde ölen yaklaşık
10 bin Amerikan askerine ve 50 bin Iraklı askere karşın ölen Iraklı sivillerin sayısı 200 binin üzerindedir. Bundan sonra da nerede ve nasıl olursa olsun meydana gelecek “sıcak” savaşlarda askerlerin 5-10 katı sayıda siviller ölecektir.

Yani çağımızın Savaşları, gerçekten masum insanları hedef alan bir cinayettir.

Doğada tüm canlıların yaşam mücadelesinde sınırlı yaşam kaynaklarına sahip olmak yarışı temel gerekçedir.*

Bunların başında yaşam alanı olan topraklar, ardından sular geliyor.
Çağımızda bunlara enerji kaynakları ve endüstrinin temel girdileri olan madenler
de eklendi.

Her ne olursa olsun çıkar çatışmalarının temel nedeni aşırı nüfustur.

Dünya nüfusu bugün 7 milyarı aşmıştır ve her gün 210 bin kişi artmaktadır. (doğanların ve ölenlerin farkı; acı ve kara bir mizah ama, teşbihte hata olmaz, insanların üzerine günde 2 atom bombası atılsa insanlığın nüfusu ancak sabit kalacak)

Yalnızca nüfus artmakla kalmıyor, aynı zamanda dünyaya egemen serbest piyasa ekonomisinin dayatması ve yönlendirmesiyle savurganlık ve adam başına tüketim
düzeyi de artıyor; öte yandan yaklaşık 1 milyar insan açlık çekiyor,
her 10 kişiden 1’i yeterli temiz suya erişemiyor.

Türkiye’de resmi rakamlara göre nüfusun % 5’i (benim hesaplarıma göre bunun 2 katı) açlık sınırında yaşıyor.

Tüm bu olumsuzlukları gidermenin yolu, barışa giden yol,
öncelikle nüfusun azaltılmasından geçiyor.

Bugün Çin’de olduğu gibi tüm dünyada ciddi olarak, “Kadın başına bir çocuk” uygulamasına geçilse, belki 22. yüzyılın ortalarında, bu gezegenin gerçekten taşıyabileceği bir düzeye, 1 milyar düzeyine inilmiş olur. Aksi takdirde doğa
kendi dayatmasını zaten acımasızca uygulayacak; susuzluk, kuraklıklar ve
olumsuz iklim koşullarından kaynaklanan açlık ve salgın hastalıklar nedeniyle insanlığın çok büyük bir bölümü kıyıma uğrayacaktır.

İnsanların kendi aralarında olması gereken barıştan çok daha önemlisi, doğa ile barışık yaşamanın gerekliliği de acı bir ders olarak öğrenilecektir.

Eğer insanlık, hem kendi türünün ve de öbür canlı türlerinin sonunu bir an önce getirmek istemiyorsa, aptalca üretim, haksız paylaşım ve savurgan tüketim sarmalından (şeytan üçgeninden) kurtulmalı; kulaklara çok hoş gelen bir saçmalığı, kapitalizmin uydurması olan “sürdürülebilir kalkınma” saçmalığını terk ederek, ortak gezegenimiz üzerinde “sürdürülebilir yaşam tarzı” aranışında olmalıdır ve bu temel üzerinde
yeni bir ortak kültürü mutlaka geliştirmelidir.

Amaç her şeyden önce mutfak ve lavabo arasında biyolojik atık borusu halinden kurtulmak, doğayla, evrenle ve tüm insanlıkla uyumlu yaşamın yollarını bulmak olmalı, amaç “insani gelişim” olmalıdır.

Birleşmiş Milletler tarafından gelir, gelir dağılımı, eğitim, bilim, teknoloji ve sanatsal üretim ve sağlık etmenleri göz önüne alınarak yapılan bir değerlendirmeye göre İnsani Gelişmişlik sıralamasında Türkiye (HDI 0,69) puvanıyla dünyada
92. sıradadır. Şimdiye dek hep “si vis pacem, para bellum” felsefesiyle hareket edildi; yani “barış istiyorsan savaşa hazır ol..” Ancak “si vis pacem, para justitiam” demek yani “barış istiyorsan adalete, adil olmaya hazır ol” demek
bence çok daha yerinde olurdu. Ama bunun için de bir paradigma değişikliği gerekli; egemenlerin hukuku yerine küresel adaleti ve küresel barışı sağlayacak evrensel akılcı hukukun egemenliğine geçiş gereklidir. İnsanlık, her şey çok geç olmadan,
bunu becerecek olgunluğa erişebilir mi? Temel soru(n) budur.

Tarih boyunca bilimin ve bilge kişilerin uyarıları ve yönlendirmelerine karşın
ilkel içgüdüsel davranışları sergilemeyi sürdüren insanlığın genel gidişatına ve gelinen noktaya bakılırsa, savaş maalesef bir gerçeklik (realite), barış ise
bir düş (hayal) olarak düşünülebilir. Ancak gerçek insanlık idealini yaşatmak isteyenler her şeye karşın bu düşün gerçekleşmesi için, gerçek barış için,
mutlak barış için aydınlatmaya, uyarmaya ve “barışçıl mücadele”ye devam etmeliler.

“Yurtta barış, dünyada barış” temel amacına yönelik olarak “Hayatta en gerçek
yol gösterici bilimdir.” diyen büyük önder Atatürk’ün yolundan gidenlere de
bu yaraşır. æ
_____________________________
*Çarpıcı bilimsel düşünceleriyle çağının entelektüellerini etkileyen İngiliz ekonomisti Thomas R. Malthus’un (1766-1834) doğada aritmetik dizi ile artan besin kaynaklarının, geometrik dizi ile artan tüketici nüfusuyla aynı oranda çoğalmadığı
ve bu nedenle “besin kaynakları için sürekli ve acımasız bir kavganın doğal olduğu..” yönündeki tezi özellikle Charles Darwin (1809-1882) ve Alfred Russel Wallace
(1823-1913) gibi “Evrim” biyologlarının geliştirdiği “doğal seçilim” kuramı için
esin kaynağı olmuştur.

1 Eylül Dünya Barış Günü…

1 Yanıt
Share via emailShare on WhatsApp Share

“Benim gibi, bütün ömrü boyunca yurdunun bağımsızlığı ve bir karış toprağını başkasına vermemek için
savaşan bir adam…”

“Savaşçı olamam, çünkü savaşın acıklı durumlarını herkesten iyi bilirim.”

“Bir ulusun yaşamı tehlikeye girmedikçe savaş bir cinayettir.
Türkiye Cumhuriyeti dünya barışının korunması için elinden geleni yapacaktır.”

“YURTTA BARIŞ, DÜNYADA BARIŞ..”

Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK
Türkiye Cumhuriyeti’nin Kurucusu