Şiir köşesi…

dünden daha yakın ölüm

Sen şimdi uyandın ya, yalnızlığın da uyandı. Kalk, çık,
serin çarşı içleri var, hali hatırı sorulacak sokaklar. Yetmedi,
uzakları dene. Yatağı kırlara serili ırmaklar olmalı,
olmadı, bozkırda bir yalnız ağaç gölgesini serer sana,
yağmur renkli düşlerini, uzanır
yeryüzünün eşsiz kalbini dinlersin,
göç yollarını izlersin kuşların.
Hem kendinden uzaklaşmadan evini nasıl özler ki insan
sana yaşlı huysuz komşunu bile özletir uzaklar.
Sedirini özlersin, yastığını,
yerdeki kilimi,
kapının kilidinde dönen sesini anahtarın.
Kendinden başkasını sevmeyenleri seven sen,
sanma ki geride kaldı örtüklerin, bir rüzgâra bakar üstleri açılır,
içinde bir cam kırılmıştır,
yaşarsın
ve an gelir vazgeçtiğin de olur,
istersen yokluğa karışmak isteği diyelim
intihar kötü bir kelimedir. Hayattasın…
Sen şimdi sabaha çıktın ya,
dünden daha yakın şimdi ölüm, kalk, çık,
akmayan bir çeşmenin bile söyleyecek bir sözü bulunur
varıp eğilirsin, hüznü yüzünü ıslatır.

Oya Uysal
Yeni e dergisi sayı 54, Nisan 2021, syf. 2