İktidarın hoşlanmadığı her demokratik eylemde toplumsal bir kepazelik yaşıyoruz.
Genç, yaşlı, kadın, erkek, çoluk çocuk hiç fark etmiyor. Gazı yiyen perişan oluyor, canını kurtarabilmek için oradan kaçmak zorunda kalıyor.

Peki bu eylemlerde yağmacılık, kırıp dökme, adam yaralama veya öldürme var mı?
Yok! En kabadayısında iktidar aleyhine sloganlar atılıyor, iktidar protesto ediliyor.
Taksim’deki gezi alanında günlerdir toplanan ve yeşili korumak isteyenlerin başına
gelenleri gördünüz.

• Polis ortalığı savaş alanına çeviriyor.

Bunların hesabı bir gün elbette sorulacak ama o gazı emir aldığı için sıkmak zorunda kalan polis memurlarından değil, onların amirleriden, valilerden, bakanlardan ve
özellikle de Tayyip’ten.

* * *
Evi, kendisi ve işyeri uzun yıllardır polis korumasında olan bir gazeteciyim.
Önümden hiç abartmadan söylüyorum, yüzlerce polis geldi geçti.
Bunlar çok efendi, yurtsever gençlerdi ve bazılarıyla halen görüşürüm.

Üç gün önce Ankara’nın merkezindeki Kızılay’dan geçerken, yol kenarına park edilmiş Çevik Kuvvet otobüsleri duruyordu. Ortada hiçbir olay yoktu ama Ankara polis kuşatması altına alınmıştı. Otobüslerin arkasında Özel Tim yazıyordu.
Polisler beni tanıdı ve aramızda muhabbet başladı.

Genç çocuklar yorgun ve bitkindi.
Bazıları konuşmazken bir bölümü içini döktü:

“Gecemiz gündüzümüz yok. Fazla mesai ücreti yok. Nöbet saatlerimiz belli değil. Bayramlarda tatillerde bizi çalıştırırlar. Bu beylerin çıkarını korumak için
işe başlatılan köleler gibiyiz.”

Anlamazdan gelip “Kim o beyler” diye sordum… Yanıt ilginçti:
“Onları siz bizden daha iyi biliyorsunuz!..”
Yanımıza amirleri geldi. Zannettim ki benimle konuşan polislere kızacak.
Tam tersine tanık oldum.
Onun sözlerini ve ağzından çıkan isimleri yazarsam mahkemelik olurum.
Amirle aramızda -öteki polislerin yanında- aynen şu konuşma geçti:

“Komiserim, bu biber gazı olayı polisi çok yıpratıyor.
Biraz acımadan kullanıyorsunuz gibi geliyor herkese.”

“Emin Bey bize emir verilir, uygularız. ‘Gaza bas’ dediklerinde basmazsak
sorumlu oluruz. Bu yaşananlar bizim de içimizi parçalıyor. Bizim de anamız babamız, eşimiz, çocuklarımız var. Biz ister miyiz böyle olmasını. Bizi en çok
zora sokan bazı göstericilerin bize sövmesi ve taş atmasıdır. Benim polislerim de genç çocuklar. Böyle olunca istenmeyen şeyler yaşanıyor.”

* * *
Şimdi işin başka bir boyutuna bakalım. Polis her türlü gaz vesaire ile donatılmış,
iktidar karşıtı her gösteri böyle gaddarca bastırılmak isteniyor.
Ben Ankara’nın iyi bir semtinde yaşıyorum. Bizim oralarda her gece arabalar, evler ve
işyerleri soyulurken, her nedense polisimizin onları yakalaması mümkün olmuyor!
Birkaç gece önce Filistin Caddesi’nde marketler, gazete bayileri bile soyuldu.
Bazılarına kilitten girdiler, bazılarının kocaman vitrinlerini koçbaşlarıyla kırıp sadece para ve içkileri götürdüler.

Heeey, bizim buralarda her gece evler, işyerleri ve arabalar soyuluyor!
Sizlerin yaşadığınız beldelerde de aynı şeyler her gün oluyor ve suçlular bulunamıyor…
Çünkü sayıca ve teknik olarak yeterli olan birimler sadece gösterilere müdahale edip gaz sıkan ve gaz bombası atanlar, istihbarat, terörle mücadele birimleri ve bir de
cinayet masaları…

Hırsızlık, soygun, gasp olaylarında yakalanma oranı son derece düşük…
Çünkü o birimlerde yeterli personel yok, araç gereç yok. Yükün ağırlığı altında eziliyorlar.

Polis toplumsal olaylarda bir canavar, ötekilerde etkisiz.

Türk polisi işte bu durumda, bu iktidarın elinde!..
Temel görevi maskeleri takıp önüne gelene gaz sıkmak, sanki düşman ordusuymuş gibi halkın üzerine saldırmak! Gazcıların elinden uçanla kaçan kurtuluyor.
Bir şey değil, elde gaz kalmayacak!..

Hırsızların, soyguncuların ise keyfi gıcır!

Gösteri yapanlara bir tavsiyem var:

Ellerinizde sadece Apo resimleri, PKK posterleri ve PKK paçavraları bulunsun.
Özgür Kürdistan sloganları atın. O takdirde ne gaz yersiniz, ne de coplanırsınız!

===========================

Rus Anıtı yeniden dikilecek mi?

Sevgili okuyucularım,

Hükümet yeni bir tasarı hazırladı ve ilk görüşmesi geçtiğimiz Cuma günü
TBMM Dışişleri Komisyonu’nda yapıldı. Hükümet Rusya ile bir anlaşma imzalamış.
Buna göre:
Türk-Rus savaşlarında ölen askerlerin gömüldüğü yerler bulunacak, o yerler düzenlenecek…Ve anıtlar yapılacak.
Tarihimizde 93 Harbi olarak bilinen 1877 yılındaki Türk-Rus Savaşında
Rus Ordusu o günkü adı Ayestefanos olan Yeşilköy’e kadar girdi. Padişah,
Karabük Üniversitesi tarafından geçtiğimiz günlerde “Fahri doktor” unvanı verilen Abdülhamit’ti. Ruslar oraya 16 metre yüksekliğinde görkemli bir zafer anıtı diktiler. Üzerinde büyük bir haç ve çan vardı, papazlar ve Rus bayrakları vardı. Rus Ordusu’nun zaferi ve Osmanlı’nın hezimeti vurgulanıyordu. Anıtın Rus mimarının adı Bazarof’tu.

* * *
Komisyon görüşmelerinde söz alan CHP milletvekilleri Oktay Ekşi, Osman Korutürk, Aytuğ Atıcı ve MHP milletvekilleri hükümet temsilcilerine sordular:

“Bu anlaşma kapsamında o anıt da yeniden yapılacak mıdır?”

Hükümet temsilcileri bilmiyordu, kem küm ettiler… Ortaya çıktı ki, bu mümkündür.

Komisyondaki CHP ve MHP milletvekilleri tasarıya muhalefet oyu verdiler ama
AKP oylarıyla kabul edildi.

* * *
Padişah Abdülhamit, Ruslar tarafından burnunun dibinde yapılan bu zafer anıtına
ses çıkaramadı… Sarayından dışarıya korkusundan burnunu bile uzatamadığı için, anıtın sadece fotoğraflarına bakabildi…

Ve bu utanmazlığı, düşman ordusu tarafından İmparatorluk başkentinin içine dikilen
bu zafer anıtını içine sindirdi.

Bu anıt, iktidardaki İttihat Terakki Hükümeti tarafından Rusya’ya karşı Birinci Dünya Savaşı’na girdiğimizin ikinci haftasında, 1914 yılında bombalanarak, dinamitle yıkıldı.
Utanç anıtının yıkılması Fuat Bey (Özkınay) tarafından filme alındı.
Bu, Türk sinema tarihinin yalnızca ilk belgeseli değil, aynı zamanda ilk filmidir.
* * *
Bildiğim kadarıyla Rus savaşlarıyla ilgili olarak Türkiye’de onların askerlerinin
toplu mezarları ve anıtları yoktur. (Rusya’da Türk askerleriyle ilgili bir şeyler olup olmadığını bilemem ama sanmıyorum.)
O halde hükümet bu ikili anlaşmayı niçin imzaladı?
Hangi toplu mezarları ve anıtları ihya edecek?
Bu durumda akla ilk gelen, Ayestefanos zafer anıtıdır!
Böyle bir anıtı simgesel olarak hortlatmak bile biraz sıkar.
Ona ne Tayyip’in gücü yeter, ne de başkalarının.
Başucunda duran o anıta korkusundan dokunamayan Abdülhamit bile öbür taraftan çıkıp gelse bu iş olmaz!

Aradan yıllar geçti, bu onursuzluk anıtına göz yuman Abdülhamit’e hiç utanıp sıkılmadan “Doktor (!)” unvanı verip Karabük Üniversitesi’nde tören düzenlediler!

Emin Çölaşan
31.05.2013 SÖZCÜ