YARANAMADIM!…
(İbretlik Bir Serzeniş)
Bir serzeniş bu yaptığım….
Sesimi kimselere duyuramadım!…
İçimde kaldı acım;
Bilemedim, oldum ile olacağın farkını;
Acım büyük; paylaşmaya muhtacım…
*
Özümü sildim yarım asırlık;
El pençe divan durdum huzurunuzda.
Aynı bağın gülüyüz biz dediniz;
Bu yalan teraneye beni de… ortak ettiniz..
Eski dostlarla yüz yüze gelemez oldum;
Yine de bir türlü yaranamadım!…
Ne oldu da koltuk gitti altımdan… İnanamadım!..
*
Her yangına dayanırım… işte buna dayanamam!…
Makama doyamamışken, reva mıydı.. görevimden alınmam!..
Hangisini yapmadım…
İstediklerinizin…?
Hangi biatınıza karşı çıktım ki sizin!?..
Derenin yatağını değiştirmesinden daha zorluydu işim…
Ama ben.. o makam için:
Köprüleri atıp, öyle gelmiştim!…
Yaranamadım!…
Ve de anlayamadım!?…
Ben nerede, ne hata yaptım
*
Nere gideyim!?…
Nasıl edeyim!…
Genç kız da değilim ki
Bohçamı sırtlayıp; baba ocağına döneyim…
Bir makam vaadine, güvendim.., geldim..
Gelirken;
Tüm gemileri yaktım!…
Verilen makamı hep benim sandım!..
Geçmişimi bohçaladım,… dipsiz kuyulara attım da geldim!…
*
Yapılır mıydı bu!?…
Ne olacak şimdi bu işin sonu!?…
Korkarım, bir sonraki trene de almazsınız beni!…
Ben; ne deyim de savunayım şimdi kendimi!….
Desem mi yemin billah; istemeden imzaladım o kararnameleri…
Zorladılar beni!…
İstemeden onay verdim o teşviklere…
Turistik belgelere!….
Ama bilseydim böyle olacak,
Kaptanlığım yarı yolda; ellerim boşta kalacak…
Biner miydim trene!…
*
Dere değiştirmez yatağını, ama ben…değiştirdim!…
Zira size güvendim!…
Kavak yelleri esince başımda…eğildim!…
Sele kapıldım… sürüklendim!…
Bir makam vaadiyle hiç direnmedim!..
Demedim ki; solcuydum; sosyalisttim;
Çağrılınca hemen geldim!…
Böylemi olmalıydı sonum!..
İşte kırıldı kolum… büküldü boynum!…
*
Makam mahzun!…
Ben mahzun!…
Mehmet Halil Arık
Emekli eğitimci – DENİZLİ
mehmethalilarik@gmail.com
Not: Bir Malum’un ağzından bir serzeniş bu!.. Dilerim ibret olur birilerine…