Y A Ğ M U R   v e   Ö Z L E M

Sana özlem,
özlem ıslak imajlarına
yağmur damlalarının sicimleştiği,
sac çatılı odamın,
toprak yığını gariban kerpiç evlerinin / damlarının
damlarını,
Hışımla dövdüğü..
Issız, garip, yalnız
ölgün bir geceden
…… Anadolu’dan,
millerce uzak bir kasaba;
    …………’dan..
Sana özlem,
Sana özlem,
Sana özlemmmm !!

**********

Yağmur Tanrısı’nın gazabı bu gece,
inat eder, durmaz saatlerdir..
ya özlemim,
ya özlemimmm ?
dinmez,
inat eder..
gecedeeeen, geceye…

********** 

Çocukluğumu düşlüyorum,
senin de..
daha eskilere gidiyorum
Toprak damlı, çamur sıvalı,
yoksul kerpiç evimizi anımsıyorum..
yağmayagörsündü inat edip,
yıldızlarımız küserdi heman
Yağmur Tanrısı’yla..

Gurbanın olam,
etme Yağmur Tanrısı,
biz ettik, sen etme,
     eyleme..
dibi delik göksel zembili karma başımıza..

**********

Bir beyaz taş yuvarlanır da yuvarlanır,
kerpiç damlı, çamur sıvalı,
yoksul toprak damında / damımızda
bir ileri,
bir geri,
gacur da gucur,
gucur da gacur..
Çatlakları sıvardık güya çaresiz,
teştler koyardık acımasız sulayan gediklerin tam altına,
gözlerdik;
gözlerimiz tavanda,
cisirlerin arasında oluşan ıslak halkaları
ve de dolup-taşan teştleri;
beklerdik;
ümit dolu,
sessizliğini teştlerin,
artık damlamayan

**********

Özlerdik;
dinmesini gazabının
Yağmur Tanrısı’nın
tıpkı;
şimdilerde,
Seni özlediğim gibi !…