Etiket arşivi: Köroğlu

Siyasal İslamın Üsküdar geçişleri

GANİ AŞIK
ESKİ CHP KAYSERİ MV. / EMEKLİ MÜFTÜ

18 Ekim 2022, Cumhuriyet

2017’deki halkoylamasında YSK’nin hukuku boğazlaması ile amacına ulaşan Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, halkın şaşkınlık travması yaşadığı saatlerde “Atı alan Üsküdar’ı geçti” demişti. Bu deyimin en akla yakın öyküsü şöyle: Çok sevdiği atını kaybeden Köroğlu, yollara düşer ve atı İstanbul’da bir cambazın pazarda satmaya çalıştığını görüp “Atını beğendim ama karar verebilmek için binip bir denemek isterim” der, öneri kabul görür. At, sahibini tanıdığı için dörtnala koşarak bölgeden uzaklaşıp sahile geldiklerinde, Köroğlu kiraladığı sala atı da bindirip Üsküdar’a geçer. Köroğlu’nun dönmemesi üzerine aşırı üzüntü yaşayan cambaza yaklaşan bir kişi, “Ağlayıp sızlamanın yararı yok, atı alan Üsküdar’ı geçti” der. Erdoğan ile Köroğlu’nun “Üsküdar’ı geçmelerindeki” söylem benzerliğine karşın, hukuk temelinde tam bir çapraz pozisyon vardır. Çünkü Köroğlu, Üsküdar’ı kendi atı ile geçtiği halde Erdoğan, bunu, milli iradenin YSK tarafından ifsat edilmesi ile geçti.

ABDÜLHAMİT DİRİLDİ

İslamcıların “Ulu Hakan” düşkünlüğü kara sevda kıvamındadır. Haliç’te donanmayı çürüten Abdülhamit’in adı bir sondaj gemisine ve kapatılan GATA’ya verildi. Döneminde Kuzey Afrika dahil, yaklaşık 1.5 milyon metrekare toprak kaybedildiği halde, “Abdülhamit zamanında bir karış toprak kaybedilmemiştir” sloganı, İslamcıların nesilden nesile devrettiği değişmez mirastır. Kısa süre önce Erdoğan da aynı sözü tekrarladı. Büyük Taarruz’un tarihine Malazgirt’i, Çanakkale destanına Kutül Amare’yi, 23 Nisan’ın yerine Veladet’i alternatif olarak devlet protokolüne soktular. Bunların tümü de bizimdir ama niyetler farklı.

TARİHSEL DÖNEMEÇ

Erdoğan ve Cumhur İttifakı’nın, önümüzdeki yıl yapılacak seçimlerinde yine bir “Atı alan Üsküdar’ı geçti” planlaması yaptığı çok net.

  • Modern Türkiye’nin bekası için vazgeçilmez olan hukuk, demokrasi ve laiklik,
    İslamcılar açısından Cumhuriyetin ümüğünü sıkmak için detay bile değildir.

O nedenle de AKP’nin zincirleme oldubittilerini anayasaya, hukuka, demokrasiye ve laik sisteme aykırılık açısından eleştirenleri anlamakta hep zorlanmışımdır. Atatürk ve Cumhuriyet karşıtı örgütlenmenin, hukuk ve demokrasi kaygısı yoktur, gözleri de çok karadır. “Dava”nın patent sahibi Erdoğan bunu hiç saklamadı.

Cumhuriyete karşı saltanatı, Atatürk’e karşı Abdülhamit’i ihya etmek siyasi itikatları açısından “farz” olduğuna göre, sansür neden “sünnet” olmasın. Encümen-i Teftiş’in görevini İletişim Başkanlığı zaten yapıyor. Devri istibdatta “Tahtın kurusun” anlamı çıkabilir vehmi ile “tahtakurusu” sözcüğü bile yasaklanmıştı.

Sansür yasasının iptali için AYM’nin kapısına gidecek olan CHP’nin sonuç alması zor görünüyor. Cumhuriyeti yıkmaya giden yolda her şey planlı ve yasanın çıkarılması ile yüce mahkemedeki denge ayarlaması eşzamanlı. Kapıya dayanan tarihsel seçimlerde Türk ulusu olarak, yeni okyanuslarla buluşmak için kesintisiz bir nehir gibi ebediyete akmak mı, Arap kültür emperyalizminin bataklığına dökülerek tarihten silinmek mi seçenekleri ile karşı karşıyayız.

  • Aydınlanmacılar, tüm yurtseverler ve Kurtuluş Savaşı’nda canını ortaya koyan
    kahramanların torunları gerçek müminler, görev başına!

Serdar Koç şiiri : SAKARYA HATTI

Dr. Serdar Koç

SAKARYA HATTI

 

“Çok dövüşler olur kimseler bilmez”
Köroğlu

-I-
ağır
ağır
ovaya akşam çöktü

yağmur indi
sis
çöktü…

deprem çadırlarını
battaniyeleri
giysilerimizi
aşarak

kemiklerimize kadar
işleyen
benliği kilitleyen
küflü
ıslak bir soğuk

soğuk
soğuk…

1999 eylül ekim
kasım
aralık…

-II-
mümkün olsaydı eğer
zamanı almak geriye
onyedi ağustos saat 03:02 öncesine

o mutlu doğum günü pastasına
huzurlu ev içi sohbetlerine
mutfağa, tuvalete, banyoya, yatak odalarına
sıcak yataklarımıza, sıcak bedenlerimize

kahvehanelere, meyhanelere, hastanelere
cami avlularına, fabrika önlerine, tarlalara
kışlalara, okullara, hapishanelere…
çay bahçelerine, deniz kenarlarına, bulvarlara
yollara, köprülere…

mümkün olsaydı eğer zamanı almak geriye
onyedi ağustos saat 03:02 öncesine

o kahredici gurbetinde gözlerinin ölseydim
ah ölebilseydim orda öylece sonsuza değin

titreyen yer
titreyen ev, titreyen ağaç, titreyen yüreğim aşkına

mümkün olsaydı eğer…

Serdar Koç
(Aralık 1999, Ankara)

Arap emperyalizmi ve Türkiye’nin Araplaşması

Örsan K. Öymen
Örsan K. Öymen
16 Mayıs 2022, Cumhuriyet

 

Geçmişte Sümer, Hitit, Urartu, Asur, Yunan, Roma ve Bizans uygarlıklarına ev sahipliği yapan Anadolu coğrafyası, Orta Asya’dan Anadolu’ya göç eden Türklerin Şamanizmi terk edip, Arabistan’da 7. yüzyılda ortaya çıkan İslam dinini benimsemek zorunda kalmasından dolayı, Selçuklu ve Osmanlı imparatorlukları döneminde, Arap kültürünün etkisi altına girmeye başladı.

Araplar 7. yüzyılda önce, bölgenin en köklü uygarlıklarından birisi olan Pers uygarlığını asimile ettiler, Pers kültürünü din üzerinden Araplaştırdılar, Perslere yönelik saldırılar ve işgaller gerçekleştirerek İran-Pers topraklarındaki Zerdüşt dinini ve kültürünü ortadan kaldırdılar, Persleri İslam dinini benimsemeye zorladılar. Daha sonra, hem Araplar hem de Persler, Orta Asya’dan batıya doğru göç eden ve Şaman olan Türkleri, İslam dinini kabul etmeye zorladılar.

Ancak Anadolu’daki Arap etkisi, Selçuklu ve Osmanlı döneminde bile belirli sınırlar içinde kaldı, Anadolu’nun daha önceden var olan yerel ve yerleşik kültürleri de Orta Asya’dan Anadolu’ya göç eden Türklerin kültürü de belli bir ölçüde varlığını korumayı başardı. Anadolu’da yaşayan nüfusun, çok küçük bir azınlık dışında, hiçbir zaman Arap olmaması, halkın anadilinin Arapça olmaması, din üzerinden aktarılan Arap kültürünün etkisini belli bir ölçüde sınırladı.

Türkiye Cumhuriyeti’nin Mustafa Kemal Atatürk tarafından kurulmasıyla birlikte bu etki, laikliğin benimsenmesiyle, Türkçe dilinin Arapçanın ve Farsçanın etkisinden kurtarılmasıyla, Avrupa’daki siyasi, kültürel, bilimsel, felsefi, sanatsal gelişmelere de kapıların açılmasıyla, asgari düzeye düştü.

Atatürk önce Avrupa’daki işgalci ve emperyalist güç odaklarına karşı cephede mücadele verdi, arkasından da Aydınlanma Devrimleriyle, Arapların 7. yüzyıldan itibaren (AS: başlayarak) din ve dincilik üzerinden gerçekleştirdikleri kültür emperyalizmine karşı mücadele verdi.
***
Cumhuriyet döneminde Arap kültür emperyalizmi, ABD’nin de desteğiyle, 1950 yılından itibaren (AS: bu yana), Anadolu topraklarında yeniden devreye sokuldu.

İmam hatip okulları, Kuran kursları, ilahiyat fakülteleri, imam, müftü, din insanı ve din uzmanı yetiştirmek yerine, laiklik karşıtı hareketlerin odak noktası haline getirildi, dinin yerini dincilik aldı. Aynı dönemde tarikatlar ve cemaatler yeniden yaygınlaştı.

İslam dini, Anadolu’da yaşamış olan Yunus Emre, Mevlana, Hacı Bektaşi Veli, Pir Sultan Abdal, Şeyh Bedrettin, Karacaoğlan, Köroğlu, Dadaloğlu gibi yazarların ve ozanların yorumları üzerinden değil, hadislerin ve Arap din insanlarının yorumları üzerinden anlatıldı, gençlerin beyinleri onlarca yıl boyunca, günümüze dek yıkandı. Osmanlı döneminde halifenin, şeyhülislamın ve ulemanın Anadolu’ya ve halka zorla dayattığı din anlayışı yeniden canlandırıldı.

Bu sözde eğitim kurumları ve merkezler onlarca yıl, Suudi Arabistan’ın kültür ataşelikleri işlevini gördüler.

Türkiye’nin aydınlanma devrimleriyle her alanda gelişmiş, güçlü ve bağımsız bir devlet olmasını hiçbir zaman istemeyen, Türkiye’yi cehalete sürükleyerek bir uydu ve sömürge devlet olmaya zorlayan ABD ve Avrupa emperyalizmi, bu hareketleri her zaman, doğrudan veya dolaylı olarak destekledi.
***
İslamcı siyasetin temsilcisi olan AKP’nin iktidarında, Anadolu kültürünün Arap kültürünün asimilasyonuna uğraması en yüksek seviyeye çıktı. Siyaset, ekonomi, ulaşım, iletişim, turizm, emlak ve arazi yatırımı, kültür, dış politika gibi alanlarda, demokrasi ve aydınlanma yolunda bir arpa boyu yol kat edememiş olan ve çoğu ABD tarafından desteklenen Arap ülkeleriyle işbirliklerine öncelik tanındı.

  • Türkiye AKP iktidarında, Arap ülkelerinin arka bahçesi haline dönüştürüldü.

Son yıllarda, yine emperyalist devletlerin çıkardığı iç savaşların bir sonucu olarak, milyonlarca yasadışı Arap sığınmacının Türkiye’de barınmasının sağlanması, vatandaşlığın bile satılık bir hale gelmesi, Anadolu’nun Araplaştırılması stratejisinin son aşamasıdır.

  • Türkiye, demografik yapısı tersyüz edilerek monarşiye ve teokrasiye mahkûm edilmektedir.

ÇOK YAŞA FAZIL SAY!

ÇOK YAŞA FAZIL SAY!

Mustafa AYDINLI
Eğitimci – Yazar

Kaz Dağları’ndaki eşi görülmemiş orman kıyımına karşı son derece yerinde şiddetli tepkiler verilirken -çünkü sanki işgal altında imişiz ya da bir sömürge ülkesiymişiz gibi iktidarın bilgisi, izni hatta teşviki ile inatla sürdürülüyor!– geçtiğimiz hafta dünyaca ünlü piyano sanatçısı Fazıl Say bölgeye gelerek bir mini konser verdi. Daha sonra kısa bir konuşma yapan Say, Bugün Türk halkıyla onur duydum.. dedi. Ardından, kamp alanında bulunan yurtsever – doğasever çilekeş çevrecilere seslenen Say;

  • “Bu gezegende insanlar olarak gelecek için bir şeyler bırakmak istiyorsak korumak zorundayız. Yaşatmaktan, yaşamaktan yana olmalıyız.
  • Müzik de zaten bunu anlatıyor diye düşünüyorum.” dedi.Say’ın piyano resitali yerli ve yabancı basın kurumlarından büyük ilgi gördü.

Kaz Dağlarındaki benzeri görülmemiş vahşi talana bu ölçüde kapsamlı bir karşı çıkış hepimiz için, gelecek için, çevreye duyarlık ve vatan toprağını koruma adına bir umut; Fazıl Say’ın da belirttiği gibi gerçekte “Halkımızla gurur duymak gerek”!

Sorun çevreyi koruma, küresel yabancı sermaye ve yerli işbirlikçilerince vatan toprağının yağmalanmasını önleme tarihsel sorumluluğu olunca akan sular durmalıydı, öyle de oldu!

Gerçekte Kazdağları vahşeti, buzdağının görünen yüzü, bardağı – sabırları taşıran bir simge oldu. Ülkemizin hemen hemen her yanı benzer talan riski altındadır. Say’ın verdiği özlü ileti, Kazdağları özelinde ülkenin dört bir yanı için yanan yüreklerin isyan çığlığıdır.

Türkiye’de yabancılara verilen maden arama izni alanı 150 bin km2 olup, ülkemiz yüzölçümünün yaklaşık 1/5’i gibi devasa bir orana ulaşmaktadır! (http://www.guncelmeydan.com/pano/turkiye-cokuyor-maden-yagmasi-t22300.html, erişim: 24.8.19)

Dünyaca ünlü bir piyano sanatçısı, Kazdağları’nın doruğunda, neredeyse bir ton ağırlığında bir piyano ile ne yapmak istiyor?!

İşte sanatçı duyarlığı, sanatçı sorumluluğu budur. Sanatçılar ve bilim insanları sürekli halka öncülük etmek zorundadır! Ülkenin genel gidişine yön gösterip iktidarları uyarmak yükümündedir. Tarihin gerçek aydına yüklediği temel bir sorumluluktur bu. Halkın gerisinde kalan popülist sanat da, sanatçı da gerçek işlevini yerine getiremez. Büyük ATATÜRK‘ün saptaması ne denli yerindedir :

  • “… Sanatkâr da toplumda uzun çalışma ve çabalardan sonra alnında ışığı ilk hisseden insandır..“

Sanatçı, doğası / toplumsal işlevi gereği karşıttır (muhaliftir). Sanatçı “Sade suya tirit” çekemez. Çekerse o sanatçı değil yağdanlık olur. Sanatçılar sürekli halktan yana tutum almak zorunda olduğundan, iktidar balonlarını şişiren değil iğneleyen konumdadır. Bu nedenledir ki toplumcu sanatçı, akustik konser salonlarının konforunu terk ederek, deyim yerinde ise piyanosunu alıp dağlara vuruyor yolunu… Onbinlerce yurtsever insanımız da O’na eşlik ederek yan yana, omuz omuza Kazdağ’ına tırmanıyor. O insan omuzlarıdır ki, tarihte nice faşist rejimleri yerle bir etmişlerdir.

Artık sabırları taşan ve “evrensel meşru direnme hakkı“nı kullanan Halk, dağlara çıkıp İzmir’in Dağları marşını omuz omuza haykırıyor. “Yaşa Mustafa Kemal Paşa, yaşa / Adın yazılacak mücevher taşa” nida ve nağmeleri o gün, 18 Ağustos 2019 günü, onbinlerin ağzında dağlarda, kayalarda, kadim Ege’de yankılanıyor. Bulutlar gökyüzüne evrene yayıyor o çığlıkları. Hüzünlü ama geleceğe güvenle bakan, bir umut, bir kükreyiş, bir dik duruştur bu. Haklı olmanın verdiği yaman özgüvenle. Köroğlu‘na gönderme de (nazire) var yurdum insanının coşkun eyleminde :

  • Ferman Bolu Beyinin ise dağlar bizimdir!

BBC, AKP iktidarında ülkemize  – dünyaya yaşatılan Kazdağları vahşetini;

  • Gelmiş geçmiş en büyük orman katliamı

diye tüm dünyaya duyurdu. Yıkım bu boyutta olunca, yatağında hala rahat uyuyabilen yurttaşlar ve sanatçının – aydının da kendini tez elden sorgulaması gerekiyor. Kazdağlarında doğa kırımı (katliamı) ile gündeme oturan Kanadalı maden şirketi Alamos Gold, CEO’su John McCluskey’e göre yaklaşık 4 milyar $ değerinde altın çıkarmak uğruna dağlarımızı – ormanlarımızı, yaşam hakkımızı, geleceğimizi katlediyor. Toprağımızı ve sularımızı ölümcül siyanürle zehirliyor.

İçimizi dağlayan bir boyut da, çıkarılacak altının salt %4’ünün Türkiye’ye bırakılmasıdır. İyimser hesapla bu rakam 160 milyon $! Yaratılan doğa kırımının kısa – orta – uzun erimde ülkemize yüklediği dönüşümsüz bedelin bu rakamın altında olduğunu iktidar kanıtlayabilir mi? Yapılabilirlik (feasibility) raporları var mıdır, nerededir? Bu firmaya verilen teşvik, beklenen gelir 160 milyon $’a denk midir?? Tüm bunların kamuoyuna belgeli olarak açıklanması zorunludur. Oysa TEK ADAM REJİMİ saydamlığa ve hesap vermeye – sorulmaya engel! Yoksa böyle yapabilmek için mi dayatıldı ülkemize cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi denen ucube ve dünyada örneği olmayan çağ dışı yönetim biçimi??!!

TBMM felç, Padişahtan öte yetkili TEK ADAMA soru bile sorulamıyor!

  • Yoksa, 17+ yılda Türkiye’yi 130 milyar $ dış borçla alıp 4 katına çıkaran (500+ milyar $!) AKP = RTE; borç batağında nefessiz mi kaldı da göz göre göre bu yürek yakan – ciğerimizi söken talana – yağmaya ses çıkar(a)mıyor??!!

Öte yandan Kanada ağaca o denli önem veriyor ki, bayrağı ile simgeleştirmiş. Bizim ülkemizde ise 200 bine yakın ağacı gözünü kırpmadan katlediyor. (Bkz. ÜLKENİN CİĞERLERİNİ SÖKME TEŞVİĞİ başlıklı yazımız..) Gerçekte bu firmaya o maden arama – işletme ruhsatı verenleri sorgulamak gerekmez mi? Kendileri için son derece uygar (!) bu ülkeler, gelişmekte olan ülkeler söz konusu olunca bir anda barbarlaşabiliyorlar. Yanına içimizden ortaklar alarak!

Fazıl Say’ı Kazdağları’nın tepesinden yalnızca, dünya dinlemedi. Daldan dala konan kuşlar, kelebekler, ürkek tavşanlar, uğur böcekleri, karıncalar ve uzaklara saklanan binlerce canlı varlık, Kazdağları’nın kadim sahipleri de dinledi huşu ile. Kuşku yok ki, dost bir ses olduğunu duyumsadılar. İnanıyoruz ki, bir zaman sonra Fazıl Say’ın yontusu dikilir o çam ağacının dibine. Doğaseverliğiyle ve yurtseverliğiyle ölümsüzleşen Fazıl Say’ın.

Karıncasından, üveyik kuşlarına, kekliğine, ceylanına, tilkisine, tavşanına dek kısacası konuşamayan tüm yaratıkların sesi oldu Say… Dalda filiz veren çam ağacının, titreyen meşe yaprağının, tomurcuk açan kır çiçeklerinin sözcüsü, çığlığı ve de ağıdı oldu… Yaşamak ve yaşatmaktan yana olalımdedi.
Biz ne diyoruz; sen de çok yaşa Fazıl Say, sen de çok yaşa!