43 Yıl Sonra; Şehit Edilen Babamızı Anıyoruz…

7 Temmuz 1980 – 7 Temmuz 2023 : 43. yıl..
Şehit Edilen Babamızı Anıyoruz…

Dostlar,

Bu gün 7 Temmuz 2023.. Ailemizin başına gelen bir yıkımın (felaketin) 43. yılı.. Hoşgörünüzle bu konuyu bu yıl da yazmak istiyoruz. Kendi özelimizle sizleri meşgul etmek aklımızdan geçmiyor. Ancak insanların belli yaşantı deneyimlerini paylaşmasında yarar olmalı. Üstelik ortak toplumsal kökenleri olan bir acı süreç ve aradan 43 koca yıl geçtiğine göre, duygusal tonlamaları da sanırız –büyük ölçüde– dizginleyebiliriz.

7 Temmuz 1980.. Sıcak bir yaz günü ve Türkiye doludizgin 12 Eylül darbesine sürüklenmekte. Adeta eğik düzlemde, ülke tanımlı – kurgulanmış bir hedefe kayıyor. Ülkenin birçok yerinde sıkıyönetim var ama her gün “ortalama” (bu sözcüğü böylesi bir bağlamda kullanmak zorunda kalmak ne acı değil mi!?) 20 (yirmi!) dolayında insanımız ölüyor, öldürülüyor! Geçen yıl korona salgınında daha beteri yaşandığı gibi ve Sağlık Bakanının “önlenebilir ölümler” demesine karşın!!?? Bakanın, ilan edilenden çok fazlası dolaylı korona ölümleri.. itirafı ne acı..

TRT’nin siyah-beyaz ekranları ve gazeteler, dergiler.. kan – revan dolu.. Sunum çerçevesi ise tek tip (klişe) : ….. yerde çıkan sağ – sol çatışması”nda şu sayıda insan öldü, bu sayıda insan yaralandı.. Ne mal güvenliği var ülkede ne de can! Toplum şaşkın, ağır gerilim altında, neredeyse “öğrenilmiş çaresizlik / pes” sendromu içinde “pes” eşiğinde.. Kendince savunma önlemleri almaya bakıyor.. Kentler – kasabalar – kırsal.. bölünmüş ve “kurtarılmış bölgeler” ilan edilmiş. İnsanlar  çaresiz, savunma amaçlı silahlanıyor.. 7 Temmuz 2023’te ise acımasız zamlar!

Biz o tarihlerde Hacettepe Tıp Fakültesi’nde Toplum Hekimliği (sonra Halk Sağlığı) Bölümünde Tıpta Uzmanlık Eğitimi alıyoruz.. İstanbul Tıp Fakültesi’ni bitirdiğimiz 15 Haziran 1977 sonrası Elazığ / Keban’da 1 yıl SSK hekimliği yapmış ve uzmanlaşma kararı vererek adını andığımız Bölümün asistanlık sınavını kazanmış, 11 Kasım 1978’de ihtisasa başlamıştık. Bölümümüzü ve Dalımızı aşkla seviyorduk. Daha 1971’lerde Hacettepe Tıp’ta 1. sınıf öğrencisi iken Prof. Dr. H. Nusret FİŞEK’i tanımış ve O’ndan Toplum Hekimliği dersleri almıştık. Kalpaksız Kuvayı Milliyeci Prof. Fişek, bize sağlık ile sosyo-ekonomik etmenler arasındaki köklü, kapsamlı ve çarpıcı bilimsel ilişkilerden söz ediyordu ustalıkla.. Üstelik bu ilişkiler neden-sonuç ilişkileriydi ve geleceğin çağdaş hekimleri ve tıbbı salt fiziksel – biyolojik – kimyasal nedenlerle uğraşmakla kalmayıp; sağlık sorunlarının asıl – altta yatan sosyal – kültürel – ekonomik kök nedenleriyle uğraşmalıydı, uğraşacaktı.

Bu Fakültede (Hacettepe) Tıbbiyenin ilk 2 yılını okumuş (İngilizce hazırlık sınıfından sınavla bağışık olmuştuk) ve İstanbul’daki ailemizin yanında olmak için İstanbul Tıp Fakültesi’ne 3. sınıfta yatay geçiş yapmıştık. Yeniden ayrılmak zorunda kaldığımız Fakülteye, Nusret hocaya.. üstelik asistanı olarak dönmüştük. İşimizi çok seviyor ve gelecekte Halk Sağlığı disiplinine ve  Ulusumuzun sağlığına kapsamlı katkılar verebilmeyi umuyorduk. Uzmanlık eğitimimizin 1 yılını örnek Eğitim ve Araştırma Sağlık Ocaklarında geçirecektik ve bunlardan biri de Eskişehir yolu 28. km’deki Yapracık Sağlık Ocağı idi. (Bu köy, günümüzde Bütünşehir Belediye Yasası bağlamında Ankara’nın bir mahallesi ve hızla nüfus alıyor.. Bağlıca’da ourduğumuz eve 7 km!)

Bu Sağlık Ocağı’nda, 40+ yıl öncenin “tam anlamıyla köy koşullarında” yaşıyorduk. Lojmanımız köyde idi, odun-kömür sobalı idi ve hastane acil nöbetlerimiz ile eğitim amaçlı Ankara toplantıları dışında hep (7/24!) köyde kalmak zorunda idik. Günümüzde Ankara’nın en gözde mahallelerine dönüşen Ümitköy, Dodurga, Çayyolu, Aşağı Yurtçu, Yukarı Yurtçu, Türkobası, Alacaatlı, Ballıkuyumcutoprak damlı köylerimizdi! Oralara kapsamlı 1. Basamak (hastaneye yatmadan) sağlık hizmeti sunuyorduk.. Gece – gündüz şevkle çalışıyorduk. Bölgede Brusella hastalığı yaygındı. Pendik Veteriner Kontrol ve Araştırma Enstitüsü’nden kişisel çabalarımızla anti-serum getirtmiştik; elektrik olmayan köylerimizde, klinik olarak Brusella düşündüren hastalardan kan alıyor, “el santrifüjü” ile çevirerek serumunu ayırıyor ve oracıkta lam üzerinde mikroskopla çökelti (aglütinasyon) bakarak Brusella’nın laboratuvara dayalı yarı-kantitatif tanısını (titrasyon yapmadan) koyuyorduk. Günümüz sağlık çalışanları bu yaşantıya inanmakta zorluk çekecekler eminiz ama, gerçek bu! Elektrik olmayan köylerde, 2 gode’li el santrifüjü ile serum ayırarak..

Böylesine çoook yoğun bir koşuşturma gününün (7 Temmuz 1980) ardından birkaç saat da okuduktan ve Uzmanlık Tezimizi çalıştıktan sonra (Yapracık Sağlık Ocağı Köylerinde 30+ Yaşta Koroner Kalp Hastalığı İzleme Araştırması-3, prospektif kohort) gece yarısı sonrası yorgunlukla yatmıştık.. Kısa süre sonra önce kapı, hemen ardından pencere camı şiddetle vurulmaya başlandı, kalktık. Alışkındık, acil hastamız olmalıydı. Lojmanda sabit telefon bile yoktu! Ancak bu kez öyle değildi.. Karşımızda kayınbiraderimiz (eski) duruyordu ve yüz ifadesi çok hüzünlüydü. Ne olduğunu ağzından zorlukla aldık..

  • Babamız.. İstanbul’daki Emniyet Başkomiseri babamız Halis bey vurulmuştu!

Doğallıkla biz de vurulduk! Kara haber ertesi güne kalmamış, yedivermişti birkaç saatte. Hemen yola koyulmamız gerekiyordu. Ülkede akaryakıt kıtlığı vardı. 10 yaşındaki arabamızın bagajına 20 Lt benzin bidonunu da koyarak (ne büyük risk!) İstanbul yoluna çıktık. Otoyol yoktu elbette.. 2-3 şerit karşılıklı trafik, bölünmemiş yolda akıyordu. Sağlık Ocağımızın usta şoförü Ömer Ulusoy, sağ olsun direksiyonu bize bırakmadı. Sabahın köründe Bahçelievler’deki evimizin kapısına vardık.. Cenaze evi idi hanemiz.. Işıklar yanıyor ve bir kalabalık deviniyor, insanlar vekarla acılarını yaşıyordu. Annemiz, 19 yaşında İstanbul Hukuk 1. sınıf öğrencisi kız kardeşimiz ve 23 yaşında Cerrahpaşa’dan 1 aylık mezun Hekim, erkek kardeşimiz ve 27 yaşında 3 yıllık hekim, biz…

47 yaşındaki (1933 Hozat doğumlu) canımız babamızı, “anarşi” dedikleri canavar bizden vahşice ve çoook erken koparıp almıştı. Şimdilerde “anarşi”ye terör, “anarşit”lere (!) de “terörist” deniyor. Ölçüsüz bir acı içimizi kavuruyordu.. Bir yandan da zorunlu formaliteler vardı yürütülecek. Evin abisi bizdik ve yük, tüm ağırlığıyla boynumuzda idi. Babamız Emniyet Başkomiseri Halis Zeki Saltık, Sirkeci’de bir işyerinden haraç almak için gelen “örgüt” elemanlarıyla çıkan çatışmada tuzağa düşürülerek 7-8 kurşun yemiş, oracıkta kanamadan yitirilmişti. Otopsiden cenazesini aldığımızda teni kireç rengiydi. Şiddetli iç – dış kanamadan gitmişti. Topkapı – Çamlık mezarlığına gömdük O’nu.. İl Emniyet Müdürü (Şükrü Balcı), Siyasi Şb. Müdürlerinden Elazığ’lı Mehmet Ağar, başsavcı, Vali (Nevzat Ayaz), Garnizon komutanı tümgeneral (66. Tümen).. görüştüğümüz yetkililerdi. Katiller kaçmıştı, ellerinden geleni yapıyorlardı yakalamak için.. Sonra bu örgütün Dev-Sol olduğu bize söylendi. Yıllar sonra birileri de yakalanmıştı. Davaya karışmacı (müdahil) olduk. Ancak ilerleyen zaman, bizde bu sanıkların katil olup-olmadıkları hakkında ciddi kuşku uyandırdı ve davadan çekildik. Suç birilerine yıkılacak mıydı? Biz de suçlular cezasını buldu diye bir parça teselli mi bulacaktık? İstanbul Siyasi Şb. Müdürlerinden Elazığ’lı Mehmet Ağar (daha sonra İçişleri Bakanı!), çok sevdiği hemşehrisi “Halis abi” sine sahip çık(a)mamıştı.
***
Bir kez daha Hacettepe’den ayrıldık ve yine İstanbul Tıp Fakültesine yatay geçiş yaptık! Annemizin – kardeşimizin evine yakın bir ev kiralayarak kendimizce aileye göz – kulak olmaya çabaladık. Annemiz yıkılmıştı ve çok derin bir yas yaşıyordu. Bu koyu yası, ölene dek 13 yıl sürdürdü, çıkamadı (kronik yas sendromu). Biz uzmanlık eğitimimizi tamamladık ve Toplum / Halk Sağlığı dalında uzman hekim olduk. Yeniden Üniversiteye, akademik kariyere çok zorlukla (yargı kararlarıyla!) dönene dek 6,5 yıl Elazığ’da çalıştık. Oysa Hacettepe’de kalabilseydik, akademik kariyeri kesintisiz sürdürme olanağımız olabilirdi. İlerleyen yıllarda kız kardeşimiz avukat oldu. Ortanca erkek kardeşimiz de İç Hastalıkları – Dahiliye uzmanı oldu.

Babamız hiç torun göremedi.. (Biz gördük!).. Yaşam sürüyor; ama Türkiye’nin benzer acıları bitmiyor!??

Daha fazlası için lütfen tıklayın ya da kopyalayıp yapıştırarark google ile çağırın : http://ahmetsaltik.net/2018/07/07/7-temmuz-1980-34-yil-sonra-sehit-olan-babamizi-analim-istedik/

Sevgi ve saygı ile. 07 Temmuz 2023, Ankara

Prof. Dr. Ahmet SALTIK MD, BSc, LLM
Atılım Üniv. Tıp Fak. Halk Sağlığı Anabilim Dalı
Hekim, Hukukçu-Sağlık Hukuku Uzmanı,
Kamu Yönetimi – Siyaset Bilimci (Mülkiye)

www.ahmetsaltik.net profsaltik@gmail.com
facebook.com/profsaltik
twitter : @profsaltik    

Edirne’de bir caddeye görev şehidi  babamızın adı verildi. 

43 Yıl Sonra; Şehit Edilen Babamızı Anıyoruz…” hakkında 48 yorum

  1. H.Cavit Göktepe

    Işık larda uyusun şehidimiz..Ne mutlu sizin gibi aydın cevherleri
    bırakıp ebediyete göç etmîş..
    Sizleri tanıma bahtiyarlığında birisi olarak SALTIK ailesine sabırlar dileklerimi ve saygılarımi sunarım.

    Cevapla
      1. Nurhan Kavlan

        Sayın Prof.Dr.Ahmet Saltık
        Acınızı tüm kalbimle paylaşıyorum,çok üzüldüm.Değerli babanız ışıklarda yatsın. Saygı ve sevgilerimle size ve ailenize sabırlar dilerim.

        Cevapla
  2. Ahmet ışık

    Çoktandır merak ettiğim ama size sormaya cesaret edemediğim bir soruydu.Etkilendim.Acınız acımızdır.Devri daim olsun Hak rahmet eylesin .ancak karanlık cinayetin sonucunu çok merak ettim.o donem bir çok cinayet karanlıkta kalmıştı.
    Mehmet Ağarın yıllar sonra Dev Sol orgütüne uyuşturcu verdiği gündeme gelince “örgütün izini takip etmek için verdik ” dedigini ve geçmiş dönemin karanlıkları hakkında tbmm de meclis kapalı toplantısında neler söyledigini hep merak etmişimdir.dev sol lideri dursun karataşın aynı bir ülkücü çete reisi gibi biri isviçre diğeri fransada kacırılması olanaksız bir cezaevinden ancak Nato ülkelerindeki kontr gerilla tarafından kacirılabilecegi Mehmet Ali Agcanın da aynı sekilde Turkiyeden kacirilip o dönem dogu blokunun en zayif karni polonyali papa 2. Paol’u vurdurtuldugunu…sorular sorular deli sorular
    Ancak Uğur mumcu yaşasaydı bir kısmının yanıtı bulunabilecek sorular.

    Cevapla
  3. Müge Gülses

    Çok değerli bir babanın evladı olmak önemli bir ayrıcalık.Sizde ona layık olabilme yönünde kendinize düşeni yaptınız yapmaya devam ediyorsunuz. İnsan canlısı sonunda ölümlü .İnsanlığa layık olabilenlere ne mutlu. Babanızda annenizde nurlarda yatsın Evlatları yaşadıkça ve görevlerini yaptıkça eminim onlar huzurlu
    olacaklardır.

    Cevapla
  4. Av.A.Erdem Akyüz

    Babanıza ve aynı akıbeti paylaşanlara rahmet, sizlere sabır dilerim. Ne mutlu ki sizler gibi evlatlar bırakmış. Görüşmek dileği ve sevgi saygılarımla.
    Av.A.Erdem Akyüz

    Cevapla
  5. M. Emin ERDEM

    Sayın Hocam, Mülkiyeli kardeşim ve Elâzığ’lı olmasından kıvanç duyduğum Sevgili hemşerim…

    …bir ortak yanımız da acılarımız. Müstehak olmadığımız ama bize yaşatılan acılar.

    Neyse ki siz acılarınızı kabullenme ile karşılamamış; gören göz, düşünebilen beyinlere ışık olmuşsunuz.

    Keşke latince terimlerden onca korkmayıp ben de 1968’de Hacettepe Tıbba yazılsaydım!

    Selam ve saygılar.

    Cevapla
  6. Can Ceylan

    Değerli hocam, değerli babanızın iç burkan öyküsü ve sizlerin onurlu bir yaşam uğruna gösterdiğiniz mücadele gerçekten etkileyici. Yıldızlar babanızın yoldaşı olsun. Anılarda ve gönüllerde yaşasın her daim.
    Ne yazık ki yaşam her zaman kurduğumuz, düşlediğimiz gibi ilerlemiyor. Önemli olan koşullar zorladığında buna uyum sağlayabilme direncini ve ustalığını gösterebilmek. Tıpkı aydınlanma devriminin öncülerinden Tevfik Fikret’in dile getirdiği gibi. “Kıran da olsa kırıl düş fakat eğilme sakın. Hak bellediğin yolda yalnız yürüyeceksin”. Sağlıcakla kalın.

    Cevapla
  7. Duran Aydoğmuş

    Çok değerli Ahmet Saltık hocam,
    Babanız tam bir görev şehididir. O’na Tanrı’dan rahmet, size sabır ve dayanma gücü diliyorum. Mekanı cennet, ruhu şad olsun, ışıklar içinde uyusun. Acınız acımızdır.
    Saygılarımla.
    Duran Aydoğmuş
    08.07.2020

    Cevapla
  8. . Ahmet Nişancı

    Değerli Dost Sevgili Adaşım,
    Zamanı eskitip anılara dönse de acıların şiddeti hiç azalmıyor; yaşadıklarımdan, kaybettiğim sevdiklerimden bilirim bunun anlamını.
    Ben de bir polis çocuğuyum. İkimizin babalarımızın yaşamındaki ters benzerlikten söz edeceğim size.
    İzinli olduğu akşam sivillerini giyip görevden evimize dönerken şehrin en kabadayı serserilerinden birinin, çığlıklar atarak “İmdat” isteyen bir kadını zorla sürükleyerek götürmek istediğini görüyor. Babam, olayı önlemek için araya girmek isteyince kabadayının silahıyla karşı karşıya kalıyor. Kendini savunmak için beylik silahıyla daha hızlı davranıyor ve kabadayıyı etkisizleştiriyor. İzinli olması nedeniyle görev dışında ölüme neden olduğundan hareketle babam cezalandırılıyor ve meslekten tard (çıkarma) ediliyor. Dört kardeşin büyüğüyüm ve ilkokul 3.sınıf öğrencisiyim. Kardeşlerimin üçü de henüz okul çağında değildirler. Babamız hapsedilince köyümüze dönüyoruz annemizle. Hiçbir gelirimiz, maaş yok; tam bir yoksulluk içine düşmüşüz. Çok zorlu koşullar içinde yaptık eğitimlerimizi kardeşlerimle.
    Gerisini anlatmayacağım; sadece ikimizin yaşamımızda babalarımızdan kaynaklı şans ve şanssızlığa dikkat çekmek istedim.
    Siz anarşiden kaynaklı bir görev şehidi polis çocuğusunuz; ben anarşist bir şehir kabadayısının saldırısından kendini korumak isterken katil olan bir polisin çocuğuyum.
    “Şans mı, onur mu?” diye soruyorum. Siz görevde kaybedilmiş bir şehit babanın çocuğu olmanın onuruyla, gururuyla yaşıyorsunuz. Ben, görev dışında bile olsa bir çaresiz kadını bir serserinin, anarşistin elinden kurtarmak için katil olmak zorunda kalan ve devleti tarafından ödüllendirilmesi gerekirken korunamayıp meslekten uzaklaştırılan, ama hayatta kalan bir görev katili babanın şanslı (?)çocuğu olarak yaşıyorum.
    Ve…yirmi iki yaşımda Edebiyat Öğretmeni olarak çalıştığım lisede bir polis çocuğuna yapılan haksızlığı önlemek için kendimi ortaya koyarken, siyasilerin haksızlık yapanları koruyup beni kurban vermeleri sonucu yirmi dört yaşımda sürgünlere gönderildim. Ama ben bütün öğretmenliğim boyunca ne kadar yanlış yönlendirilip yanlışlar yapsalar da polisleri de, polis çocuklarını hep sevdim babamın sağlam karakterinden ötürü. Polis çocuklarının iyi eğitim alabilmeleri için elimden gelen her türlü yardımı esirgemediğim için mutluyum. Polisimiz iyi ve karakterli yetiştirilmeli; polis çocukları en iyi eğitimlerle ülkesini ve ülkesinin insanlarını canı gibi seven bireyler olarak yetiştirilmeli.
    Sevgili adaşım, Değerli Dostum, Kardeşim Sayın Saltık,
    Çok uzun yazdığımın bilincindeyim; iki polis çocuğuyuz. Ben babamın katil oluşuna kafamı fazla takmasam da /ki O’nu katil olarak düşünmedim hiç bir zaman / yine de bir burukluk oluyor içimde zaman zaman.
    Sevgili babanızı rahmetle anıyorum; ışıklı olsun diğer dünyası.
    Corona günlerinde bir filozof bilgeliğiyle ve yürekli insan ve vatan sevgisindeki örnek kişiliğinizle sergilediğiniz öğretici ve uyarıcı çalışmalarınızdan ötürü bu ülkenin insanlarının size mihnet duyguları iletmesi gerektiğini düşünüyorum.
    Sevgi ve saygılarımı sunuyorum. Ahmet Nişancı

    Cevapla
    1. Ahmet SALTIK Yazar

      Sayın Nişancı,

      Ne “tuhaf” bir rastlantı..
      Bereket utandırıcı hiçbir yan 2 öyküde de..
      Yaşam kavganızı, onurlu duruşunuzu, ülkemiz için verdiklerinizi saygı ile karşılıyorum..

      Saygı ile. 9.7.20

      Dr. Ahmet SALTIK

      Cevapla
  9. Ekrem Sisalan

    Sayın Saltık Hocam, derinden üzüldüm doğrusu, bu güne kadar hep iyi insanlar zarar gördü bu ülkede. Size de sabırlar diliyorum.

    Cevapla
  10. Mehmet TANRIÖVER

    Sevgili Ahmet SALTIK Hocam öncelikle bir terör eylemi sonrası hakka yürüyen Babanız ışıklar içinde uyusun siz ve kardeşleriniz gibi çok Kıymetli tertemiz karakterli evlatlar yetiştirmiş torunlarını görememesi benimde içimde duygusal fırtınalar kopardı SAĞLIK ailesinin tüm bireylerine selam ve hürmetlerimi gönderiyorum.

    Cevapla
  11. Özdemir SALTIK

    Sevgili babanızın Yıldızlar yoldaşı ,devri daim olsun ,ne güzel böyle onurlu ve başarılı bir evlat yetiştirmiş,aileye sabırlar diliyorum

    Cevapla
  12. Nimet saltık

    Değerli büyüğüm amcama rahmetler diliyorum çok büyük açıydı oğünler bu düzen böyle ğeldi böyle ğidiyor acın acımızdır sevğiler sayğılar hürmetler

    Cevapla
  13. Mehmet ÇAKIROĞLU

    Hocam tüylerim diken diken okudum. Rahmetli babanızın mekanı cennet olsun. En derin saygılarımı sunarım.

    Cevapla
  14. METE İZZET ÖZCANOĞLU

    Çok Değerli Hocam Prof. Dr. Ahmet SALTIK,
    Şehadet şerbetini içtiği günün yıl dönümünde Babanız Halis Zeki Baş Komiserimin anısı önünde saygı ile eğiliyor, size ve kardeşlerinize sabırlar, uzun ve sağlıklı ömürler diliyorum,
    Değerli Baş komiserimin ve değerli Annenizin mekanları cennet olsun. Allah’ın rahmeti üzerlerine olsun.
    O karanlık acı dolu günleri bu millete yaşatanlara da ne söyleyeceğimi bilemiyorum…
    Saygılarımla,
    Mete İzzet ÖZCANOĞLU.

    Cevapla
  15. Gülsün Acar

    İşıklar içinde uyusun.Saygılar.Kalanlarıñıza goremediğiTorunlarına güzel günler ve sağlıklı ömür geçirmelerini dilerim.

    Cevapla
  16. Bülend Köktürk

    Babanız ışıklarda uyusun sevgili Hocam.Sizlerede sağlıklı bir ömür dilerim.

    Cevapla
  17. Gönül Pınar Atacı

    Dahi bilim adamı ve çok değerli hocamız Prof.SALTIK’a ve tüm ailesine başsağlığı, muhterem babasına ise ebedi rahmet ve sükunet dileklerimle ve dualarımla sevgiler ve saygılar.

    Cevapla
  18. Nezhad

    Yaradanın rahmeti üzerlerinde olsun.
    Çok kötüydü, Adana Eğtm. Enst. Öğrenciydik.
    ………

    Cevapla
  19. Gulten Süer

    Hocam baş sağlığı diliyorum büyük acınızı anlıyorum ışıklar içinde uyusunlar. İyiki varsınız bugüne kadar sizin dediklerinizi uyguladık ev halkı olarak bundan sonra da sizin söylediklerinizi uyguluyacağız sevgi ve saygılarımı kabul edin lütfen.

    Cevapla
  20. Gönül Pınar Atacı

    Sevgili hocamız Prof.SALTIK’a ve tüm ailesine başşağlığı dileklerimle, rahmetli babasına ise ebedi rahmet ve sükunet dualarımla.

    Cevapla
  21. Gönül Pınar Atacı

    Sevgili hocam Prof.SALTIK,
    Muhterem babanız, ünlü ve üstün başkomisar SALIH ZEKI SALTIK’ın yaşam öyküsünü ve en hayince öldürülüşünü, hem aciyla hem ilgiyle okumuş bulunuyorum. Babanıza, sonsuz rahmet ve sukünet vermesi için Ulu Tanrı’ya dua ediyorum. Size ve tüm ailenize ve yakınlarınıza ise başsağlığı dileklerimi sunuyorum.

    Cevapla

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir