Günlük arşivler: 14 Ekim 2012

Mustafa Kemal Atatürk.. A Brief Presentation in English..

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Dostlar,

Cumhuriyetimizin kurucusu, büyük kurtarıcımız Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK hakında kısa bir İngilizce tanıtım yazısını sitemize koymamızı hoş göreceğinizi hatta yararlı bulacağınızı umarız..

Herkes okusun ve o büyük insanı ve eylemini yakından tanısın..
Daha çok insan okusun.. Öğretisi KEMALİZM tüm insanlığa ışık olsun..

Sevgi ve saygı ile.
14.10.12

Dr. Ahmet Saltık
www.ahmetsaltik.net

================================================

Mustafa Kemal Atatürk
Dates: 1881-1938

A seasoned veteran of the Balkan Wars, Kemal fought a tenacious defensive campaign at Gallipoli in 1915 which forced the Allied invasion force to withdraw. He would later become the ‘Father of modern Turkey’


Mustafa Kemal Atatürk, c1923

    “I don’t order you to fight, I order you to die. In the time it takes us to die, other troops and commanders can come and take our places.”

Mustafa Kemal at Gallipoli, April 1915

Mustafa Kemal was born in Salonika in 1881 and began his military career as an Ottoman Army cadet, studying at the Harbiye military college in Istanbul from 1899 until 1905. His initial service was with a cavalry regiment in Syria. During this period he joined the reformist Motherland and Liberty secret society in opposition to Sultan Abd al Hamid II. Although he believed in the separation of the military from politics, Kemal was a member of the Committee of Union and Progress and played a role in the ‘Young Turk’ Revolution that ended the sultan’s absolutist rule and restored parliament.

Kemal served with distinction in Tripolitania (Libya) during the Italo-Turkish War (1911-12), repelling the Italians at Tobruk and successfully defending Derna despite being wounded in an air raid. During the Balkan Wars (1912-13), he took part in the Turkish amphibious landing in Thrace and the capture of Erdine from the Bulgarians. In 1913 he was made Ottoman military attaché to all Balkan states and promoted to colonel.

Despite opposing Ottoman involvement in the First World War, once it had started he threw himself wholeheartedly into the conflict. During the Dardanelles campaign Kemal commanded the 19th Division before being made chief of staff of the 5th Army. He displayed great leadership and tactical acumen, reacting immediately to the Allied landing at Anzac Cove in April 1915. He launched successful counter-attacks against the Australians and New Zealanders as they attempted to take the high ground surrounding the landing areas. By nightfall on 25 April they had suffered over 2,000 casualties and remained stuck on the beaches.

In the weeks that followed he led his men at many of the campaign’s fiercest engagements, including the Battle of Sari Bair (6-21 August), the Battle of Chunuk Bair at Anzac (7-19 August) and the offensive from Sulva at Scimtar Hill (21 August). Following these battles he was granted the title of ‘Pasha’. Personally brave, Kemal expected the same from his men, declaring: ‘I don’t order you to fight, I order you to die. In the time it takes us to die, other troops and commanders can come and take our places.’

Following these triumphs, Kemal was sent to command XVI Corps on the eastern Anatolian front. In August 1916 he launched a successful counter-offensive against the Russians, capturing Bitlis and Mus. When the Russian Army of the Caucasus collapsed during the Revolution of 1917, Kemal was transferred to Palestine. He was given command of the 7th Army, but following the loss of Baghdad, he became increasingly fearful that the war was lost.

He also expressed anger at a government that was unable to supply his men with adequate weapons and supplies, and resented the transfer of supreme command from Turkish generals to the German Erich von Falkenhayn and Otto Liman von Sanders. After resigning his command in protest he accompanied the Crown Prince to Germany, visiting the Western Front and concluding that the Central Powers were defeated. Restored to his command by the new sultan, Mehed VI, he ended the war in Aleppo after his army was forced to retreat following the Battle of Megiddo.
With the Ottoman capital occupied by the Allies, most of the Balkans gone and Turkey bereft of its Arab provinces, Kemal felt a personal duty to fight for the integrity of the remaining Turkish heartland of Anatolia. Posted in 1919 as inspector general of the army in northern Anatolia, he quickly started to act independently, resigning from the Ottoman Army and helping to arouse nationalist feeling in the aftermath of the Greek landing at Smyrna. The First Great National Assembly at Ankara, now a rival power bloc to the Ottoman government in Istanbul, gathered in spring 1920 with Kemal as speaker. It later elected him president.

In 1921 the Greeks advanced from Smyrna, but were held before Ankara at the Battle of Sakarya in August-September. Following this success, Kemal was made commander-in-chief with the rank of marshal. He went on the offensive the following year, capturing Smyrna in September and forcing the Greeks to evacuate Anatolia.

A skilled statesmen as well as a great soldier, at the subsequent Treaty of Lausanne (1923) Kemal was given a Turkey in Anatolia free of foreign troops and full control of the straits. Anger at the weakness and defeatism of the sultan in Istanbul led him to work for the abolition of the sultanate in 1922, the proclamation of a republic in 1923, and the abolition of the caliphate in 1924. As ‘Atatürk’ (Father of the Turkish Nation), Kemal steered Turkey through a period of turmoil, but it emerged as a modern secular state, with a neutral foreign policy, planned economy, westernised education system and a strong army.
Hard in battle, Kemal was nevertheless gracious to his enemies, later writing of the Allied soldiers killed at Gallipoli: ‘Those heroes that shed their blood and lost their lives… You are now lying in the soil of a friendly country. Therefore rest in peace. There is no difference between the Johnnies and the Mehmets to us where they lie side by side now here in this country of ours… you, the mothers, who sent their sons from faraway countries wipe away your tears; your sons are now lying in our bosom and are in peace. After having lost their lives on this land. They have become our sons as well.’

The state funeral of Mustafa Kemal Atatürk, November 1938

http://www.nam.ac.uk/exhibitions/online-exhibitions/enemy-commanders-britains-greatest-foes/mustafa-kemal-ataturk, 14.10.12

Bedri Baykam : Silivri Zindanı, İnsanlık Adına Tarihe Gömülecek!

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Dostlar,

Çok değerli meslektaşım ve dostum Sayın Prof. Dr. Fatih Hilmioğlu‘nun oğlu Emir’in trafik kazasında yaşamdan ayrılması bana tarifsiz bir acı verdi..

16.10.12 günü cenaze törenine (Ankara’da olacak sanıyorum) katılacak ve kardeşim Fatih’i özlemle kucaklayacağım..

Değerli ressam, yazar Bedri Baykam‘ın 18 Eylül 2012 tarihli Cumhuriyet’te çıkan (Yakamoz köşesi) yazısını koymak istedim bu duygulanımla.

Sevgi ve saygı ile.
14.10.12

Dr. Ahmet Saltık
www.ahmetsaltik.net

===========================================

Silivri Zindanı, İnsanlık Adına Tarihe Gömülecek!

Bedri Baykam

Hafta sonum, Silivri zindanına atılmış aydınların durumuna tepki vermekle geçti. Cuma günü, CHP vekilleri ve aydınlarla beraber Çağlayan’a gittik ve tutsak gazetecilerin fotoğrafları önünde Ayşenur Arslan’ın yaptığı konuşmadan sonra kalemlerimizi bıraktık. Bunun ardından Odatv davasını izledik.

Soner Yalçın 14 kilo vermiş, ama kararlı ve umut doluydu.

Hasretle sarıldık. Ertesi gün, CKM’de “Tuncay Özkan’ın 5. Tutsaklık Yılı” ile ilgili düzenlenen toplantıda konuşmalar yaptık, ardından Özkan’ın kitaplarını imzaladık. Günün hediyesi, bir gün önce davalarını izlediğimiz Barış Pehlivan ve Barış Terkoğlu’nun serbest kalarak etkinliğe katılmalarıydı. Onlarla kucaklaşırken pek yakında bir gün “özgür”(?) dünyada, abileriyle de bunu yaşayabilecek miyiz sorusu geldi aklıma…

Doğu Perinçek: 5 yıl,
Tuncay Özkan: 5 yıl,
Ergün Poyraz: 5 yıl,
Mustafa Balbay: 4 yıl,
Mehmet Haberal: 4 yıl,
Fatih Hilmioğlu: 4 yıl,
Hikmet Çiçek: 4 yıl,
Soner Yalçın: 20 ay,
Yalçın Küçük: 20 ay,

Silivri’den cenaze olarak veya “ağır hasta” haliyle çıkan tutuklu sayısı ayrı bir acı konusu. Empati kurun; sizi 5 gün odaya hapsedip sevdiklerinizden ayırsam ne derdiniz?

Silivri’de yazarlar, gazeteciler, akademisyenler, televizyon sahipleri dışında, onca asker, subay ve yüksek rütbeli general, hatta Genelkurmay Başkanı var.

Açık konuşmak gerekirse, onlara karşı daha da büyük bir haksızlık yapılıyor. Gazetecilere, yazarlara, kolayca sahip çıkılırken TSK ile ilgili davalarda, tutarsızlık ve mantıksızlık ne kadar ortalıkta gezerse gezsin, sanki “askere sahip çıkmak riskli alan” olarak değerlendiriliyor ve insanlar bu konuya bulaşıcı hastalık varmış gibi mesafeli durmayı tercih ediyorlar. Bu sendrom “yalnız Nedim Şener ile Ahmet Şık’a sahip çıkalım” şeklinde ortada dolanmış yüzer-gezer medyacı tavrından çok da farklı değil! Bunun dışında konuşmamda yaptığım diğer bir hatırlatma şuydu:

“Normal” bir hukuk devletinde, şayet “sanıklar” hakkında ortaya atılan delillerin uydurma olduğu ortaya çıkarsa, mahkeme iki şey yapar:

Önce sanıkları serbest bırakır ve aklar, ardından “bu komployu tezgâhlayan çete hangisi” sorusunu gündemine alır, üstüne gider! Ülkemizde böyle bir gözleminiz olursa, lütfen bana da bildirin!

Ülkede medyanın yandaşlarını, hükümeti dinleseniz, ülkede “dindarlara” karşı büyük baskı var.

    Gerçeklere bakarsak, Atatürkçü kesim son çeyrek asırda öldürüldü, hapislere atıldı, çalıştığı kuruluşlardan kovuldu, saldırılara uğradı, demokratik haklarını hiçbir şekilde kullanamasın diye kıskaca alındı!

Yani bedel ödeyen bir kesim var iken ortada, sürekli gözyaşları eşliğinde durumunu şikâyet edense bambaşka birileri!

Merdan Yanardağ, yine Goebbels’in ünlü taktiğini hatırlattı:

“Bir yalan ne kadar büyük olursa, o kadar çok inanan olur.”

Odatv davasında, Yalçın Küçük o kendine has teatral sunumuyla yine 2-3 saat boyunca konuştu:

“Burası suçsuzlar mahkemesi. Bize suçumuzu bulun. Cezamızı verin. Burada dezenformasyon var. Artık ortada ‘suç lokantaları-suç otelleri’ var. Engizisyonda da suç yoktu. Sizleri tenzih ediyorum: Kimin ne zaman tutuklanacağına veya serbest bırakılacağına, bir merkezi planlama ile karar veriliyor. Siz kendiniz karar verdiğinizi düşünüyorsunuz. Bizi affedin. Hukuk mantıktır, vicdandır. Benim Öcalan’ı yönettiğim söyleniyor. Bunu ciddiye alamazsınız. Bizler burada ‘Ancien Regime’, yani Atatürk döneminin eski Cumhuriyeti’nin rejimini savunmaktan yargılanıyoruz. Bu nedenle suç gerekli değil. Çünkü artık onlar benden sonra ‘Yeni Türkiye’ dediler. Biz Kemalist Cumhuriyetin sahipleriyiz, onu kimseye vermeyeceğiz.

TÜBİTAK artık bir yobaz yatağıdır. Raporunda teknik olarak her şey görülmüş ama dil, bürokratik olarak yazılmış. İhbarlar yapılıyor. Ardından ‘bu adama suç bulun’ diye emir geliyor. O da bulunuyor: ‘İzinsiz toplantı yapmak’ (!). Sayenizde Ertuğrul Özkök bile ‘seviyorum o çılgını’ diyor hakkımda! Artık erkeklerin bile ilanı aşk ettiği adam olmuşum!”

Sonunda “tadımlık” bir Özkök esprisi verdiğim Yalçın Küçük savunması, aslında Cem Yılmaz’a taş çıkaracak müthiş incelikli, nüktedan öğelerle dolup taşıyor. Eminim ileride, onları yalnız mizah adına analiz eden kitaplar bile çıkacak. Oradan okursunuz, ama tabii Küçük’e has ses vurgularını da ihmal etmemeli! Mesela “L’Etat, c’est moi” (Devlet benim) diye haykırdığında! Tabii o acı gülümsemeli günlere varabilmemiz için, önce her açıdan her gün yeni insani dramlar yaşadığımız bu çirkin tabloyu geride bırakmamız gerek.

Çetin Doğan : Fişleme BÇG’nin değil emniyetin işidir

11 Yanıt
Share via emailShare on WhatsApp Share

Fişleme BÇG’nin değil emniyetin işidir

Çetin Doğan
Aydınlık, 13 Ekim 2012

29 Nisan 1997 BÇG rapor sistemi

Öncelikle bir hususu açıklığa kavuşturalım.

Milli İstihbarat Teşkilatı (MİT) 2937 sayılı yasasının 5. maddesi’nde;

“Bütün Kamu kurum ve kuruluşlara kendi ilgi alanlarına ilişkin istihbarat toplayabilirler.” hükmü bulunmaktadır.

Genelkurmay Başkanlığı’nın iç istihbarata yönelik kaynakları, kuvvet komutanlıkları ile İçişleri Bakanlığı ve MİT’tir.

Kara, Deniz ve Hava Kuvvetleri teşkilat yapılarında iç istihbarata yönelik herhangi bir teşkilatları, birimleri bulunmamaktadır.

Kuvvet komutanlarının kaynakları yurt sathındaki garnizon komutanlıklarıdır.

İllerde valilerin, ilçelerde kaymakamlıkların başkanlıklarında toplanan “Aylık Asayiş Koordinasyon toplantılarına” MİT, Emniyet ve Jandarma temsilcilerinin yanı sıra Garnizon Komutanı kendisi veya temsilcisi katılır, bilgileri bu toplantıya katılan kurumlardan temin eder.

Çalışma Grubu’nun “ilgilileri ve yetkilileri uygun ve yasal platformlarda bilgilendirmeye yönelik çalışmaları” bir rapor sistemine bağlamak için 29 Nisan 1997 tarihli bir emir yayınlanmıştır.

Emirde “Türkiye’nin irticai taktik resminin ortaya çıkarılması maksadıyla İl bazında irticaya müzahir dernek, tarikat, dergâh, tekke, zaviye, türbeler, kuran kursları hakkında bilgilerin bir defaya mahsus olmak üzere Genelkurmay Başkanlığına gönderilmesi” istenmiştir.

Verilen bilgilerde meydana gelen değişikliklerin belirtilen tarihlerde periyodik olarak gönderilmesi esasa bağlanmıştır.

Ayrıca emrin 6. maddesi’nde, “Genelkurmay İstihbarat Başkanlığı’nca, ilgili bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluşları ile istihbarat teşkilleri gibi çeşitli kanallardan elde edilen bilgilerin gecikmeksizin, Batı Çalışma Grubuna aktarılması” istenmektedir.

BÇG fişleme yapmamıştır

Rapor sisteminde şahıslar hakkında iddia edildiği gibi fişlemeye yönelik bir istek bulunmamaktadır.

Fişleme her zaman “Ciheti Emniyetin” işi olagelmiştir.

İddia edildiği Çiller, veya başka birileri için Batı Çalışma Grubunda fişleme yapılmamış, dosya tutulmamıştır.

Batı Çalışma Grubunda eyleme, icraya yönelik hiçbir emir-talimat hazırlanmamış, yayınlanmamıştır.

Yapılan çalışmalar ilgilileri ve yetkilileri bilgilendirme amacıyla yapılmıştır.

Peki, bu durumda 28 Şubat soruşturmasını yürüten Cumhuriyet Savcılarının ellerindeki belgeler nelerdir?

28 Şubat’ı yürüten Cumhuriyet savcılarının ellerindeki belgeler

Cumhuriyet Savcılarının soruşturma dosyalarındaki belgeler bu yazının kaleme alındığı 03 Ekim 2012 itibariyle, her nedense henüz sanıklara ve avukatlarına verilmedi. Yukarıda BÇG’nun çalışma ve rapor sistemine ilişkin gerçek belgeler dışında, 28 Nisan 2012 tarihinde Ankara Cumhuriyet Savcılığı’nda ifademin alınması esnasında bazı belgelerden pasajlar okunarak, sorular soruldu.

Bu vesileyle belgeleri okuma ve incele fırsatım olmadıysa da ifade zaptına geçtiği için içerikleri hakkında bilgi sahibi oldum.

Yasallaştırılmış işkence

Bu belgeleri irdelemeye geçmeden önce, 72 yaşındaki sanık Çetin Doğan’ın savcılıkta ifadesinin alınma ve hâkim karşısına çıkarma serüveni hakkında, parantez açarak kısa bilgi vermem uygun olacaktır.

Ben buna yasallaştırılmış “işkence” diyorum.

28 Nisan 2012 Saat 03.00’da koğuşumdan alındım.

Ankara Cumhuriyet Savcılığına ulaştığımda sabah Saat 09.00 olmuştu.

Savcılık ifadem tamamlanıp Hâkim karşısına çıktığımda saatler 01.00’i (29.04.2012) gösteriyordu.

Hâkim grup halinde topluca yargılama yaptığı için, tutuklama kararını bize imzalattıklarında saatler 02.30’u bulmuştu.

Silivri’deki “malikâneye” döndüğümde Saat 07.38’di.

Demirkapılı, bol parmaklıklı beton kampusun 27 saat uykusuzluk ve yorgunluktan sonra benim için neden gerçekten bir malikâne gibi göründüğünü bilmem anlatabildim mi?

Şimdi gelelim savcılık sorgusu esnasında bana gösterilen belgeler ve içeriklerine.

04 Nisan 1997 tarihli Batı Çalışma Grubu oluşturulması konulu belge ve eki

406 No’lu MGK kararı ile 14 Mart 1997 tarihli Başbakanlığın talimatının yayınlanmasından sonra, Genelkurmay Başkanlığı Karargâhı’nda Türk Silahlı Kuvvetlerinin de irtica ile mücadelenin organize edilmesi, 03 Nisan tarihinde düzenlenen toplantıda gündeme taşınmıştır.

Bu toplantıda başta BÇG’nun kurulması olmak üzere alınan kararlar, Genelkurmay Genel Sekreterliğince, 04 Nisan tarihli bir emir ile yayınlanmıştır.

Yukarıda açıklamasını yaptığım 10 Nisan 1997 tarihli emrin dayanağı 03 Nisan tarihinde yapılan toplantı ile Genelkurmay Genel Sekreterliği’nin hazırladığı Gnkur. II. Bşk’ı tarafından imzalanan 04.04.1997 tarihli emirdir.

Bu emir gerçek olmakla beraber, savcılıkta bana belge ekinde olduğu söylenen ancak gösterilmeden okunan “Özel Oturum İle İlgili Görüş ve Öneriler” başlıklı el yazısı notun uydurma ve sahte olduğu kesindir.

Özel Oturum İle İlgili Görüş ve Öneriler Başlıklı El Yazısı Notu, Neden Yukarıdaki Emrin Eki Olamaz?

Genelkurmay Genel Sekreterliğince hazırlanan 04 tarihli emir tek sayfalıktır ve eki olsaydı imza hanesinden sonra ekin varlığı ve isminin yer alması gerekirdi.

Resmi nitelikli bir evrakın el yazısı ile imzasız bir ekinin olması düşünülemez.

Savcının bana okuduğu söz konusu el yazısı not hakkında kısa bir açıklama yapmanın yerinde olduğunu sanırım.

Bunun birinci nedeni, Balyoz Davasında çokça rastladığımız, özel Görevli Savcıların atılı suça dayanak arama, yaratma gayretkeşliğinin, 28 Şubat soruşturmasında da varlığını bir örnekle göstermektir.

İkinci nedeni ise, bu iğreti belgenin Sayın Tansu Çiller’e de Cumhuriyet Savcılığında gösterildiğinin güçlü bir ihtimal olarak ortaya çıkmış olmasıdır.

Sayın Çiller’in Savcılıktan çıkar çıkmaz kendisini, 28 Şubat’ın gerçek hedefi, mağduru olarak kendini ilan etmesindeki dayanak, bu belge olmalıdır.

Adı geçen belge içeriğine bir göz atanların bu kanımızı paylaşacağından eminim.

Belgenin içeriğinde, noktalar dâhil “Sorgulama Tutanağına“ geçen şekliyle, şu hususlar yer almaktadır:

“Özel Oturum İle İlgili Görüş ve Öneriler AMAÇ; Bugünkü ortamda öncelikli hedef DYP’nin çökertilmesi, dolayısıyla hükümetin derhal iktidardan çekilmesini sağlayıcı önlemleri almaktır. DYP’nin Hükümetteki oy potansiyelini kırmak örtülü yapılmalıdır. ACİL TEDBİRLER; Hükümetin, RP’nin yumuşak karnını tespiti, Menfaat çatışması yaratmak, Söylenen ve yapılanlar arasında çelişkiler, Ahlaki anlayışların çürüklüğü, Hükümetin ortağı olarak DYP ile ilgili olarak; Liderlerinin sağladığı menfaat, DYP liderinin düşürülmesi, Liderden kurtulmanın parti için kazançlı olacağı ……. ……………………………………… ÇALIŞMA ŞEKLİ 1. Kurul, 2. Kurul, 3. Kurul, kimlerden oluşacağı …………………………………….. Eylem planı……………”

Bu el yazısı notun, yayınlanan emrin konusu ile hiçbir bağı olmadığı açıktır.

Birbirinden kopuk, yarım yamalak kelime ve cümlelerden oluşan söz konusu notu, bir emrin eki olarak kabullenmenin ardındaki akıl ve feraseti anlamak için, Ergenekon, Balyoz ve benzeri davaların şüphelisi veya tecrübeli sanığı olmak gerekeceğini belirtmeliyim.

Tartışmalara engel olmak için Savcılıkta gösterilen soru işaretli diğer belgeler

Sorgulamayı yapan savcının 28 Şubat davasına ilişkin bütün belgeleri gösterip bana soru sormadan önce, her seferinde uzunca bir girizgâhta (açış konuşmasında) bulunması dikkatimi çekti.

Sayın Savcı neredeyse yarım sayfayı bulan açış konuşmasında “Şüpheli Çevik Bir’in 15.04.2012 günü, Şüpheli İdris Koralp’ın 14.04.2012 günü vermiş olduğu ifadesinde söz konusu belgenin doğru olduğunu, imzanın kendisine ait olduğu…..” yolunda açıklamalarda bulunmayı hiç ihmal etmedi.

Bunu belgelerin gerçekliğinin tartışma konusu yapılmasına mani olmak için yapıldığını sanırım.

Bizim gibi özel yetkili savcılarla tanışıklıkları olmadığı için ve de zarfı resmi olunca mazrufun içeriğini kontrol gereksimi duymadıklarını sanırım.

Tanıdığım kadarı ile her ikisinin de savcının niyetini kendi iyi niyetleri ile karıştırmış olmalarının yanı sıra iyi niyetlilikleri ile hemen inanmaya meyilli oldukları için gösterilen belgelerin kendine ait olduğunu teyit etmiş, doğruluğunu kabullenmiştir.

Bu bağlamda Sayın Savcının gösterdiği ve bana soru yönelttiği iki belge öne çıkmaktadır.

Bunlara kısaca değinerek şimdilik konuyu kapatmak istiyorum.

Şimdi Sayın Çevik Bir ile Sayın İdris Koralp’in gerçekliğini kabullendikleri belirtilen belgelerin irdelenmesine:

06 Mayıs 1997 tarihli ‘Batı Çalışma Grubu Batı Harekât Konsepti’ konulu belge

Bu belgenin başlangıcında doğru olabileceğini düşünmüşüm.

Çünkü “İrticai (Siyasi İslam) Faaliyetlere Karşı Yürütülecek Mücadele Stratejisi” konusunda bir çalışmanın varlığını hatırlıyordum.

Ecevit imzalı belge

Nitekim Silivri Kampusu’na döndüğümde “İnternet Davası” yazışmalarını tarayarak; bu çalışmanın MGK’na sunulduğunu ve 18 Mayıs 2000 tarihinde merhum Başbakan Bülent Ecevit tarafından onaylanarak Başbakanlık belgesi olarak yayınlandığını belirledim.

Sorgulama Tutanağını tekrar incelediğimde belgeye ilişkin ortaya çıkan gerçekleri şu şekilde özetleyebiliriz.

Söz konusu belgenin “taslak” ve gerçek isminin “Batı Harekât Konsepti” olduğunu, belgeye ilişkin, Ankara Devlet Güvenlik Mahkemesi Cumhuriyet Başsavcılığının soruşturmasına (Hz. 1997/285) Genelkurmay İKK. ve Güv. D. Başkanı Tümg. Fevzi Türkeri’nin cevabi yazısından anlaşılmaktadır. (Bu bilgi Sayın Savcının belgeye ilişkin soru sormadan önce yaptığı girizgâhta yer almaktadır.)

Genelkurmay Başkanlığından Devlet Güvenlik Başsavcılığına gönderilen evrakın tarihi 29 Temmuz 1997’dir.

Sayın Erbakan Başbakanlıktan istifasının 18 Haziran 1997 tarihinde vermiştir.

Taslak olduğu için yayınlanmadığı aşikâr olan söz konusu “Batı Harekât Konseptinin”, “T.C. Hükümetini cebren devirmek, hükümetin görevlerini kısmen veya tamamen engellemek, engellemeye teşebbüs etmek, darbeye teşebbüs etmek” gibi eylemlerle ne ilgisi olabileceğini anlamak için, işinizin Özel Görevli Savcılara ve de Özel Yetkili Mahkemelere düşmesi gerekir.

Söz konusu belgeye ilişkin Cumhuriyet Savcının sorduğu sorulardan belgenin içeriğinin bir harekât konsepti olmaktan çok bir istihbarat dokümanı olduğu anlaşılmaktadır. Nitekim DGM Cumhuriyet Başsavcılığının soruşturmasına Genelkurmay İstihbarat Başkanlığını kuruluşunda bulunan bir Daire Başkanının imzası ile yanıt verilmesi bu hususu teyit etmektedir.

Sayın Çevik Bir ile Sayın İdris Koralp’in evrakın gerçekliğini evrakın ıslak imzalı dosya suretini görmeden kabullenmeleri, Özel Görevli Savcılarla ilk defa tanışıyor olmalarından kaynaklandığını düşünüyorum.

Belgenin kim tarafından imzalandığı da açıkça belirtilmemiştir.

Genelkurmay Başkanlığı “İmza yetkileri Yönergesine” göre, Genelkurmay Başkanlığından yayınlanan bir “Konsept” dokümanı Genelkurmay Başkanı tarafından imzalanır. Bu belgenin aslının tasdikli bir sureti Cumhuriyet savcılığından istenmiş, ancak şimdiye kadar bu konuda olumlu bir sonuç alınamamıştır.

Adı geçen belge 29 Temmuz 1997 tarihinde taslak olduğuna göre içeriğinin Refah-Yol Hükümeti ile bir bağ kurulması akıl karı değildir.

Bana okunan kadarı ile söz konusu belgede hükümetin düşürülmesine yönelik herhangi bir eyleme ilişkin emir niteliğinde bir ifadenin de yer almadığını belirtelim.

27 Mayıs 1997 Tarihli Batı Eylem Planı ve Eki isimli belge

Her ne kadar bu belge ve ekinin gerçekliğini, 15 Nisan 2012 tarihinde Sayın Çevik Bir, 14 Nisan 2012 tarihinde Sayın İdris Koralp ifadelerinde kabul etmiş iseler de savcılıktaki ifademde samimiyetle “Bu belgeyi hatırlamıyorum. Böyle bir ciddi belgeyi hatırlamam gerekir. Dosya suretinde parafım varsa benim dönemimde hazırlanmış olabilir. Ancak hatırlamıyorum” şeklinde beyanda bulundum.

Bu emir mahkemece konan kısıtlama kararı nedeniyle sanıklara hala verilmemiştir.
Bu belge ile ilgili iki önemli hususu vurgulamak isterim:

Bu belgeye ilişkin bana yöneltilen sorulardan belgenin irtica ile mücadele kapsamında hazırlandığı ve içerisinde mevcut hükümetin düşürülmesine yönelik herhangi bir eylemin yer almadığı açıkça görülmektedir.

Sorgu Tutanağından geçtiği şekilde “Eylem Planının 26 No.lu faaliyet planı (d) bendinde, Hükümet değişikliği fırsatından yararlanmak ve 31 No.lu faaliyet planında Yeni hükümete mevcut durum hakkında teferruatlı bilgi vermek” ifadesi bulunmaktadır.

Bundan anlaşılan, İrtica ile mücadele için hazırlanan “Batı Eylem Planının”
Erbakan Hükümetinin istifasından sonra hazırlandığını ortaya koymaktadır.

(http://www.gazetevatanemek.com/, 14.10.12)

Srelçuk Erez : Savcılara tabanca

Bir Cevap Yazın
Share via emailShare on WhatsApp Share

Prof. Dr. Selçuk EREZ

Prof. Dr. SELÇUK EREZ
www.selcukerez.com
14.10, 12, Cumhuriyet Pazar eki

Savcılara tabanca

Bir savcımızın kısa bir süre önce öldürülmesi, savcılara koruma ve silah istenmiş olduğu halde bunların sağlanamadığını ortaya koydu. Adalet Bakanı’na soruldu. Bakan, “Savcıya, hâkime silah yok tartışması doğru değil. Hâkim ve savcılarımıza uygun fiyatla silah temin edilecek. Satış, fiyatının üçte biri olacak.” dedi.

Savcılara ucuza silah vererek onların emniyetinin sağlanacağı varsayımı çok doğrudur! Düşünülmesi gereken, onları arkadan vuracak, bir arabanın, ağacın vb. ardında mevzilenip kurşunlayacaklara ne yapılması gerektiği gibi önemsiz ayrıntılardır. Bütçeye yük olmadan alınacak bu tür ucuz maliyetli önlemlerle başka sıkıntılarımıza da çare bulunulabilir:

Dolmuşa, taksiye binemeyenlere ucuz kaykay: kargo bizden, 39 TL.

Kasaba gidemeyenlere: Dişinizi az sıkın; Kurban Bayramı’na ne kaldı ki? Bayramın ardından nasıl olsa kış gelecek, kar yağacak. O zaman bir tabağa kar doldurun, üstüne az pekmez katın: Parmaklarınızı da yersiniz. Sadece Bitlis’te filan değil, Karadeniz kıyılarında da rağbettedir: “Ben Samsun’a gidemiyom kar olmayınca / Samsun bana haram olsun yâr olmayınca” türküsü, bu gerçeği dile getirir.

Bodrum’a gidemeyenlere: Bol havuç yerseniz içindeki beta-karoten, sizi güneşte uzun süre kalmış gibi tunçlaştırır. Herkes sizi Bodrum’a gitti sanır. Havuç pahalıysa, sararmış sonbahar yapraklarında da bol karoten olduğunu unutmayın.

“Sebze pahalı” diyenlere ağaç yaprağından sarma: Az pirinci suda kaynatın. Ihlamur ya da dut (devetabanı bile olurmuş) yapraklarını kaynar suda haşlayın ve içine eser miktarda pirinç doldurup sarın. Bir çay kaşığı yağ katıp tencerede kaynatın. Bol tuzlarsanız daha kolay yersiniz.

“Bu ülkede Kalaşnikoflar neden bu kadar pahalı?” diyen Suriyeli sığınmacılara: Duyduğumuza göre Çin malı olanlar Irak’ta çok daha ucuzlarmış. İlk ayı ödemesiz 12 ay taksitle veriyorlarmış.

Eczaneye gidemeyenlere: Hangi Evliya’nın, hangi hastalığa iyi geldiğini araştırmaktayız. Liste, pek yakında başbakana sunulacak, son sözü o söyleyecektir.

Korunamayan ve ayrıldığı eşinin saldırısına uğrayan kadınlara: En ucuz tekvando dersleri İpsala’da verilmektedir.

Parfüm alamayanlara hacı yağı tarifi: Hindistan’a gidenlere paçuli tohumu ısmarlayın. Güneşli odanızda yetişecek bitkinin yapraklarını, dibi musluklu iri bir cam kavanoza doldurun. Üstüne bir eritici döküp yağını alın. Bunu başka bir kapta ısıtıp eriticiyi buharlaştırın. Geride kalan yağ, yedi sülalenizi yıllarca misk gibi kokutacaktır. (Temsilcilik verilir )

2023’e varıncaya kadar göreceksiniz biz akla durgunluk veren daha ne çok şey düşüneceğiz! l

=======================================

Dostlar,

Selçuk hocamız deyim yerinde (özellikle genç insanlar “tabiri caizse” deyince cinlerim tepeme çıkıyor..) ise yine “döktürmüş”..

İnce kara mizah..

Derin derin düşündüren ve dersler veren..

Uyaran..

Bu siyasal kadro ile Türkiye, 2023’e dek gericiliğin batağına tanınamayacak denli batabilir..

Halkımızın uyanması ve ülkeye bir an önce sahip çıkması
giderek daha yakıcı bir gereklilik durumuna geliyor..

Ulusumuza güveniyoruz.. Tarihsel sağduyusunu gecikmeden sergileyecektir..

Ama ÖRGÜTLEYİCİ ÖNDERLİK zorunlu..

Sorun da burada..

Sevgi ve saygı ile.
14.10.12

Dr. Ahmet Saltık
www.ahmetsaltik.net

Gelir dağılımı ve Gini katsayısı..

1 Yanıt
Share via emailShare on WhatsApp Share

Dostlar,

Yoğun rutinlerimiz nedeniyle son 2 gün sitemize yeterli yazı sunamadık.
Hoşgörünüzü dileriz..

Kaldığımız yerden devam edelim..

Prof. Dr. Ali Ercan hocamız, Milliyet yazarı Sn. Prof. Güngör Uras‘a yazdığı mektubu bizlerle paylaştı.

Gelir dağılımındaki adalet ülkemizde can yakmayı, kitleleri yoksul tutmayı, yoksullaştırmayı dürdürüyor..

30 yıl kadar önce Başbakan S. Demirel’den, gelir dağılımı eşitsizlğinin eleştirilmesi üzerine şu sözleri duyardık hep :

– Durun bakalım, ortada doğru dürüst pasta yok ki, paylaşımını adşlleştirelim. Hele bir pasta büyüsün bakalım..

Aradan 3-4 onyıl geçti..Ülkemizin ulusal gelir dağılımı giderek bozuluyor.
Demirel kitleleri bilerek oyaladı, sorunun çözümünü erteledi. Sermaye belli ellerde birikti. Ancak ülkemiz gene de temel kalkınma sorunlarını çözemedi. Kapitalist kalkınma modeli Türkiye’yi esenliğe ulaştırmadı.

Zaten doğası buna elvermez ki.. Dönemsel bunalımlarla hastalıklı yapı sürüyor. Kimi kez kaçınılmaz bunalımların içinden çıkılamıyor ve savaşa başvuruluyor.

AKP iktidar olduğunda Gini katsayısı 0,38 dolayında idi.. Bugün, TÜİK’in makyajlamaları ve yandaş politik düzeltmelerine karşın 0.40’aşkın.
10 yıldır iktidardaki partinin adına dikkat : Adalet ve Kalkınma Partisi.
Bu kadrolar Erbakan’ın çocukları ve kendilerince ciddi biçimde Müslümanlar.
Politik tercihlerine yol veren inanç dünyaları..
Ne var ki, AB-ABD güdümünde politikaların varacağı başkaca yer hayal edilebilir mi?

Türkiye, Büyük Atatürk döneminde olduğu gibi “TAM BAĞIMSIZ” politikalar izlemek zorunda. Günmüzde Atatürk’ün ekonomi politikasını Güney Amerika ülkeleri, Çin, Hindistan.. gibi ülkeler büyük benzerlikle izliyorlar. Başarıları da ortada.

● Tam bağımsızlık, ancak mali bağımsızlık ile mümkündür. Bir devletin maliyesi bağımsızlıktan yoksun olunca, o devletin bütün hayat ışıklarında bağımsızlık felç olur. (Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK)

TÜİK‘in en son verileriyle gelir dağılımı aşağıdaki gibi :

Biz buna “LANETLİ ÇEMBER” diyoruz.. Atılacakher adımın bu olağanüstü adaletsiz gelir paylaşımını düzeltici olması stratejik bir ön koşul saılmalı..

Sözünü ettiğim 2 yazı aşağıda..

Sevgi ve saygı ile.
14.10.12

Dr. Ahmet Saltık
www.ahmetsaltik.net
========================================================

Sayın Güngör Uras,

Bundan bir süre önce “Gini Katsayısı” üzerine Milliyet’te yayımladığınız aşağıdaki yazınızda, müsaade ederseniz, küçük bir düzeltme yapmak isterim. Yazınızda “A alanı, alanın Lorenz Çizgisi altında kalan alana (B alanına) bölünüyor. Ortaya çıkan katsayıya Gini Katsayısı deniliyor.” diyorsunuz; Oysa Gini Katsayısı A/B değil, A/(A+B) dir..

Bu vesile ile Gini katsayısının pratik hesaplanmasını bilmek isteyenlere sizin aracılığınızla çok basit bir hesaplama yöntemi önermek isterim.. “Trapez toplama” dediğimiz bu yöntem, karmaşık fit ve integral hesaplarıyla bulunan sonuçtan % 1-2 hata payıyla farklıdır. (küçüktür)

A+B=1/2 olduğundan Gini katsayısının g=1-2B olduğu kolayca görülür..
a1 a2 a3 a4 ve a5 en aşağıdan en yukarıya doğru gelir gruplarının toplam gelirdeki paylarını göstermek üzere, B yerine Lorenz eğrisi altında kalan alanın trapez toplamı yazıldığında aşağıdaki basit eşitliği elde ederiz :

g = 1 – 0,2 ( 9a1 + 7a2 +5a3 + 3a4 + a5 )

Buna göre 2009 yılı Gini Katsayısı

g = 1-0,2 (9 x 0,056 + 7 x 0,103 + 5 x 0,151 + 3 x 0,215 + 0,476) ≈ 0,380 bulunur; maksimum %2 hata payını da eklesek, en fazla 0,387 olur.. (%9’luk bir farkı kabul etmek mümkün değil) dolayısıyla 2009 yılı için Gini katsayısını 0,415 almak doğru değil ! Aynı şekilde 2010 yılı için hesapladığımızda Gini katsayısını 0,370 buluruz, (maksimum 0,377) 0,402 değil..

Başarılarınızın devamı dilerim. Saygılarımla.

Prof. Dr. rer.nat. D. Ali Ercan
10.10.12

Not : Gelir dilimlerinin ulusal gelirdeki paylarının da doğru hesaplandığından emin değilim. Ben en üst gelir diliminin ulusal gelirden %50 üzerinde pay aldığını tahmin ediyorum; Türkiye’de gelir dilimlerinin payları kabaca şöyle olsa gerek;

a1 % 3,2
a2 % 6,5
a3 %12,9
a4 %25,8
a5 %51,6 (en üst gelir grubu en alt gelir grubunun 16 katını alıyor)
%100

Buna göre g faktörü hesaplanacak olsa

g = 1 – 0,2 (9 x 0,032 + 7 x 0,065 + 5 x 0,129 + 3 x 0,258 + 0,516)
g = 0,46 bulunur ki, çok daha makul geliyor.. Gini katsayısı 0,45 olan Çin’den daha adil bir gelir dağılımımız olduğunu sanmıyorum. æ

***

Olayların içinden (Milliyet)

Güngör Uras

Türkiye’nin Gini katsayısı 2010 yılı hane halkı kullanılabilir gelir dağılımına göre 0.402 olarak açıklandı. Gini katsayısı, Lorenz eğrisine dayalı olarak hesaplanır. Ülkelerin Gini katsayısı birbirininki ile karşılaştırılarak gelir dağılımının nasıl olduğu konusunda bilgi edinilir. Sayın okuyucularıma basitleştirerek Lorenz Eğrisi ile Gini Katsayısı’nı anlatacağım.
Böylece neyin ne olduğunu daha iyi izleyebilirler.

TÜİK (Devlet) her yıl milli gelirin hane halkı arasında (en fakirinden en zenginine) nasıl dağıldığını gösteren bilgileri yayınlıyor. 2010 yılı hane halkı gelir dağılımı tablosuna göre nüfusun ilk yüzde 20’lik dilimi (14 milyon kişi) milli gelirin yüzde 5.8 ini paylaşırken, yüzde 20’lik en zengin dilim (14 milyon kişi) milli gelirin % 46.4’üne sahip oluyor.

İşte bu gelir dağılım tablosundaki oranlara dayalı olarak Lorenz Eğrisi çiziliyor. Bir kareyi çaprazlama bir köşeden öbür köşeye bağlayan çizgiye tam gelir eşitliği çizgisi deniliyor. Eğer her %20’lik nüfus dilimi milli gelirin yüzde 20’sini almış olsa gelir dağılımı çizgisi, tam eşitlik çizgisi ile birleşecek. Halbuki birikimli olarak nüfus dilimlerinin milli gelirden aldıkları pay farklı. İşte onun için tam eşitlik çizgisi altında bir çizgi oluşuyor. Buna da Lorenz Eğrisi deniliyor. Lorenz Eğrisi tam eşitlikten ne kadar uzaklaşır ise (A alanı ne kadar büyür ise) gelir dağılımı o kadar bozuk demektir.

Tam eşitlik olsa, Lorenz Eğrisi ile tam eşitlik eğrisi birbiri üzerine binecek. 1/1 Eşitlik ortaya çıkacak. Lorenz Eğrisi tam eşitlik çizgisinden uzaklaşıyor da ne kadar uzaklaşıyor? İşte bu da Gini Katsayısı ile ölçülüyor. Eşitsizlik alanı olan A alanı, alanın Lorenz Çizgisi altında kalan alana (B alanına) bölünüyor. Ortaya çıkan katsayıya Gini Katsayısı deniliyor.
Madem ki tam eşitlik 1:1=1 idi. O halde Gini Katsayısı 1’e ne kadar yakın ise gelir dağılımı o kadar iyidir, 1’den ne kadar uzak ise o kadar kötüdür.
Bizim Gini Katsayımız 2002’de 0.44 idi. 2003’te 0.42 oldu. 2004’te 0.40 oldu. 2005’te 0.38 oldu. 2007’de 0.43 oldu. 2008’de 0.405 oldu. 2009’da 0.415 idi. 2010’da 0.402’ye geriledi.

Gini Katsayısı’nın küçülmesi, gelirde eşitsizliğin düzeldiğini gösteriyor. Gini Katsayısı ne kadar küçük ise ülkede gelir dağılımı o kadar iyi demektir.

Gini Katsayısı’nda dünya ortalaması 0.399, OECD ülkeleri ortalaması 0.310, AB ülkeleri ortalaması 0.304’tür.

Gelir dağılımı en iyi olan Kuzey Avrupa ülkelerinden İsveç’te katsayı 0.25, buna karşı İsviçre’de 0.34, Fransa’da 0.33, Almanya’da 0.28, İngiltere’de 0.34, ABD’de 0.41’dir. Görülüyor ki, kişi başı gelir rakamının yüksekliği ile gelir dağılımının bozukluğu farklı konular. ABD’de kişi başı gelir yüksek ama gelir dağılımı Türkiye’dekinden daha bozuk.